ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 24 Γενάρη 2023
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΡ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
«Ελπίδα» για τον λαό ... η πολιτική που τον εξαθλιώνει

Copyright 2023 The Associated

Σε μια κακοστημένη επιχείρηση εξαπάτησης των λαϊκών νοικοκυριών εξελίχθηκε η συνέντευξη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με αντικείμενο την οικονομία, την ανάπτυξη και την αγορά εργασίας. Πέρα από τα διάφορα χρεοκοπημένα ιδεολογήματα περί «δίκαιης» καπιταλιστικής ανάπτυξης και διάφορες ατάκες περί παρεμβάσεων με «κοινωνικό πρόσωπο», αυτά που εμφάνισε χτες ως προεκλογικές εξαγγελίες και μέτρα ανακούφισης είναι αποκαλυπτικά για το ότι ο λαός όχι μόνο δεν έχει να περιμένει τίποτα καλύτερο, αλλά αντίθετα η κατάσταση θα χειροτερεύει όσο η κοινή στρατηγική ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει έδαφος για να υλοποιείται, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο κυβερνητικός διαχειριστής.

Ακριβώς σε αυτό το πεδίο, στην κοκορομαχία δηλαδή με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι ο καλύτερος στη διαχείριση για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, προέταξε ξανά και ξανά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και αράδιασε αφενός τις επιτυχίες της κυβέρνησής του στις υπηρεσίες προς το κεφάλαιο, αφετέρου τις επιδόσεις της στη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», για την υποταγή των εργαζομένων στο κεφάλαιο.

Ο πρωθυπουργός απέδωσε την ακρίβεια σε εξωγενείς παράγοντες, όπως «η παράνομη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία», και απέκρυψε επιμελώς μια σειρά άλλες αιτίες, όπως η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης» και κυρίως η ίδια η πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που εκτίναξε τον πληθωρισμό. Στο ίδιο πλαίσιο, προσπάθησε επίμονα να πείσει για την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών μέτρων τύπου «pass», λέγοντας ότι «απενεργοποιήσαμε πληθωριστικές βόμβες» και βάζοντας σε πρώτο πλάνο την κοροϊδία με το «καλάθι του νοικοκυριού» και των υπόλοιπων τέτοιων ψευτοεπιδοτήσεων, που στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν έφτασαν ποτέ στο πορτοφόλι των εργαζομένων - καθώς εξαϋλώνονται - αλλά αποτελούν και συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής που υπονομεύει τις λαϊκές ανάγκες, αντικαθιστώντας τα με «προσωρινά μέτρα» - ψίχουλα για «προσωρινές ανάγκες», όπως τις βάφτισε.

Οσον αφορά την - αναγκαία όσο ποτέ - μείωση έμμεσων και άμεσων φόρων, αλλά και τις αυξήσεις μισθών και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ο πρωθυπουργός για μια ακόμα φορά έθεσε ως προϋπόθεση τη διασφάλιση και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, καθώς και την τήρηση των δημοσιονομικών στόχων για την επίτευξη των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων. Στόχοι που ...εγγυώνται το ακριβώς αντίθετο, αφού σημαίνουν φοροαπαλλαγές και κίνητρα στους ομίλους, συνέχιση της αντεργατικής επίθεσης, απαρέγκλιτη τήρηση του «μνημονίου των μνημονίων», του Ταμείου Ανάκαμψης, κ.ο.κ.

Σ' αυτό το πλαίσιο άλλωστε ξέκοψε και κάθε συζήτηση για μείωση των ληστρικών έμμεσων φόρων σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και καύσιμα, μέτρα που θα ανακούφιζαν ουσιαστικά τον λαό, γιατί - όπως είπε, με «δεδομένο» ότι δεν θα αγγίξει ούτε «σεντ» από τα κέρδη των ομίλων - θα στερούνται έσοδα τα δημόσια ταμεία, ενώ προκατέβαλε ότι θα ήταν «αναποτελεσματικό μέτρο».

Βλέπει ...μεγαλύτερο εισόδημα

Να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα της προεκλογικής του στρατηγικής, κάνοντας το μαύρο άσπρο, επιχείρησε ο Κυρ. Μητσοτάκης και απαντώντας σε ερωτήσεις για τους μισθούς: Ισχυρίστηκε ότι «υπάρχει μια σημαντική βελτίωση του μέσου εισοδήματος της μισθωτής εργασίας» και ότι δήθεν η κυβέρνηση θέλει «οι εργαζόμενοι να μπορούν να δουλεύουν σταθερά, να είναι πλήρους απασχόλησης και κατά συνέπεια να έχουν πολύ μεγαλύτερο εισόδημα»!

Τα είπε αυτά ενώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ ο μέσος μεικτός μισθός από 1.264 ευρώ το 2011 έπεσε στα 1.204 ευρώ το 2012, και στα 965 ευρώ το 2021. Δηλαδή, μια 10ετία μετά, ο μέσος μισθός είναι μικρότερος κατά 299 ευρώ (μείον 23,65%)!

Επιπλέον, σύμφωνα με τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για το 2022, ένας στους πέντε μισθωτούς με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου είχε μισθό ίσο ή χαμηλότερο από τον κατώτατο μισθό. Συγκεκριμένα, μέχρι 700 ευρώ μεικτά τον μήνα λάμβαναν 462.850 μισθωτοί (20,57% του συνόλου των μισθωτών, που ανέρχονται σε 2.249.599). Μάλιστα, 336.400 εργαζόμενοι (14,95%) είχαν μέσο μηνιαίο μισθό μέχρι 500 ευρώ, κι αυτά μεικτά, αφορώντας εργαζόμενους που εργάζονται σε καθεστώς υποαπασχόλησης. Αντίστοιχα, 701 έως 800 ευρώ μεικτά λάμβαναν 376.542 μισθωτοί (16,74%), 801 έως 900 ευρώ 274.468 (12,2%) και 901 έως 1.000 ευρώ μεικτά 247.272 (10,99%) μισθωτοί. Συνολικά, κάτω από το όριο των 1.000 ευρώ μεικτά ήταν 6 στους 10 μισθωτούς (60,5%), που αντιστοιχούσαν σε 1.361.132 εργαζόμενους.

Οσο για την πλήρη απασχόληση που δήθεν επιδιώκει η κυβέρνηση, οι μισές και πλέον συμβάσεις που υπογράφονται κάθε μήνα είναι μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας, διαψεύδοντας πέρα για πέρα την κυβερνητική προπαγάνδα.

Μύθος αποδεικνύεται και ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού για τη δήθεν προστασία των θέσεων εργασίας, καθώς - σύμφωνα πάλι με την «Εργάνη» - το 2022, με τα μέχρι τώρα στοιχεία (Γενάρης - Νοέμβρης), οι απολύσεις έφτασαν το αστρονομικό νούμερο των 2.643.224! Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο ο απόλυτος αριθμός των απολύσεων μέσα σε έναν χρόνο να ξεπερνά ακόμα και τον συνολικό αριθμό των μισθωτών, σαν κάθε εργαζόμενος να απολύεται τουλάχιστον μία φορά στη διάρκεια ενός έτους και σε κάθε πρόσληψη να αντιστοιχεί σχεδόν μία απόλυση. Ετσι εννοεί ο πρωθυπουργός τη «σταθερή εργασία».

Λόγια του αέρα αποδεικνύονται τα λεγόμενα του Κυρ. Μητσοτάκη και για τη στατιστική μείωση της ανεργίας, καθώς μόλις χτες η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) ανακοίνωσε ότι τον περασμένο Δεκέμβρη στις καταστάσεις της ήταν εγγεγραμμένοι πάνω από 1 εκατ. άνεργοι, με τους μισούς απ' αυτούς να αναζητούν εργασία εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο.

Ο πρωθυπουργός δεν πείθει ούτε στο ζήτημα του κατώτατου μισθού, που ακόμα και σήμερα παραμένει κάτω από τα 751 ευρώ μεικτά, του 2012, ενώ αποτελεί πρόκληση να παραπέμπει τους εργαζόμενους στις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις», καθώς το 75% των μισθωτών δεν καλύπτονται από καμία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, στην αγορά εργασίας κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, ενώ το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει, με τελευταίο τον νόμο Χατζηδάκη, κατοχυρώνει την παντοδυναμία των επιχειρήσεων σε βάρος των εργαζομένων.

Αντίστοιχα, για τους μισθούς στο Δημόσιο παρέπεμψε στο «νέο μισθολόγιο το 2024», που βέβαια το συνέδεσε με τη λεγόμενη «αξιολόγηση» και ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι με τα τρία κατά σειρά μνημόνια την προηγούμενη δεκαετία έχουν χάσει 6 ολόκληρους μισθούς, η δε κυβέρνηση έχει ξεγράψει την επαναφορά τουλάχιστον του 13ου και του 14ου μισθού.

Τέλος, δεν ανέλαβε καμία δέσμευση για τα αναδρομικά των συνταξιούχων από τις περικοπές των μνημονίων και ξαναδιαφήμισε την πρόσφατη αναπροσαρμογή των κύριων συντάξεων, που όμως δεν δίνεται σε όλους και, πολύ περισσότερο, δεν καλύπτουν ούτε τον πληθωρισμό του 2022.

Ολα αυτά «πασπαλισμένα» με τους επικίνδυνους για τον λαό μύθους ότι «όσο πιο ανταγωνιστική οικονομία, τόσο θα μπορούν οι επιχειρήσεις να δίνουν», καλλιεργώντας την άποψη ότι η ένταση της εκμετάλλευσής τους θα τους επιφέρει καλύτερες αποδοχές, ενώ την ίδια ώρα «έκλεινε το μάτι» και για νέα «αντίμετρα» στο κεφάλαιο, με νέες μειώσεις των ασφαλιστικών τους εισφορών.

Οσο για τη νεολαία, περιέγραψε ένα ζοφερό μέλλον μέσα από «κατάρτιση και επανακατάρτιση» για την απόκτηση «δεξιοτήτων» «που να τους ετοιμάζουν καλύτερα για τις ανάγκες της αγοράς εργασίας», αντί για πτυχία με ολοκληρωμένη γνώση και ειδίκευση. Γι' αυτό άλλωστε διαφήμισε για άλλη μια φορά τα προγράμματα κατάρτισης και σημείωσε τους πόρους που δίνονται σε αυτά και από την ΕΕ «για να καλύπτουμε τις πραγματικές ανάγκες των επιχειρήσεων», ενώ προέκρινε τα ΙΕΚ ως δρόμο διασφάλισης εργασιακού μέλλοντος, αντί της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ακριβώς στο πλαίσιο της διασφάλισης άφθονου και φτηνού εργατοτεχνικού δυναμικού για το κεφάλαιο.

Προκλητική ήταν και η επίμονη αναφορά του στη σημασία ανάκτησης της επενδυτικής βαθμίδας της χώρας, κάτι που παρουσίασε ως «εθνικό» στόχο. Κι αυτό γιατί η ανάκτησή της - ώστε το αστικό κράτος να δανείζεται φτηνότερα για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων - σημαίνει «άριστα 10» στην υλοποίηση των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, πολλαπλασιασμό των πλειστηριασμών και εκβιασμών στα λαϊκά σπίτια κ.ο.κ.

Τέλος, αναφερόμενος στους αγρότες, που παλεύουν για την επιβίωσή τους, απαξίωσε τις κινητοποιήσεις τους, παρουσιάζοντάς τες περίπου ως ...εποχιακό φαινόμενο, ενώ παρέπεμψε στις ακριβές τιμές που πωλούνται κάποια αγροτικά προϊόντα, ότι τάχα οι αγρότες κερδίζουν δηλαδή, αποσιωπώντας την εκτίναξη του κόστους παραγωγής, την οποία καλούνται να απορροφήσουν οι ίδιοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, στα οποία και φτάνει το προϊόν τους.


ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Εχει καταρρεύσει με πάταγο ο μύθος ότι η ανάπτυξη υπέρ των λίγων διανέμεται δίκαια στους πολλούς

Σε ανακοίνωσή του για τη συνέντευξη Τύπου του Κυρ. Μητσοτάκη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Αν κάτι κατέρρευσε με πάταγο αυτά τα χρόνια, είναι ο μύθος που επανέλαβε σήμερα ο πρωθυπουργός, ότι η ανάπτυξη υπέρ των λίγων μπορεί να διανέμεται δίκαια και στους πολλούς. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και αυτό διαδραματίζεται αυτήν την περίοδο μπροστά στα μάτια του λαού.

Την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ενέργεια, στα τρόφιμα, στα φάρμακα, στον τουρισμό κι αλλού καταγράφουν ρεκόρ κερδών, ο λαός "πληρώνει" τα ρεκόρ στον πληθωρισμό, την ενεργειακή φτώχεια, τη φοροληστεία, την εκμετάλλευση, τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και "ανταμείβεται" με τα pass της κοροϊδίας, με τα προεκλογικά επιδόματα της εξαγοράς και με τα ψίχουλα σε μισθούς και συντάξεις που εξανεμίζονται, εξαιτίας της ακρίβειας, πριν καν δοθούν.

Στη δεκαετία που συμπληρώθηκε, από το 2012 μέχρι σήμερα, ο λαός μας έζησε τα πάντα, την εναλλαγή κρίσης κι ανάπτυξης, την εναλλαγή εκβιασμών και ψεύτικων υποσχέσεων, την εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης. Σε κάθε φάση έβγαινε πιο ζημιωμένος, με νέα βάρη και μ' ένα αντιλαϊκό οικοδόμημα, που συνδιαμόρφωσαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το οποίο όχι μόνο διατηρείται, αλλά κι επεκτείνεται, όπως συμβαίνει με το κοινό αντεργατικό πλαίσιο για τον κατώτατο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Σε συνθήκες κρίσης πλήρωνε με μειώσεις μισθών και συντάξεων, τώρα πληρώνει με την ακρίβεια που οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα.

Η διέξοδος για τον λαό βρίσκεται στην αντίπερα όχθη και με βάση αυτό το ΚΚΕ καταθέτει προτάσεις που δίνουν ανακούφιση στα λαϊκά στρώματα, που θέτουν στο επίκεντρο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και που πάνω απ' όλα αναδεικνύουν ότι, για να κερδίσει η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, θα πρέπει να χάσει το κεφάλαιο και οι κάθε λογής πολιτικοί του εκπρόσωποι.

Αυτό είναι το διακύβευμα τόσο του καθημερινού αγώνα όσο και των εκλογών και γι' αυτό χρειάζεται ένα ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ