Από συλλαλητήριο συνδικάτων και μαζικών φορέων στην Αθήνα αμέσως μετά την έναρξη των βομβαρδισμών στο Αφγανιστάν τον Οκτώβρη του 2001

Ηδη από την πρώτη στιγμή, μόλις ξεκίνησε και επίσημα η αμερικανοΝΑΤΟική επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, με τις πρώτες βόμβες που έπεσαν στις 7/10/2001 σκοτώνοντας μεταξύ άλλων αμάχους και παιδιά, τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα έσπευσαν να προσφέρουν στήριξη και να δικαιολογήσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ξεκαθάρισε πως η Ελλάδα βρίσκεται στο στρατόπεδο των ΝΑΤΟ - ΕΕ και δήλωσε έτοιμη να προσφέρει «γην και ύδωρ», η ΝΔ είπε απόλυτο «ναι» και υπερθεμάτισε, ενώ ο ΣΥΝ υποστήριξε και αναπαρήγαγε όλα τα προσχήματα περί «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» και «εξαγωγής της δημοκρατίας».

Στον αντίποδα όλων αυτών, που δοκιμάστηκαν και ως κυβερνήσεις τα χρόνια που ακολούθησαν στηρίζοντας τους ΝΑΤΟικούς αιματοβαμμένους σχεδιασμούς, το ΚΚΕ καταδίκασε από την πρώτη στιγμή τον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ξεσκέπασε τα προσχήματα που τον συνόδευαν, ανέδειξε ότι διεξάγεται για γεωπολιτικούς σκοπούς και κάλεσε τον ελληνικό λαό να εμποδίσει την ελληνική εμπλοκή, να ενώσει τη φωνή του με τους λαούς του κόσμου που διαδήλωναν ενάντια στο νέο ιμπεριαλιστικό αιματοκύλισμα. Γι' αυτό βρέθηκε και στο στόχαστρο των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, που κατηγορούσαν το ΚΚΕ ως... «υπερασπιστή της μπούρκας» και ότι τάχα «δεν καταδικάζει την τρομοκρατία».

Συνολικά από τη μέρα που αποφασίστηκε η Ελλάδα να συνδράμει το NATO στο Αφγανιστάν, τον Φλεβάρη του 2002, περίπου 3.300 Ελληνες στρατιωτικοί στάλθηκαν στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, αναλαμβάνοντας μεταξύ άλλων ρόλο στη φύλαξη του αεροδρομίου και άλλων υποδομών της Καμπούλ και εκπαιδεύοντας τον αφγανικό στρατό. Από το 2012 μειώθηκε η πολυάριθμη αποστολή για την οποία δαπανούνταν περίπου 7 εκατ. ευρώ ετησίως (με στοιχεία από τα έτη 2010 και 2011), ενώ όλα τα επόμενα χρόνια και με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις συμμετείχαν αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων. Κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης έπαιξαν σε όλη αυτήν την 20ετία εξάλλου οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα και οι κάθε είδους «διευκολύνσεις».

Την πλήρη ταύτιση της ελληνικής κυβέρνησης με τα συμφέροντα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ εξέφρασε ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, δηλώνοντας μετά τους πρώτους βομβαρδισμούς ότι «η απάντηση των ΗΠΑ ήταν αναπόφευκτη» και προσθέτοντας ότι «όσοι σκότωσαν χιλιάδες αθώους πολίτες οφείλουν να λογοδοτήσουν. Η Ελλάδα μάχεται την τρομοκρατία. Συμμετέχουμε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ». Εξέφρασε δε την ...«ελπίδα» «να μην υπάρχουν ή να υπάρχουν ελάχιστα θύματα στον πληθυσμό», λέγοντας ότι ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ τον «διαβεβαίωσε γι' αυτό»!

Ο Κ. Σημίτης συμπλήρωνε από την πρώτη στιγμή ότι η Ελλάδα «παρέχει διευκολύνσεις στα αεροδρόμιά της στα πλαίσια των αποφάσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ», ενώ ο τότε υπουργός Τύπου, Δ. Ρέππας, αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο ρόλο «της βάσης της Σούδας».

Την επιλογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για πλήρη συμμετοχή της χώρας στον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας» στήριξε η ΝΔ με τον πρόεδρό της, Κώστα Καραμανλή, να τονίζει ότι «είμαστε και πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι στη μάχη εναντίον αυτών που υπονομεύουν τα θεμέλια του ελεύθερου κόσμου». Ο δε τέως πρόεδρος της ΝΔ και πρώην πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τόνιζε ότι «είναι ένας πόλεμος μέχρι εξοντώσεως» και «θα τον κερδίσει ο ελεύθερος κόσμος και οι Αμερικανοί».

Ο τότε ΣΥΝ - μετά τα περιβόητα συλλυπητήρια στην αμερικάνικη πρεσβεία για την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση των ΗΠΑ έβγαζε κραυγές πολέμου - επιδίωξε να κρυφτεί πίσω από το σύνθημα «όχι στην τρομοκρατία, όχι στον πόλεμο». Δηλαδή - για ακόμη μια φορά - «και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα», κρατώντας ίσες αποστάσεις και χωρίς κανένα αίτημα για άμεση απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο.

Κουκουλώνοντας τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου και παρουσιάζοντάς τον περίπου ως... αναποτελεσματική απάντηση στην τρομοκρατία, ο ΣΥΝ ανακοίνωσε ότι «καταδικάζει τον πόλεμο, που δεν αποτελεί απάντηση στο πρόβλημα της τρομοκρατίας». Σύμφωνα με τον πρόεδρό του, Νίκο Κωνσταντόπουλο, «είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφής τρομοκρατία, ο πόλεμος θα παράγει πολλούς Μπιν Λάντεν»...

Μάλιστα, τη στιγμή που η ΕΕ και τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ συμμετείχαν «με τα μπούνια» στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, ο ΣΥΝ κάλεσε την ΕΕ να παίξει τον δικό της θετικό ρόλο (!), να αυτονομηθεί από τις ΗΠΑ και να ασκήσει τη δική της πολιτική. Σαν να ακούς τον Τσίπρα 20 χρόνια μετά, «ανησυχούσε» και τότε για «την αυτοκρατορική δομή του κόσμου που προωθούν οι ΗΠΑ, στην οποία δεν θα υπάρχει θέση για άλλες ισχυρές οντότητες με παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό ρόλο, όπως θα ήταν μια και πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη»!

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε «τον άδικο και ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του λαού του Αφγανιστάν και όλων των λαών» και κάλεσε τον ελληνικό λαό να ξεσηκωθεί: «Τα συνδικάτα και όλες οι μαζικές οργανώσεις του λαού χρειάζεται να δώσουν την πρέπουσα απάντηση καταδίκης του πολέμου και να απαιτήσουν να σταματήσει κάθε συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν τον άδικο πόλεμο», ανέφερε η ανακοίνωση του Κόμματος.

Την επομένη των πρώτων βομβαρδισμών στο Αφγανιστάν, η ΚΝΕ καλεί σε συλλαλητήριο στην αμερικάνικη πρεσβεία και χιλιάδες νέοι βροντοφωνάζουν στο κέντρο της Αθήνας: «Τέρμα στα προσχήματα για την τρομοκρατία, τον πόλεμο τον κάνει η πλουτοκρατία».

Μια μέρα μετά το ΠΑΜΕ, συνδικάτα, ομοσπονδίες, μαζικοί φορείς διαδηλώνουν ξανά στην αμερικάνικη πρεσβεία.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αποκάλυψε πως ο πόλεμος ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν «έχει ως κίνητρο τα δικά τους συμφέροντα και τους γεωπολιτικούς τους σχεδιασμούς», για «να εδραιωθεί η ιμπεριαλιστική κυριαρχία στην περιοχή, να ασκηθεί η επιθετική πολιτική κατά της Ρωσίας και της Κίνας».

«Δεν υπάρχει πόλεμος ιμπεριαλιστικός, που να εξαπολύθηκε εναντίον των λαών και να μην έχει προσωπίδα ένα πρόσχημα, μια αφορμή. Η πραγματική αιτία των πολέμων είναι η δίψα για τα κέρδη, η δίψα για επεκτατισμό, η δίψα για να σωθεί το σύστημα ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε μια φάση ύφεσης», δήλωνε η τότε ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Φοιτητές και φοιτήτριες στο Πολυτεχνείο της Καμπούλ το 1985, την περίοδο που οι ΗΠΑ εξόπλισαν και στήριξαν με κάθε τρόπο τις σκοταδιστικές δυνάμεις που ρίχθηκαν ενάντια στη λαϊκή επανάσταση

Από τον ίδιο τον Μπάιντεν, που επανέλαβε τα περί «νεκροταφείου των αυτοκρατοριών», μέχρι τον Παπαδημούλη του ΣΥΡΙΖΑ και το μπαράζ αρθρογραφίας σε αστικά ΜΜΕ που κάνουν λόγο για «αποτυχία της Δύσης εκεί που απέτυχαν και οι Σοβιετικοί», επιχειρούν να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι τη δολοφονική αμερικανοΝΑΤΟική επέμβαση της τελευταίας 20ετίας με την πολύμορφη σοβιετική διεθνιστική βοήθεια που δόθηκε στη χώρα και στη λαϊκή επανάσταση κατά τη δεκαετία του '80.

Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το τι θα σημάνει για τα δικαιώματα και τη ζωή του λαού και των γυναικών στο Αφγανιστάν η νέα επικράτηση των Ταλιμπάν, μπας και μείνει στο σκοτάδι ότι αυτές οι δυνάμεις δεν φύτρωσαν από παρθενογένεση, μπας και ξεχαστεί ποιος είναι ο ένοχος για την κατάσταση που βιώνει όλα αυτά τα χρόνια ο αφγανικός λαός.

Ηταν η περίοδος που με τη λαϊκή επανάσταση στο Αφγανιστάν και τη διεθνιστική βοήθεια της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών δημιουργήθηκαν στη χώρα υποδομές στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, νομοθετήθηκαν τα ίσα δικαιώματα ανδρών και γυναικών, δόθηκε η δυνατότητα ανέλιξης των γυναικών σε αξιώματα στη διακυβέρνηση, στις επιστήμες, στην παραγωγή, δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις για αξιοποίηση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, μοιράστηκε γη στους ακτήμονες, μικροκαλλιεργητές, εργάτες γης και νομάδες, σχεδόν 4.000.000 στρέμματα αφαιρέθηκαν από 39.000 γαιοκτήμονες χωρίς αποζημίωση.

Απέναντι σε όλη αυτήν την προσπάθεια, απέναντι σε αυτήν την εξουσία, εξοπλίστηκαν και στηρίχθηκαν με κάθε τρόπο από τις ΗΠΑ και άλλες καπιταλιστικές χώρες οι μουτζαχεντίν. Περιγράφοντας χαρακτηριστικά τον ρόλο αυτό των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην αθρόα ενίσχυση των μουτζαχεντίν ενάντια στον αφγανικό λαό και την επανάστασή του, η Μπεναζίρ Μπούτο, πρωθυπουργός του Πακιστάν την περίοδο 1988-1990 (από τους εκλεκτότερους συμμάχους τότε των ΗΠΑ), σημείωνε μεταξύ άλλων τον Οκτώβρη του 2001: «Οι Αφγανοί Μουτζαχεντίν έκαναν πόλεμο παίρνοντας μηνιαίως δεκάδες εκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία και είχαν στρατόπεδα εκπαίδευσης στο Πακιστάν. Ποτάμι "έτρεχαν" στα χέρια τους τα πιο σύγχρονα όπλα: ολμοβόλα, πύραυλοι, "στίνγκερ"... είχαν πέρα από τα σύνορα της χώρας τους στρατιωτικές βάσεις».

Οσο κι αν μοχθούν ορισμένοι, όμως, η Ιστορία δεν παραγράφεται. Ανήκει στους λαούς που μπορούν και πρέπει να εμπιστευτούν τα διδάγματά της, να στρατευτούν στην πάλη για τα δικά τους συμφέροντα, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.