Η επίθεση αυτή στα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας δεν εξηγείται με το «εκδικητικό μένος», «την επίδειξη δύναμης» του υπουργού Παιδείας, όπως παρουσιάζουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εχει να κάνει με συγκεκριμένες δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι κυβερνήσεις (της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και την ΕΕ, να προωθήσουν την επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων και τη στενότερη σύνδεση με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Επομένως, ο υπουργικός τσαμπουκάς, τα εκβιαστικά διλήμματα προς τα ΑΕΙ-ΤΕΙ να υλοποιήσουν τις αναδιαρθρώσεις, «έχουν πλάτες». Είναι οι «πλάτες» της ΕΕ και της πλουτοκρατίας, στρατηγική επιλογή της οποίας είναι οι αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση. «Πλάτες» όμως στην κυβέρνηση και τον υπουργό κάνουν και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, της «πανευρωπαϊκής λογικής», όπως λέει και ο υπουργός, τα οποία επί της ουσίας συμφωνούν με αυτήν τη στρατηγική (Μπολόνια, Λισαβόνα κλπ.) και στο παρελθόν δήλωσαν ποικιλοτρόπως αυτή τη συμφωνία.

Πέρα από το ΠΑΣΟΚ, του οποίου η στήριξη στα σχέδια της κυβέρνησης είναι δεδομένη, και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο έχει συμφωνήσει, αλλά έχει συμβάλει ενεργά στην προώθησή τους (με τις παρεμβάσεις Αλαβάνου για την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας και την αναγνώριση των ΚΕΣ, με τη στήριξη ακαδημαϊκών του στο νόμο - πλαίσιο, με παρεμβάσεις βουλευτών και στελεχών του για την εφαρμογή διατάξεων του νόμου κλπ). Η επιδίωξή τους να ερμηνεύσουν με όρους «διαχειριστή» την πολιτική στην ανώτατη εκπαίδευση, πέρα από το γεγονός ότι τους είναι προσφιλής - τα ίδια λένε και στην περίπτωση της πώλησης του ΟΤΕ (βλ. δηλώσεις Αλαβάνου για Αλογοσκούφη ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε συνοικιακό σούπερ μάρκετ) - στόχο έχει να αποπροσανατολίσει, να κρύψει τη συμφωνία τους με τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.

Το παιχνίδι όμως αποπροσανατολισμού εξελίσσεται και μέσα στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα με συγκεκριμένες παρατάξεις - ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) - πρόθυμες να το παίξουν. Είναι οι παρατάξεις που καλλιεργούν αυταπάτες ότι μπορεί αυτή η πολιτική να ανατραπεί με ξεσπάσματα, τυχοδιωκτικές ενέργειες και με την πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών στο περιθώριο. Είναι οι παρατάξεις που έχουν αναγορεύσει σε «μητέρα των μαχών» τα μπλοκαρίσματα πρυτανικών εκλογών, τα σπασίματα κάλπεων, τα «ντου» σε γραφεία πρυτάνεων κλπ., στηρίζοντας προβοκάτσιες σε βάρος του κινήματος, ενώ την ίδια στιγμή συμμετέχουν σε επιτροπές αξιολόγησης (Κέρκυρα), που δε λένε κουβέντα για τα επιχειρησιακά προγράμματα (Βιολογικό Αθήνας), που αφήνουν στο απυρόβλητο την πολιτική της ΕΕ, που επιχείρησαν να μετατρέψουν το φοιτητικό κίνημα στον πιο πιστό ακροατή των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και έχουν αναλάβει εργολαβικά την επίθεση στην ΚΝΕ και την ΠΚΣ φτάνοντας στο σημείο να κατηγορήσουν για απομονωτισμό!

Το γεγονός ότι στις πρόσφατες φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές η ΠΚΣ συγκέντρωσε ψήφους και ποσοστά μεγαλύτερα από όσα συγκέντρωσαν και οι δύο μαζί, μάλλον είναι λεπτομέρεια!

Η μια εξ αυτών - η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ - βαρύνεται με όλες τις αμαρτίες του κόμματός της, από τη συμφωνία στο νόμο - πλαίσιο και τη συμμετοχή στις πρυτανικές εκλογές μέχρι την αναγνώριση ιδιωτικών ΑΕΙ από το «παράθυρο» των Βρυξελλών χωρίς συνταγματική αναθεώρηση.

Ολα αυτά όμως είναι «ψιλά γράμματα» μπροστά στην «ενότητα» του τυχοδιωκτισμού και του αντικομμουνισμού, που τους χωράει όλους. Ακόμη και την ΠΑΣΠ, όταν θέλει να κρύψει την ταύτισή της με το κόμμα της και τη στήριξη στην υλοποίηση του νέου νόμου (κοινή στάση ΕΑΑΚ - ΠΑΣΠ στο Ρέθυμνο).

Η στάση τους, βολεύει πολλούς: Την κυβέρνηση για να συκοφαντεί το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα και να εμφανίζεται ως προστάτης της δημοκρατίας μέσα στα πανεπιστήμια. Το ΠΑΣΟΚ για να κατηγορεί τον υπουργό ότι «ρίχνει λάδι στη φωτιά» κρύβοντας την ταύτιση με την πολιτική που αυτός υλοποιεί. Τους υποστηρικτές αυτής της πολιτικής που θέλουν το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα στη γωνία, υποστηρικτή της αντιδραστικής πολιτικής. Για τις υπηρεσίες τους ανταμείβονται έχοντας καθημερινά κλεισμένη θέση στα ρεπορτάζ των καναλιών και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, υλοποιώντας τις «μορφές αγώνα» που επιβάλλουν τα συγκροτήματα του Τύπου.

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική και το παιχνίδι αποπροσανατολισμού που παίζεται στις πλάτες τους, οι φοιτητές και οι σπουδαστές αντιπαραθέτουν τη μαζική, αγωνιστική τους δράση. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της ΠΚΣ μέσα στα ιδρύματα, αξιοποιώντας όλες τις μορφές και τα μέσα, εκμεταλλευόμενες το αποτέλεσμα των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών, που τις βρήκε ενισχυμένες με νέες δυνάμεις, πρωτοστατούν στη διαμόρφωση μαζικών αγωνιστικών διαδικασιών, στη μαζική συμμετοχή φοιτητών - σπουδαστών στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων και στο συλλαλητήριο στις 23 Μάη.

Δυναμώνουμε την παρέμβασή μας ενάντια στην εφαρμογή της κοινοτικής Οδηγίας 36/05. Ενισχύουμε την προσπάθεια πολιτικής υπονόμευσης του νόμου - πλαισίου, τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ανατροπή του. Επιδιώκουμε η εφαρμογή του νόμου στα ιδρύματα (αξιολογήσεις, εσωτερικοί κανονισμοί κλπ.) να συναντά μαζική αγωνιστική απάντηση φοιτητών και σπουδαστών. Το κάλεσμα αποχής από τις εκλογές για την ανάδειξη νέων πρυτανικών αρχών μπορεί να σηματοδοτήσει τη μαζική καταδίκη του νόμου και όλων των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση.

Απευθυνόμαστε σε εκείνους που δώσαμε το προηγούμενο διάστημα μαζί τη μάχη των φοιτητικών εκλογών, σε όσους στήριξαν τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια της ΠΚΣ. Τους καλούμε όχι μόνο να συμμετέχουν στις μαζικές διαδικασίες, αλλά και να συμβάλλουν ενεργά στην οργάνωσή τους. Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στη μεγάλη μάζα των φοιτητών και σπουδαστών που αυτή τη στιγμή βρίσκεται μακριά από τις διαδικασίες των Συλλόγων, που παρακολουθεί με αμηχανία το κλίμα που προσπαθούν να διαμορφώσουν, από τη μία τα συγκροτήματα του Τύπου και από την άλλη ο καιροσκοπισμός συγκεκριμένων παρατάξεων, που νιώθει ότι όλα αυτά δε δίνουν απάντηση στα προβλήματα και τις αγωνίες της. Τους καλούμε να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να αντιπαλέψουν την πολιτική που υποβαθμίζει τις σπουδές και την επαγγελματική τους προοπτική. Πρωτοστατούμε στην ενημέρωση των λαϊκών οικογενειών, που στενάζουν κάτω από το βάρος της ακρίβειας και των αυξήσεων του 1 ευρώ, που συμφώνησαν οι παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα, εξηγώντας ότι θα βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση των παιδιών τους.

Δυναμώνουμε τη συζήτηση για το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, που θα είναι ικανό να αντιπαλεύει αυτήν την πολιτική και να συγκρούεται με τη στρατηγική του κεφαλαίου, θα ανεβάζει την απαιτητικότητα και την πολιτική συνείδηση φοιτητών και σπουδαστών.

Που δε θα περιορίζεται σε αγώνα φθοράς των εκάστοτε υπουργών της κυβέρνησης, αλλά θα αποκαλύπτει τις ευθύνες ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ στην προώθηση αυτής της πολιτικής, θα συμβάλλει στον απεγκλωβισμό από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Που δε θα βγάζει τη ΔΑΠ πρώτη δύναμη, αλλά θα διαμορφώνει όρους για αλλαγή συσχετισμών στο κίνημα.

Που θα απορρίπτει τις αξίες της καπιταλιστικής οικονομίας, της ανταγωνιστικότητας και του πανεπιστημίου της.

Που δε θα δίνει τη δυνατότητα στους προπαγανδιστές αυτής της πολιτικής να κρύβονται στο μικρόκοσμο της σχολής εκμεταλλευόμενοι τα φαινόμενα εκφυλισμού και υποβάθμισης που «βασιλεύουν» τα τελευταία χρόνια, αλλά θα έχει οργάνωση, δομή, διάρκεια στους αγώνες του.

Που δε θα γίνεται ακροατήριο των συμβιβασμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά θα συμπορεύεται με το εργατικό - λαϊκό κίνημα και τις ταξικές δυνάμεις.

Η αναμέτρηση λοιπόν του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος με την κυβερνητική πολιτική, σε μια περίοδο που επιταχύνεται η προώθησή της, χρειάζεται να συμβάλλει στην ωρίμανση της συνείδησης φοιτητών και σπουδαστών για την ανάγκη συνολικής αμφισβήτησης της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ/ΠΑΣΟΚ - πλουτοκρατίας, να προβάλλει την ανάγκη διεκδίκησης ενός πανεπιστημίου δημόσιου, δωρεάν, συνδεδεμένου με μια οικονομία που θα αναπτύσσεται σε όφελος των λαϊκών αναγκών.