Με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις, υπό τον γενικό τίτλο «μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων και των εργαζομένων» και τη συνοδεία του επαναλαμβανόμενου παραμυθιού ότι «όλοι μαζί - πολιτεία, επιχειρήσεις, εργαζόμενοι - δίνουμε τη μάχη κατά της πρωτοφανούς κρίσης αυτής της περιόδου», η κυβέρνηση επιχειρεί να συσκοτίσει το γεγονός ότι τα μέτρα που λαμβάνει βασικό στόχο έχουν τη στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων, την ενίσχυσή τους στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τις απώλειες σε τζίρους και κέρδη, φορτώνοντας ξανά τα «σπασμένα» στους εργαζόμενους.

Αξιοποιώντας ανεπαρκή μέτρα για τους εργαζόμενους και τους δεκάδες χιλιάδες απολυμένους αυτών των ημερών, με βασικό το έκτακτο επίδομα των 800 ευρώ για 45 μέρες από τον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή από τους φόρους, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία πληρώνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα - η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανιστεί ως «προστάτης» των εργαζομένων και «εγγυητής» των δικαιωμάτων τους. Είναι όμως αυτή που έδωσε το «πράσινο φως» για τη νέα κλιμάκωση της εργοδοτικής επίθεσης, για την «απογοητευτική έως τραγική εικόνα της αγοράς εργασίας τον μήνα Μάρτιο», που «θυμήθηκε» κατόπιν εορτής ο υπουργός Εργασίας, σε μια ομολογία ενοχής.

Από την πρώτη στιγμή της εξάπλωσης του κορονοϊού στη χώρα, η κυβέρνηση έσπευσε να ενισχύσει πολύμορφα την εργοδοσία.

Αφενός, ανακοίνωσε και συνεχίζει να ανακοινώνει μια σειρά από «διευκολύνσεις» για το κεφάλαιο, όπως αναστολή καταβολής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, επιδοτήσεις επιτοκίων δανείων και πρόσβαση σε διάφορα «χρηματοδοτικά εργαλεία» για την «παροχή πρόσθετης ρευστότητας στις επιχειρήσεις», εξαγγέλλοντας ποσά αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, δεκάδες φορές μεγαλύτερα από την πενιχρή «έκτακτη ενίσχυση» του δημόσιου συστήματος Υγείας, που σύμφωνα με την κυβέρνηση θα φτάσει μόλις στα 200 εκατ. ευρώ.

Αφετέρου, έδωσε στην εργοδοσία νέα όπλα, στο έδαφος του ήδη τεράστιου αντιλαϊκού νομικού οπλοστασίου που έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, για να τσακίσει παραπέρα τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση, με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τις εγκυκλίους που εξέδωσε:

-- Εδωσε στις επιχειρήσεις το «ελεύθερο» και ένα μεγάλο χρονικό περιθώριο να «απογειώσουν» τις απολύσεις, αλλά και τη συνολική επίθεση σε συμβάσεις, μισθούς, εργασιακά δικαιώματα. Στο έδαφος αυτό, μέσα σε δύο μόλις βδομάδες έγιναν 115 χιλιάδες απολύσεις (41 χιλιάδες περισσότερες από τις προσλήψεις!). Σε ακόμα περισσότερους επιβλήθηκαν από την εργοδοσία δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, εκ περιτροπής εργασία, μειώσεις μισθών, γενίκευση της «ευελιξίας» κ.ο.κ.

-- Διευκόλυνε παραπέρα τους εργοδότες να κάνουν ακόμα πιο «λάστιχο» το χρόνο εργασίας, αναστέλλοντας την υποχρέωσή τους να καταχωρούν καθημερινά στο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη» «κάθε αλλαγή ή τροποποίηση του ωραρίου ή της οργάνωσης του χρόνου εργασίας των εργαζομένων, καθώς και την υπερεργασία και τη νόμιμη, κατά την ισχύουσα νομοθεσία, υπερωριακή απασχόληση». Η καταχώρηση θα «μαγειρεύεται» πλέον εκ των υστέρων, μια φορά το μήνα...

-- Στο όνομα των «έκτακτων αναγκών» της περιόδου, ειδικά σε μια σειρά κλάδων με αυξημένη κίνηση, επέτρεψε το παραπέρα ξεχαρβάλωμα και χτύπημα των ωραρίων εργασίας και της κυριακάτικης αργίας, χωρίς ταυτόχρονα να διασφαλίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν με συμβάσεις αορίστου χρόνου, με πλήρες ωράριο και πλήρη δικαιώματα και αυστηρά με 8ωρο - 5ήμερο. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες για τουλάχιστον 6 μήνες να επιβάλλουν μονομερώς υπερωριακή απασχόληση ακόμα και όταν έχουν εξαντλήσει τα «νομίμως προβλεπόμενα ανώτατα όρια υπερωριακής απασχόλησης», και μάλιστα χωρίς να υπάρχει προηγουμένως σχετική έγκριση του υπουργείου Εργασίας. Στις επιχειρήσεις παραγωγής, μεταφοράς και εφοδιασμού τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων και παραϊατρικού υλικού δίνει το δικαίωμα να απασχολούν τους εργαζόμενους τις Κυριακές και τις αργίες, χωρίς να υποχρεώνει την εργοδοσία να μετατρέψει άμεσα τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης σε πλήρους απασχόλησης.

-- Εδωσε στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να επιβάλλουν μονομερώς την τηλεργασία, ένα μέτρο που δεν είναι «έκτακτο», όπως παρουσιάζεται, αλλά σχεδιάζεται εδώ και χρόνια, καθώς εξαφανίζει τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο, καθιστά τους εργαζόμενους «εύκαιρους» για την εργοδοσία κάθε ώρα και κάθε μέρα, μειώνοντας ταυτόχρονα μια σειρά από λειτουργικά της έξοδα. Το μέτρο αυτό έχει την πλήρη στήριξη του εργατοπατερισμού, καθώς το περιέλαβε ως όρο στην ΕΓΣΣΕ ήδη από το 2006, «με στόχο τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων»!

-- Αντί να διασφαλίσει την υποχρεωτική παροχή πρόσθετης άδειας με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους που χρειάζεται να λείψουν από τη δουλειά τους λόγω του κορονοϊού (είτε γιατί νόσησαν, είτε για προληπτικούς λόγους ή γιατί πρέπει να φροντίσουν μέλος της οικογένειάς τους), άφησε την εργοδοσία ανεξέλεγκτη να «μοιράζει» αβέρτα άδειες άνευ αποδοχών, να πιέζει τους εργαζόμενους για υποχρεωτική χρήση της κανονικής άδειας. Ακόμα και η «άδεια ειδικού σκοπού» για τους εργαζόμενους γονείς, που προβλέφθηκε μετά το προληπτικό κλείσιμο των σχολείων, έβαλε και επίσημα στο στόχαστρο την κανονική άδεια των εργαζομένων (υποχρεωτική χρέωση μίας μέρας κανονικής άδειας για κάθε τρεις μέρες «άδειας ειδικού σκοπού»), ενώ σε πολλές περιπτώσεις αποδείχθηκε κενό γράμμα (π.χ. με πίεση της εργοδοσίας να συνδυαστεί με τηλεργασία, ακυρώνοντας ουσιαστικά την άδεια).

Οπως καταγγέλλουν μάλιστα συνδικάτα, για να έχει ακόμα πιο λυμένα τα χέρια της η εργοδοσία, στις Επιθεωρήσεις Εργασίας σε μια σειρά περιοχές έχουν δοθεί κρατικές εντολές για παύση κάθε ελέγχου και μη αποδοχή καταγγελιών συνδικάτων για τουλάχιστον δύο μήνες!

Απολύτως τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν τα «μέτρα στήριξης των εργαζομένων» που τώρα ανακοινώνει και διαφημίζει η κυβέρνηση.

• Η περιβόητη «ρήτρα προστασίας των θέσεων εργασίας», όπως και η «απαγόρευση απολύσεων σε επιχειρήσεις που κλείνουν με κρατική εντολή», ήρθαν κατόπιν εορτής, δεν έχουν αναδρομική ισχύ και δεν αφορούν τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και το υπόλοιπο αντεργατικό μπαράζ των προηγούμενων εβδομάδων. Η κυβέρνηση έδωσε όλη την άνεση στις επιχειρήσεις να κλιμακώσουν αυτή την επίθεση κατά τα εκάστοτε συμφέροντά τους, ώστε να μπορούν τώρα «καθαρές - καθαρές» να στρωθούν στο τραπέζι των νέων «διευκολύνσεων» και των νέων «χρηματοδοτικών εργαλείων» για τη στήριξή τους. Οι πάνω από 115.000 απολύσεις που καταγράφονται στις δύο πρώτες βδομάδες του Μάρτη (σε έναν μήνα μάλιστα όπου το ισοζύγιο προσλήψεων - απολύσεων είναι θετικό από το 2013 μέχρι σήμερα) είναι για την κυβέρνηση ...«περασμένα - ξεχασμένα»!
• Ακόμα και για από δω και πέρα, η «ρήτρα διατήρησης των θέσεων εργασίας» για τις επιχειρήσεις που συνεχίζουν να λειτουργούν αφορά μόνο αυτές που θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν τις «διευκολύνσεις» που τους παρέχει η κυβέρνηση. Οι συνεχιζόμενες απολύσεις και μετά την αναγγελία αυτών των μέτρων αποδεικνύουν ότι η εργοδοσία έχει και τώρα λυμένα τα χέρια της. Πολύ περισσότερο, οι περιβόητες «ρήτρες» καθόλου δεν εμποδίζουν τις επιχειρήσεις να συνεχίζουν να μετατρέπουν προς το χειρότερο τις εργασιακές σχέσεις - π.χ. επιβάλλοντας μετατροπή συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε εκ περιτροπής εργασίας.
• Με «τυράκι» ξανά το ειδικό επίδομα των 800 ευρώ για τους εργαζόμενους έως το τέλος Απρίλη, η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα και στις επιχειρήσεις που συνεχίζουν τη λειτουργία τους να αναστείλουν τις συμβάσεις εργασίας μέρους ή και όλου του προσωπικού τους! Δίπλα δηλαδή στα άλλα όπλα που διαθέτουν οι επιχειρήσεις (διαθεσιμότητα, εκ περιτροπής εργασία κ.λπ.), τους δίνεται μία ακόμα δυνατότητα να στείλουν μαζικά εργαζόμενους σπίτι, να απαλλαγούν από τη μισθοδοσία τους, κρατώντας αυτό το εργατικό δυναμικό «παγωμένο», ώστε να μπορέσουν όποτε θέλουν να το ξαναχρησιμοποιήσουν ή όχι ανάλογα με τα εκάστοτε επιχειρηματικά τους συμφέροντα.
• Η απόδοση του επιδόματος των 800 ευρώ και σε όσους απολύθηκαν από την 1η Μάρτη δεν «χρυσώνει το χάπι» για τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που προστίθενται στις ουρές των ανέργων, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι με τις επιπτώσεις που έτσι κι αλλιώς έχει στην οικονομία η επιδημία του κορονοϊού, θα είναι πολύ δύσκολο να βρουν ξανά δουλειά για πολύ καιρό. Πόσο μάλλον που οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, εργολαβικοί, «ενοικιαζόμενοι», εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου κ.ο.κ., μένουν εντελώς ξεκρέμαστοι, αφού από τη μια στιγμή στην άλλη πετιούνται στο δρόμο χωρίς καν να θεωρούνται απολυμένοι, χωρίς καμία από τις προβαλλόμενες «ρήτρες» να βάζει εμπόδια στην εργοδοσία.
• Προκλητική είναι η μεθόδευση της κυβέρνησης με το Δώρο Πάσχα των εργαζομένων. Αφού πρώτα «έριξε» στο τραπέζι θέμα να μη χορηγηθεί, εμφανίστηκε στη συνέχεια ως... «εγγυήτριά» του, ενώ στο διά ταύτα ικανοποίησε μία ακόμα απαίτηση της εργοδοσίας: Εδωσε τη δυνατότητα σε όλες τις επιχειρήσεις να παρακρατήσουν το Δώρο Πάσχα, το οποίο είναι μέρος του μισθού των εργαζομένων, για εργασία που έχουν ήδη προσφέρει, και αντί να το δώσουν όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία (δηλαδή για φέτος στο πρώτο 10ήμερο του Απρίλη) να το μεταφέρουν για το καλοκαίρι μαζί με το επίδομα αδείας. Βέβαια, στο φόντο των αρνητικών εξελίξεων της οικονομίας, κανείς δεν εγγυάται την απόδοση του Δώρου ούτε τότε...

Από όποια πλευρά κι αν το πιάσει κανείς, επιβεβαιώνεται η τοποθέτηση του ΠΑΜΕ ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ενισχύει πολύμορφα την εργοδοσία και την ασυδοσία της, τα μέτρα που ανακοινώνει για τους εργαζόμενους «είναι ανεπαρκή, αποτελούν ασπιρίνη στον πόνο εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων που μένουν χωρίς εισόδημα για δύο μήνες και αέρα κοπανιστό για τους εργαζόμενους που ήδη έχουν λάβει το χαρτί της απόλυσης ή εργάζονται πλέον με κάθε είδους ελαστικές εργασιακές σχέσεις».

Επιβεβαιώνεται η ανάγκη, σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνει η εξάπλωση του κορονοϊού, τα σωματεία να αξιοποιήσουν όλους τους τρόπους επικοινωνίας, επαφής και συλλογικής παρέμβασης, ώστε κανένας εργαζόμενος να μη μείνει ανυπεράσπιστος. Να διεκδικήσουν: Να μην πληρώσει πάλι ο λαός! Να κηρυχθούν άκυρες οι απολύσεις και οι βλαπτικές μεταβολές που επιβλήθηκαν όλο το Μάρτη! Να καταβληθεί κανονικά στην ώρα του το Δώρο του Πάσχα. Καμία ενίσχυση από τη φοροαφαίμαξη των εργαζομένων και του λαού για να συνεχίζει ανενόχλητη την αντεργατική επίθεση η εργοδοσία. Αναστολή πληρωμών για τους εργαζόμενους προς Δημόσιο, τράπεζες, ΔΕΚΟ, αναστολή πλειστηριασμών και κατασχέσεων, διακοπών ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.