Αστεία είναι η προσπάθεια που κάνουν τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, να εμφανιστούν ως εκφραστές φιλολαϊκών και κοινωνικά ευαίσθητων επιλογών. Μία παράμετρος του εκλογικού αποτελέσματος ήταν ακριβώς η ακύρωση της δυνατότητας της εσωκομματικής αντιπολίτευσης να παίξει το ρόλο της απορρόφησης και ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, να λειτουργήσει δηλαδή ως "δεξαμενή" και, ταυτόχρονα, ως "σάκος του μποξ", για το ΠΑΣΟΚ. Ο λαός έχει καταλάβει ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ δε διαφοροποιείται με την ηγετική ομάδα παρά μόνο για τη θέση του χαλίφη και οι κόντρες τους δεν αφορούν παρά μόνο την εξουσία, τη διανομή και διαχείρισή της. Γιατί επί της ουσίας στήριξαν και συνεχίζουν και μετά τις ευρωεκλογές να στηρίζουν τις μεγάλες πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, ενώ όλοι θα θυμούνται ότι κανένας από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του Κ. Σημίτη δε διαφοροποιήθηκε ούτε φραστικά στην εγκληματική πολιτική του ΝΑΤΟ εναντίον του γιουγκοσλαβικού λαού.

Ας σταματήσει, λοιπόν, το παραμύθι των διαφωνούντων, γιατί οι εκφραστές του έχουν καταντήσει στα μάτια του λαού ανυπόληπτοι, συνυπεύθυνοι και συνένοχοι.

Στους μεγάλους στόχους έχουμε πάει πολύ καλά. Στα καθημερινά προβλήματα του λαού, όμως, έχουμε σοβαρές αδυναμίες και ελλείψεις και πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σ' αυτά... Αυτό είναι το αγαπημένο σλόγκαν των ημερών αυτών, για πολλά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Ετσι, εξηγούν το εκλογικό αποτέλεσμα. Ετσι, επιχειρούν να στοιχειοθετήσουν και τις ελπίδες, για επανάκαμψη των ψηφοφόρων, που αποδοκίμασαν την πολιτική της κυβέρνησής τους.

Προφανώς, δεν καταλαβαίνουν ότι όσο εντείνεται η πολιτική των "μεγάλων στόχων της ΟΝΕ", της παγκοσμιοποίησης, των ιδιωτικοποιήσεων και των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων - για τα οποία υπερηφανεύονται - τόσο θα πολλαπλασιάζονται και θα οξύνονται τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων και του λαού, τόσο θα ενισχύονται οι λαϊκές αντιδράσεις.

Τους βεβαιώνουμε γι' αυτό. Οπως και ό,τι κόλπα κι αν μεταχειριστούν, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, θα πέσουν στο κενό.

Η είδηση πέρασε στα "ψιλά" του βορειοελλαδικού Τύπου. Κάποιοι ατσίδες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στη γειτονική μας Βουλγαρία έγιναν βιομήχανοι, ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου μεταλλουργείου της χώρας, καταβάλλοντας για το σκοπό αυτό, το... σεβαστό ποσό του ενός δολαρίου!

Η βουλγαρική ιδιωτική επιχείρηση "Ντάρου Μέταλς" και η ιταλική "Μαρτσεγκάλια" με την καταβολή του ενός δολαρίου (!!!) απέκτησαν το 71% των μετοχών και έβαλαν ουσιαστικά στο χέρι το περίφημο εργοστάσιο "Κρεμίκοφτσι" στα περίχωρα της Σόφιας, που απασχολεί 15.000 εργαζόμενους.

Διευκρινίζεται βέβαια ότι οι νέοι ιδιοκτήτες της άλλοτε πανίσχυρης αυτής βιομηχανίας, θα υποχρεωθούν να καταβάλουν και άλλα 108 περίπου δισεκατομμύρια δραχμές, που είναι τα χρέη της επιχείρησης που δημιούργησε η ιδιωτική κερδοσκοπία τα τελευταία χρόνια, που το μεγάλο εργοστάσιο πέρασε στα χέρια ιδιωτών. Οι κερδοσκόποι αυτοί, αφού κατέκλεψαν τη δημόσια περιουσία, μέσα σε λίγα χρόνια τη χρεοκόπησαν για να περάσει τώρα σε χέρια νέων αεριτζήδων, αντί πινακίου... αέρος.

Γιατί στην ουσία πρόκειται για πινάκιο φακής όταν με 108 δισ. δρχ. δηλαδή 350 εκατομμύρια δολάρια περίπου, γίνονται ιδιοκτήτες μιας τεράστιας βιομηχανίας με 15.000 εργατοϋπάλληλους, που αποτελούσε μια στρατηγικής σημασίας και από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις του σοσιαλιστικού καθεστώτος.

Είναι κι αυτό ένα από τα σημάδια των καιρών που δείχνει πού οδηγεί το πλιάτσικο της σοσιαλιστικής περιουσίας και το ζοφερό μέλλον για τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών που επιφυλάσσει η αρπακτική μανία του μαυραγορίτικου καπιταλισμού και η λειτουργία των "νόμων της αγοράς"!

Και το ερώτημα του προηγούμενου σχολίου αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, όταν συμβαίνουν παράδοξα, σαν αυτό που περιγράφουμε παρακάτω:

Κυβερνητικοί παράγοντες δήλωσαν επίσημα, ότι η ΦΑΓΕ εισάγει αυγουλίνες από το Βέλγιο για τα παγωτά της - φωτογραφίζοντας τα παγωτά της ΕΒΓΑ, που είναι θυγατρική της. Κατόπιν αυτού, κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε, η ΦΑΓΕ να πάρει κάποια μέτρα. Για παράδειγμα, να αποσύρει κάποιες παρτίδες παγωτών από τα ψυγεία της εταιρίας, έστω και για τα μάτια. Μάταια, όμως, αφού αντί γι' αυτό, η βιομηχανία αποφάσισε να προβεί απλώς σε μια ανακοίνωση ότι τα προϊόντα της παράγονται από ελληνικές πρώτες ύλες και να συνεχίσει να κάνει κανονικά τη δουλιά της. Τελικά, διαψεύδει ή όχι τις πρόσφατες σχετικές δηλώσεις του υπουργού Γεωργίας;

Και, τέλος πάντων, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο κάθε μεγαλοβιομήχανος, το αρμόδιο υπουργείο τι μέτρα παίρνει, μετά την καταγγελία που έγινε; Η, μήπως, σ' αυτή και μόνο σταματά ο ρόλος της κυβέρνησης, στις συνθήκες της "ελεύθερης αγοράς";

Και ξαφνικά... ώ του θαύματος, βρέθηκαν οι βιομηχανίες τροφίμων η μία μετά την άλλη να ανακοινώνουν ότι οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούν είναι ελληνικής παραγωγής! Κι αν όντως είναι έτσι, πράγμα το οποίο δεν έχουμε λόγο και ούτε είμαστε σε θέση να διαψεύσουμε, αναρωτιόμαστε τόσοι και τόσοι χιλιάδες τόνοι γάλακτος, τυριών και άλλων ειδών διατροφής και πρώτων υλών για τους κλάδους των τροφίμων που εισάγονται, πού πάνε;

Γιατί, αν δεν το ξέρετε, ενώ η ετήσια κατανάλωση γάλακτος στη χώρα μας ξεπερνά το 1.100.000 τόνους, η ΕΕ έχει επιβάλει ποσόστωση στην ελληνική παραγωγή τους 600.000 τόνους. Ολη η υπόλοιπη ποσότητα εισάγεται, κυρίως, από τις βόρειες χώρες - μέλη της ΕΕ.