Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε τις «υποκλίσεις» του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά τα στελέχη του που με ενθουσιασμό περιέφεραν χτες την άδεια που τους έδωσε ο Σόιμπλε να εφαρμόσουν το μνημόνιο αλλά ...με το δικό τους τρόπο, η βουλευτής του κόμματος Ζ. Κωνσταντοπούλου μιλώντας στον «Αθήνα 9.84» αρνήθηκε ότι είχαν χαρακτηρίσει την Α. Μέρκελ «ανεπιθύμητο πρόσωπο» στην Ελλάδα και δικαιολόγησε τις καταγγελίες τους προ της άφιξής της στις αρχές Οκτώβρη στην Αθήνα ως εξής: «Στηλιτεύτηκε όμως ο τρόπος με τον οποίο έγινε η πρόσκληση και η υποδοχή της κ. Μέρκελ, την ίδια στιγμή που προωθούνταν μέτρα τα οποία ήταν εξουθενωτικά και για τα οποία δεν έγινε καμία απόπειρα να μην εφαρμοστούν με αυτόν τον τρόπο, της επιβολής».

Το πρόβλημα, δηλαδή, δεν ήταν αυτά καθαυτά τα μέτρα εξουθένωσης του λαού αλλά ο τρόπος που επιβλήθηκαν! Υπάρχει, δηλαδή, και τρόπος τα εξουθενωτικά αντιλαϊκά μέτρα να μην επιβάλλονται αλλά να τα διεκδικεί ο λαός από μόνος του! Αν βεβαίως η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εννοεί ότι επιβλήθηκαν στην κυβέρνηση, ατύχησε, αφού όλα συνηγορούν για το αντίθετο. Τη συνειδητή, δηλαδή, συμμετοχή της κυβέρνησης στην υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ, απ' όπου πηγάζουν τα αντιλαϊκά μέτρα, προς όφελος των συμφερόντων της αστικής τάξης. Το ίδιο θα κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ αν αναλάβει τη διαχείριση του συστήματος. Και δεν το λέμε εμείς, το λέει μόνος του πλέον πασχίζοντας να αποδείξει την καταλληλότητά του για τη θέση...

«Τελικό απολογισμό των έκτακτων μέτρων προστασίας των αστέγων από το κύμα κακοκαιρίας» έκανε η δημοτική αρχή Αθήνας. Οτι η «εφαρμογή των εκτάκτων μέτρων» ολοκληρώθηκε 11/1, ότι «κατά τις τέσσερις ημέρες εφαρμογής των έκτακτων μέτρων διανυκτέρευσαν στους τρεις δημοτικούς χώρους φιλοξενίας που διατέθηκαν, έως και 70 άστεγοι συμπολίτες μας», ότι «η λήψη εκτάκτων μέτρων» έγινε σε «στενή συνεργασία» με το υπουργείο Εργασίας - Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, με τη σύμπραξη και ΜΚΟ. Απύθμενη υποκρισία. Ανοίγουν κάποιους χώρους μόλις (και για όσο) η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τους 4^ο Κελσίου. Και μόλις ζεστάνει (;) λίγο τους διώχνουν... Στυλοβάτες ενός σάπιου (και σε βαθιά κρίση) συστήματος που καταρρακώνει ανθρώπινες υπάρξεις και αξίες, χωρίς καμιά μέριμνα για το τι θα κάνουν, πού θα πάνε, πώς θα επιβιώσουν οι άστεγοι κατόπιν. Η υποκρισία τους δε σταματά από μόνη της. Ο λαός να βάλει τέλος, με την οργανωμένη πάλη του, το συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεών του, επιτέλους να γίνει κυρίαρχος όλου του πλούτου που παράγει, να ανοίξει ρήγματα, δρόμο για τη δική του εξουσία.