- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Τα ίδια πάνω - κάτω μέτρα περιλαμβάνονται στα προγράμματα και των άλλων κυβερνήσεων σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, είτε έχουν είτε δεν έχουν μνημόνιο και ανάλογα με τη σφοδρότητα με την οποία η κρίση χτύπησε τις οικονομίες τους. Τα μέτρα των μνημονίων είναι ταξικά υπέρ του κεφαλαίου και τα κόμματα που τα ψηφίζουν ή τα εφαρμόζουν, υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεργοδοτών, σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να γιατί η στάση απέναντι στα μνημόνια είναι τελικά στάση απέναντι στο πραγματικό δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό». Να γιατί δεν πρέπει να βρουν ούτε την ψήφο τους τα κόμματα που στήριξαν το μνημόνιο ή προπαγανδίζουν σήμερα «λύσεις» που κρατάνε τη χώρα και το λαό δεσμευμένους στην πολιτική και το σύστημα που και σε ανάπτυξη και σε κρίση επιβάλλουν μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα.
Μπροστά στις ερχόμενες εκλογές, δεν πρέπει να ξεφύγει από την προσοχή του λαού η προσπάθεια που θα κάνει η Χρυσή Αυγή να παίξει με αντιμνημονιακή ρητορεία για να εγκλωβίσει ανθρώπους μπουχτισμένους από την πολιτική των κομμάτων που κυβέρνησαν και στήριξαν μνημόνια. Η ρητορεία αυτή του φασιστικού μορφώματος είναι πέρα για πέρα κάλπικη. Για παράδειγμα, ένας από τους βασικούς στόχους των μνημονίων είναι να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης για να έχουν τα αφεντικά μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους. Η Χρυσή Αυγή δεν περιμένει να εφαρμοστεί το μνημόνιο, αλλά στήνει δουλεμπορικά με το μανδύα των σωματείων ή των γραφείων εύρεσης εργασίας μόνο για Ελληνες, προκειμένου να τροφοδοτήσει τα αφεντικά με φτηνότερους εργαζόμενους. Αλλο παράδειγμα: Το μνημόνιο θέλει να επιβάλει σιγή ιχθύος στους τόπους δουλειάς, αλλάζοντας προς το χειρότερο τον συνδικαλιστικό νόμο, βάζοντας νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση. Η Χρυσή Αυγή σπεύδει να επιτεθεί σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, είναι το μαντρόσκυλο της εργοδοσίας στους τόπους δουλειάς και στη Ζώνη έστησε σωματείο με «απευθείας ανάθεση» από τους εργολάβους. Το μνημόνιο έχει για «ιερή αγελάδα» την καπιταλιστική ανάκαμψη και το ίδιο λέει και η Χρυσή Αυγή, έστω κι αν μιλάει για εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και προτεραιότητα στα ντόπια αφεντικά. Κομμάτι του συστήματος είναι η Χρυσή Αυγή και μάλιστα με «ειδική» αποστολή να τρομοκρατεί και να χτυπάει όποιον προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι.
Η σπέκουλα σε βάρος του ΚΚΕ από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Νο 2 φαίνεται πως θα είναι πολύ προχωρημένη μπροστά στις εκλογές. Θαυμάστε τι είπε ο Κ. Λαπαβίτσας, προχτές, στο ΣΚΑΪ, όταν ρωτήθηκε «γιατί ένας κόσμος να μην πάει κατευθείαν στο ΚΚΕ και να προτιμήσει εσάς;». Απαντά ο Λαπαβίτσας λοιπόν: «Το ΚΚΕ δεν ψήφισε "όχι" στο δημοψήφισμα», άρα δεν πρέπει αυτοί οι ψηφοφόροι να πάνε στο ΚΚΕ. Είναι προφανής η αμηχανία τους, όσο και η διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ αυτό που έκανε πριν από το δημοψήφισμα ήταν να τονίσει ότι ο λαός πρέπει να πει «όχι» και στο μνημόνιο των Ευρωπαίων και στο μνημόνιο Τσίπρα, δηλαδή της κυβέρνησης του κ. Λαπαβίτσα. Και ο λαός μετά το δημοψήφισμα κατάλαβε ποιοι τον κορόιδευαν. Επίσης, οι του ΣΥΡΙΖΑ Νο 2 ας πουν στο λαό γιατί λειτουργούσαν σαν «πλυντήριο» του ΣΥΡΙΖΑ, 7 ολόκληρους μήνες, όταν έφερνε τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, όταν έστελνε τα «προεόρτια» του τρίτου μνημονίου γραμμένα σε 47 σελίδες στον Γιούνκερ; Ο ρόλος τους έχει αποκαλυφθεί εδώ και χρόνια. Οσο κι αν πασπαλίζουν όσα λένε με διάφορα ριζοσπαστικά, δεν μπορούν να κρύψουν ότι η πολιτική τους πρόταση εξυπηρετεί συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου...
1806 Πεθαίνει ο Γάλλος φυσικός Σαρλ Ογκιστέν Ντε Κουλόμπ.
1864 Γεννιέται ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επτά φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας, από τους βασικούς στυλοβάτες του αστικού πολιτικού συστήματος της Ελλάδας.
1914 Η Ιαπωνία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας (Α' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος).
1921 Ξεκινά η μάχη του Σαγγάριου, που καταλήγει με ήττα του ελληνικού στρατού (Μικρασιατική Εκστρατεία).
1923 Κορυφώνονται στον Πειραιά οι απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν στις 19 Αυγούστου από τα ναυτεργατικά σωματεία και στη συνέχεια το Εργατικό Κέντρο. Στην πλατεία Πασαλιμανιού πραγματοποιείται πανεργατική συγκέντρωση από τη ΓΣΕΕ και το ΕΚΠ. Η κυβέρνηση, που ουσιαστικά διευθύνεται από τον Νικόλαο Πλαστήρα, δίνει διαταγή να χτυπηθεί η συγκέντρωση και να διαλυθεί διά της βίας. Στρατός και Αστυνομία επιτίθενται με σφοδρότητα στους συγκεντρωμένους απεργούς στο Πασαλιμάνι. Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες, 100 τραυματίες, ενώ συλλαμβάνονται περίπου 500. Μετά τα αιματηρά γεγονότα του Πασαλιμανιού η απεργία λύνεται, όμως παραμένει ως η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση της εποχής.
1939 Υπογράφεται το σοβιετο-γερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης, το γνωστό Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ. Επήλθε μετά τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938 (μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας, Βρετανίας και Γαλλίας), που ουσιαστικά «έσπρωχνε» τον Χίτλερ προς Ανατολάς και αφού όλες οι αλλεπάλληλες προσπάθειες προσέγγισης της ΕΣΣΔ με τα μη φασιστικά αστικά κράτη της Ευρώπης για τη συγκρότηση μετώπου κατά της επιθετικότητας του φασισμού είχαν αποτύχει. Ηταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ενωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, ανεκτίμητους στην πολεμική προετοιμασία της ΕΣΣΔ ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Το Σύμφωνο αυτό αξιοποιείται προπαγανδιστικά εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Πρόσφατα, μάλιστα, στη λογική της εξίσωσης κομμουνισμού και φασισμού, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθιέρωσε την 23η Αυγούστου ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων»!
1942 Η εποποιία του Στάλινγκραντ περνάει στην πιο αποφασιστική της φάση. Από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρεται στα προάστια και αργότερα στις συνοικίες της πόλης.
1943 Τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν το Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.
1944 Οι λαϊκές μάζες, με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρουμανίας, ανατρέπουν το δικτατορικό καθεστώς του Αντονέσκου. Η 23η Αυγούστου ανακηρύχτηκε εθνική γιορτή της Ρουμανίας.
1945 Πεθαίνει ο λογοτέχνης και ιστορικός Γιάννης Βλαχογιάννης.
1978 Ενοπλοι αντάρτες «Σαντινίστας» καταλαμβάνουν με έφοδο το μέγαρο του Κοινοβουλίου στη Μανάγκουα της Νικαράγουας, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες ομήρους. Απαιτούν την απελευθέρωση των 150 πολιτικών κρατουμένων, εγγυήσεις ότι θα τους επιτραπεί να καταφύγουν σώοι στον Παναμά και λύτρα δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Ο δικτάτορας Αναστάσιο Σομόζα αποδέχεται όλα τα αιτήματά τους.
1983 Ψηφίζεται από τη Βουλή ο νόμος για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.
1985 Η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει την άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, η οποία διήρκεσε 40 χρόνια.
