Την ώρα που οι χιλιάδες μικρέμποροι αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας, εξαιτίας της άγριας επίθεσης των πολυεθνικών και της αδυναμίας των εργαζομένων να αναθερμάνουν τα άδεια ταμεία των μαγαζιών τους, ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας περί άλλα τυρβάζει. Αντί να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων, για αγωνιστική διεκδίκηση πολιτικών ενάντια στα μονοπώλια που αλώνουν την αγορά, για στήριξη των εισοδημάτων των εργαζομένων για να μπορέσουν κι αυτοί με τη σειρά τους να στηρίξουν το εισόδημα των εμπόρων, κάθεται και απεργάζεται τρόπους για την υλοποίηση, λέει, ενός προγράμματος πιστοποίησης των μαγαζιών της Αθήνας, σχετικά με την «ποιότητα και εξυπηρέτηση» που προσφέρουν! Λες και η αιτία για τα άδεια μαγαζιά είναι ότι δεν παρέχουν αρκετή ποιότητα και εξυπηρέτηση! Ας τα βλέπουν αυτά οι έμποροι, που θα πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές του συλλόγου στις 23 και 24 του μήνα και ας το σκεφτούν καλά, πού θα δώσουν την πολύτιμη ψήφο τους.

Μιλάνε για το «αυτονομημένο σχολείο», εξηγώντας «ότι τα μέλη κάθε σχολικής μονάδας θα έχουν αποφασιστικό ρόλο για τα πάντα που την αφορούν - από την επιλογή των διδακτικών βοηθημάτων έως το περιεχόμενο των γνωστικών αντικειμένων, τον τρόπο διδασκαλίας, την πρόσληψη των εκπαιδευτικών, τη διάρθρωση του προγράμματος, τους στόχους του διδακτικού και εκπαιδευτικού έργου...». Και δεν ξεχνούν να τονίσουν ότι «το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα, που βασίζεται στην αυτόνομη σχολική μονάδα, θεωρείται το πιο αποτελεσματικό μεταξύ 115 χωρών».

Καθόλου τυχαία, βέβαια, «ξεχνούν» ότι όλα τα παιδιά, από την πλέον φτωχή ή πλούσια γειτονιά, μέχρι και το πλέον απομακρυσμένο χωριό, έχουν τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια δικαιώματα στη μόρφωση. Και αυτές, ακριβώς, επιβάλλουν και καθορίζουν τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Διαφορετικά, οι σημερινές, καθόλου λίγες και συνεχώς εντεινόμενες, ταξικές διακρίσεις θα μοιάζουν ...αστείες, μπροστά στις μελλοντικές. Καθόλου τυχαία, βέβαια, αποφεύγουν να μιλήσουν για το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αφού τάσσονται υπέρ της «ισότιμης συνύπαρξης» του δημόσιου και ιδιωτικού σχολείου. Καθόλου τυχαία, επίσης, δεν αναφέρονται στη «δωρεάν Παιδεία», ενώ αποσιωπούν τις πηγές χρηματοδότησης του «αυτονομημένου σχολείου». Αλλωστε, αν πουν το τελευταίο, θα πρέπει να εξηγήσουν ποιοι θα πληρώνουν και ποια ανταλλάγματα θα ζητήσουν οι χρηματοδότες...

Με δυο λόγια, πίσω από τα «φινλανδικά μοντέλα» και τα «αυτονομημένα σχολεία», κρύβεται η επιδίωξη της πλήρους υποταγής της εκπαίδευσης στη λογική της αγοράς. Της αντικατάστασης της όποιας σημερινής μόρφωσης από τις τρέχουσες «επιδεξιότητες» - ανάγκες των επιχειρήσεων και της απαλλαγής του κράτους από μεγάλο - τουλάχιστον - μέρος του κόστους της Παιδείας. Αλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το βασικό κριτήριό τους είναι η «αποτελεσματικότητα» του σχολείου. Αποτελεσματικό, όμως, για ποιους, τις μεγάλες επιχειρήσεις και την πλουτοκρατία ή τους εργαζόμενους και το λαό;

Θα συμφωνήσουμε, βέβαια, μαζί τους, για πολλά απ' όσα καταλογίζουν στο σημερινό σχολείο, το οποίο - στο κάτω κάτω της γραφής - είναι δικό τους δημιούργημα. Αλλωστε, οι κομμουνιστές λένε, τόσο αυτά, όσο και άλλα, πολύ σοβαρότερα και περισσότερα, πολλά χρόνια τώρα και αγωνίζονται για ριζικές αλλαγές στην εκπαίδευση. Ξέρουμε καλά, όμως, ότι κάθε κοινωνία έχει το δικό της σχολείο. Δε γίνεται διαφορετικά. Γι' αυτό και καλούμε τους εργαζόμενους, απ' τη μια να αποκρούσουν την αντιλαϊκή επιχείρηση επιβολής του σχολείου της «αγοράς» και, από την άλλη, να παλέψουν για ενιαία, αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν Παιδεία στην υπηρεσία του λαού, σε μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Αυτή είναι η μοναδική και προς όφελος του λαού σήμερα διέξοδος.

Ετσι, παρά τις προβαλλόμενες «επικοινωνιακές δυσκολίες», δεν είναι μέρα που να μην ανακοινωθούν κυβερνητικές αποφάσεις και μέτρα που προωθούν την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και εμπορευματοποίησης - ιδιαίτερα στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας - ενώ εξελίσσονται κανονικά, με σχέδιο και πρόγραμμα, οι κυβερνητικές παρεμβάσεις για το Εργασιακό, το Συνταξιοδοτικό, τα μεγάλα έργα κλπ. Ταυτόχρονα, δρομολογούνται εξελίξεις σε θέματα που αφορούν στην εξωτερική πολιτική - Κυπριακό, Σκοπιανό, ελληνοαμερικανικές και ελληνοτουρκικές σχέσεις, ευρωστρατηγεία κ.ά. - σύμφωνα, πάντα, με τις κατευθύνσεις και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση να εμφανίζεται προβληματική στην «επικοινωνία», αλλά «η δουλιά» γίνεται...