Πρώτον, να ισχυροποιηθεί παραπέρα ο δικομματισμός μέσω πιο αποτελεσματικών μηχανισμών νόθευσης της λαϊκής ετυμηγορίας που θεσμοθετούνται. Τέτοιοι μηχανισμοί είναι το σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και οι χωριστές κάλπες (χωριστά το κόμμα και χωριστά ο υποψήφιος βουλευτής!).

Δεύτερον, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για κεντροαριστερές (ή κεντροδεξιές) συνεργασίες και σε κυβερνητικό επίπεδο, καθώς «καταργείται η ρύθμιση του ισχύοντος εκλογικού συστήματος, που καθιστά δυσχερή τη συγκρότηση προεκλογικά συνασπισμών κομμάτων». Είναι φανερό ότι πρόκειται για δόλωμα προς την πλευρά του ΣΥΝ με στόχο τη ρυμούλκησή του σε «προγραμματικές συνεργασίες» και την εκλογική του λεηλασία.

Τρίτον, επιχειρείται να κρατηθούν στο περιθώριο οι ριζοσπαστικές δυνάμεις που αμφισβητούν το δικομματισμό και αγωνίζονται για τη χειραφέτηση των λαϊκών μαζών από αυτόν. Αφ' ενός συνεχίζεται η ξεδιάντροπη κλοπή των ψήφων τους, αφετέρου παραμένουν τα εκβιαστικά διλήμματα και η θεωρία της χαμένης ψήφου. Συγκεκριμένα, τα «μικρότερα» κόμματα θα παίρνουν σε έδρες στη Βουλή το 80%, στην καλύτερη περίπτωση, της εκλογικής δύναμης που τους δίνει ο λαός. Το χειρότερο είναι ότι ο Κ. Σημίτης εμφανίστηκε να τους κάνει χάρη επειδή απαλύνει την κλεψιά και από 70% που ήταν την κάνει 80%! Πρόκειται για το άλλοθι του καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου. Επιπλέον, παραμένει το απαράδεκτο 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή.