Γεωπόνοι αξιολογούν την ποιότητα των φρούτων. Αν βρεθούν σε ένα τελάρο 2-3 ελαφρά χτυπημένα ροδάκινα αφαιρούνται από την ποσότητα παραλαβής 2-3 κιλά ανά τελάρο!

Το κλίμα αυτό της απόγνωσης και οργής εκφράστηκε πολύ παραστατικά από τον παραγωγό Μανώλη Ζεμπέκη, που περίμενε στη σειρά για να παραδώσει τον καρπό του στην ΕΑΣ Παλαίφυτου: «Ας μου δώσουν 5 χιλιάδες δραχμές την ημέρα κι ας μου πάρουν τα χωράφια. Δεν τα θέλω. Δουλεύουμε απ' το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν μπορούμε να ζήσουμε».

Τα ίδια εκφράζουν και πολλοί άλλοι που συγκεντρώνονται γύρω από το κλιμάκιο του ΚΚΕ. Ο Αγγελος Τζέκης τονίζει ότι για το αδιέξοδο που έχει περιέλθει η ροδακινοπαραγωγή υπάρχουν συγκεκριμένες αιτίες και αυτές πρέπει να χτυπηθούν στη ρίζα τους. Είναι πρώτα απ' όλα η συγκεκριμένη πολιτική της ΕΕ για τα γεωργικά προϊόντα των μεσογειακών χωρών, η προσπάθεια μείωσης του ελληνικού αγροτικού πληθυσμού στο 5-6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αλλά και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης που αποδέχεται χωρίς καμιά αντίδραση τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, επισήμανε ο Αγγελος Τζέκης. Οι παραγωγοί πρέπει να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Ξεσηκωθείτε και παλέψτε. Τότε μόνο θα σας ακούσουν οι υπεύθυνοι, γιατί εκτός από το μεγάλο πρόβλημα με τις τιμές, το βιομηχανικό ροδάκινο δε θα απορροφηθεί φέτος.

Είναι τόσο οξύ το πρόβλημα με το ροδάκινο φέτος, που οδήγησε τους παραγωγούς των δύο νομών σε μαζικές, δυναμικές κινητοποιήσεις πρόσφατα. Η ανακοίνωση που κυκλοφόρησε η Επιτροπή Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ στη διάρκεια των κινητοποιήσεων αυτών «καταγγέλλει τη στάση της κυβέρνησης και των βιομηχάνων. Καταγγέλλει ταυτόχρονα τη στάση συνεταιριστικών "εκπροσώπων", των Ομάδων Παραγωγών, που για μια ακόμα φορά ξεπούλησαν τα συμφέροντα των αγροτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, καθώς επίσης και τη στάση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης που έπαιξε ρόλο πυροσβέστη της λαϊκής αγανάκτησης». Καλεί δε τους αγρότες «να βγάλουν τα συμπεράσματά τους».

Δύο είναι τα βασικά προβλήματα των παραγωγών φέτος, όπως διαπιστώθηκε από τις συζητήσεις με τους παραγωγούς και τις διοικήσεις συνεταιρισμών. Το μεγάλο πρόβλημα της τιμής που φέτος με πρωτοβουλία της κυβέρνησης συνήλθε πρόσφατα στην Αθήνα το περίφημο Διεπαγγελματικό όργανο, στο οποίο η κυβέρνηση «τσουβάλιασε» παραγωγούς, συνεταιρισμούς και βιομήχανους, και ερήμην των παραγωγών αποφάσισε μείωση της θεσμικής τιμής (τιμή ασφαλείας) των 96,7 δρχ. κατά κιλό βιομηχανικού ροδάκινου, που έχει καθορίσει η ΕΕ, σε 76,7 δρχ!

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Στη σύσκεψη αυτή παίχτηκε ένα βρώμικο παιχνίδι στις πλάτες των παραγωγών. Αποφασίστηκε, για να ικανοποιηθεί η απληστία των βιομηχάνων, οι παραγωγοί να παραχωρήσουν φέτος δωρεάν στους βιομήχανους 50 χιλιάδες τόνους και 30 χιλιάδες τόνους να τους χαρίσει η κυβέρνηση με διάφορα προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας σε γειτονικές χώρες. Κι αυτή όμως τη μειωμένη τιμή δεν την εισπράττουν οι παραγωγοί, που σε πολλές περιπτώσεις θεωρούνται τυχεροί αν πάρουν στο χέρι 45 δρχ. το κιλό, τιμή που δεν καλύπτει ούτε τα έξοδα παραγωγής.

Ολα αυτά στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» όπως ισχυρίστηκε πριν λίγες μέρες ο υπουργός Μ-Θ, Γιώργος Πασχαλίδης, που περιόδευσε σε Πέλλα και Ημαθία. Ο Αγγελος Τζέκης επισήμανε στις συναντήσεις του κλιμακίου με τους παραγωγούς ότι το επιχείρημα της ανταγωνιστικότητας δεν ευσταθεί, γιατί η ανταγωνιστικότητα έχει δύο σκέλη. Την ποιότητα του προϊόντος και το κόστος παραγωγής. Κανένας δεν αμφισβητεί, είπε, την ποιότητα του ελληνικού ροδάκινου. Οσο για το κόστος παραγωγής, υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση που δε φροντίζει να επιβάλλει ελέγχους στην κερδοσκοπική δραστηριότητα των εμπόρων που προμηθεύουν τα λιπάσματα, φυτοφάρμακα κλπ. με αποτέλεσμα να αφήνεται ο παραγωγός ανυπεράσπιστος στη συνεχή ανεξέλεγκτη αύξηση των εξόδων παραγωγής του. Η κυβέρνηση είναι επίσης υπόλογη γιατί δεν έχει μέχρι σήμερα φροντίσει να εξασφαλίσει αγορές για τα ελληνικά ροδάκινα στις επαφές της με τους εκπροσώπους άλλων χωρών.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα που προβληματίζει τους παραγωγούς, είναι η πρόθεση της ΕΕ, που έχει αναγγελθεί, να επιβάλει ποσόστωση στο ελληνικό ροδάκινο και η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει τη νέα ντιρεκτίβα από το Φθινόπωρο, που θα βάλει την ταφόπλακα στην ελληνική ροδακινοπαραγωγή. Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα σχέδια της ΕΕ, η ποσόστωση θα επιτρέπει στην Ελλάδα μόνο 265 χιλιάδες τόνους παραγωγής βιομηχανικού ροδάκινου. Η χώρα μας όμως παράγει τώρα 600 χιλιάδες τόνους. Τι θα γίνει όμως με τις υπόλοιπες 335 χιλιάδες τόνους; Θα καταλήξουν ασφαλώς στις χωματερές χωρίς ούτε την καταβολή κι αυτής της εξευτελιστικής τιμής απόσυρσης και θα πέσουν και πρόστιμα από πάνω!

«Οπως το πάνε αυτοί που μας κυβερνούν, θέλουν να πάρουμε τα αλυσοπρίονα και να κόψουμε τα δέντρα μας», φώναξε αγανακτισμένος παραγωγός της Ημαθίας απ' το χωριό Σταυρός. Η διαπίστωση βέβαια είναι σωστή ως προς τις προθέσεις της κυβέρνησης. Οχι όμως και για το τι πρέπει να κάνουν οι παραγωγοί. «Ασφαλώς και έτσι θέλουν οι κυβερνώντες, γιατί θέλουν να μειώσουν τον αγροτικό πληθυσμό, να ξεκληρίσουν την αγροτιά», τόνισε στους αγρότες ο Αγγελος Τζέκης. «Υπάρχει όμως και ο άλλος δρόμος. Ο δρόμος της συσπείρωσης των αγροτών, του οργανωμένου αγώνα, της διεκδίκησης για τη διάσωση της δυναμικής αυτής καλλιέργειας και την επιβίωση της αγροτιάς. Δεν πρέπει να κάνετε τη χάρη στην κυβέρνηση και να καταστρέψετε μόνοι σας, το μόχθο μιας ολόκληρης ζωής. Αυτή η καλλιέργεια μπορεί ακόμα να δώσει ζωή στον τόπο, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση από μέρους της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων που στηρίζουν τις αντιαγροτικές επιλογές της ΕΕ. Αφού δεν υπάρχει τέτοια βούληση, πρέπει οι αγρότες με τον ενωμένο αγώνα τους να επιβάλουν τις λύσεις σωτηρίας».

Πρόβλημα όμως επιβίωσης δεν αντιμετωπίζουν μόνο οι παραγωγοί. Σοβαρότατο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι στα διαλογητήρια και στις εγκαταστάσεις των Αγροτικών Συνεταιρισμών, για να μη μιλήσουμε για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις όπου τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Οι εργαζόμενοι αυτοί, εποχικοί οι περισσότεροι, υποχρεώνονται να δουλεύουν και στους συνεταιρισμούς κάτω από συνθήκες απαράδεκτες, χωρίς σύμβαση, με μισθό πολύ χαμηλό και με τη συνεχή απειλή ότι «μην έχετε πολλές απαιτήσεις γιατί οι άλλοι, οι ιδιώτες δηλαδή, έχουν όλο Αλβανούς και ξέρετε πώς δουλεύουν εκεί». Με το πρόσχημα δηλαδή της ύπαρξης συνθηκών κάτεργου, που επιβάλλει η παρουσία αλλοδαπών εργατών στις εγκαταστάσεις των ιδιωτών, οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί επιχειρούν να επιβάλουν τις ίδιες συνθήκες στους Ελληνες εργαζόμενους. Πικρό λοιπόν ψωμί τρώνε και οι εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, στη διαλογή, συσκευασία και φορτοεκφόρτωση του ροδάκινου.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα πιεστικά προβλήματα σ' ολόκληρη την έκταση της ροδακινοπαραγωγικής περιοχής, πλανιέται το φάντασμα της αντιπαλότητας ανάμεσα στους δύο νομούς που καλλιεργείται έντεχνα από γνωστούς-«άγνωστους» καλοθελητές των παρασκηνίων. «Σε λίγο θα ξεσπάσει πελλο-ημαθιακός πόλεμος», είπε στο κλιμάκιο του ΚΚΕ πρόεδρος Αγροτικού Συνεταιρισμού της Πέλλας, εκφράζοντας την έκταση της διαβρωτικής αυτής παραπληροφόρησης, που θέλει τα προβλήματα των παραγωγών της Πέλλας να οφείλονται στους παραγωγούς της Ημαθίας και αντίστροφα.

Παλιά και δοκιμασμένη η τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Αποσκοπεί στο να μετατοπίσει τις ευθύνες για τα αδιέξοδα της ροδακινοπαραγωγής στους ίδιους τους παραγωγούς των δύο νομών για να μείνουν στο απυρόβλητο οι πραγματικοί υπεύθυνοι, δηλαδή η κυβέρνηση και τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική της, και η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των πολυεθνικών.

Οι παραγωγοί όμως στη μεγάλη τους πλειοψηφία γυρίζουν την πλάτη σ' αυτή την παραπλανητική τακτική και πολλοί μιλούν για την επόμενη κινητοποίηση, για την οργάνωση μαζικού αγώνα με πρωτοβουλίες των ίδιων των παραγωγών. «Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, δεν πάει άλλο», ακούσαμε να λένε. Και πραγματικά δεν πάει άλλο και μόνη διέξοδος είναι ο αγώνας.