Εχουν ξεπεράσει πλέον και τον εαυτό τους. Δεν πρόκειται καν για το Μανωλιό που βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Ολοι μαζί συγκροτούν μια τερατώδη μηχανή που απειλεί να αλέσει τα πάντα και προσπαθεί να γίνει αποδεκτή απλά φορώντας άλλη προβιά, μπλοφάροντας σαν κοινοί χαρτοπαίχτες.

Κανείς να μην ξεγελαστεί!

Η στρατηγική των μονοπωλίων περιέχεται αυτούσια μέσα στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που συζητείται ήδη στη Βουλή. Δυο ώρες πριν βγει στο γυαλί ο πρωθυπουργός, έσπευσε να θυμίσει την αδιαπραγμάτευτη για το μονοπωλιακό κεφάλαιο στρατηγική η εκλεκτή υπουργός του «Συγκροτήματος» που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Τις τακτικές κινήσεις τις είχαν αναλάβει ώρες πριν άλλοι. Ενας έφτασε να θυμίσει από το τηλεοπτικό γυαλί ότι «ενωμένες οι εθνικές δυνάμεις νίκησαν τον κομμουνισμό», συμπληρώνοντας έναν προηγούμενο που ζητούσε «αποσοβιετοποίηση». Ενας τρίτος μαρτύρησε και το σχέδιο που εφαρμόστηκε χτες στο πεδίο της μάχης, με στόχο να εμφανίσει το εργατικό κίνημα ως διασαλευτή της τάξης την ώρα που «η πατρίς κινδυνεύει» και κάτω από μια τέτοια λάσπη να μηδενιστεί η ύπαρξή του. Χιλιάδες και χιλιάδες απεργών διαδηλωτών που είχαν δώσει από τα χαράματα μάχες στους χώρους δουλειάς κάτω από τη σημαία του ΠΑΜΕ κι έφτασαν στο Σύνταγμα (όπως και σε άλλες κεντρικές πλατείες των πόλεων), με αίτημα να πληρώσει η ολιγαρχία, εξαφανίστηκαν τηλεοπτικά, στη θέση τους εμφανίστηκαν ασφαλίτες που παρίσταναν τους διαδηλωτές και μπράβοι οι οποίοι παρίσταναν την περιφρούρηση ενός «κινήματος» που το εμφανίζουν να διαδηλώνει στο κενό χωρίς να ξέρει τίποτα για τον ένοχο: τους καπιταλιστές και την πολιτική τους εκπροσώπηση.

Ολοι μαζί αποκάλυψαν ξανά πως εχθρός τους είναι η εργατική τάξη και πως αυτό ακριβώς είναι το διακύβευμα αυτών των ημερών: Το πώς θα συντριβεί η εργατική τάξη, ακριβώς τώρα που μαζικά δείχνει να γυρίζει την πλάτη στους εκπροσώπους του αστικού πολιτικού συστήματος, τώρα που δυναμικά μέσα στους ίδιους τους χώρους δουλειάς υψώνει και πολιτικά το ανάστημά της απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο.

Είναι, λοιπόν, μάχη για την εξουσία. Το σύνολο των χτεσινών εξελίξεων το βεβαιώνει.

Η αστική τάξη δουλεύει με σχέδιο. Ξέρει - αυτή το έχει οργανώσει έτσι - ότι τώρα - μεσούσης της καπιταλιστικής κρίσης - πρέπει να κάνει το μεγάλο άλμα για να μπορέσουν τα κέρδη της να εκτιναχτούν ψηλά. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τσακισμένη την εργατική τάξη, και με όπλο ένα πολιτικό σύστημα που ενώ θα παρουσιάζεται σα νέο θα είναι το ίδιο το παλιό, αλλά με ακόμα πιο καθαρά τα χαρακτηριστικά της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Με τις χτεσινές κινήσεις, η αστική τάξη έδειξε ότι παραμένει σταθερή στην επιλογή της για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα που περιέχονται ήδη στο κείμενο του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

Ακριβώς γιατί η επέλαση στο λαϊκό εισόδημα είναι τέτοια που απαιτείται πολιτικό σύστημα απελευθερωμένο από δεσμεύσεις του παρελθόντος.

Το δήλωνε ευθέως από χτες το πρωί το κύριο άρθρο στην «Καθημερινή». Το συμπλήρωσε ο γνωστός Στ. Μάνος με βραδινές δηλώσεις του: «Τώρα είναι η ώρα για το σοκ», είπε και δεν έκρυβε τη χαρά του για τις εξελίξεις, ομολογώντας παράλληλα ότι «η δουλειά είναι δύσκολη».

Το εργατικό λαϊκό κίνημα οφείλει να την κάνει δυσκολότερη αυτή τη δουλειά, να μην επιτρέψει να γίνει.

Αυτή η εργολαβία πρέπει να αποτύχει.Αλλά μόνο ο λαός μπορεί να την κάνει να αποτύχει.

Τώρα είναι η ώρα για μαζικό απεγκλωβισμό από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, για οργάνωση μαζί με το ΚΚΕ τέτοια που να αποκρούσει την επίθεση, να ανοίξει δρόμο για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ κλιμακώνουμε έως την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αγωνία για το Μνημόνιο ΙΙ

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Πολιτικό μπλακ άουτ

ΕΘΝΟΣ: Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή εκλογές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Κυβέρνηση υπό διάλυση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ...και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Το ΠΑΣΟΚ στα όριά του

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Από μια κλωστή η κυβέρνηση

Η ΑΥΓΗ: Φωνη λαού

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Οργή λαού για το Μνημόνιο

ΤΑ ΝΕΑ: Το φάντασμα των εκλογών πάνω από τις πλατείες

ΑΥΡΙΑΝΗ: Τελειώνουν τον Γιώργο για να γλυτώσουν τη χώρα

«Τριανταεπτά χρόνια μετά τη στροφή της Μεταπολίτευσης, το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίσαμε (...) έφτασε στο τέλος του (...) μοιάζει με την τελευταία σκηνή σε ένα θέατρο του παραλόγου, λίγο πριν πέσει η αυλαία (...) Αναπόφευκτα, οι πολιτικές εξελίξεις δεν θα είναι οι συνήθεις. Θα συνιστούν ασυνέχεια και ρήξη με αυτό το παρελθόν. Κι αυτό δεν αφορά μόνον το κομματικό σύστημα αλλά και όλες τις συνιστώσες του πολιτικού συστήματος με την ευρεία έννοια, δηλαδή και τα συνδικάτα και όλους τους συλλογικούς φορείς εκπροσώπησης. Το σύστημα (...) είναι υποχρεωμένο (...) να αποχαιρετίσει την "Αλεξάνδρεια" που χάνει. Αυτή η συνειδητοποίηση μας αφορά προσωπικά όλους και το υπογραμμίζω πρωτίστως για τον εαυτό μου (...) Είναι κάτι παραπάνω από σαφές πως η χώρα χρειάζεται νέους θεσμούς και νέα πρόσωπα, νέα πολιτική οργάνωση και νέα ηθική συγκρότηση της κοινωνίας, νέο εθνικό όραμα και νέο στρατηγικό σχεδιασμό για την επίτευξή του (...) Χρειάζεται χρόνος μετάβασης (...) η μετάβαση δεν μπορεί να είναι το κενό (...) τα σενάρια είναι δύο (...) χαοτική απορρύθμιση μέχρι να "πιάσουμε πάτο" ή θα κάνουμε κάτι (...) ώστε η επιζητούμενη εθνική ανάταξη από μια επόμενη ηγετική γενιά, να γίνει με τους καλύτερους δυνατούς όρους (...) Ο κλήρος πέφτει λοιπόν σε μας που είμαστε τώρα εδώ (...) είναι η ευθύνη και των τριακοσίων που εκπροσωπούμε αυτή τη στιγμή τους πολίτες στο κοινοβούλιο (...) οφείλουμε (...) να αλλάξουμε δομή, λειτουργία και πρόσωπα (...) να συναισθανθούμε το βάρος (...) να αποδείξουμε, εδώ και τώρα, ότι μπορούμε να επιτύχουμε την Εθνική Συνύπαρξη (...) Η ειλικρίνεια του κ. Σαμαρά ως προς τη δυνατότητα της χώρας να επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο περνάει μέσα από τη συναίνεση για την επίτευξη των στόχων (...) Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να γίνει είναι ένα κοινό σχέδιο στόχων (...) Πρόκειται για ιστορικές στιγμές (...) Η ύβρις της Μεταπολίτευσης ήταν η απώλεια του μέτρου (...) Μια Δημοκρατία χωρίς αίσθηση του μέτρου μετατρέπεται σε ζούγκλα (...) μόνο με αίσθηση του Μέτρου είναι εφικτή η δημοκρατική λειτουργία της πόλης. Αλλιώς η βία ακυρώνει τη Δημοκρατία και η Πόλη κινδυνεύει» (η Αννα Διαμαντοπούλου με χτεσινοβραδινό άρθρο της στο ΒΗΜΑ / ηλεκτρονική έκδοση).

«Μόλις οι δυνάμεις της Αριστεράς μπήκαν στη διαδήλωση άρχισαν τα επεισόδια. Οι ακροδεξιοί περιφρούρησαν την πορεία τους. Να μην αφήσουμε να εννοηθεί ότι είναι ασφαλίτες, γιατί οι ακροδεξιοί δεν χτυπάνε ασφαλίτες» (ο Π. Μανδραβέλης στον ΣΚΑΪ).