ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 19 Φλεβάρη 2017
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΔΝΤ
Αντιλαϊκά μέτρα χωρίς τέλος για την «επόμενη μέρα» του εγχώριου κεφαλαίου

Τα αντιλαϊκά παζάρια κυβέρνησης - δανειστών προχωράνε με ανοιχτά ζητήματα, αλλά με δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα

Eurokinissi

Τα αντιλαϊκά παζάρια κυβέρνησης - δανειστών προχωράνε με ανοιχτά ζητήματα, αλλά με δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα
Η αυριανή συνεδρίαση του συμβουλίου Γιούρογκρουπ, ενόψει της κορύφωσης των διεργασιών σχετικά με το ρόλο και τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο μνημόνιο, καθώς και η επάνοδος των υψηλόβαθμων κλιμακίων του κουαρτέτου στην Αθήνα, αποτελούν τα επόμενα βήματα στην πορεία για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης», που περιλαμβάνει ως «δεδομένη» την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το αντιλαϊκό πακέτο ύψους 2% του ΑΕΠ, ή πάνω από 3,6 δισ. ευρώ, θα είναι ισόποσα μοιρασμένο ανάμεσα στα μέτρα της ενίσχυσης της φοροληστείας απέναντι στη λαϊκή οικογένεια και στην παραπέρα μείωση των συντάξεων (από 1,8 δισ. ευρώ). Σε ό,τι αφορά το μέτωπο της φοροληστείας, οι επόμενες παρεμβάσεις επικεντρώνονται στην παραπέρα συρρίκνωση του αφορολόγητου ορίου (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες). Το συγκεκριμένο «πακέτο» σχεδιάζεται να περάσει από τη Βουλή και να ψηφιστεί σε αυτήν τη φάση, προκειμένου να ισχύσει από τα επόμενα χρόνια και μάλιστα ανεξάρτητα από την όποια «θετική» έκβαση στους στόχους των κρατικών προϋπολογισμών και τυχόν «υπεραποδόσεις» των αντιλαϊκών μέτρων.

Σε αυτό το πλαίσιο, η υπερκάλυψη των αντιλαϊκών πλάνων κάθε άλλο παρά θα σηματοδοτήσει, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, τη «μη εφαρμογή» ή την ακύρωση αντιλαϊκών μέτρων. Αντίθετα, σε αυτές τις περιπτώσεις, σύμφωνα με τις πληροφορίες, εξετάζεται η δυνατότητα «στοχευμένων» λεγόμενων «αναπτυξιακών» παρεμβάσεων, που θα αφορούν πρώτα και κύρια σε φοροελαφρύνσεις επί των επιχειρηματικών κερδών, σε μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλει η εργοδοσία κ.ά. μέτρα ενίσχυσης της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου. Σε κάθε περίπτωση, η διάθεση των ποσών αυτών σε επιλεγμένους τομείς θα προϋποθέτει την έγκριση από την πλευρά των «θεσμών» του κουαρτέτου και για την περίοδο μετά το 2018.

Στο επίκεντρο η «αγορά εργασίας» και τα «δημοσιονομικά κενά»

«Αυτό που πρέπει να συμφωνηθεί είναι η δημοσιονομική τροχιά και η αγορά εργασίας», τόνισε υψηλόβαθμος παράγοντας της Ευρωζώνης, ενόψει της αυριανής συνεδρίασης του συμβουλίου Γιούρογκρουπ, στις Βρυξέλλες. Δίνοντας επί της ουσίας το «στίγμα», ότι για τη «σταθερή τροχιά» της καπιταλιστικής ανάκαμψης που προσδοκά το κεφάλαιο για τα επόμενα χρόνια, απαραίτητος όρος είναι η ένταση της εκμετάλλευσης και τα νέα μέτρα για το τσάκισμα της εργατικής τάξης.

Την ίδια ώρα, ξεκαθαρίζεται ότι το κλείσιμο της «αξιολόγησης» προϋποθέτει τη συμφωνία σε «τεχνικό επίπεδο», τη δουλειά δηλαδή που θα διεκπεραιωθεί με την επιστροφή των κλιμακίων του κουαρτέτου στην Αθήνα, με συγκεκριμένα στοιχεία ως προς τα «δημοσιονομικά κενά» στα επόμενα χρόνια, άρα και ως προς το εύρος των αντιλαϊκών μέτρων και για την περίοδο μετά το 2018.

Οι αντιλαϊκές διεργασίες, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν τα παρακάτω ζητήματα:

-- Στο Γιούρογκρουπ, θα γίνει αποτίμηση των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των «θεσμών», σε σχέση με τους όρους για την επιστροφή του κουαρτέτου. Εφόσον τις αμέσως επόμενες μέρες διαπιστωθούν ικανές συγκλίσεις, συγκυβέρνηση και «θεσμοί», θα αποφασίσουν τους όρους που θα επιτρέπουν την επιστροφή των κλιμακίων του κουαρτέτου, έτσι ώστε να υπάρξει μία συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff level agreement).

-- Σε σχέση με το ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων στα Εργασιακά, τονίζεται ότι «η θέση των θεσμών και των Ευρωπαίων είναι πως δεν μπορεί να υπάρχει υπαναχώρηση σε προσυμφωνημένες μεταρρυθμίσεις».

-- Τα αντιλαϊκά μέτρα «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης» βρίσκονται στον πυρήνα της διαπραγμάτευσης. «Αποτελεί ερώτημα ποια από τα έσοδα είναι μόνιμα», τονίζεται από την πλευρά της Ευρωζώνης, σχετικά με την «υπεραπόδοση» των στόχων του κρατικού προϋπολογισμού για το 2016.

Σε κάθε περίπτωση, η ολοκλήρωση της συμφωνίας προϋποθέτει τη νομοθέτηση των «προαπαιτούμενων» αντιλαϊκών μέτρων από την ελληνική Βουλή. Επίσης, την επικύρωση της συμφωνίας από ορισμένα κοινοβούλια της Ευρωζώνης, προκειμένου να αποδεσμευτεί η επόμενη δόση χρηματοπιστωτικής στήριξης από την πλευρά του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).

Κόντρες και συμβιβασμοί στις πλάτες του λαού

Παράλληλα, σε φάση κορύφωσης έχουν περάσει οι διεργασίες σχετικά με το ρόλο του ΔΝΤ στο τρίτο μνημόνιο. Σε αυτό το πλαίσιο, την ερχόμενη Τετάρτη προγραμματίζονται διαδοχικές συναντήσεις στο Βερολίνο της καγκελαρίου της Γερμανίας, Αγκ. Μέρκελ και της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, καθώς και με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Κ. Γιούνκερ. Σε κάθε περίπτωση, η τυχόν επίλυση της «εκκρεμότητας» με το κρατικό χρέος εκτιμάται ότι θα λειτουργήσει ως «καταλύτης» στην ενεργοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων. Παράλληλα, σύμφωνα με το «Spiegel», το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στη χρηματοπιστωτική ενίσχυση προς το ελληνικό κράτος με 5 δισ. ευρώ, ποσό κατά πολύ χαμηλότερο (περί τα 16 δισ. ευρώ), από αυτό που προβλεπόταν στη φάση υπογραφής του τρίτου μνημονίου με την πλευρά της Ευρωζώνης.

Εκπρόσωπος του ΔΝΤ, πάντως, που ρωτήθηκε σχετικά, ανέφερε: «Δεν θα σχολιάσουμε υποθετικά σενάρια. Οι θέσεις του Ταμείου είναι ευρέως γνωστές και δεν έχουν αλλάξει τους τελευταίους μήνες».

«Πάντα λέγαμε πως η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι απαραίτητη», δήλωσε εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, απαντώντας έτσι στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μ. Βέμπερ, σύμφωνα με τον οποίο «τόσο η Ευρώπη όσο και η Γερμανία θα πρέπει να σταματήσουν να επιμένουν στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα».

Σε κάθε περίπτωση, η πλήρης συμμετοχή του ΔΝΤ στο «ελληνικό πρόγραμμα» έρχεται να σηματοδοτήσει την υπογραφή ενός ακόμη «συμπληρωματικού» μνημονίου, καθώς και νέας δανειακής σύμβασης και με την πλευρά του εν λόγω ιμπεριαλιστικού οργανισμού.

Σε ό,τι αφορά τους ανταγωνισμούς με το ΔΝΤ σχετικά με τις εκτιμήσεις για το ελληνικό κρατικό χρέος, η πλευρά της Ευρωζώνης επισημαίνει ότι το Ταμείο θα μπορούσε να αλλάξει τις εκτιμήσεις του «κάποια στιγμή» μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας σε «τεχνικό επίπεδο».


Α. Σ.


Πατριδογνωμόνιο
Idiots...

Πήρε μόνο δύο χρόνια συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να διαχωριστεί ο Αλέξης από τον Τσίπρα με τρόπο αποκαρδιωτικά βάναυσο. Κι έτσι παράγεται εκείνη η «θερμοκρασία» που κατά τους ΣΥΡΙΖΑίους μετατρέπει τον αρχηγό τους όχι σε ατμομηχανή «ανάπτυξης» αλλά σε χύτρα ικανή να μαγειρεύει στον ατμό τη λογική του μέσου όρου των ταλαιπωρημένων πολιτών και να τον θέτει υπεράνω ακόμη και της στοιχειώδους πολιτικής κριτικής. Ετσι φτάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε ως σοβαρή και αποστομωτική τη δήλωση σε ανυπόγραφο χαρτί, το πανταχού και πάντα παρόν non paper, ότι: Αυτός ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας σε αυτές τις συνθήκες κρίσης μπορεί να συναντά έναν Ρότσιλντ στο Παρίσι ξεκαθαρίζοντας τη συνάντηση ως «ιδιωτική»! Κι έτσι μέσα στην ένδεια του αστικού τσίρκου όπου το είναι και το φαίνεσθαι μετατρέπει τα λιοντάρια σε γατούλες και τους κλόουν σε συνηγόρους ενός αόρατου διαβόλου, φτάσαμε ν' ασχολούμαστε με οτιδήποτε εκτός από το δηλητήριο που κρύβει η λέξη ιδιωτική...

Παρακάμπτοντας το τυπογραφικό λάθος του αμίμητου «και Πασκάλ και Μπρυκνέρ» που τάισε με κουτόχορτο κυρίως τη φυλή των πληκτρολογίων, φτάνουμε στη δόλια εκδοχή του «και Ρότσιλντ και ιδιωτική» η συνάντηση του Αλέξη με το... κεφάλι του καπιταλιστικού ιστορικού, πραγματικού και συμβολικού καπιταλιστικού δράκου.

Αν στο τρέχον σκηνικό, είτε πραγματικό, είτε πολιτικό, γίνεται αποδεκτό και περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι μια τέτοια συνάντηση χαρακτηρίζεται ελαφρά τη καρδία ιδιωτική, τότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο, ακόμα και συμβατικής διαλεκτικής. Δεν μπορεί να είναι ιδιωτική η επίσκεψη ενός πρωθυπουργού εν ενεργεία, αυτοπροσδιοριζόμενου μάλιστα ως αριστερού, σ' έναν Ρότσιλντ. Το απίθανο της αιτιολόγησης τείνει να δώσει σε μια σύγχρονη πράξη - λέξη όπως το ιδιωτική, τη σημασία της ιδιωτίας, δηλαδή της... βλακείας. Δηλαδή, επιβάλλει να αποδεχτούμε όλοι ότι είναι πιθανό ο κ. Τσίπρας μετά τον κ. Ρότσιλντ να ήπιαν καφέ, κουβέντιασαν τα πάντα π.χ. απ' τον καιρό μέχρι τα σπίτια τους κι απ' το χρηματοπιστωτικό σύστημα έως την υπεραξία των ασφαλιστικών συμβολαίων θανάτου, σαν δυο άγνωστοι - γνωστοί που δεν έχουν τίποτα κοινό πάρεξ του καφέ. Σκότωσαν τον επιτακτικό τους χρόνο, ανιδιοτελώς ιδιωτικά και ενδεχομένως αναζήτησαν και το θεό της δεύτερης ή τρίτης παρουσίας. Είναι εξοργιστικό να χαριεντίζεται το πρωθυπουργικό γραφείο Τύπου με τις δυνατότητες για φτηνή συνωμοσιολογία ή και πανάκριβες οικονομικές αναλύσεις που ξεχύθηκαν σαν φαγοσκώληκες στο δημόσιο βίο. Είναι όμως ακόμα πιο εξοργιστικό το γεγονός ότι έχουν κάθε δικαίωμα να αισθάνονται ικανοποιημένοι που μια τέτοια ιδιωτική συνάντηση καταπιώθηκε εύκολα και χωρίς νερό. Δεν στάθηκε σε κανενός το λαιμό και δεν ανατρίχιασε κανείς αριστερός καμένος ή άκαφτος από την καθόλου κρυφή γοητεία της εξουσίας που μετεξελίσσεται σε παγκόσμιας εμβέλειας μπουρζουαζία.

Αυτή η αγχόνη τον Αλέξη δεν τον αγχώνει. Αντιθέτως τον μετατρέπει σε... κυβερνήτη ενός πλοίου που βουλιάζει μεσ' αλλά για έρμα χρησιμοποιεί ανθρώπους με σάρκα και οστά.

Αν ένας Τσίπρας μπορεί να βλέπει ιδιωτικώς έναν Ρότσιλντ, τότε είναι ο ίδιος που μπορεί να μην εκδίδει οχτώ Τούρκους στρατιωτικούς επειδή δεν θα τύχουν δίκαιης δίκης και να θεωρεί συνάμα δίκαιη για την Μάγδα Φύσσα, τους Αιγύπτιους ψαράδες και τους κομμουνιστές συνδικαλιστές την τρέχουσα δίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής!... Ο Αλέξης δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Στέκεται απλώς, ολοφάνερα, μπροστά τους καμαρωτός και υπερφωτισμένος, ανάγοντας την πολιτική σε επικοινωνιακή μικροπολιτική και το αριστερό διαχειριστικό τίποτα σε καραδεξιά πραγματικότητα. Ο χαρακτηρισμός της συνάντησης Τσίπρα - Ρότσιλντ ως ιδιωτικής μετατρέπει όλους μας σε idiots, δηλαδή σε ανόητους, ηλίθιους, όπως λένε και οι Αμερικανοί και όχι ο Ντοστογιέφσκι.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ