Τα λεγόμενά του συνιστούν μνημείο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, η οποία λέει ότι ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν μπορεί να υπάρχουν στην ίδια πρόταση με την ειρήνη και τη σταθερότητα παρά μόνο για να υποδειχτούν ως υπονομευτές τους. Λέει, επίσης, ότι κολιγιές, όπως αυτή με το Ισραήλ, που ο πρωθυπουργός επικαλείται ως παράδειγμα προς μίμηση, έχουν λόγο ύπαρξης τόσο όσο παράγουν κέρδη και δεν έχουν καμία σχέση με συνεργασία αμοιβαία επωφελή για τους λαούς. Λέει ακόμα ότι στον καπιταλισμό οι ενεργειακοί πόροι αντί για ευλογία γίνονται κατάρα για τους ανθρώπους του μόχθου, αφού αποτελούν το μήλον της Εριδος για ισχυρά μονοπώλια, που δε διστάζουν να παραδώσουν κράτη και λαούς στην κόλαση του πολέμου αν πρόκειται να τους βάλουν στο χέρι, γιγαντώνοντας τα κέρδη τους.

Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται πατάει πάνω στα αντιλαϊκά θεμέλια που χτίσανε συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Με πλήθος νόμων διευκόλυναν τα μονοπώλια να πάρουν μέτρα έντασης του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Την πραγματικότητα αυτή καταγράφουν και τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για τους δείκτες απασχόλησης, ωρών εργασίας και αμοιβών εργασίας, τη χρονική περίοδο που αφορά στα πρώτα τρίμηνα των ετών 2010 - 2016.

Η εξέταση των δεικτών δείχνει ότι σήμερα, συγκριτικά με το 2010, απασχολούνται λιγότεροι εργαζόμενοι, που δουλεύουν περισσότερο και αμείβονται πολύ λιγότερο. Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανάπτυξη της βαρβαρότητας, για την οποία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει νυχθημερόν!

Μια ανάπτυξη όπου το κέρδος των μονοπωλίων περνά αντικειμενικά μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

«Μέλη παντού, όπου υπάρχει η κοινωνία», ονειρεύεται ένα από τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ στην «Αυγή της Κυριακής». «Ευγενής» όσο να 'ναι ο στόχος, μιας που ένας από τους βασικούς λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε το «χρίσμα» από το κεφάλαιο, είναι για να στρατεύσει κομμάτια των εργαζομένων στους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ελα, όμως, που το στέλεχος διαπιστώνει ότι στην... επικοινωνία με τον κόσμο «αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα». Κι έτσι διαπιστώνει ότι «βασικό στοιχείο της επικοινωνίας πρέπει να είναι η ειλικρίνεια. Να λέμε μόνο αλήθειες». Και στο πλαίσιο της «ειλικρίνειας», τι λέτε να έβγαλε από το ντουλάπι; Την κουρελού του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» μαζί με όλα τα χαϊμαλιά της! Κι έτσι, αφού πρώτα εξηγεί ότι το ούτως ή άλλως πρόγραμμα που έταζε προνόμια στο κεφάλαιο και «αναδιανομή» της φτώχειας στο λαό, μαζί με όλες τις σχετικές αυταπάτες μπορεί και να νεκραναστηθεί «τουλάχιστον για τα μέτρα που δεν έχουν οικονομικό κόστος», κλείνει με το εξής αμίμητο: «Να θυμηθούμε ότι η κοινωνία μάς έλεγε ότι και το ένα δέκατο να κάναμε θα ήταν ευχαριστημένη...»! Βέβαια, όσο να 'ναι, υπάρχει μια δόση ειλικρίνειας: μόνο με τις προσδοκίες στον πάτο μπορεί κανείς να καταπιεί το αντιλαϊκό πιάτο που σερβίρει η κυβέρνηση...