Στην επικαιρότητα των προηγούμενων ημερών υπήρξαν δύο κεντρικές ειδήσεις γύρω από το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό: α) Η ψήφιση της περιβόητης τροπολογίας Καιρίδη για τη νομιμοποίηση των μεταναστών εργατών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας για τουλάχιστον τρία χρόνια χωρίς άδειες διαμονής, με το ρατσιστικό και ξενοφοβικό παραλήρημα που τη συνόδευσε από φασίστες και ακροδεξιούς, αλλά και από την ίδια την κυβέρνηση. β) Η επίτευξη πολιτικής συμφωνίας στην ΕΕ για το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, που παρουσιάστηκε με πανηγυρισμούς και τυμπανοκρουσίες.

Η χρονική συγκυρία των δύο ειδήσεων μοιάζει τυχαία σύμπτωση, αλλά στην πραγματικότητα οι εξελίξεις αυτές είναι αλληλένδετες. Η τροπολογία Καιρίδη, όπως και όλες οι νομοθετικές αλλαγές που προωθήθηκαν τα τελευταία χρόνια από τις ελληνικές κυβερνήσεις, εντάσσεται πλήρως στις κατευθύνσεις του νέου Συμφώνου.

Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να κατανοηθεί ότι το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος ΕΕ και αστικών κρατών. Η διαχείρισή του από τα αστικά επιτελεία είναι ίσως πιο περίπλοκη από ποτέ. Η βασική αιτία είναι μία: Η υπέρμετρη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών και τους δρόμους Ενέργειας, η φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε δεκάδες γωνιές του πλανήτη, με κίνδυνο ακόμα και μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερα κύματα ξεριζωμένων. Δεν είναι τυχαίες οι συνεχείς προειδοποιήσεις του ΟΗΕ. «Ο πληθυσμός των αναγκαστικά εκτοπισμένων έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα που έχουν καταγραφεί ποτέ (...) Σε έναν κόσμο όπου κάθε μέρα σχεδόν 34.000 άνθρωποι αναγκάζονται να εκτοπιστούν, ως συνέπεια συρράξεων ή διώξεων, το έργο μας στην Υπατη Αρμοστεία είναι πιο κρίσιμο από ποτέ», διαβάζουμε στην κεντρική σελίδα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Αποκαλυπτική είναι η μόνιμη επισήμανση ότι «το 76% των προσφύγων και ανθρώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας φιλοξενείται σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος».

Σ' αυτό το πλαίσιο, όλο το προηγούμενο διάστημα εκτυλίσσονται οι συζητήσεις για το νέο Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, μέσα από παζάρια και αντιθέσεις των κρατών - μελών. Οι αντιθέσεις αυτές δεν είχαν ιδεολογικό χαρακτήρα ανάμεσα δήθεν στην πιεστική ατζέντα των «αναδυόμενων» ακροδεξιών κομμάτων και στους δήθεν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ούτε αφορούσαν την προστασία των μεταναστών και προσφύγων, αλλά είχαν να κάνουν με τον «διαμοιρασμό» της καταστολής και της βαρβαρότητας σε βάρος των κατατρεγμένων, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε αστικής τάξης.

Το ΚΚΕ σταθερά προειδοποιούσε για το περιεχόμενο αυτών των συζητήσεων και αναδείκνυε τον άδικο και βάρβαρο χαρακτήρα των προωθούμενων αλλαγών. Τελικά το νέο Σύμφωνο, όπως φαίνεται να διαμορφώνεται, σηματοδοτεί τον οριστικό ενταφιασμό της Συνθήκης της Γενεύης για τους Πρόσφυγες και κινείται σε κατεύθυνση ακόμα πιο αντιδραστική από τις αρχικές προβλέψεις. Το νέο Σύμφωνο αποτελείται από πέντε Κανονισμούς, οι οποίοι είναι οι εξής:

1) Ο Κανονισμός διαλογής στα σύνορα (Screening), σύμφωνα με τον οποίο γίνεται «ταχεία εξέταση του προφίλ ενός αιτούντος άσυλο», κυρίως μετά από διαδικασία διάσωσης.

2) Ο τροποποιημένος Κανονισμός Eurodac (Ευρωπαϊκή Δακτυλοσκόπηση), με τον οποίο δημιουργείται μια τεράστια βάση δεδομένων με τα βιομετρικά και άλλα στοιχεία των ξεριζωμένων.

3) Ο τροποποιημένος Κανονισμός για τις διαδικασίες ασύλου (APR), με τον οποίο προβλέπεται ανάμεσα σε άλλα η «συνοριακή διαδικασία ασύλου» για τους ξεριζωμένους που προέρχονται από χώρες οι οποίες θεωρούνται «ασφαλείς». Με λίγα λόγια, προωθούνται οι fast track απορρίψεις ασύλου και οι μαζικές απελάσεις.

4) Ο Κανονισμός για τη διαχείριση του ασύλου και της μετανάστευσης (AMMR), γύρω από τον οποίο εκδηλώθηκαν οι μεγαλύτερες αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη. Οπως προβάλλεται, «ο Κανονισμός αυτός θεσπίζει το πιο πρωτοποριακό στοιχείο του Συμφώνου: Ενα σύστημα "υποχρεωτικής αλληλεγγύης" που θα ενεργοποιείται όταν ένα ή περισσότερα κράτη - μέλη βρίσκονται υπό "μεταναστευτική πίεση". Το σύστημα θα υποχρεώνει άλλες χώρες να βοηθήσουν μέσω τριών διαφορετικών επιλογών: α) Να μετεγκαταστήσουν έναν αριθμό αιτούντων άσυλο εντός της επικράτειάς τους. β) Να καταβάλουν εισφορά για κάθε αιτούντα άσυλο που αρνούνται να μετεγκαταστήσουν. γ) Να χρηματοδοτήσουν επιχειρησιακή υποστήριξη, όπως προσωπικό, εγκαταστάσεις και τεχνικό εξοπλισμό. Οι υποσχέσεις θα διοχετεύονται σε μια "δεξαμενή αλληλεγγύης", στην οποία μπορούν να εισέρχονται οι χώρες που δέχονται πιέσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιμένει ότι κανένα κράτος - μέλος δεν θα αναγκαστεί να μετεγκαταστήσει μετανάστες, εάν βοηθήσει μέσω οποιασδήποτε από τις δύο άλλες επιλογές».

Με άλλα λόγια, το παζάρι ανάμεσα στα κράτη - μέλη απογειώνεται. Οι ξεριζωμένοι μετατρέπονται σε «αλγοριθμικά στοιχεία» και γίνονται στεγνοί αριθμοί που «κοστίζουν» «με το κεφάλι»! Οι λεγόμενες πρώτες χώρες υποδοχής συνεχίζουν να είναι αποθήκες ανθρώπινων ψυχών και εισπράττουν χρηματοδοτήσεις για να προχωρούν σε επαναπροωθήσεις και μαζικές απελάσεις, πάντα με τη συμβολή της Frontex, να στήνουν ολοένα και περισσότερα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ταυτόχρονα, ενθαρρύνονται συμφωνίες των κρατών - μελών με τρίτες χώρες είτε για τις λεγόμενες «νόμιμες οδούς μετανάστευσης» και την εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού για τις ανάγκες του κεφαλαίου είτε για την ένταση της καταστολής, με «αυξημένο έλεγχο» των συνόρων και στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμα και στο έδαφος των τρίτων χωρών. Είναι χαρακτηριστική η πλέον πρόσφατη συμφωνία ανάμεσα στην Ιταλία και την Αλβανία, όπου θα κατασκευαστούν νέες φυλακές για τους κατατρεγμένους που φτάνουν στην Ιταλία. Οι συμφωνίες, φυσικά, μπορούν να περιλαμβάνουν και τα δύο σκέλη.

5) Ο Κανονισμός «για την κρίση και την ανωτέρα βία», που αφορά τις λεγόμενες «έκτακτες καταστάσεις» σε περίπτωση «εργαλειοποίησης» των προσφύγων από τρίτες χώρες, και επιτρέπει την παρέκκλιση από τις συνήθεις διαδικασίες ασύλου με αυστηρότερες διαδικασίες.

Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι το νέο Σύμφωνο υπηρετεί με προσήλωση την πάγια στρατηγική του κεφαλαίου στο Μεταναστευτικό - Προσφυγικό: Στις συνθήκες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, η «κάνουλα» των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών ανοιγοκλείνει ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πεμπτουσία της διαχείρισης του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού στον καπιταλισμό, που γεννά τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων. Η κοσμοπολίτικη και η εθνικιστική μορφή διαχείρισής του είναι όψεις του ίδιου νομίσματος και εκφράζουν τη μεγάλη, άλυτη αντίθεση του καπιταλισμού: Βόμβες, πόλεμος, αυταρχισμός, καταλήστευση του πλούτου των χωρών και εξαθλίωση από τη μια, «εργαλειοποίηση» των θυμάτων αυτής της βαρβαρότητας από την άλλη.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις υπηρετούν σταθερά αυτήν την πολιτική. Θυμίζουμε εντελώς συνοπτικά:

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε με συνέπεια τον Κανονισμό του Δουβλίνου, αποδεχόμενη τον ρόλο του «χωροφύλακα των ευρωπαϊκών συνόρων». Την βαραίνει πλήρως η ντροπή της Μόριας, της Ειδομένης και όλων των «ανοιχτών» δομών της αθλιότητας. Ψήφισε τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας του 2016, που μετατρέπει τους ξεριζωμένους σε πιόνια των γεωπολιτικών παζαριών, παγιώνοντας την πολιτική της άγριας καταστολής και του εγκλωβισμού σε βάρος τους. Εφερε στο ελληνικό Δίκαιο την περίφημη Οδηγία για τις «ασφαλείς χώρες», που κάνει σμπαράλια τη Συνθήκη της Γενεύης για τους Πρόσφυγες. Οσο κι αν ανεβάζει σήμερα τους τόνους ο ΣΥΡΙΖΑ (παλιός και νέος) ενάντια στο νέο Σύμφωνο, δεν μπορεί να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες του.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας στα χνάρια των προηγούμενων, αναμόρφωσε σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση τους Κώδικες για την ιθαγένεια, τη μετανάστευση και το άσυλο. Ταυτόχρονα, προωθεί με ζήλο τις συμφωνίες σύγχρονου δουλεμπορίου με τρίτες χώρες για την εισαγωγή φτηνού εργατικού δυναμικού χωρίς δικαιώματα (Μπανγκλαντές, Αίγυπτος, Πακιστάν, Ινδία κ.ά.). Οι βίαιες επαναπροωθήσεις έγιναν καθεστώς και κατασκευάστηκαν οι «κλειστές» ελεγχόμενες υπερδομές - φυλακές της αθλιότητας. Η κηλίδα του πολύνεκρου ναυαγίου της Πύλου είναι ανεξίτηλη.

Ολες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, γνωρίζουν πολύ καλά και έχουν τεράστιες ευθύνες για την αθλιότητα σε βάρος χιλιάδων μεταναστών εργατών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας χωρίς χαρτιά, σε ένα καθεστώς ομηρίας, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα. Η τροπολογία άλλωστε συνιστά την πιο αποκαλυπτική ομολογία της γνώσης αυτής και των ευθυνών τους.

Η συγκεκριμένη τροπολογία προετοιμάζεται εδώ και καιρό. Ολη την προηγούμενη περίοδο, τα αστικά ΜΜΕ φιλοξενούσαν πλήθος δημοσιευμάτων και άρθρων για τα εργατικά χέρια που λείπουν, καθώς και για το «ελκυστικότερο» - όπως λέγεται - νομοθετικό πλαίσιο χορήγησης αδειών διαμονής σε χώρες όπως Ιταλία και Ισπανία. Ας μην ξεχνάμε τις δηλώσεις του ίδιου του υπουργού Μετανάστευσης για 300.000 νομιμοποιήσεις, που «αποσύρθηκαν» κακήν κακώς. Σ' αυτήν τη φάση, λοιπόν, το ελληνικό αστικό κράτος προχωρά σε έναν σχεδιασμό νομιμοποίησης των μεταναστών εργατών, διότι έτσι επιβάλλει ο ανταγωνισμός για φτηνά εργατικά χέρια με τις άλλες καπιταλιστικές οικονομίες

Το ΚΚΕ σταθερά μιλά για την ανάγκη νομιμοποίησης και προστασίας αυτών των «αόρατων» ανθρώπων, όλων των ξεριζωμένων που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, μέσα από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ένταξης και κατοχύρωσης όλων των δικαιωμάτων τους. Γιατί «παράνομοι» και «λαθρομετανάστες», όπως λέει και ο λαλίστατος υπουργός Εργασίας Α. Γεωργιάδης, κάνοντας μαθήματα ελληνικής γλώσσας για τη σημασία του «λάθρο-», είναι εξαιτίας της διαχρονικά άδικης και ρατσιστικής πολιτικής και των άδικων νόμων του αστικού κράτους. Πάνω σ' αυτό το έδαφος αναπτύσσουν τη δράση τους και «ανθούν» τα κυκλώματα των διακινητών. Από την άγρια εκμετάλλευση των «παράνομων» και «αόρατων» θησαυρίζουν οι μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλοεργολάβοι, οι βιομήχανοι και άλλοι καπιταλιστές.

Η χορήγηση αδειών διαμονής και η νομιμοποίηση των μεταναστών εργατών είναι το ελάχιστο και στοιχειώδες μέτρο, γι' αυτό και το ΚΚΕ ψήφισε την τροπολογία. Ομως, το σύνολο των προβλημάτων και η άγρια εκμετάλλευση των ξεριζωμένων παραμένουν και διογκώνονται. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του αρμόδιου υπουργού Δ. Καιρίδη από το βήμα της Βουλής, ο οποίος είπε κυνικά ότι «η νέα άδεια δεν δίνει κανένα δικαίωμα πέραν της πρόσβασης στην εργασία»! Ομως οι ξεριζωμένοι είναι άνθρωποι και όχι μηχανές! Προφανώς και πρέπει να έχουν δικαιώματα, όλα τα δικαιώματα που έχει κάθε άνθρωπος στον 21ο αιώνα!

Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις ώστε να ενισχυθεί η πάλη για τα δικαιώματα των μεταναστών και προσφύγων, για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, για πρόσβαση σε παροχές Υγείας και Παιδείας για τα παιδιά τους, για μεροκάματα, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, Ασφάλιση κ.ά. Η πείρα των συνδικάτων από τους κοινούς αγώνες Ελλήνων και μεταναστών εργατών για δουλειά και ζωή με δικαιώματα είναι πολύτιμη. Αυτή η πείρα και οι αρχές του προλεταριακού διεθνισμού αποτελούν τον δικό μας οδηγό. Παλεύουμε ενάντια στις αιτίες που προκαλούν τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων, ενάντια στον πόλεμο και στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν. Με την πάλη μας και την αταλάντευτη αλληλεγγύη στα δικαιώματα των ξεριζωμένων, με σταθερό μέτωπο απέναντι στον ρατσισμό και στον φασισμό, ανοίγουμε τον δρόμο για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση και ξεριζωμό, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.