ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΚΑΘΕ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ

Το 1999 θα είναι μια χρονιά ακόμη χειρότερη από εκείνη του 1998, όπως επίσης το 1998 ήταν χειρότερο από το 1997, καθώς οι κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις προβλέπεται να επιδεινώσουν τη θέση των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Η εκτίμηση αυτή ανήκει στους λαούς 56 διαφορετικών χωρών κάθε χρώματος, από τις 5 ηπείρους της Γης. Μεταξύ αυτών και οι Ελληνες, οι οποίοι μάλιστα κατέχουν μια από τις 3 πρώτες θέσεις των περισσότερο απαισιόδοξων. Την παραπάνω εικόνα απαισιοδοξίας κατέγραψε παγκόσμια δημοσκόπηση της εταιρίας "GALLUP ASSOCIATION INTERNATIONAL", τα οποία δόθηκαν προχτές στη δημοσιότητα και δημοσιεύτηκαν χτες στο "Ρ" και άλλες εφημερίδες.

Από τις απαντήσεις που έδωσαν οι περίπου 65.000 κάτοικοι των 56 διαφορετικών χωρών της Γης, προκύπτει σαφώς αύξηση της απαισιοδοξίας. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων προβλέπει ότι το 1999 θα είναι χειρότερο από το 1998, επειδή αναμένεται ότι θα αυξηθεί η ανεργία (άρα και η φτώχεια) και ταυτόχρονα θα ενταθούν οι διεθνείς συγκρούσεις και φιλονικίες (εστίες πολέμου). Θα παραθέσουμε ορισμένα από τα στοιχεία της έρευνας της "GALLUP" που δείχνουν ότι το αίσθημα της απαισιοδοξίας αγκαλιάζει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού των διαφόρων χωρών του κόσμου και επιβεβαιώνουν τη λαϊκή ρήση "κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα".

***

Πρώτον, από το σύνολο των κατοίκων των 56 χωρών της Γης που ρωτήθηκαν, περισσότεροι από 7 στους 10 πιστεύουν ότι θα επιδεινωθεί και το πρόβλημα της ανεργίας και το πρόβλημα της ειρήνης και ασφάλειας. Συγκεκριμένα, το 74% πιστεύει ότι η ανεργία θα αυξηθεί (53%) ή θα μείνει στα ίδια υψηλά επίπεδα του 1998 (21%) και μόνο το 19% πιστεύει ότι θα μειωθεί. Επίσης, το 72% πιστεύει ότι από άποψη διεθνών συγκρούσεων και φιλονικιών, η φετινή χρονιά θα είναι περισσότερο ταραγμένη (33%) ή το ίδιο ταραγμένη με πέρσι (39%) και μόνο το 16% πιστεύει ότι η κατάσταση θα είναι "αρκετά ήσυχη".

Δεύτερον, με βάση γεωγραφικά κριτήρια, οι πιο απαισιόδοξοι στο πρόβλημα της ανεργίας είναι οι κάτοικοι των πρώην σοσιαλιστικών χωρών (εκεί ξηλώνονται βίαια χρόνιες λαϊκές κατακτήσεις), καθώς και των χωρών της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. Στις χώρες αυτές το 77% των κατοίκων τους πιστεύει ότι η ανεργία θα αυξηθεί ή θα μείνει στα ίδια επίπεδα με το 1998, ακολουθούν οι κάτοικοι των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (71%) και στην τρίτη κατηγορία - δηλαδή οι λιγότερο απαισιόδοξοι - είναι οι κάτοικοι των χωρών της Αφρικής και Ωκεανίας (68%). Οσον αφορά το θέμα της ασφάλειας και της ειρήνης, οι πιο απαισιόδοξοι είναι οι κάτοικοι των χωρών - μελών της ΕΕ, καθώς το 80% πιστεύει ότι η φετινή χρονιά θα είναι μια χρονιά ταραγμένη με πολλές διεθνείς φιλονικίες και συγκρούσεις (34%) ή το ίδιο ταραγμένη με πέρσι (46%). Στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι κάτοικοι των χωρών της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής (74%), στην τρίτη οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες (71%) και στην τέταρτη και πέμπτη θέση οι κάτοικοι της Ασίας (67%) και της Αφρικής - Ωκεανίας (65%).

Με βάση τα παραπάνω και άλλες εκτιμήσεις για τις επικείμενες κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις στο "παγκόσμιο χωριό", το 54% - δηλαδή περισσότεροι από τους 5 στους 10 κατοίκους αυτών των 56 χωρών της Γης - εκτιμά ότι το 1999 θα είναι χειρότερο από το 1998. Οι πλέον απαισιόδοξοι είναι οι κάτοικοι των πρώην σοσιαλιστικών χωρών και των χωρών της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής, καθώς οι 6 στους 10 - ποσοστό 60% - πιστεύουν ότι το 1999 θα είναι το ίδιο ή και χειρότερο από το 1998, ενώ το ποσοστό των απαισιόδοξων μειώνεται στο 56% για τους κατοίκους των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο 53% για την Ασία και στο 42% για την Αφρική και Ωκεανία.

***

Από την παγκόσμια δημοσκόπηση της "GALLUP" προκύπτει ότι οι Ελληνες είναι οι πιο απαισιόδοξοι όχι μόνο σε σχέση με τους κατοίκους των 15 χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά συνολικά σε σχέση με τους κατοίκους των 56 χωρών όπου έγινε η έρευνα, καθώς το 74% - δηλαδή περισσότεροι από 7 στους 10 - πιστεύει ότι το 1999 θα είναι το ίδιο ή και χειρότερο από το 1998. Μόνο οι Ρουμάνοι (75%), οι Τσέχοι (76%) και οι κάτοικοι της Ζιμπάμπουε είναι πιο απαισιόδοξοι από τους Ελληνες! Είναι χαρακτηριστικό ότι το 89% των Ελλήνων πιστεύει ότι ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα θα αυξηθεί ή θα μείνει στα ίδια επίπεδα με το 1998. Μόνο οι Ινδοί είναι πιο απαισιόδοξοι από τους Ελληνες, καθώς το 90% προβλέπει ότι η αύξηση ή διατήρηση της ανεργίας θα είναι στα ίδια επίπεδα, ενώ οι Τσέχοι είναι στην ίδια θέση με την Ελλάδα. Επίσης το 88% των Ελλήνων εκτιμά ότι το 1999 θα είναι ίδια ή και χειρότερη χρονιά από την περσινή, από άποψη διεθνών συγκρούσεων και φιλονικιών. Περισσότερο απαισιόδοξοι από τους Ελληνες εμφανίζονται μόνο οι Ελβετοί (89%) και οι Νεοζηλανδοί (90%).

Η ρίζα του κακού, που αυξάνει την αβεβαιότητα και κάνει τους λαούς της Γης να βλέπουν με όλο και πιο μελανά χρώματα το μέλλον τους, βρίσκεται στην παγκοσμιοποίηση και τη γενικότερη πολιτική απελευθέρωσης των αγορών, στην ιμπεριαλιστική ασυδοσία και καπιταλιστική βαρβαρότητα, στην πολιτική που επέβαλε σε Ανατολή και Δύση το κεφάλαιο, ιδιαίτερα από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και εφαρμόζουν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως αν αυτοαποκαλούνται "σοσιαλιστικές" ή "δεξιές" ή "κεντροαριστερές"... Οι πολιτικές αυτές, που επιδιώκουν μόνο τη διεύρυνση των κερδών και των υπερκερδών των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, πυροδότησαν την έξαρση της φτώχειας, της πείνας και της εξαθλίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο και κάνουν τους λαούς της Γης να αισθάνονται όλοι και πιο απαισιόδοξοι.

****

Το μόνο αισιόδοξο μήνυμα που προκύπτει από την παγκόσμια έρευνα της "GALLUP" είναι το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων πιστεύει ότι το 1999 - εκτός του ότι θα είναι χειρότερο από το 1998 - θα είναι και μια χρονιά έξαρσης των λαϊκών αγώνων και των κοινωνικών συγκρούσεων. Το γεγονός ότι το 73% (δηλαδή περισσότεροι από τους 7 στους 10) των ερωτηθέντων κατοίκων από τις 56 χώρες πιστεύει ότι φέτος οι απεργίες και οι κοινωνικές συγκρούσεις θα αυξηθούν (37%) ή θα κινηθούν στα ίδια επίπεδα με πέρσι (36%), είναι ένα στοιχείο αισιοδοξίας. Δείχνει ότι οι λαοί του κόσμου πιστεύουν πως μόνο μέσα από τους απεργιακούς και άλλους αγώνες και τις διάφορες μορφές κοινωνικών συγκρούσεων στην πορεία της ταξικής πάλης, μπορεί να ανατραπούν οι πολιτικές που οδηγούν στην επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου και εμποδίζουν τη λαϊκή και κοινωνική ευημερία, ανοίγοντας τελικά το δρόμο για ένα φωτεινό μέλλον.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Αταφος νεκρός η Κομισιόν

Του Β. Εφραιμίδη, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ

- Πολύς λόγος έγινε τελευταία με την πρόταση μομφής κατά της Κομισιόν, η οποία απορρίφθηκε. Ποια ήταν τα αίτια και ποιος ο στόχος της πρότασης;

- Να σημειώσουμε ότι υπήρχε κατακραυγή για τις πολιτικές που εκφράζει - εφαρμόζει η Κομισιόν, ως το εκτελεστικό όργανο της Ενωσης και ως διαμορφωτής αυτών των πολιτικών, εμπνεόμενων και κατευθυνόμενων από το χοντρό μονοπωλιακό ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Αυτή η κατακραυγή, κατά καιρούς, εκφράστηκε μέσα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ), από διάφορες πολιτικές ομάδες. Πολύ περισσότερο, όμως, προβαλλόταν από τις κινητοποιήσεις σε όλες σχεδόν τις χώρες - μέλη, ανάμεσά τους και στην Ελλάδα. Εκφράστηκε όμως και με έναν συγκεκριμένο τρόπο το Δεκέμβρη, όταν το ΕΚ αρνήθηκε να δώσει απαλλαγή στην Κομισιόν για τη διαχείριση του προϋπολογισμού του '96. Στην άρνηση αυτή επισημαίνονταν, ιδιαίτερα, διαχειριστικές ανωμαλίες, σκάνδαλα, εύνοιες, ιδιαίτερα από ορισμένους επιτρόπους. Συγκεκριμένα αναφέρονταν τα ονόματα της Γαλλίδας Ε. Κρεσόν (πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας) και του επίσης Σοσιαλιστή Μαρίν.

- Πώς αντέδρασαν οι ευρωκοινοβουλευτικές ομάδες σχετικά;

- Η Σοσιαλιστική Ομάδα, που δεν ήθελε να εμφανιστεί στις ευρωεκλογές με δύο επιφανείς Σοσιαλιστές επιτρόπους κατηγορούμενους για σκάνδαλα, μεθόδευσε το κοινοβουλευτικό τερτίπι της πρότασης μομφής γενικά κατά της Κομισιόν, ώστε μέσα στο γενικό αυτό να χάνεται ο ειδικός στόχος κατά των δύο επιτρόπων. Ταυτόχρονα όμως - κι εδώ είναι η επαίσχυντος τακτική, συνηθισμένη στη σοσιαλδημοκρατική ιστορία - έδωσε εντολή στα μέλη της να καταψηφίσουν την πρόταση μομφής, που η ίδια είχε καταθέσει. Ετσι, αντικειμενικά, να 'βγαινε ότι η Κομισιόν έχει την εμπιστοσύνη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και οι όποιες κατηγορίες με τη μη απαλλαγή για τη διαχείριση του προϋπολογισμού του '96 να εξαφανιστούν!

Από την άλλη πλευρά, όμως, οι Χριστιανοδημοκράτες δεν ήθελαν να ψηφιστεί πρόταση μομφής για τις συλλογικές ευθύνες της Κομισιόν, αλλά, ειδικά, μόνο για τις ευθύνες των 2 επιτρόπων. Γιατί οι Γερμανοί δεν ήθελαν μια ανατροπή της Κομισιόν μέσω της πρότασης μομφής, που θα καθυστερούσε τη διαδικασία - διεκπεραίωση και των συνδυασμένων μέτρων κατά των λαών (προγραμματισμένη λιτότητα, "ΑΤΖΕΝΤΑ 2000", διεύρυνση κλπ.). Ετσι, λοιπόν, συνέπεσαν, Σοσιαλιστές και Χριστιανοδημοκράτες, στην ακύρωση της πρότασης μομφής...

- Πώς αντέδρασαν οι κομμουνιστές ευρωβουλευτές;

- Αλλες ομάδες του Κοινοβουλίου, μαζί κι εκείνη που συμμετέχουμε οι δύο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, καταθέσαμε άλλη πρόταση μομφής, γενικά κατά της Κομισιόν και όχι μόνο για τα προβλήματα που αναφέρθηκαν, αλλά και για την όλη πολιτεία της Επιτροπής. Αν και την υπερψήφισαν περισσότεροι από 200 ευρωβουλευτές, δεν έγινε δεκτή επειδή, κατά τον κανονισμό, χρειαζόταν να συγκεντρώσει τα 2/3 των ψήφων.

Ομως, απ' όλη αυτή την ιστορία, η Κομισιόν βγήκε σοβαρότατα και τόσο τραυματισμένη ώστε μπορεί να χαρακτηρίζεται στο εξής σαν ένας άταφος νεκρός, που η παράταση του βίου της είναι τεχνητή διατήρηση πτώματος, που μολύνει την πολιτική ζωή των ευρωπαϊκών λαών. Το δεύτερο είναι ότι εκτέθηκαν ανεπανάληπτα. Σ' αυτήν την Ευρωπαϊκή Ενωση, σ' αυτό το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στα άλλα θεσμικά όργανα, Κομισιόν και Συμβούλιο, οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, όχι μόνο δεν πρέπει να εμπιστεύονται την τύχη των προβλημάτων τους, αλλά, σε εθνική και διακρατική κλίμακα, να οργανώνονται, να αγωνίζονται για ρήξεις και ανατροπή αυτής της πολιτικής, μέχρι τη συνολική ανατροπή, για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για μια άλλη Ευρώπη.

Γ. Ζ.