Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε, σχετικά με την ουσία και το περιεχόμενο του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, είναι ότι αποδείχτηκε κενό γράμμα η διαβεβαίωση του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, σύμφωνα με την οποία η κατάργηση των συγκεκριμένων φοροαπαλλαγών αποσκοπεί στη "δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών" και πως επιτέλους ήρθε η ώρα να πληρώσουν οι "έχοντες και κατέχοντες". Αν και το ελληνικό φορολογικό σύστημα είναι γεμάτο από φοροαπαλλαγές και προνόμια προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, που έχουν μάλιστα χαρακτηριστεί σαν "σκανδαλώδεις" και προκλητικές, αυτές στην ουσία μένουν άθικτες. Και δεν αντέχει, βέβαια, και στην παραμικρή κριτική το κυβερνητικό επιχείρημα ότι οι φοροαπαλλαγές αυτές διατηρούνται σε ισχύ, επειδή είναι ..."αναπτυξιακές". Για πολλά χρόνια τώρα υπάρχουν οι φοροαπαλλαγές αυτές, αλλά μόνο ανάπτυξη δεν έχουν φέρει...

Αλλωστε, το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τη σφοδρή αντίδραση των εργαζομένων και άλλων πλατιών λαϊκών στρωμάτων, που προκάλεσε η δημοσιοποίηση των διατάξεων του φορολογικού νομοσχεδίου, όπως οι αγρότες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ναυτεργάτες, οι επαγγελματίες, βιοτέχνες, οι έμποροι κλπ. Οπως και από το γεγονός πως η μόνη κοινωνική ομάδα που έδωσε εύσημα στην κυβέρνηση και εκτίμησε ότι το νομοσχέδιο κινείται σε θετική κατεύθυνση ήταν οι μεγαλοβιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι. Ουσιαστικά, το νομοσχέδιο αυτό έφερε έντονα στην επιφάνεια την πραγματική διαχωριστική γραμμή της ελληνικής κοινωνίας και φανέρωσε πολύ παραστατικά ότι από τη μια βρίσκεται η μεγάλη πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού και από την άλλη η ελάχιστη μειοψηφία της ολιγαρχίας του πλούτου. Γεγονός, που δεν έχουν αφήσει, βέβαια, ανεπηρέαστο και το πολιτικό εποικοδόμημα. Είναι χαρακτηριστικό πως κανένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε να είναι εισηγητής στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, ενώ αρκετοί άλλοι, όπως και υψηλόβαθμα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, εξέφρασαν τη δυσφορία τους για αντιλαϊκές ρυθμίσεις του. Χαρακτηριστική επίσης ήταν και η επιφυλακτική έως αρνητική στάση της ΟΚΕ, του κυβερνητικού αυτού οργάνου, που συγκροτήθηκε για να στηρίζει τις κυβερνητικές αυτές επιλογές.

Ολοι αυτοί κι ακόμη περισσότεροι αύριο διαλέγουν το δρόμο του ενωμένου και οργανωμένου μαζικού αγώνα, γιατί έχουν πειστεί επίσης πως αυτός είναι ο πραγματικός μονόδρομος για την απόκρουση των κυβερνητικών αντιλαϊκών επιλογών και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Γιατί έχουν πειστεί ότι σ' αυτόν το δρόμο μόνο υπάρχει η ελπίδα να σπάσει ο "τσαμπουκάς" - η πολιτική δηλαδή πυγμής που επιχειρεί να επιδείξει η κυβέρνηση Σημίτη. Μια ελπίδα, που δε βρίσκεται ούτε στους λίγους βουλευτές ή μεμονωμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εκφράζουν (πραγματικά ή στα λόγια) τη δυσφορία τους, ούτε στο ενδεχόμενο "όχι" που θα πουν στη Βουλή τα κόμματα της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης. Η ελπίδα - για την απόκρουση και την ανατροπή τελικά των αντιλαϊκών διατάξεων του φορολογικού νομοσχεδίου, καθώς και της γενικότερης οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης - βρίσκεται στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ του λαού απέναντι στη συγκεκριμένη πολιτική. Και τα αποτελέσματα των αγώνων θα είναι μεγαλύτερα, στο βαθμό που προωθείται η συσπείρωση και ενιαία δράση των ίδιων των εργαζομένων για κοινούς αγώνες με τα πλατιά λαϊκά στρώματα που πλήττονται από τη συγκεκριμένη πολιτική.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Το "νέο" ΠΑΣΟΚ και ο "εκσυγχρονιστής" πρωθυπουργός Κ. Σημίτης απέδειξαν ότι η πολιτική τους εστιάζεται στην υπεράσπιση και διεύρυνση των φοροαπαλλαγών και των προνομίων των χρυσοκάνθαρων του πλούτου και στην πρόσθεση και νέων δυσβάσταχτων βαρών στο λαό. Το νομοσχέδιο για την κατάργηση των φοροαπαλλαγών αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη και συγκεκριμένη απόδειξη

- Πώς κρίνετε τα αιτήματα με τα οποία πήγε στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας ο Ελληνας υπουργός;

- Πρόκειται για αιτήματα ελεημοσύνης ουσιαστικά, για την επίλυση ορισμένων δευτερεύουσας σημασίας προβλημάτων. Επιχειρεί έτσι, να δείξει ότι, τάχα, η κυβέρνησή του ενδιαφέρεται για την αντιμετώπιση των οξυμένων αγροτικών προβλημάτων, ενόψει των αναμενόμενων μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα υπομνήματά του περιορίζεται να ζητά την έγκριση για μεταφορά κάποιων κονδυλίων από άλλα διαρθρωτικά προγράμματα, για αποζημιώσεις μικρού μέρους μόνο των ζημιών στην αγροτική παραγωγή και το γεωργικό κεφάλαιο. Επίσης ζητά μέτρα για την αυστηρότερη εφαρμογή των περιορισμών στην αγροτική παραγωγή που επιβάλλει το Διευθυντήριο της Κοινότητας, ώστε να μην είναι δυνατόν να ξεπερνιούνται τα πλαφόν της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τους αγρότες! Τέτοιες αποζημιώσεις και τέτοια μέτρα ζητά η ελληνική κυβέρνηση και προσπαθεί να κοροϊδέψει τους αγρότες, ενόψει των νέων κινητοποιήσεων.

Οσο για τις αποζημιώσεις λόγω των καταστροφών; Το ίδιο το υπουργείο Γεωργίας εκτιμά ότι ξεπερνούν τα 65 δισ. δραχμές, από τα οποία τα 32 δισ. αφορούν την παραγωγή βαμβακιού. Ομως, στο υπόμνημά του ο Στ. Τζουμάκας περιορίζεται στο αίτημα για τη μεταφορά κονδυλίων, προκειμένου να δοθούν αποζημιώσεις μόλις 20 δισ. δραχμών - αν ποτέ δοθούν για όλους τους παραγωγούς... Μάλιστα, για ορισμένες περιπτώσεις, π.χ. καταστροφών στις ροδακινοκαλλιέργειες, η κυβέρνηση ζητά να εγκριθεί η χορήγηση ενισχύσεων (3.500 ως 4.000 δραχμές ανά δέντρο) για την οριστική εγκατάλειψη των καλλιεργειών!

- Ωστόσο, ο Στ. Τζουμάκας επέστρεψε και διαδίδει πως όλα πήγαν καλά, πήρε υποσχέσεις και προχωρά για αποζημιώσεις...

- Αν δεν πρόκειται για εντελώς ανεύθυνους ανθρώπους, πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι συνειδητοί υπηρέτες της ΕΕ που μοναδικό καημό έχουν πώς να κοροϊδέψουν τους αγρότες για να περάσουν την καταστροφική πολιτική τους. Ο Φ. Φίσλερ - όπως λέει ο ίδιος ο Τζουμάκας - είπε μόνο ότι θα εξετάσει το αίτημα για τις αποζημιώσεις. Ζήσε Μάη μου δηλαδή... αν και πότε. Ομως η κοροϊδία προκύπτει πιο ανάγλυφα, με το δεύτερο και τρίτο υπόμνημα που απέστειλε ο Στ. Τζουμάκας στον επίτροπο Γεωργίας, Φ. Φίσλερ. Τι ζητά; Οχι βεβαίως την αύξηση του πλαφόν στις καλλιέργειες και την παραγωγή γάλατος κλπ, αλλά να επιτραπεί στην κυβέρνηση να πάρει μέτρα για να εμποδίσει τους αγρότες να καλλιεργούν περισσότερα από όσο επιβάλει η Κοινότητα! Ειδικότερα στο βαμβάκι ο Στ. Τζουμάκας ζητά από την ΕΕ να επιτρέψει στην κυβέρνησή του να προσδιορίζει το επίπεδο παραγωγής "ανά παραγωγό ή ανά ομάδα παραγωγής ή ανά περιφέρεια". Δηλαδή, όχι μόνον δεν υπάρχει αίτημα για αύξηση της ποσόστωσης, αλλά αντίθετα ζητά την άδεια να επιβάλει ζώνες καλλιέργειας του βαμβακιού, ώστε η συνολική παραγωγή του προϊόντος να μην ξεπερνά το πλαφόν της ΕΕ...

- Τι μπορεί λοιπόν, να περιμένουν οι αγρότες από τις Βρυξέλλες;

- Οπως κι απ' τα παραπάνω φαίνεται... "αέρα κοπανιστό"! Οχι μόνο δεν μπορεί να περιμένουν κάτι θετικό, αλλά ακόμα χειρότερα θα έρθουν αν δεν ξεσηκωθούμε όλοι! Οσον αφορά τον υπουργό Γεωργίας και, γενικότερα, την κυβερνητική πολιτική... Ε, λοιπόν, πρέπει να το πούμε, πως όσο κι αν προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αγρότες, πια δε θα το καταφέρουν. Θα πάρουν ξανά την απάντηση στα μπλόκα του αγώνα.

Γ. Ζ.