ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 21 Οχτώβρη 2001
Σελ. /28
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Το «μέλλον» αναδύεται από ποταμούς αίματος

Νεκρός ανασύρεται κάποιος από τα ερείπια στην Καμπούλ

Associated Press

Νεκρός ανασύρεται κάποιος από τα ερείπια στην Καμπούλ
Ο πόλεμος ονομάστηκε ειρήνη.

Η ελευθερία «είναι» σκλαβιά και η άγνοια «είναι» δύναμη.

«Η ωμή επιθετικότητα» έγινε «ανθρωπιστική αποστολή».

Το να «δολοφονείς» αθώους βαπτίστηκε «σώζω ζωές».

Ο «ελεύθερος και ανεξάρτητος Τύπος» εξελίχθηκε σε εργαλείο προπαγάνδας πολέμου, που δεν έχει καμία ανάγκη να το κρύβει πια, ούτε για τους τύπους.

Η θέση του Αφγανιστάν στον παγκόσμιο χάρτη είναι στρατηγική. Δε συνορεύει μόνο με το Πακιστάν, το Ιράν, ακόμη και σε ένα πολύ μικρό του τμήμα με την Κίνα, αλλά έχει επίσης κοινά σύνορα, θρησκευτική, ακόμη και φυλετική κοινότητα, με τις νεόκοπες Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ: Το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Τατζικιστάν. Ολες αυτές συνορεύουν με το Καζακστάν, που βρίσκεται στο υπογάστριο της σημερινής Ρωσίας.

Η Κεντρική Ασία αποτελεί ένα από τα πιο καυτά στρατηγικά σημεία του πλανήτη όχι μόνο για τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που κρύβει στα σπλάχνα της, όπως πολύ συχνά αναφέρεται - και σωστά - σε διάφορα δημοσιεύματα ή και επισημαίνεται από αναλυτές, αλλά ακόμη πιο σημαντική είναι η γεωγραφική της θέση. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να αποκτήσουν τον έλεγχο όλων των Δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας, ενώ το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ - εάν αυτή η υπόθεση - επιθυμία γίνει τελικά πραγματικότητα - θα έχουν βάσεις, στρατιωτικές, σε όλες τις ακόλουθες περιοχές: Στη Βαλτική, στα Βαλκάνια και εννοείται στην Τουρκία και στις Κεντροασιατικές Δημοκρατίες. Κάτι τέτοιο θα σημάνει θηλιά γύρω από το λαιμό της Ρωσίας. Εάν κανείς προσθέσει και σε αυτή την εικόνα το πόσο αποτελεσματική ήταν η επικράτηση των Ηνωμένων Πολιτειών σε άλλες δύο πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, στα νότια, στο Αζερμπαϊτζάν και τη Γεωργία, τότε οι ΗΠΑ αλλά και το ΝΑΤΟ θα είναι σε θέση να εγείρουν από πολύ μικρή απόσταση εξωτερικά κινούμενες «εξεγέρσεις» σε όλη τη ρωσική επικράτεια. Το ΝΑΤΟ, βάσει πρόσφατου δόγματός του, επιτρέπει στη Συμμαχία να παρεμβαίνει και να εισβάλλει σε χώρες που συνορεύουν με κάποιες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να εξαπολύσει ή να ξεκινήσει αυτοβούλως «μικρής εντάσεως πολέμους», όπου επιτρέπεται επιπροσθέτως και η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων - επίσης περιλαμβάνεται στο πρόσφατο δόγμα του ΝΑΤΟ - ως «απάντηση» σε «παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που τυχόν γίνονται από αυτή τη χώρα.

Ειδικότητα στο παράλογο

Γκρεμισμένα σπίτια μετά τους βομβαρδισμούς στην Κανταχάρ

Associated Press

Γκρεμισμένα σπίτια μετά τους βομβαρδισμούς στην Κανταχάρ
Αν κανείς αντιληφθεί κάποια θραύσματα αυτής της πραγματικότητας που έχουν κατασκευάσει, το μόνο που μπορεί να πει είναι πως «είναι ειρωνικό» που η Ουάσιγκτον κήρυξε έναν «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» με πρώτο στόχο - οι άλλοι έπονται - την επιβεβλημένη επιστροφή στο Αφγανιστάν, και μάλιστα τη στρατιωτική επιστροφή, προκειμένου να «ξεριζώσει» τις ομάδες της «Αλ Κάιντα» και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά και τα καθεστώτα που την «υποθάλπουν», όπως αυτό των Ταλιμπάν. Καθεστώς που η ίδια - με τη συνδρομή του Πακιστάν και τη Σαουδικής Αραβίας - έθεσε τις βάσεις του και είχε ως μοναδικό στόχο και τότε πάλι τη Ρωσία ή καλύτερα την καταστροφή της ΕΣΣΔ.

Υπό αυτό το σκεπτικό μάλλον, θα πρέπει κάποιος να κατανοήσει και όλα τα σενάρια για το «Αφγανιστάν της επόμενης μέρας», από τα οποία βρίθουν όλα τα ΜΜΕ. Ολα είναι σενάρια που χαρακτηρίζονται για την ασάφειά τους και κυρίως για το ότι πάντα παραμένουν ανεξακρίβωτα. Κατ' αρχήν, υπάρχει η πρόθεση των ΗΠΑ, αφού «θα έχει ανατραπεί το καθεστώς» των Ταλιμπάν μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής επιχείρησης, της «Διαρκούς Ελευθερίας», ο ΟΗΕ να είναι αυτός που θα αναλάβει το δύσκολο έργο της αναπλήρωσης του «κενού εξουσίας», όπως χαρακτηριστικά τόνισε πρόσφατα από την Ινδία ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ. Μία προοπτική που αρνούνται όμως να αναλάβουν τα Ηνωμένα Εθνη, αν κανείς λάβει υπόψη τις πρόσφατες δηλώσεις του ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, μετά την έναρξη των πρώτων κεκλεισμένων των θυρών συνεδριάσεων για τη μετα-Ταλιμπάν εποχή, ότι «Οργανισμός πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και προετοιμασμένος για μία ρευστή και επικίνδυνη κατάσταση», προειδοποιώντας συνάμα ότι η αντιμετώπιση θα πρέπει να είναι τέτοια που δε θα αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή. Την Κεντρική Ασία φυσικά, αλλά και το Πακιστάν, την Ινδία και την άλλη εύφλεκτη περιοχή, το Κασμίρ. Μην ξεχνώντας φυσικά ότι αυτές οι δύο χώρες είναι και πυρηνικές δυνάμεις.

Επίσης, τα σενάρια που διοχετεύονται περί «μετριοπαθών Ταλιμπάν», για τη συμμετοχή ή μη της Βόρειας Συμμαχίας σε μία μελλοντική κυβέρνηση, για τις αποσκιρτήσεις ή ακόμη και την κατάρρευση του καθεστώτος των Ταλιμπάν, κρίνονται ως σενάρια που κινούνται προς το παρόν στη σφαίρα της φαντασίας, δεδομένου ότι οι «παίκτες», όλοι, μηδενός εξαιρεμένου, μπορούν να αλλάξουν εύκολα πλευρές. Από τη μια η Βόρεια Συμμαχία, θεωρείται ότι υποστηρίζεται από τη Ρωσία και το Ιράν, επίσης οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί δεν την εμπιστεύονται και πώς μπορεί να ξεχάσει κανείς την τήρηση ενός λεπτού σιγής εκ μέρους του Ευρωκοινοβουλίου για τη δολοφονία του πρώην ηγέτη της Συμμαχίας, Αχμάντ Σαχ Μασούντ.

Από την άλλη πλευρά οι Ταλιμπάν, που έχουν «προαιώνιους δεσμούς» τόσο με τις ΗΠΑ - πώς μπορεί να ξεχάσει κανείς τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης Κλίντον για την επικράτησή τους και την ειρήνη που θα φέρουν, το 1996 - όσο κυρίως με τη Σαουδική Αραβία, αλλά και τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν, την ISI. Το σκηνικό της «ανατροπής» και των μελλοντικών εξελίξεων είναι προς το παρόν αβέβαιο.

Εκατόμβες...

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γραφτεί με το αίμα των αμάχων, ειδικά τώρα που εκτός από το θάνατο που «ξερνούν» τα αμερικανικά αεροπλάνα κατά στρατηγικών στόχων - σχολείων, κλινικών, αποθηκών του Ερυθρού Σταυρού, κτιρίων του ΟΗΕ, αλλά και φορτηγών που μεταφέρουν αμάχους - θα δρουν πια και οι ειδικές δυνάμεις, επί του εδάφους.

Σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό, που δόθηκε εκ μέρους του εκπροσώπου των Ταλιμπάν, Αμπντούλ Χάι Μουτμέν, οι άμαχοι που έχουν σκοτωθεί ή θεωρούνται αγνοούμενοι είναι 600 έως 900 άνθρωποι. Φυσικά, όπως επισημαίνεται από όλα τα ΜΜΕ, η είδηση δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητη πηγή. Αν ποτέ επιβεβαιωθεί...

Ο αμάχος πληθυσμός είναι πάντα αυτός που παρελαύνει κατά το προσκλητήριο νεκρών, που χάνουν τη ζωή τους από τις βόμβες, τη χρήση των «εναέριων κανονιοφόρων», των πολεμικών αεροσκαφών «AC-130» που σπέρνουν θάνατο, αλλά και τη χρήση υπερβομβών. Ισως κανείς δε μάθει ποτέ πόσα μωρά, παιδιά, έφηβοι, γυναίκες και άντρες ηλικιωμένοι θα θαφτούν, θα διαμελιστούν ή θα γίνουν εκατομμύρια μόρια που θα χαθούν στον αέρα. Μόνο ελάχιστες εικόνες. Μωρά διαμελισμένα, που χαροπαλεύουν συνδεδεμένα με ορούς σε νοσοκομεία που μόνο για νοσοκομεία δεν κάνουν. Θα μπορούσαν καλύτερα να είναι στάβλοι.

Δίπλα σε αυτές τις εικόνες, άλλες που δείχνουν παιδιά να σκάβουν στο χώμα για να «κλέψουν» τους σπόρους που έχουν μαζέψει οι αρουραίοι στα λαγούμια τους. Μια «δουλιά» επώδυνη που διαρκεί τουλάχιστον δύο ημέρες για να καταφέρουν να μαζέψουν μια χούφτα σπόρους. Οι αγρότες που πουλούν τις στέγες των σπιτιών τους για να αγοράσουν τρόφιμα και φάρμακα. Τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο γιατί δεν έχουν πλέον παπούτσια, πουλήθηκαν και αυτά με τα υπόλοιπα υπάρχοντα των οικογενειών.

Η κατάσταση όχι μόνο στο Αφγανιστάν, αλλά στην ευρύτερη περιοχή είναι δραματική. Για εκατομμύρια ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα και γέροντες τα βασικά για να κρατηθούν στη ζωή, ενόψει και του χειμώνα που έρχεται, είναι πλέον πολυτέλεια. Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ανελέητος. Σύμφωνα με την UNICEF, εάν δεν παύσουν αμέσως οι βομβαρδισμοί ώστε να χορηγηθεί επισιτιστική βοήθεια, τουλάχιστον 100.000 παιδιά θα χάσουν τη ζωή τους... Οι οργανώσεις «Oxfam International», «Islamic Relief», «Christian Aid», «CAFOD», «Tear Fund» και «Action Aid» απηύθυναν την Τετάρτη έκκληση από το Ισλαμαμπάντ για μία ανάπαυλα στις επιχειρήσεις. Την απάντηση πήραν από τον ίδιο τον Πρόεδρο Μπους: Δεν πρόκειται να σταματήσουμε.


Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ - ΗΠΑ
«Επικίνδυνες» σχέσεις

«Θα ευχόμασταν, οι ΗΠΑ να μάχονταν τους τρομοκράτες στο Αφγανιστάν, χωρίς να σκοτώνονται αθώοι. Δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι». Αυτές οι δηλώσεις του πρίγκιπα Ναγιέφ, υπουργού Εσωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, ήταν η πρώτη επίσημη αντίδραση της χώρας του για τις αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Μέρες αργότερα, ο ίδιος προειδοποιούσε τους πολίτες «να μην δείχνουν συμπάθεια σε όσους προσβάλλουν τη χώρα και το Ισλάμ». Σαφής αναφορά στον Οσάμα Μπιν Λάντεν, από τον οποίο αφαιρέθηκε η σαουδαραβική υπηκοότητα το 1994, και τους συμπαθούντες του. Οι ενδείξεις ότι η κατάσταση στο σαουδαραβικό βασίλειο κάθε άλλο παρά γαλήνια είναι τείνουν να γίνουν βεβαιότητα. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, πληθαίνουν καθημερινά τα αμερικανικά δημοσιεύματα που θέλουν τις σχέσεις των στενών συμμάχων Ριάντ - Ουάσιγκτον να διέρχονται τη χειρότερη φάση τους.

Ηφαίστειο εσωτερικά

Η Σαουδική Αραβία ιδρύθηκε το 1932 από το βασιλιά Αμπντ αλ Αζίζ και μέχρι σήμερα κυβερνάται από τους διαδόχους του. Στο έδαφός της βρίσκονται οι δύο ιερότεροι τόποι του Ισλάμ, η Μέκκα και η Μεδίνα. Εφαρμόζει το δόγμα Γουαχαμπί του Ισλάμ, που ταυτίζεται σχεδόν με την ερμηνεία των σουνιτών Ταλιμπάν. Μοναδικός νόμος είναι η σαρία, ο ισλαμικός νόμος, και από αυτόν εκπορεύεται η εξουσία της βασιλικής οικογένειας, που θεωρείται θεματοφύλακας του λίκνου του Ισλάμ. Η εξουσία της είναι απόλυτη. Δεν υπάρχουν κόμματα, ενώ το σύνολο των ΜΜΕ ελέγχεται αποκλειστικά από τη βασιλική οικογένεια. Ακόμη και η ενημέρωση από δίκτυα άλλων χωρών του Κόλπου θεωρείται παράνομη.

Οι αποκεφαλισμοί, η ανυπαρξία ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα βασανιστήρια, οι φυλακίσεις χωρίς δίκες είναι καθημερινότητα. Στη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του κόσμου, το μέσο κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα έφθασε τα 6.000 δολάρια το 2000, έναντι 18.000 δολαρίων στις αρχές του '80. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι των 5.000 πριγκίπων της βασιλικής οικογένειας (που αυξάνονται με ρυθμούς 35 - 40 το μήνα) είχαν 111 δισ. δολάρια έσοδα το 1981 έναντι 4 δισ. το 1972 και εκτιμάται ότι, σήμερα, έχουν υπερδιπλασιαστεί.

Ολα άρχισαν ταυτόχρονα με τις σχέσεις ΗΠΑ - Σαουδικής Αραβίας, στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ είχαν ανάγκη από πετρέλαιο. Η Σαουδική Αραβία από ασφάλεια. Αυτή είναι ακόμη και σήμερα η βάση της σχέσης τους. Οι ΗΠΑ θεμελίωσαν τη σαουδαραβική πετρελαϊκή αυτοκρατορία, στα τέλη του '30. Δημιούργησαν την «Aramco», που έγινε «Saudi Aramco», το 1970. Η Σαουδική Αραβία καλύπτει το 60% των αμερικανικών αναγκών σε πετρέλαιο και αποτελεί το βασικό συνδετικό κρίκο, προκειμένου οι ΗΠΑ να προμηθευτούν και από άλλες μουσουλμανικές χώρες. Παράλληλα, είναι η μεγαλύτερη, ίσως, αγορά αμερικανικού στρατιωτικού υλικού: Μόνο το 1998, οι αγορές της ξεπέρασαν τα 40,2 δισ. δολάρια. Αποτελεί, ουσιαστικά και τυπικά, την ηγεσία του αραβικού κόσμου, τη «δίοδο» επικοινωνίας του με τη Δύση: Χρηματοδοτεί συστηματικά τα φτωχότερα μουσουλμανικά κράτη - και τα ελέγχει - ενώ είναι ο, σχεδόν, μοναδικός χρηματοδότης του 56μελούς Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης.

Στον πόλεμο του Κόλπου, ο βασιλιάς Φαχντ επέτρεψε την ανάπτυξη αμερικανικών στρατευμάτων στο ιερό έδαφος. Στις αντιδράσεις ακραίων ισλαμιστών, οι απαντήσεις τότε ήταν εύκολες: Το Ιράκ είχε παραβιάσει το Ισλάμ, επιτιθέμενο σε άλλη ισλαμική χώρα και ήταν κοσμικό κράτος. Σήμερα, όμως, δεν ισχύει τίποτε από τα δύο.

Η βασιλική οικογένεια, σήμερα για πρώτη φορά, βρέθηκε στο στόχαστρο των φάτουα - των θρησκευτικών κανόνων - σεβάσμιων κληρικών. Στους κόλπους της, η μάχη για τη διαδοχή έχει φουντώσει. Ο πρίγκιπας Διάδοχος Αμπντουλάχ φέρεται να υποστηρίζει ακόμη και την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων. Ο έτερος διεκδικητής, πρίγκιπας Σουλτάν, υπουργός Αμυνας, το αντίθετο. Ο υπερήλικας βασιλιάς Φαχντ φέρεται να βρίσκεται, τις τελευταίες βδομάδες, στη Γενεύη, χωρίς προοπτική επιστροφής.

Η «στενή» συμμαχία

Θεωρητικά, η βασιλική οικογένεια και οι ΗΠΑ έχουν κοινό στόχο: Την πάταξη των τρομοκρατών. Οι ΗΠΑ για τους γνωστούς λόγους, η βασιλική οικογένεια φοβούμενη τυχόν ανατροπή της από την εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια που προσωποποιείται στην υποστήριξη του Μπιν Λάντεν. Εντούτοις, εκτιμούν πολλοί αναλυτές, τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.

Πληθαίνουν τα αμερικανικά δημοσιεύματα για παντελή έλλειψη συνεργασίας των σαουδαραβικών αρχών, σε επίπεδο πληροφοριών και στοιχείων. Και υποστηρίζουν ότι είναι αναμενόμενο, αφού οι διασυνδέσεις των τριών ισχυρότερων οικονομικά, στον κόσμο πιθανώς, οικογενειών, της βασιλικής, των Μπιν Μαχφούζ και των Μπιν Λάντεν, είναι τόσο μπλεγμένες, που δε συμφέρει κανέναν να αναδειχτούν. Δε συμφέρει ούτε τις ΗΠΑ, αφού όλο αυτό το δίκτυο στήθηκε με την αμέριστη συμπαράστασή τους κατά τον πόλεμο ενάντια στους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν (και νωρίτερα) και συμπεριλαμβάνει εξέχοντα ονόματα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Εκτενέστατο δημοσίευμα της αμερικανικής «Boston Herald» περιέχει πληθώρα στοιχείων, που φέρονται να αποδεικνύουν ότι μέσα από ένα απίστευτο παγκόσμιο δίκτυο γνωστότατων τραπεζών, επενδυτικών εταιριών, πολυεθνικών επιχειρήσεων και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, πολλά χρήματα καταλήγουν σε οργανώσεις τύπου Μπιν Λάντεν. Τότε, ήταν χρήσιμο. Τώρα, επικίνδυνο και αυτονομημένο.

Οι ΗΠΑ, τονίζουν, έθρεψαν την ανεξέλεγκτη δύναμή τους, χρηματικά και στρατιωτικά. Γι' αυτό και φέρονται να εξετάζουν το ενδεχόμενο στρατιωτικής αποχώρησης από τη Σαουδική Αραβία, με αντάλλαγμα τη διαβεβαίωση της σταθερής ροής του πετρελαίου. Αυτό είναι το ζητούμενο, υποστηρίζουν, αυτού του πολέμου: Ο έλεγχός του. Γι' αυτό φέρεται ο στόχος του Μπιν Λάντεν να είναι η γενέτειρά του και η αλλαγή εξουσίας σ' αυτήν. «Τρομοκράτες δεν είναι οι πάμφτωχοι Αφγανοί, είναι οι ισχυρότατοι Φρανκεστάιν που οι ΗΠΑ εξέθρεψαν στην προσπάθειά τους να ελέγξουν το πετρέλαιο και την υφήλιο», γράφει στους «Los Angeles Times» ο Ρόμπερτ Σίιρ.


Ελένη ΜΑΡΟΥΛΗ

Προβληματισμοί...

Ηταν Νοέμβρης του 1993. Δύο χρόνια, περίπου, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, που έμελλε να χαράξει ανεξίτηλα την ιστορική μοίρα του πλανήτη. Ηταν μια διεθνής συνάντηση προσωπικοτήτων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, με θέμα κατά του αμερικανικού εμπάργκο, που γινόταν σε βάρος της Λιβύης, του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας. Στο σχετικά ανύποπτο αυτό χρόνο, ο αντιπρόσωπος από το Μαρόκο πρότεινε τη συγκρότηση ενός αντίστοιχου ισλαμικού ΝΑΤΟ, κόντρα στο υπαρκτό της δυτικής συμμαχίας! Δεν ξέρω πώς ένιωσαν οι εκπρόσωποι των μουσουλμανικών κρατών. Ισως κάποια αμηχανία, που εκδηλώθηκε με μια μάλλον ουδέτερη στάση τους. Πάντως, οι προερχόμενοι από μη μουσουλμανικά κράτη και ιδιαίτερα από την Ελλάδα νιώσαμε την απειλή μιας μιλιταριστικής γενίκευσης στον πλανήτη, που γεννιόταν στο κενό που άφηνε η ΕΣΣΔ. Ορισμένοι, μάλιστα, αντέδρασαν βίαια, αποκαλώντας τον Μαροκινό «αρζάν προβοκατέρ» (πληρωμένο πράκτορα), που απέβλεπε στη διάλυση της διεθνούς συνάντησης.

Σήμερα, υπό το φως των υπαρκτών γεγονότων της συγκρουσιακής έντασης αυτής ή εκείνης της μορφής, εκείνη η πρόταση του Μαροκινού εκπροσώπου αποκτά το μέγεθος μιας μελλοντικής αποκάλυψης. Οι αντιδραστικές και σκοταδιστικές δυνάμεις των μέχρι χθες αλληλοτροφοδοτούμενων ιερατείων «Δύσης» και «Ανατολής» εναντίον της ΕΣΣΔ, βρέθηκαν ξαφνικά στο κενό της ...απόγνωσης. Συνέβη εκείνο που, υπαρχούσης της ΕΣΣΔ, έμοιαζε με οικτρή φαντασίωση. Τώρα, «άθεοι» κοσμοπολίτες ιμπεριαλιστές και πολεμοκάπηλοι θεοκράτες του Ισλάμ προσπαθούν να διαμορφώσουν τις νέες διεθνείς ισορροπίες. Επειδή, όμως, η φύση τους ταιριάζει μόνο ως προς το τελικό αποτέλεσμα της εξουσιαστικής ...κουτάλας, γίνεται αδύνατη η συνύπαρξή τους. Μοιάζουν με τους δυο κατεργάρηδες, που υποχρεώθηκαν να συνυπάρξουν, χωρίς να έχουν συμφωνήσει για το κορόιδο. Στο φόντο αυτής της μέλλουσας συμφωνίας και από τη δυνατότητα της διαμόρφωσής της, θα εξαρτηθούν οι νέες διεθνείς ισορροπίες. Η διεθνής του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου μοιάζει με το μέχρι χθες κυνηγημένο ζώο από τη διεθνή εργατο-λαϊκή δύναμη να ψάχνει να συνεδριάσει κάπου στα ...Βραχώδη Ορη.

Αναρωτιέται κανείς, από ιστορική άποψη, πόσο καλό ή κακό έκανε η εγκληματική ενέργεια στη Ν. Υόρκη και στην Ουάσιγκτον. Αντίθετα, το πολεμοκάπηλο ιερατείο του Ισλάμ μοιάζει να ανεβαίνει στη διεθνή κονίστρα με αντιφατικά συναισθήματα. Εχει επενδύσει την παρουσία του αποκλειστικά στην τεράστια υλική και πνευματική εξαθλίωση των μουσουλμανικών πληθυσμών. Αυτή η εξαθλίωση, τους κάνει επικίνδυνους για κάθε μορφή αντιλαϊκής εξουσίας, όπως και η μαζική ανεργία που αναπτύσσεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται εάν η νομοτελειακή ρότα οδηγήσει σε μια ολοκληρωτική ρήξη μεταξύ του καπιταλιστικού και του ισλαμικού ιερατείου με όλες τις ιδιομορφίες αυτού του πολέμου. Υπάρχει κι η άλλη εκδοχή, να ανταμώσουν κόντρα στην επαναστατική αφύπνιση των λαών του πλανήτη. Οπως υπάρχει κι η πλέον επικίνδυνη εκδοχή ενός μείγματος και των δυο σεναρίων, που όλοι θα είναι εναντίον όλων.

Οπως και να 'χει, η οργανωμένη ανάπτυξη ενός διεθνούς επαναστατικού κινήματος σε κάθε χώρα με τα ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την εξαγωγή της ανθρωπότητας από τον αντιφατικό κύκλο μεταξύ της χριστιανικής ιμπεριαλιστικής Δύσης του καπιταλισμού και της θεοκρατικής πολεμοκάπηλης Ανατολής του Ισλάμ. Το ιστορικό στοίχημα: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα παραμένει πάντα επίκαιρο.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ