Χτες, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι της Πάτρας. Σήμερα, οι εργαζόμενοι της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων. Κάθε μέρα οι μαθητές σ' όλη τη χώρα... Σε πλήρη εξέλιξη, ένα συνεχές σφυροκόπημα μιας πολιτικής βαθιά αντεργατικής και αντιλαϊκής. Μιας πολιτικής, που όσο βάλλεται στους δρόμους του αγώνα, όσο χρεοκοπεί στις συνειδήσεις του κόσμου, όσο πιο βαθιά βυθίζεται στην υποτέλεια, τόσο και πιο πολύ αναζητά «δικαίωση», «επιβεβαίωση» και «αναβάθμιση» στα γκάλοπ... Τόσο και πιο πολύ προσφεύγει στα «στημένα» παντός είδους. Στις στημένες μετρήσεις, στους στημένους πανηγυρισμούς, στις στημένες συναινέσεις... Χωρίς, ωστόσο, να αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να απαντήσει στο απλούστατο ερώτημα: Αφού είναι τόσο στα «πάνω» της, αφού χαίρει τόσης εμπιστοσύνης και καταξίωσης, αφού στην πολιτική της αντιδρούν μόνο «μικρές και υποκινούμενες μειοψηφίες», γιατί τέτοια στροφή στον αυταρχισμό και τη βία; Από πότε μια κυβέρνηση, με τόση αποδοχή, χρειάζεται να κινείται σε κάθε βήμα της «αγκαλιά» με τους εισαγγελείς, τα ΜΑΤ, τα ιδιώνυμα, τις επιδρομές κατά των 15χρονων, τις συλλήψεις μαθητών και καθηγητών, την άθλια αντικομμουνιστική πραπαγάνδα; Από πότε χρειάζεται τόσους τόνους αποπροσανατολιστικού κουρνιαχτού, που σηκώνει σε αγαστή συνεργασία με τα μεγάλα αφεντικά της... ενημέρωσης;
Οκαθένας, λοιπόν, με τα όπλα του. Αυτοί στην επίθεση και το λαϊκό κίνημα στην αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα. Σε μια μεγάλη αναμέτρηση με τη σκοταδιστική πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στο δημόσιο σχολείο, τους μαθητές και ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα. Σε μια πανστρατιά ενάντια στη βία και τον αυταρχισμό, που μας οδηγεί πίσω σε εποχές βάρβαρες, επικίνδυνες και καταδικασμένες. Ενάντια στην ψήφιση ενός βαθιά αντιλαϊκού προϋπολογισμού, που δεν αποτελεί στιγμιαίο αδίκημα, αλλά έναν εφιάλτη διαρκείας, όπως και η πολιτική της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, της φοροεπιδρομής, της διογκούμενης ανεργίας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.
Τη διαρκή αντίδραση και αντίσταση σ' αυτή την πολιτική έως την ανατροπή της, διαδηλώνουν σχεδόν καθημερινά στους δρόμους διάφορα τμήματα του μαζικού λαϊκού κινήματος. Σήμερα, οι εργαζόμενοι της Αθήνας καλούνται να δώσουν μαχητικό «παρών» σ' αυτό το προσκλητήριο, με τη μαζική παρουσία τους στο συλλαλητήριο που οργανώνει η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων και στηρίζει το ΠΑΜΕ. Ανάλογες κινητοποιήσεις οργανώθηκαν ή οργανώνονται τις επόμενες μέρες σε πολλές πόλεις της χώρας. Μπροστάρης, οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, που αρνούνται να μπουν στο «σακί» της συναίνεσης ή ακόμα και της ανοιχτής στήριξης, που παρέχουν στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης οι υποταγμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Αυτοί, λοιπόν, με την ευφορία των γκάλοπ και μεις στους δρόμους, στους δρόμους του αγώνα. Με τους χιλιάδες εργαζόμενους, που βιώνουν την γκρίζα πραγματικότητα της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, της πιο σκληρής εκμετάλλευσης, του ωρομισθίου, της λιτότητας, της εργοδοτικής ασυδοσίας. Με τους άνεργους που πολλαπλασιάζονται, μαζί με την εξάπλωση της φτώχειας. Με τους συνταξιούχους, που δεν αντέχουν άλλο. Με τους αγρότες, που σύρονται στα «αγροτοδικεία», σε μια απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης και των μηχανισμών της να «συνετιστούν». Με τους μικρούς μαθητές, που δίνουν τις μέρες αυτές μεγάλα μαθήματα αγωνιστικής αξιοπρέπειας και αντοχής σε ολόκληρη την κοινωνία. Με όλα τα αγωνιστικά «ρυάκια», που θα φτάσουν πιο σίγουρα στο στόχο τους, όσο νωρίτερα μπορέσουν και ενωθούν σ' ένα μεγάλο ορμητικό ποτάμι που θα σαρώσει στο διάβα του εκείνες τις πολιτικές και εκείνες τις δυνάμεις που φράζουν το δρόμο στο αύριο.
Ευθύνες πρώτα και πριν από όλους στην κυβέρνηση επέρριψε χτες η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ,
Αλέκα Παπαρήγα, για την κατάσταση που επικρατεί στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ιδίως ενόψει της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε, μετά τη συνάντηση που είχε στα γραφεία του ΚΚΕ, στη Βουλή, με αντιπροσωπεία του οργάνου. Στην αντιπροσωπεία μετείχε ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΕΡΣ,
Αντώνης Μανιτάκης, ο οποίος υπέβαλε, όπως σημείωσε χτες, την - αναμενόμενη - παραίτησή του, καθώς και τα μέλη του ΕΡΣ
Ν. Κουλούρης, Α. Μακροδημήτρης, Ν. Καϊμάκης, Κ. Παττακός, Μ. Κοψίδης και
Π. Αλέπης.
Αμέσως μετά τη συνάντηση, που διήρκεσε μια περίπου ώρα, η Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε ότι «οι διαδοχικές παραιτήσεις των δύο τελευταίων προέδρων του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, Γ. Κασιμάτη και Π.Σούρλα, καθώς και αυτή του αναπληρωτή προέδρου Α. Μανιτάκη δε δείχνουν κρίση του ΕΡΣ. Δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που από τη μια μεριά δεν εξασφάλισε την ανεξαρτησία του οργάνου και από την άλλη προσπαθεί να τσαλαπατήσει κάθε θετική προσπάθεια που αυτό κάνει, τόσο για τη διασφάλιση συνθηκών διαφάνειας στη λειτουργία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όσο και όσον αφορά την ποιότητα ή την κοινωνική αξία του παρεχόμενου έργου.
θεωρούμε πρώτη υπεύθυνη την κυβέρνηση και θα προβληματιστούμε τις επόμενες μέρες για την καλύτερη αντίσταση στις προσπάθειες της κυβέρνησης, παίρνοντας υπόψη ότι βρισκόμαστε σε μια προεκλογική περίοδο, που θεωρούμε ότι είναι η χειρότερη όλων των τελευταίων ετών. Με ένα Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο σε αυτή την κατάσταση και με ένα θεσμικό πλαίσιο που δεν του δίνει μια ουσιαστική αρμοδιότητα, καταλαβαίνουμε ότι ο λαός θα φτάσει και μέχρι τις κάλπες εντελώς απληροφόρητος και κάτω από τον έλεγχο μιας κυβερνητικής μονόπλευρης προπαγάνδας. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο, γιατί έχουμε οξυμένα λαϊκά προβλήματα».
Σε αντικειμενική αδυναμία το ΕΡΣ
Στις δικές του δηλώσεις, ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΕΡΣ Αντώνης Μανιτάκης αναφέρθηκε στους λόγους της παραίτησής του από το εν λόγω όργανο, λέγοντας ότι «εξέθεσα στην ΓΓ του ΚΚΕ εκ μέρους του Συμβουλίου και εμού προσωπικά τους λόγους που οδήγησαν τον πρόεδρο και εμένα να υποβάλουμε παραίτηση. Εξήγησα τα θεσμικά ζητήματα που ανέκυψαν, που σχετίζονται με την αδυναμία πλέον κάτω από αυτές τις συνθήκες να εκπληρώσει την αποστολή του το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Πιστεύω ότι έχει περιέλθει σε κάποια αντικειμενική αδυναμία να εκπληρώσει την αποστολή, έτσι όπως την ορίζει ο νόμος και να επιτελέσει αυτό το έργο, που τα δυόμισι χρόνια επιτελέσαμε με ομοφωνία και με μεγάλη πλειοψηφία στο Συμβούλιο. Εξέθεσα τον προβληματισμό που υπάρχει και τόνισα στην Κα Παπαρήγα την ανάγκη που έχει η ελληνική κοινωνία και η πολιτική ζωή ενός τέτοιου οργάνου. Ιδίως, μετά τα πρόσφατα γεγονότα, όπου τα όρια μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού συγχέονται, όπου αναπτύσσονται ολοκληρωτικές τάσεις εισαγγελικού ελέγχου μέσα από τις τηλεοράσεις της ιδιωτικής και της προσωπικής ζωής των ατόμων και όπου επικρατεί μια πλήρη σύγχυση του τι επιτρέπεται και του τι δεν επιτρέπεται. Το ΕΡΣ μπορούσε, και το απέδειξε, με τις αποφάσεις που έχει εκδώσει, με αφορμή τις υποθέσεις για τον Σορίν Ματέι και τις υποθέσεις για τα Ριάλιτι Σόου, ότι μπορεί να αποτελέσει ένα πλαίσιο να καθορίζεται το τι επιτρέπεται και το τι δεν επιτρέπεται. Οτι μπορεί να θέσει, μετά από συζήτηση ολόκληρης της κοινωνίας, τους κάνονες και τα όρια του επιτρεπτού και του ανεπίτρεπτου».
Feeds
