Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Ο. Κυριακόπουλος επανέλαβε χτες, μιλώντας για τις αποκρατικοποιήσεις, την πάγια θέση των βιομηχάνων, ότι το κράτος δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας. Μια μέρα νωρίτερα, ο Α. Τσοχατζόπουλος, εκφράζοντας τη θέση της κυβέρνησης για την εκμετάλλευση της δημόσιας τουριστικής υποδομής, τόνιζε ότι ο ιδιωτικός τομέας πρέπει «να αξιοποιήσει με τον πιο κατάλληλο και επιτυχή τρόπο αυτές τις υποδομές».

Εάν σβηστούν τα ονόματα από τις παραπάνω δηλώσεις, κανείς δε θα μπορεί να ξεχωρίσει ποια έγινε από τον βιομήχανο και ποια από τον υπουργό. Το γεγονός, πέρα από οτιδήποτε άλλο, κάνει φανερό το εξής: Επιβεβαιώνει τη σύμπτωση απόψεων κυβέρνησης και μεγάλου κεφαλαίου. Ξεκαθαρίζει για άλλη μια φορά ποιος είναι με ποιον.

Η κυβέρνηση έχει κάνει την επιλογή της και βρίσκεται απέναντι από το λαό. Μένει και ο λαός να κάνει τις δικές του επιλογές.

Λίγες μέρες έχουν περάσει, από τη στιγμή, που ο Κ. Σημίτης εξάγγειλε βαρύγδουπα τον έλεγχο της χρηματιστηριακής δραστηριότητας των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, ενώ καλούσε και τα άλλα κόμματα να ακολουθήσουν το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ. Προχτές, το βράδυ, ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Στ. Θωμαδάκης, καταθέτοντας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, δήλωσε κατά λέξη: «Αδύνατος είναι ο έλεγχος των χρηματιστηριακών συναλλαγών των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, ακόμη κι αν ζητηθεί αρμοδίως από τον κ. Νίκο Χριστοδουλάκη από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Εκτός αν υπάρξει νομοθετική ρύθμιση».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο Κ. Σημίτης πέταξε μια «μπαρούφα», μόνο και μόνο, για λόγους εντυπώσεων, η οποία, όμως, για κακή του τύχη αποκαλύφθηκε πολύ γρήγορα. Και το ερώτημα είναι το εξής: Γνώριζαν ή όχι ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και το αδύνατον της διενέργειας τέτοιου ελέγχου; Πολύ δύσκολα να απαντήσει κάποιος αρνητικά στην ερώτηση αυτή. Πολύ περισσότερο, γιατί των πρωθυπουργικών εξαγγελιών είχε προηγηθεί σχετική συζήτηση και η κυβέρνηση είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο νομοθετικής ρύθμισης του θέματος.

Μέχρι τώρα, γνωρίζαμε για αυθαίρετες οικίες, είτε αυτές αφορούσαν στην κάλυψη πραγματικών λαϊκών αναγκών, είτε επρόκειτο για πολυτελείς βίλες και εξοχικά. Τώρα, στις σχετικές εμπειρίες και τις γνώσεις μας, προστίθεται και η περίπτωση ενός αυθαίρετου ξενοδοχείου. Κι όχι κάποιας μικρής ξενοδοχειακής μονάδας, αλλά μιας μεγάλης επιχείρησης, με 800 περίπου κρεβάτια, εστιατόρια, μπαρ, κλπ., κλπ., σε ακτή της Ρόδου, η οποία λειτουργούσε με ηλεκτρικό ρεύμα, παραγόμενο από ηλεκτρογεννήτριες, αφού, ως αυθαίρετη, δεν είχε συνδεθεί με το ηλεκτρικό δίκτυο.

Φαίνεται πως το ισχύον - όπως λέγεται - στη χώρα μας «είσαι ό,τι δηλώσεις», έχει πολλές και διάφορες εφαρμογές. Αρκεί να συγκαταλέγεσαι στους «αετονύχηδες» της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», να έχεις τις απαραίτητες διασυνδέσεις και να μοιράζεις «δωράκια»...