Η ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Η εργατική τάξη της Αθήνας έδωσε μια αποφασιστική απάντηση. Αυτή που έπρεπε να δώσει σε κάθε κατεύθυνση τιμώντας και υμνώντας μαχητικά, ταξικά και ενωμένη στο Σύνταγμα την Πρωτομαγιά, προβάλλοντας τους δικούς της στόχους πάλης ενάντια στο κεφάλαιο και την πολιτική που το υπηρετεί, αλλά και ενάντια στην τακτική της ταξικής συνεργασίας που πρεσβεύουν όλες οι Κασσάνδρες του συνδικαλισμού των σαλονιών. Οσοι μίλησαν για διχοτόμηση και τριχοτόμηση της Πρωτομαγιάς, όσοι χρέωναν ενοχές για την υπονόμευση της ενιαίας δράσης, πήραν αποστομωτική απάντηση από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Η προοπτική που διαγράφεται για το συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, δεν αφήνει διόλου αδιάφορη την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές της. Η ολομέτωπη επίθεση που εκτυλίσσεται ενάντια στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, υπηρετεί το νόμο του κέρδους σε συνθήκες έντασης του ανταγωνισμού και της βαθύτερης ανάγκης για ξεπέρασμα των δυσκολιών και αντιφάσεων του ίδιου του συστήματος, για ενίσχυση της εξουσίας του. Η πολιτική των αναπροσαρμογών δρα επιθετικά, συμπιέζοντας την τιμή της εργατικής δύναμης όλο και προς τα κάτω, ακόμη και κάτω από την αξία της, προς όφελος της συνεχώς αυξανόμενης καπιταλιστικής συσσώρευσης. Επόμενα οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις. Ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ ήταν αποκαλυπτικός ως προς αυτά, όταν σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή έλεγε ότι υπάρχει ο δρόμος του διαλόγου και ο δρόμος της σύγκρουσης τον οποίο το κίνημα πρέπει να αποφύγει γιατί θα είναι καταστροφικός για την οικονομία, εννοώντας την ασυδοσία της δράσης τους και την υπονόμευση των κερδών. Αυτό φοβούνται και θέλουν να αποτρέψουν.
***
Η εργατική τάξη βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με μια ζοφερή πραγματικότητα. Βιώνει την ένταση της χειροτέρευσης των όρων ζωής της και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει μέσα στους ίδιους τους κόλπους της την τάση της λεγόμενης "ρεαλιστικής" προσαρμογής στις επιδιώξεις των πολυεθνικών από τους συνδικαλιστές ηγέτες που απεμπόλησαν οριστικά τα ταξικά της συμφέροντα, υποτάχτηκαν στο σύστημα και εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από την αστική τάξη και την εξουσία της. Αυτή είναι η στάση και η τακτική των συνδικαλιστών που εκφράζουν στο κίνημα το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, αλλά και τον ΣΥΝ, πλειοψηφούν στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και άλλα συνδικαλιστικά όργανα. Οσο κι αν αυτοί οι συνδικαλιστές ηγέτες "σέρνουν" το κίνημα στο συμβιβασμό, η ίδια η αντικειμενική πραγματικότητα που ζει η εργατική τάξη, αποτελεί έδαφος για ανάπτυξη της πάλης. Η ταξική Πρωτομαγιά αυτό δείχνει.
Αυτοί οι συνδικαλιστές δε δρουν μόνοι τους στο κίνημα. Υπάρχουν δυνάμεις ανυπόταχτες, δυνάμεις που επιμένουν στην ταξική αυτοτέλεια των συνδικάτων, που δεν υποτάσσουν τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων στο κεφάλαιο, που εναντιώνονται στις επιδιώξεις των πολυεθνικών και στην πολιτική που τις προωθεί, που δεν έχασαν την πίστη στο δίκιο της ταξικής πάλης, που συνεχίζουν αμετανόητα να υπηρετούν την τάξη τους και όχι τους αστούς. Είναι το ταξικό ρεύμα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, που δεν αγκαλιάζει μόνο τους κομμουνιστές και τους οπαδούς τους αλλά όλους τους εργαζόμενους που στον ένα ή στον άλλο βαθμό εκφράζουν αγωνιστική διάθεση και αντιστέκονται στην αντεργατική λαίλαπα. Δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν και να συναινέσουν στην καταστροφή που απειλεί τις κατακτήσεις τους για όφελος των πολυεθνικών, δεν αποδέχονται και απορρίπτουν τον διαβόητο "κοινωνικό διάλογο", αντιστέκονται στην εξαγορά, παλεύουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και για διεύρυνση των κατακτήσεών τους ενάντια στο κεφάλαιο, την εργοδοσία και την κυβερνητική αλλά και κάθε παρόμοια πολιτική απ' όπου κι αν προέρχεται.
***
Αυτός ο ταξικός πόλος επωμίζεται και το καθήκον της διεύρυνσης των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, της αποφασιστικής ενίσχυσης της δράσης του, της συμβολής στην κατάκτηση της ταξικής φυσιογνωμίας και αυτοτέλειας του κινήματος, ώστε να γίνεται πολλαπλάσια αποτελεσματική η δράση του ενάντια στον ταξικό του αντίπαλο. Υπάρχουν προϋποθέσεις για την εκπλήρωση αυτής της αποστολής; Οσο κι αν ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν είναι ευνοϊκός, εντούτοις οι συνθήκες που διαμορφώνονται από την καθολική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, τα ίδια τα προβλήματα, ανοίγουν το δρόμο αυτής της προοπτικής. Αυτό φάνηκε ήδη ξεκάθαρα με την πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των συνδικάτων στο Σύνταγμα. Είναι η βάση επίδρασής τους για συμμετοχή στην πάλη, αλλά δεν αρκεί αυτό. Ας μην ξεχνάμε πως η ταχτική των ταξικών δυνάμεων για μαχητική πραγματικά Εργατική Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα, τροφοδότησε την προπαγάνδα των αντιπάλων με επιχειρήματα που κινδυνολογούσαν είτε για διάσπαση του κινήματος, είτε για διάσπαση της ενότητας δράσης του. Και προκύπτει το ερώτημα: Μπορούμε να πορευόμαστε στο όνομα της όποιας ενότητας εξασφαλίζουν τα προβλήματα, χωρίς να προτείνεται η διέξοδος και η λύση σ' αυτά υπέρ των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης; Αρα η ταξική ενότητα δράσης εξασφαλίζεται μόνο στο βαθμό που υπηρετεί αυτά τα συμφέροντα. Και η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τα υποτάσσει στο κεφάλαιο. Σ' αυτή την κατεύθυνση της σύγκρουσης με την ταχτική και την πολιτική αυτών των συνδικαλιστών θα απεγκλωβίζονται δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην πάλη για τα πραγματικά ταξικά συμφέροντα.
***
Επόμενα η αποκάλυψη αυτών των δυνάμεων της πλειοψηφίας, του ρόλου τους, είναι όρος για το δυνάμωμα του ταξικού ρεύματος στο κίνημα και καθόλου δεν το απομονώνει από τις εργατικές μάζες. Ισα ίσα είναι υποχρέωσή του να δρα διαρκώς μ' αυτή την τακτική μέσα στα εργοστάσια, τους κλάδους, να ζυμώνεται με τους εργαζόμενους, χωρίς διάκριση, να εξασφαλίζει πολύμορφους σταθερούς και μόνιμους δεσμούς και την άρρηκτη συμμετοχή και δράση των εργαζομένων μαζών πρώτ' απ' όλα και κυρίως στα πρωτοβάθμια σωματεία. Αυτά που η ολόπλευρη ενίσχυση του ταξικού τους χαρακτήρα στους στόχους (όχι μόνο στενά οικονομικούς, αλλά για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων, διαμορφωμένους σε αντιιμπεριαλιστικά - αντιμονοπωλιακά αιτήματα) και τη δράση, μπορεί με το συντονισμό, την ενιαία κατεύθυνση εναντίωσης στις επιδιώξεις των πολυεθνικών και την αντίκρουση των συνδικαλιστών ηγετών που εξυπηρετούν το σύστημα, να δυναμώνει την ταξική αυτοτέλεια και δράση ολόκληρου του συνδικαλιστικού κινήματος αλλάζοντας το συσχετισμό και να ενισχύει την ταξική προοπτική.
Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ
Υπάρχουν δυνάμεις ανυπόταχτες, δυνάμεις που επιμένουν στην ταξική αυτοτέλεια των συνδικάτων, που δεν υποτάσσουν τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων στο κεφάλαιο, που εναντιώνονται στις επιδιώξεις των πολυεθνικών και στην πολιτική που τις προωθεί, που δεν έχασαν την πίστη στο δίκιο της ταξικής πάλης, που συνεχίζουν αμετανόητα να υπηρετούν την τάξη τους και όχι τους αστούς
Η ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Η εργατική τάξη της Αθήνας έδωσε μια αποφασιστική απάντηση. Αυτή που έπρεπε να δώσει σε κάθε κατεύθυνση τιμώντας και υμνώντας μαχητικά, ταξικά και ενωμένη στο Σύνταγμα την Πρωτομαγιά, προβάλλοντας τους δικούς της στόχους πάλης ενάντια στο κεφάλαιο και την πολιτική που το υπηρετεί, αλλά και ενάντια στην τακτική της ταξικής συνεργασίας που πρεσβεύουν όλες οι Κασσάνδρες του συνδικαλισμού των σαλονιών. Οσοι μίλησαν για διχοτόμηση και τριχοτόμηση της Πρωτομαγιάς, όσοι χρέωναν ενοχές για την υπονόμευση της ενιαίας δράσης, πήραν αποστομωτική απάντηση από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Η προοπτική που διαγράφεται για το συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, δεν αφήνει διόλου αδιάφορη την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές της. Η ολομέτωπη επίθεση που εκτυλίσσεται ενάντια στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, υπηρετεί το νόμο του κέρδους σε συνθήκες έντασης του ανταγωνισμού και της βαθύτερης ανάγκης για ξεπέρασμα των δυσκολιών και αντιφάσεων του ίδιου του συστήματος, για ενίσχυση της εξουσίας του. Η πολιτική των αναπροσαρμογών δρα επιθετικά, συμπιέζοντας την τιμή της εργατικής δύναμης όλο και προς τα κάτω, ακόμη και κάτω από την αξία της, προς όφελος της συνεχώς αυξανόμενης καπιταλιστικής συσσώρευσης. Επόμενα οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις. Ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ ήταν αποκαλυπτικός ως προς αυτά, όταν σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή έλεγε ότι υπάρχει ο δρόμος του διαλόγου και ο δρόμος της σύγκρουσης τον οποίο το κίνημα πρέπει να αποφύγει γιατί θα είναι καταστροφικός για την οικονομία, εννοώντας την ασυδοσία της δράσης τους και την υπονόμευση των κερδών. Αυτό φοβούνται και θέλουν να αποτρέψουν.
***
Η εργατική τάξη βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπη με μια ζοφερή πραγματικότητα. Βιώνει την ένταση της χειροτέρευσης των όρων ζωής της και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει μέσα στους ίδιους τους κόλπους της την τάση της λεγόμενης "ρεαλιστικής" προσαρμογής στις επιδιώξεις των πολυεθνικών από τους συνδικαλιστές ηγέτες που απεμπόλησαν οριστικά τα ταξικά της συμφέροντα, υποτάχτηκαν στο σύστημα και εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από την αστική τάξη και την εξουσία της. Αυτή είναι η στάση και η τακτική των συνδικαλιστών που εκφράζουν στο κίνημα το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, αλλά και τον ΣΥΝ, πλειοψηφούν στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και άλλα συνδικαλιστικά όργανα. Οσο κι αν αυτοί οι συνδικαλιστές ηγέτες "σέρνουν" το κίνημα στο συμβιβασμό, η ίδια η αντικειμενική πραγματικότητα που ζει η εργατική τάξη, αποτελεί έδαφος για ανάπτυξη της πάλης. Η ταξική Πρωτομαγιά αυτό δείχνει.
Αυτοί οι συνδικαλιστές δε δρουν μόνοι τους στο κίνημα. Υπάρχουν δυνάμεις ανυπόταχτες, δυνάμεις που επιμένουν στην ταξική αυτοτέλεια των συνδικάτων, που δεν υποτάσσουν τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων στο κεφάλαιο, που εναντιώνονται στις επιδιώξεις των πολυεθνικών και στην πολιτική που τις προωθεί, που δεν έχασαν την πίστη στο δίκιο της ταξικής πάλης, που συνεχίζουν αμετανόητα να υπηρετούν την τάξη τους και όχι τους αστούς. Είναι το ταξικό ρεύμα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος, που δεν αγκαλιάζει μόνο τους κομμουνιστές και τους οπαδούς τους αλλά όλους τους εργαζόμενους που στον ένα ή στον άλλο βαθμό εκφράζουν αγωνιστική διάθεση και αντιστέκονται στην αντεργατική λαίλαπα. Δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν και να συναινέσουν στην καταστροφή που απειλεί τις κατακτήσεις τους για όφελος των πολυεθνικών, δεν αποδέχονται και απορρίπτουν τον διαβόητο "κοινωνικό διάλογο", αντιστέκονται στην εξαγορά, παλεύουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και για διεύρυνση των κατακτήσεών τους ενάντια στο κεφάλαιο, την εργοδοσία και την κυβερνητική αλλά και κάθε παρόμοια πολιτική απ' όπου κι αν προέρχεται.
***
Αυτός ο ταξικός πόλος επωμίζεται και το καθήκον της διεύρυνσης των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα, της αποφασιστικής ενίσχυσης της δράσης του, της συμβολής στην κατάκτηση της ταξικής φυσιογνωμίας και αυτοτέλειας του κινήματος, ώστε να γίνεται πολλαπλάσια αποτελεσματική η δράση του ενάντια στον ταξικό του αντίπαλο. Υπάρχουν προϋποθέσεις για την εκπλήρωση αυτής της αποστολής; Οσο κι αν ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν είναι ευνοϊκός, εντούτοις οι συνθήκες που διαμορφώνονται από την καθολική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, τα ίδια τα προβλήματα, ανοίγουν το δρόμο αυτής της προοπτικής. Αυτό φάνηκε ήδη ξεκάθαρα με την πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των συνδικάτων στο Σύνταγμα. Είναι η βάση επίδρασής τους για συμμετοχή στην πάλη, αλλά δεν αρκεί αυτό. Ας μην ξεχνάμε πως η ταχτική των ταξικών δυνάμεων για μαχητική πραγματικά Εργατική Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα, τροφοδότησε την προπαγάνδα των αντιπάλων με επιχειρήματα που κινδυνολογούσαν είτε για διάσπαση του κινήματος, είτε για διάσπαση της ενότητας δράσης του. Και προκύπτει το ερώτημα: Μπορούμε να πορευόμαστε στο όνομα της όποιας ενότητας εξασφαλίζουν τα προβλήματα, χωρίς να προτείνεται η διέξοδος και η λύση σ' αυτά υπέρ των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης; Αρα η ταξική ενότητα δράσης εξασφαλίζεται μόνο στο βαθμό που υπηρετεί αυτά τα συμφέροντα. Και η πλειοψηφία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τα υποτάσσει στο κεφάλαιο. Σ' αυτή την κατεύθυνση της σύγκρουσης με την ταχτική και την πολιτική αυτών των συνδικαλιστών θα απεγκλωβίζονται δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην πάλη για τα πραγματικά ταξικά συμφέροντα.
***
Επόμενα η αποκάλυψη αυτών των δυνάμεων της πλειοψηφίας, του ρόλου τους, είναι όρος για το δυνάμωμα του ταξικού ρεύματος στο κίνημα και καθόλου δεν το απομονώνει από τις εργατικές μάζες. Ισα ίσα είναι υποχρέωσή του να δρα διαρκώς μ' αυτή την τακτική μέσα στα εργοστάσια, τους κλάδους, να ζυμώνεται με τους εργαζόμενους, χωρίς διάκριση, να εξασφαλίζει πολύμορφους σταθερούς και μόνιμους δεσμούς και την άρρηκτη συμμετοχή και δράση των εργαζομένων μαζών πρώτ' απ' όλα και κυρίως στα πρωτοβάθμια σωματεία. Αυτά που η ολόπλευρη ενίσχυση του ταξικού τους χαρακτήρα στους στόχους (όχι μόνο στενά οικονομικούς, αλλά για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων, διαμορφωμένους σε αντιιμπεριαλιστικά - αντιμονοπωλιακά αιτήματα) και τη δράση, μπορεί με το συντονισμό, την ενιαία κατεύθυνση εναντίωσης στις επιδιώξεις των πολυεθνικών και την αντίκρουση των συνδικαλιστών ηγετών που εξυπηρετούν το σύστημα, να δυναμώνει την ταξική αυτοτέλεια και δράση ολόκληρου του συνδικαλιστικού κινήματος αλλάζοντας το συσχετισμό και να ενισχύει την ταξική προοπτική.
Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ
Υπάρχουν δυνάμεις ανυπόταχτες, δυνάμεις που επιμένουν στην ταξική αυτοτέλεια των συνδικάτων, που δεν υποτάσσουν τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων στο κεφάλαιο, που εναντιώνονται στις επιδιώξεις των πολυεθνικών και στην πολιτική που τις προωθεί, που δεν έχασαν την πίστη στο δίκιο της ταξικής πάλης, που συνεχίζουν αμετανόητα να υπηρετούν την τάξη τους και όχι τους αστούς
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΖΑΤΖΑΝΗ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ("ΠΕΙΡΑΙΑΣΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ")
Ξεπουλάνε την ανάσα μας
- Μετά τα οικόπεδα της "Υπεραγοράς" και το κτήμα Ευσταθίου στο στόχαστρο της τσιμεντοποίησης μπαίνει και ο περιβάλλων χώρος του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας;
- Η "μεγάλη επίθεση" στους ελεύθερους χώρους σε πλήρη ανάπτυξη. Με στόχο... έσοδα, όλο και περισσότερα έσοδα. Βρήκαν και το κόλπο για να προσδώσουν στο τσιμέντο την... κοινωνική του δικαιολογία. Παρά τον πακτωλό των χρημάτων του τζόγου, που υπηρετεί υποτίθεται τον αθλητισμό, έχουν, λέει, πρόβλημα να πληρώσουν το προσωπικό του ΣΕΦ. Και πάνε να τα βγάλουν από τα κτίρια που θα κτίσουν και θα εκμεταλλευτούν πάνω στο φαληρικό όρμο.
Ο περιβάλλων χώρος του σταδίου, που είναι θεσμοθετημένος για πράσινο υπέρ του πειραϊκού λαού και όχι μόνο, βρέθηκε στο στόχαστρο διαφόρων "προέδρων", οι οποίοι ζηλότυπα εκτελούν την κυβερνητική πολιτική και ελπίζουν και για τη δική τους "μάσα". Σκέφτηκαν, οι άνθρωποι, να κάνουν στο σύνολο του χώρου δυο τρία οικοδομικά τετράγωνα με δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσης.
- Τίποτα δε γεμίζει τα... οικοπεδοφαγικά στομάχια;
- Η διαδικασία θυμίζει την πολεοδόμηση των ελληνικών αστικών χώρων. Αρχίζει από τα αυθαίρετα. Πριν τρία χρόνια στήθηκε στο χώρο του ΣΕΦ η περιβόητη τέντα των 10 στρεμμάτων, η οποία δήθεν θα ξηλωνόταν μόλις τέλειωνε μια διεθνής έκθεση, που... δεν έπρεπε να μας πάρει η Τουρκία.
Εμείς είμαστε οι μόνοι που τότε είχαμε αντιταχθεί σθεναρά. Είχαμε εγκαίρως αποκαλύψει το ψέμα, που οδηγούσε στη δημιουργία οικοδομικού τετραγώνου, για το οποίο είχε συνεργήσει το υπουργείο Χωροταξίας. Η τέντα, όπως αποδείχτηκε, μονιμοποιήθηκε και τώρα άνοιξε την όρεξη για την κατασκευή άλλης μιας στο μέγεθός της. Με ευθύνη της διοίκησης του ΣΕΦ, του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ και από κοντά του δημάρχου Πειραιά Στ. Λογοθέτη.
Και αυτό θα είναι το μίνιμουμ κακό που ετοιμάζουν στο φαληρικό όρμο με την τροποποίηση σχεδίου που προτείνεται και με αστείες δικαιολογίες ότι χρειάζονται, λέει, όροι δόμησης για το ίδιο το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που... δεν έχει και άρα είναι... παράνομο. Να κλάψεις ή να γελάσεις με τη γελοιότητα του πράγματος!
- Τι θα εξυπηρετήσει η κατασκευή δύο "εκθεσιακών χώρων" - τεράτων, εμβαδού 50.000 τετραγωνικών μέτρων δίπλα στη θάλασσα;
- Ο λόγος είναι εισπρακτικός. Ξεπουλάνε τον αέρα και την ανάσα μας για να απαλλάξουν τον κρατικό προϋπολογισμό από κάποια βάρη. Και τελικά τα διάφορα αρπακτικά, σε συνεννόηση με υπουργούς, προέδρους οργανισμών και άλλους επωφελούνται.
Ωστόσο, ο δήμαρχος του Πειραιά επιμένει στο θλιβερό του ρόλο. Επιχειρεί να δώσει ιδεολογικό υπόβαθρο σ' αυτή την ασυδοσία, παρουσιάζοντας την τσιμεντοποίηση αναπόφευκτη, αφού... θα γίνουν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και θα χρησιμοποιηθεί ο φαληρικός όρμος.
Η δημοτική κίνηση "Πειραιάς Αναγέννηση" αποκάλυψε το μέγεθος της υπόθεσης αυτής και αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι άλλων παρατάξεων για διάφορους λόγους συνέβαλλαν στο να μην δημιουργηθεί η απαραίτητη πλειοψηφία για να περάσει το θέμα της έγκρισης όρων δόμησης στο ΣΕΦ. Ομως το θέμα θα επανέλθει και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα - θα εξαρτηθεί και από τις πιέσεις που θα ασκηθούν - στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο πειραϊκός λαός θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την πρόκληση κατά των όρων ζωής του αγωνιστικά.
Γερ. ΤΡ.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΖΑΤΖΑΝΗ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ("ΠΕΙΡΑΙΑΣΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ")
Ξεπουλάνε την ανάσα μας
- Μετά τα οικόπεδα της "Υπεραγοράς" και το κτήμα Ευσταθίου στο στόχαστρο της τσιμεντοποίησης μπαίνει και ο περιβάλλων χώρος του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας;
- Η "μεγάλη επίθεση" στους ελεύθερους χώρους σε πλήρη ανάπτυξη. Με στόχο... έσοδα, όλο και περισσότερα έσοδα. Βρήκαν και το κόλπο για να προσδώσουν στο τσιμέντο την... κοινωνική του δικαιολογία. Παρά τον πακτωλό των χρημάτων του τζόγου, που υπηρετεί υποτίθεται τον αθλητισμό, έχουν, λέει, πρόβλημα να πληρώσουν το προσωπικό του ΣΕΦ. Και πάνε να τα βγάλουν από τα κτίρια που θα κτίσουν και θα εκμεταλλευτούν πάνω στο φαληρικό όρμο.
Ο περιβάλλων χώρος του σταδίου, που είναι θεσμοθετημένος για πράσινο υπέρ του πειραϊκού λαού και όχι μόνο, βρέθηκε στο στόχαστρο διαφόρων "προέδρων", οι οποίοι ζηλότυπα εκτελούν την κυβερνητική πολιτική και ελπίζουν και για τη δική τους "μάσα". Σκέφτηκαν, οι άνθρωποι, να κάνουν στο σύνολο του χώρου δυο τρία οικοδομικά τετράγωνα με δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσης.
- Τίποτα δε γεμίζει τα... οικοπεδοφαγικά στομάχια;
- Η διαδικασία θυμίζει την πολεοδόμηση των ελληνικών αστικών χώρων. Αρχίζει από τα αυθαίρετα. Πριν τρία χρόνια στήθηκε στο χώρο του ΣΕΦ η περιβόητη τέντα των 10 στρεμμάτων, η οποία δήθεν θα ξηλωνόταν μόλις τέλειωνε μια διεθνής έκθεση, που... δεν έπρεπε να μας πάρει η Τουρκία.
Εμείς είμαστε οι μόνοι που τότε είχαμε αντιταχθεί σθεναρά. Είχαμε εγκαίρως αποκαλύψει το ψέμα, που οδηγούσε στη δημιουργία οικοδομικού τετραγώνου, για το οποίο είχε συνεργήσει το υπουργείο Χωροταξίας. Η τέντα, όπως αποδείχτηκε, μονιμοποιήθηκε και τώρα άνοιξε την όρεξη για την κατασκευή άλλης μιας στο μέγεθός της. Με ευθύνη της διοίκησης του ΣΕΦ, του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ και από κοντά του δημάρχου Πειραιά Στ. Λογοθέτη.
Και αυτό θα είναι το μίνιμουμ κακό που ετοιμάζουν στο φαληρικό όρμο με την τροποποίηση σχεδίου που προτείνεται και με αστείες δικαιολογίες ότι χρειάζονται, λέει, όροι δόμησης για το ίδιο το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, που... δεν έχει και άρα είναι... παράνομο. Να κλάψεις ή να γελάσεις με τη γελοιότητα του πράγματος!
- Τι θα εξυπηρετήσει η κατασκευή δύο "εκθεσιακών χώρων" - τεράτων, εμβαδού 50.000 τετραγωνικών μέτρων δίπλα στη θάλασσα;
- Ο λόγος είναι εισπρακτικός. Ξεπουλάνε τον αέρα και την ανάσα μας για να απαλλάξουν τον κρατικό προϋπολογισμό από κάποια βάρη. Και τελικά τα διάφορα αρπακτικά, σε συνεννόηση με υπουργούς, προέδρους οργανισμών και άλλους επωφελούνται.
Ωστόσο, ο δήμαρχος του Πειραιά επιμένει στο θλιβερό του ρόλο. Επιχειρεί να δώσει ιδεολογικό υπόβαθρο σ' αυτή την ασυδοσία, παρουσιάζοντας την τσιμεντοποίηση αναπόφευκτη, αφού... θα γίνουν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και θα χρησιμοποιηθεί ο φαληρικός όρμος.
Η δημοτική κίνηση "Πειραιάς Αναγέννηση" αποκάλυψε το μέγεθος της υπόθεσης αυτής και αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι άλλων παρατάξεων για διάφορους λόγους συνέβαλλαν στο να μην δημιουργηθεί η απαραίτητη πλειοψηφία για να περάσει το θέμα της έγκρισης όρων δόμησης στο ΣΕΦ. Ομως το θέμα θα επανέλθει και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα - θα εξαρτηθεί και από τις πιέσεις που θα ασκηθούν - στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο πειραϊκός λαός θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την πρόκληση κατά των όρων ζωής του αγωνιστικά.
Γερ. ΤΡ.
Feeds
