ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 16 Ιούνη 2018 - Κυριακή 17 Ιούνη 2018
Σελ. /40
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Εξω η νοθεία από τα Συνδικάτα και το Εργατικό Κέντρο!

Καταγγέλλουν τη δικαστική απόφαση με την οποία επιχειρείται να «νομιμοποιηθούν» οι νόθοι αντιπρόσωποι

Από την κινητοποίηση σωματείων κατά την διάρκεια εκδίκασης των ασφαλιστικών μέτρων των εργοδοτικών συνδικαλιστών
Από την κινητοποίηση σωματείων κατά την διάρκεια εκδίκασης των ασφαλιστικών μέτρων των εργοδοτικών συνδικαλιστών
Τη δικαστική απόφαση με την οποία επιχειρείται να ξαναμπούν «από το παράθυρο» οι νόθοι αντιπρόσωποι, τους οποίους απέκλεισε το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, καταγγέλλουν οχτώ σωματεία της περιοχής.

«Εξω η νοθεία από τα Σωματεία και το Εργατικό Κέντρο Πάτρας! Ούτε βήμα πίσω!», τονίζουν και καλούν σε συγκέντρωση τόσο το Σάββατο 16/6, στις 8 μ.μ., όσο και την Κυριακή 17/6, στις 9 π.μ., στο Εργατικό Κέντρο.

Απευθύνουν κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους της πόλης να περιφρουρήσουν τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων, ώστε κανένας νόθος αντιπρόσωπος να μην πάρει μέρος στις αρχαιρεσίες που θα γίνουν την Κυριακή 17/6, για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, της Ελεγκτικής Επιτροπής και των αντιπροσώπων στη ΓΣΕΕ.

Η Γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων, που έγινε στις 2 και 3 Ιούνη, απέκλεισε με ομόφωνη απόφασή της τους νόθους αντιπροσώπους που είχαν εκλεγεί μέσα από προκλητικές διαδικασίες. Η ομάδα των εργοδοτικών συνδικαλιστών, που μέσα από τους μηχανισμούς νοθείας και απάτης είχε στρογγυλοκαθίσει τα προηγούμενα χρόνια στις καρέκλες της δευτεροβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ζητώντας να νομιμοποιηθούν οι αποκλεισμένοι αντιπρόσωποι και να επιτραπεί η συμμετοχή τους στις αρχαιρεσίες.

Κάλεσμα στους εργαζόμενους και το λαό της Πάτρας να δώσουν απάντηση

Για απαράδεκτη δικαστική απόφαση, που αγνοεί «οφθαλμοφανή στοιχεία και έγγραφα για τις παρανομίες και νοθείες της ομάδας Νικολάου - Καραγεωργόπουλου» αλλά και την ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, κάνουν λόγο τα Συνδικάτα Οικοδόμων Πάτρας, Ποτών - Τροφίμων Αχαΐας, Μετάλλου Αχαΐας, Τύπου - Χάρτου Αχαΐας, Σιδηροδρομικών Πελοποννήσου (παράρτημα Ν. Αχαΐας), Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού και Ξενοδοχείων Αχαΐας, Φαρμακοϋπαλλήλων Αχαΐας, Εργατοϋπαλλήλων σε Εμπορικές Επιχειρήσεις και Επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Αχαΐας.

Σε κοινή ανακοίνωσή τους τονίζουν: «Είναι προκλητικό την ίδια στιγμή που έχει βουίξει όλη η Πάτρα για τις παρανομίες τους, να νομιμοποιούν αντιπροσώπους που έχουν εκλεγεί από σωματεία - φαντάσματα, σωματεία που δεν έχουν κάνει καν εκλογές, από σωματεία όπου έχουν ψηφίσει πεθαμένοι».

«Δεν έχουμε αυταπάτες! Το δίκιο μας δεν κερδίζεται σε αίθουσες δικαστηρίων, το επιβάλλουμε με αγώνες και σκληρή πάλη», ξεκαθαρίζουν. Στην κατεύθυνση αυτή καλούν «όλους τους εργαζόμενους, όλους τους συνδικαλιστικές, τα σωματεία τους, να μην αποδεχτούν την προκλητική και άδικη απόφαση των δικαστηρίων. Με τη δράση τους να ακυρώσουν στην πράξη την προσπάθεια εργοδοσίας και μηχανισμών να κρατήσουν το Εργατικό Κέντρο Πάτρας με νύχια και με δόντια. Καλούμε τους εργαζόμενους, το λαό της πόλης μας να περιφρουρήσουν και με την παρουσία τους όλες αυτές τις μέρες και την Κυριακή τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης των αντιπροσώπων. Κανένας νόθος δεν θα πάρει μέρος στις αρχαιρεσίες!».

Κυριακή αργία όλων των εργατών, όχι στο ωράριο των πολυεθνικών!

«Εχομεν λοιπόν και ζήτημα αργίας τώρα, της περιβοήτου Κυριακής αργίας. Το να υπάρχει ζήτημα αργίας εις τον τόπον των εκ γενετής και εξ ιδιοσυγκρασίας και εξ ανατροφής αργών, ζήτημα αναπαύσεως εις την χώραν των αργομίσθων και των αργοσχόλων, είναι κάτι το ανάποδον. Δυσκολεύεται να εννοήσει κανείς ποιος εργάζεται εις αυτό το κράτος, ώστε να χρειάζεται και ανάπαυσιν. Και τι άλλο κάμνει όλας τας άλλας ημέρας, ώστε να ζητεί και μίαν ιδιαιτέραν, διά να μη κάμνει τίποτε. (...) Είναι λοιπόν ανάγκη να ζητείται και επίσημος προστασία ενός πράγματος που το έχομεν εκ φύσεως; Να προστατευθεί η αργία διά νόμου! Μα αυτό είναι το κορύφωμα της αναιδείας. Εις όλον τον κόσμον προστατεύεται η εργασία, δεν προστατεύεται η αργία». (εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», 2/11/1909).

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα υπήρχαν αντιδραστικές φωνές, που αντιμετώπιζαν τη νεαρή εργατική τάξη ως σκλάβους που θα έπρεπε πρωί και νύχτα, κάθε μέρα και όλες τις ώρες, να είναι στη δούλεψη του εργοδότη.

Σημαντική κατάκτηση, αποτέλεσμα των εργατικών αγώνων εκείνης της περιόδου, ήταν η Κυριακή να χαρακτηριστεί με νόμο αργία. Από τότε μέχρι σήμερα βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο των μεγαλοεπιχειρηματιών η «απελευθέρωσή» της. Μέσα από διάφορες εξαιρέσεις, όπως π.χ. από τους κλιβάνους συνεχούς λειτουργίας, τη μηχανική παρασκευή μεταλλευμάτων, τη φύλαξη χώρων και οργανισμών, αλλά και το τσεκούρωμα της μισθολογικής προσαύξησης κατά 75% για την κυριακάτικη εργασία, την εκχώρηση του δικαιώματος σε Περιφέρειες να αποφασίζουν πότε και πώς θα ανοίγουν τα μαγαζιά, έως και τον τελευταίο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για 6 μήνες ανοιχτά μαγαζιά, η Κυριακή αργία «ξηλώνεται» βήμα - βήμα και με σχέδιο.

Κόντρα σε κάθε προσπάθεια διεμβολισμού της Κυριακής αργίας

Η προσπάθεια κατάργησης της Κυριακής αργίας δεν μπορεί να εξεταστεί χωριστά από τους νόμους που πέρασαν για τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του '90 μέχρι σήμερα. Νόμοι που απορρέουν από την πολιτική που συνδιαμορφώνουν στην ΕΕ οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της, ως έναν βασικό μοχλό έντασης της εκμετάλλευσης. Είναι το έδαφος πάνω στο οποίο πάτησαν όλες οι ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, ο πολλαπλασιασμός κάθε είδους «ευέλικτης» απασχόλησης.

Οι εμποροϋπάλληλοι έχουν δει στις πλάτες τους να οικοδομούνται κατά βάση όλες οι αντεργατικές «καινοτομίες» στη χώρα μας. Τα επιχειρήματα σε κάθε περίοδο ήταν διαφορετικά, ανάλογα με την πίεση που ασκούσε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και τις επιδιώξεις του εμπορικού και όχι μόνο κεφαλαίου, τις οποίες φρόντιζε προπαγανδιστικά να τις εμφανίζει ως ωφέλιμες για τους εργαζόμενους.

Για παράδειγμα, έλεγαν χρόνια πριν πως η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων θα βοηθήσει στη συνολική απασχόληση, θα μειώσει την ανεργία. Τα τελευταία χρόνια είμαστε όλοι μάρτυρες της τραγικής κατάστασης που κυριαρχεί σε κλάδους όπου βασιλεύουν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Ο μισθός και το μεροκάματο, ο σταθερός ημερήσιος εργάσιμος χρόνος (8ωρο - 7ωρο), γκρεμίστηκαν. Οσες θέσεις σταθερής εργασίας είχαν απομείνει αντικαταστάθηκαν με συμβάσεις προσωρινής δουλειάς ή ημιαπασχόλησης και παράλληλα αυξήθηκε κατά πολύ η ανεργία. Στην αντίπερα όχθη, ωφελήθηκαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που είδαν τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται από την κατακόρυφη ένταση της εκμετάλλευσης.

Η αύξηση του τζίρου των επιχειρήσεων αναδεικνύεται κάθε φορά ως ένα από τα βασικά επιχειρήματα ώστε να χτυπηθεί η Κυριακή αργία. Η αναθέρμανση ή η ανάκαμψη του τζίρου των εμπορικών καταστημάτων, μέσω των διαφόρων μέτρων που «απελευθέρωναν» τη λειτουργία τους τις Κυριακές, αποδείχθηκε σαθρό επιχείρημα, καθώς τα στοιχεία δεν επιβεβαιώνουν τη σύνδεση των ανοιχτών καταστημάτων τις Κυριακές με την αύξηση του τζίρου.

Από την άλλη, ακόμα κι αν υπήρχε αύξηση του τζίρου, αυτό δεν πρέπει να ενδιαφέρει τους εργαζόμενους, καθώς η μεγιστοποίηση των κερδών των καταστημάτων είναι ζήτημα ξένο προς τα συμφέροντα και τις διεκδικήσεις τους. Πολύ περισσότερο που τα κέρδη βγαίνουν από τη δουλειά τους, ενώ οι μισθοί μειώνονται σχετικά και απόλυτα, άρα δεν έχουν όφελος, έχουν χασούρα. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν θα πρέπει να είναι δέσμιοι του τζίρου, γιατί αυτό σημαίνει να βρίσκονται ανά πάσα ώρα και στιγμή έρμαια στις ορέξεις της μεγαλοεργοδοσίας, να μπαίνουν σε συζητήσεις για την κατάργηση της Κυριακής αργίας ή ποσοστώσεων αυτής, πού θα μένουν τα καταστήματα ανοιχτά. Αυτό άλλωστε είναι και αίτημα της εργοδοσίας, με την οποία συμβαδίζει η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ).

Η αύξηση του τζίρου ως επιχείρημα αποτελεί σταθερά το βασικό πλεονέκτημα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων έναντι και των μικρών εμπόρων και των αυτοαπασχολούμενων, τους οποίους συνθλίβουν μέσω του ανταγωνισμού, οδηγώντας τους σε λουκέτο, χρέη και ανεργία.

Από τα στοιχεία όσον αφορά τον τζίρο, φανερώνεται μια ακόμα πλευρά που όμως επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβερνήσεις και τα πρόθυμα ΜΜΕ δεν τολμούν να αναφέρουν: Ο χαμηλός τζίρος κατά την περίοδο των ανοιχτών Κυριακών ή κατά την περίοδο των τακτικών και ενδιάμεσων εκπτώσεων, οι ανικανοποίητες προσδοκίες των εμπόρων από τις καταναλωτικές φιέστες των «Λευκών Νυχτών» και των «Black Fridays», αποδεικνύουν πως το πρόβλημα δεν είναι οι τάχα λίγες ώρες ή μέρες που είναι ανοιχτά τα μαγαζιά. Το τσάκισμα των μισθών, των συντάξεων, η ανυπαρξία συμβάσεων σε μια σειρά κλάδους, τα 300 - 400 ευρώ που πληρώνονται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι (πολλοί από αυτούς στον κλάδο του Εμπορίου), αποτελούν επιπλέον βασικές πλευρές που τα μαγαζιά δεν έχουν κίνηση και παράλληλα αποτελούν δείκτη εξαθλίωσης και αύξησης της εκμετάλλευσης. Γιατί τα μονοπώλια του κλάδου, τα πολυκαταστήματα, οι μεγάλες αλυσίδες, έχουν τη δυνατότητα να ρίχνουν τις τιμές των προϊόντων. Σ' αυτόν τον ανταγωνισμό οι μικροί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, να μειώσουν τις τιμές πιο χαμηλά από τους μεγάλους, τα μονοπώλια. Ετσι, τους παίρνουν μερίδια από την αγορά. Γιατί οι εργαζόμενοι, με τους τσακισμένους μισθούς, ψάχνουν να αγοράσουν φτηνά προϊόντα, ακόμη και τα στοιχειώδη, όπως τα διατροφικά, άρα ψωνίζουν από τους μεγάλους.

Η «ελευθερία» της αγοράς

Η ελευθερία, όταν πιάνεται στο στόμα των εκμεταλλευτών, αποκτά ταξικό πρόσημο. Σου λένε, είναι «ελευθερία» να μπορεί το κάθε μαγαζί να ανοίγει όποτε θέλει και όπου θέλει, και από την άλλη οι εργαζόμενοι - «καταναλωτές» να έχουν την «ελευθερία» να αγοράζουν όποτε θέλουν και όπου θέλουν.

Είναι έτσι; Τι σημαίνει στην πραγματικότητα το επιχείρημα πως η Κυριακή είναι η μοναδική μέρα που απομένει για να αγοράσουν οι εργαζόμενοι ό,τι δεν πρόλαβαν τις προηγούμενες μέρες; Γιατί οι εργαζόμενοι έχουν άστατο και ακανόνιστο ωράριο και δεν μπορούν να αγοράσουν τις καθημερινές ή το Σάββατο; Δεν αρκούν τα απογεύματα ή το συνεχές ωράριο των 72 ωρών που έχουν τα μεγαλοκαταστήματα, ύστερα από τις ανατροπές στον εργάσιμο χρόνο τη δεκαετία του '90;

Γιατί ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων περιορίζεται σε μια Κυριακή; Στην ουσία ομολογούν τις συνέπειες στη ζωή του εργαζόμενου λαού από την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και τις ανατροπές στον εργάσιμο χρόνο, δηλαδή την κατάργηση του πενθήμερου σε αρκετούς κλάδους και χώρους δουλειάς, τη μετατροπή του Σαββάτου σε μια τυπική εργάσιμη μέρα, τα εξαντλητικά ωράρια των 10-12 ωρών, το συνεχές τρέξιμο από την προσπάθεια συμπληρώματος του εισοδήματος με δεύτερη ή τρίτη δουλειά του ποδαριού.

Ενας ακόμη παράγοντας ανυπαρξίας - ουσιαστικά - ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων είναι η ενασχόληση με τα παιδιά και τους υπερήλικες, αφού δεν υπάρχει ούτε στοιχειώδης κρατική μέριμνα παροχής τέτοιων κοινωνικών υπηρεσιών στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, λόγω δραστικών περικοπών των κρατικών κονδυλίων. Εχουν ιδιωτικοποιηθεί και οι τσακισμένοι μισθοί δεν φτάνουν για να καλύψουν τέτοιες ανάγκες, έτσι τις αντιμετωπίζουν τα ίδια τα νοικοκυριά.

Η δουλειά εφτά μέρες τη βδομάδα τσακίζει την όποια υποψία ελεύθερου χρόνου που υπάρχει σήμερα, σε όσους εργάζονται τις υπόλοιπες έξι μέρες. Αυτό δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στο Εμπόριο, αλλά και εργατικές οικογένειες που έχουν ως μέλος τους έναν και μόνο εμποροϋπάλληλο. Η μοναδική μέρα που υπήρχε και μπορούσε να αφιερωθεί στην οικογένεια, στα παιδιά, στη μεταξύ τους επαφή, γίνεται αντικείμενο πλουτισμού των επιχειρηματικών ομίλων, χαρίζεται στα μονοπώλια.

Αν σταθεροποιηθεί το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές και αυτές κατοχυρωθούν ως εργάσιμες, τότε θα οδηγηθούμε αργά ή γρήγορα σε γενικευμένη εφαρμογή της 7ήμερης εργασίας, θα ακολουθήσει ντόμινο σε κλάδους που συνδέονται με το Εμπόριο ή ζουν από την κίνηση στην αγορά.

Στο προσκήνιο οι σύγχρονες ανάγκες μας

Η σχεδιασμένη κατάργηση της Κυριακής αργίας συνοδεύεται με μεγάλες καθυστερήσεις στις καταβολές μισθών, με απλήρωτες υπερωρίες και ρεπό που δεν δίνονται, με αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας, με ολοένα και λιγότερους εργαζόμενους, ιδιαίτερα σε σούπερ μάρκετ και πολυκαταστήματα, να «βγάζουν» πολλαπλάσια δουλειά, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων» και των επαγγελματικών ασθενειών.

Ο αγώνας των εργαζομένων για τη νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας, όσο κι αν φαίνεται η διεκδίκηση να έχει σχετική αυτοτέλεια, δεν είναι αποκομμένος από άλλες πλευρές που εντείνουν την εκμετάλλευση. Δεν είναι ξεχωριστό μέτωπο από τη γενικότερη πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις που θα ανακουφίζουν τους εργαζόμενους, που θα αποτελούν συνολικό δίχτυ προστασίας όχι μόνο για το μισθό αλλά και για τον εργάσιμο χρόνο. Είναι αγώνας για την κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου που επιβάλλει τη «διευθέτηση» του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και την «ευέλικτη» απασχόληση, δένεται με την κατάργηση του ωρομίσθιου και της μερικής απασχόλησης, με τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, με το κεντρικό αίτημα για σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Είναι συνολικός αγώνας για τα όρια της εργάσιμης μέρας, με βάση τις ανάγκες του εργαζόμενου, του δικαιώματός του στην ξεκούραση.

Για να βγουν τα πραγματικά αιτήματα των εργαζομένων στο προσκήνιο, να πιέσουν επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό προσωπικό τους, πρέπει να νικηθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού που δρουν στο παρασκήνιο και θάβουν κάθε υποψία αγώνα ο οποίος στρέφεται ενάντια στα αφεντικά τους. Αποτελούν ένα ολιγομελές διαπαραταξιακό (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ) συνονθύλευμα εργατοπατέρων, που μέσω εργοδοτικών μηχανισμών και νοθείας ελέγχει τους συσχετισμούς, εκφράζοντας ό,τι πιο σάπιο υπάρχει στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η ανυπαρξία τους στις πρόσφατες Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και στην απεργία στις 30 Μάη είναι εικόνα που δεν σβήνει. Στην ΟΙΥΕ, μέσω της απόφασης για απεργία διαρκείας, επιχειρούν να δώσουν χτύπημα στο όπλο της απεργίας, να το απαξιώσουν. Κοντεύουν 2 μήνες από την απόφαση που πήραν για απεργία διαρκείας έως τον Οκτώβρη και δεν έχουν οργανώσει μία κινητοποίηση, μία απεργιακή συγκέντρωση! Οι δυνάμεις τους δε στους εργασιακούς χώρους, που λένε ότι τάχα νοιάζονται για τους εργαζόμενους και ότι τάχα αυτοί τους υπερψηφίζουν κατά χιλιάδες, δεν έχουν ψελλίσει καν τη λέξη «απεργία», δεν έχουν βγάλει μια ανακοίνωση. Είναι συνειδητοί απεργοσπάστες και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, καθώς αποτελούν το διευθυντικό κομμάτι των σούπερ μάρκετ.

Τα αιτήματα για νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας και μείωση του εργάσιμου χρόνου, με παράλληλη αύξηση των μισθών, συμβάλλουν ως στόχοι πάλης τόσο στην άμεση ανακούφιση των εργαζομένων όσο και στην ανάδειξη της αναγκαιότητας για την απελευθέρωσή τους από την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Οι απεργίες στις 24 Ιούνη και στις 15 Ιούλη μπορούν να αποτελέσουν βήμα για καλύτερη επαφή των σωματείων με περισσότερους εμποροϋπαλλήλους, για ανάπτυξη αγωνιστικών δεσμών, για να πυκνώσουν οι εστίες αγώνα που αμφισβητούν στην πράξη τούς επιχειρηματικούς σχεδιασμούς. Η αγανάκτηση που υπάρχει σε χιλιάδες συναδέλφους δεν μπορεί να μείνει στο σιχτίρισμα ή σε μια τηλεφωνική καταγγελία, απ' αυτές που κατά δεκάδες γίνονται στα σωματεία.

Πραγματική και ουσιαστική απάντηση θα έρθει όταν η αγανάκτηση δεθεί με την οργάνωση, με τη συμμετοχή, την αγωνιστική διεκδίκηση, ιδιαίτερα στους μεγάλους χώρους δουλειάς, όταν θα υπάρχει αποφασιστικό μέτωπο απέναντι σε εργοδοσία, κυβέρνηση και όσους υπερασπίζονται το σύστημα της εκμετάλλευσης. Σε αυτήν τη ρότα έχουμε πολλή δουλειά ακόμα.


Του Θανάση ΓΚΩΓΚΟΥ*
*Ο Θανάσης Γκώγκος είναι μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά

12ο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ 5x5 ΤΟΥ ΠΑΜΕ
Την Κυριακή ο μεγάλος τελικός!

Το 12ο Εργατικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 5x5 του ΠΑΜΕ, που αγκαλιάστηκε από εκατοντάδες εργαζόμενους, άνεργους, φοιτητές, σπουδαστές από σχολές μαθητείας και κατάρτισης, ολοκληρώνεται την Κυριακή 17/6 με τον μεγάλο τελικό, στις 6.30 μ.μ., στο γήπεδο του Περισσού.

Τον τίτλο του νικητή θα διεκδικήσουν η ομάδα Εργαζομένων από τη Γουινέα και η Σωματειακή Επιτροπή του ΣΕΤΗΠ στη «Νokia».

Στους ημιτελικούς οι εργαζόμενοι από τη Γουινέα επικράτησαν των Εργαζόμενων «L' Oreal» με 7-0, ενώ η Σωματειακή Επιτροπή του ΣΕΤΗΠ στη «Νokia» αναδείχθηκε ισόπαλη με τους Σπουδαστές ΙΕΚ «Ομηρος» Πειραιά με 5-5, επικρατώντας τελικά με 6-5 στα πέναλτι.

Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα τους εργαζόμενους των κλάδων που πήραν μέρος στο Εργατικό Πρωτάθλημα, να δώσουν το «παρών» στον τελικό, ενισχύοντας την προσπάθεια για έναν αθλητισμό απαλλαγμένο από το κέρδος και τα στημένα παιχνίδια.

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ
Παναττική κινητοποίηση την Τρίτη

Σε νέα παναττική κινητοποίηση καλούν οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις, την Τρίτη 19/6, στις 10 π.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης. Συνεχίζοντας τον «μαραθώνιο» κινητοποιήσεων που έχουν ξεκινήσει ενάντια στους αντιασφαλιστικούς - αντισυνταξιουχικούς νόμους, καλούν σε συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και πορεία στη Βουλή.

Την Τρίτη 19/6 θα πραγματοποιηθεί επίσης πανθεσσαλική πανσυνταξιουχική συγκέντρωση, στις 10 π.μ. στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, ενώ σε πανηπειρωτική συγκέντρωση καλούν την Πέμπτη 21/6, στις 10.30 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο Αρτας, οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις της περιοχής.

  • Την αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης καταγγέλλει με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων Εφημεριδοπωλών και Υπαλλήλων Πρακτορείων Αθηνών και Περιχώρων, απαιτώντας την κατάργηση όλων των αντισυνταξιουχικών νόμων.
Απεργιακές κινητοποιήσεις στο Εμπόριο

Απεργιακές κινητοποιήσεις με αιχμή το αίτημα για νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας προετοιμάζουν κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία εργαζομένων στο Εμπόριο, την Κυριακή 24 Ιούνη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και την Κυριακή 15 Ιούλη σε όλη τη χώρα.

Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας οργανώνει απεργιακή συγκέντρωση την Κυριακή 24/6 στις 10.30 π.μ., στην πλατεία στο Μοναστηράκι, ενώ η Ενωση Εμποροϋπαλλήλων Νομού Θεσσαλονίκης οργανώνει απεργιακή συγκέντρωση την ίδια μέρα στις 10 π.μ., στη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Αριστοτέλους.

Κάλεσμα συμμετοχής στις κινητοποιήσεις στις 24/6 και στις 15/7 απευθύνουν επίσης οι Ομοσπονδίες, οι Ενώσεις και τα Σωματεία που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΕΒΕ, ενώ στην Αττική, κοινή δράση και πρωτοβουλίες σχεδιάζουν ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας.

ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΙ ΑΓΡΟΤΟΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ
Πλούσια αγωνιστική δράση

Πολύμορφες πρωτοβουλίες αναπτύσσουν Αγροτικοί Σύλλογοι και Ομοσπονδίες τις επόμενες μέρες, στο πλαίσιο της απόφασης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων για δεκαήμερο πανελλαδικής αγωνιστικής δράσης.

Μεταξύ άλλων:

-- Η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Φθιώτιδας πραγματοποιεί κινητοποίηση στα γραφεία της ΔΕΗ στη Λαμία στις 27/6, ενάντια στις υψηλές χρεώσεις ρεύματος και τις απειλές διακοπών σε αγροτικές παροχές λόγω χρεών. Στις 4/7 θα πραγματοποιηθεί κινητοποίηση στην Περιφέρεια, όπου μαζί με το συνολικό πλαίσιο αιτημάτων θα τεθούν ζητήματα όπως η αγροτική οδοποιία, τα δίκτυα ύδρευσης, η δακοκτονία κ.ά.

-- Η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Χανίων οργανώνει κινητοποίηση στις 20/6 στα δικαστήρια της πόλης, όπου δικάζεται ο πρόεδρός της για κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε το Πάσχα του 2013 στο κεντρικό κατάστημα της «Μαρινόπουλος». Στις 29/6 θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Εφορία Χανίων, ενάντια στη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης.

-- Στο Ηράκλειο, θα πραγματοποιηθεί κινητοποίηση στον κόμβο των Πεζών στις 30/6, ως κορύφωση του δεκαήμερου δράσης.

-- Στη Λέσβο θα πραγματοποιηθεί παναγροτικό παλλεσβιακό συλλαλητήριο στις 20/6 στην Επάνω Σκάλα Μυτιλήνης (πλατεία ΙΚΑ) στις 11.30 π.μ.

ΔΑΣ ΟΑΣΑ
Καταγγέλλει μεθοδεύσεις υπονόμευσης

Τις μεθοδεύσεις της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στο Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΑΣΑ (οδηγοί λεωφορείων) καταγγέλλει η ΔΑΣ ΟΑΣΑ. Αφού η πλειοψηφία φρόντισε να μην υπάρχει απαρτία και να εκφυλίσει την πρόσφατη Γενική Συνέλευση, χτες σε επίπεδο Διοικητικού Συμβουλίου και μακριά από τους εργαζόμενους κήρυξε δύο στάσεις εργασίας, την Τρίτη 19/6 (από την έναρξη της βάρδιας έως τις 9 π.μ. και από τις 9 μ.μ. έως τη λήξη της βάρδιας) και την Πέμπτη 21/6 (11 π.μ. - 5 μ.μ.), ως αντίδραση υποτίθεται για το κλείσιμο του αμαξοστασίου του Ελληνικού. Το ίδιο σκηνικό και στο Σωματείο Τεχνικών ΟΑΣΑ.

Η ΔΑΣ ΟΑΣΑ επισημαίνει ότι «παλιός και νέος εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός βάζουν πλάτη στην υλοποίηση των μέτρων, αποδεικνύοντας πως είναι οι καλύτεροι συνεργάτες της εκάστοτε κυβέρνησης. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ και διάφορες παραλλαγές τους θέλουν τους εργαζόμενους στην άκρη, θεατές. Δούλεψαν ώστε να μην υπάρχει απαρτία, ενώ αρνήθηκαν να πάρουν αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις, που εδώ και καιρό τους προτείνει η ΔΑΣ (...) Mε απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ του Συνδικάτου ΟΑΣΑ προσπαθούν, μετά τον εκφυλισμό της Γενικής Συνέλευσης, να εκφυλίσουν και τις στάσεις εργασίας που κήρυξαν. Οι εργαζόμενοι να τους γυρίσουν την πλάτη, να συσπειρωθούν γύρω από τις Επιτροπές Αγώνα στα αμαξοστάσια και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το ταξικό κίνημα, για να μπει φραγμός στα αντεργατικά σχέδια και να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ