Για όσους έχουν ερωτήματα για το ποια πολιτική προωθούν, ποια συμφέροντα υπηρετούν και τι μέλλον επιφυλάσσουν τα διάφορα εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα που πλασάρονται στην ευρωπαϊκή «πολιτική αγορά», στο πλαίσιο πάντα του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος, από τη Γερμανία έρχονται ορισμένα σαφή δείγματα. Στο Βερολίνο τις μέρες αυτές λαμβάνουν χώρα απεργίες σε διάφορους τομείς. Οπως διαβάζουμε σε σχετική ανταπόκριση στην «Ελευθεροτυπία», απεργούν για δεύτερη βδομάδα οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία, τραμ), πράγμα σπάνιο, γιατί αυτό που γίνεται συνήθως είναι τέτοιες κινητοποιήσεις που να μην προκαλούν «σοβαρά προβλήματα». Στον δε τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας δεν μπορεί καν να γίνει απεργία, γιατί «ο τομέας είναι απελευθερωμένος». Τι σημαίνει αυτή η απελευθέρωση; Υπάρχουν πολλές εταιρείες που προσφέρουν ηλεκτρική ενέργεια στους καταναλωτές και έτσι «σε μια τέτοια αγορά όποιος κάνει απεργία έχασε το τρένο του ανταγωνισμού». Δηλαδή, επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα στο όνομα του ανταγωνισμού, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανενόχλητη αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στον τομέα της καθαριότητας δεν μπορεί να γίνει απεργία λόγω του κατακερματισμού των υπηρεσιών, καθώς άλλη εταιρεία μαζεύει τα σκουπίδια άλλη σκουπίζει τους δρόμους και άλλη τα διαχειρίζεται στη συνέχεια. Οπως είναι γνωστό, στη Γερμανία έχουν από κοινού σχηματίσει κυβέρνηση το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, δηλαδή κάτι σαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ομως, από το Βερολίνο έρχονται και άλλα δείγματα αναφορικά με τις ...«εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις». Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς της γερμανικής πρωτεύουσας, αναφέρεται στην ίδια ανταπόκριση, «έχουν απέναντί τους την αδιαλλαξία της τοπικής κυβέρνησης, που είναι αριστερή. Σοσιαλδημοκράτες και Αριστερό Κόμμα αρνούνται επίμονα να δώσουν αυξήσεις, υποστηρίζοντας ότι οι υπάρχοντες μισθοί είναι ήδη υψηλοί, ενώ απειλούν και με μαζικές απολύσεις». Αυτά για όσους οραματίζονται «αριστερή διακυβέρνηση», δηλαδή τη διαχείριση με άλλο όνομα της ίδιας αντιλαϊκής - αντεργατικής πολιτικής.
Δεν είναι λίγοι οι δήμαρχοι, εκλεγμένοι με τη στήριξη του δικομματισμού, ή ακόμα και του ΣΥΝ, που εμφανίζονται εργολαβικά υπέρμαχοι της προστασίας δήθεν του περιβάλλοντος. Αυτές τις μέρες της απεργίας των εργαζομένων στους ΟΤΑ, με πρωτοβουλίες ορισμένων από αυτούς, έχουν ξεφυτρώσει παράνομες χωματερές για την εναπόθεση των σκουπιδιών που μαζεύουν οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί. Στην περίπτωση αυτή, πάνε περίπατο ακόμα και τα παχιά λόγια για το περιβάλλον, αφού η ανάγκη να χτυπηθούν οι αγώνες πρωτεύει. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι το ενδιαφέρον τους για το περιβάλλον «μυρίζει» τόσο όσο και οι παράνομες χωματερές τους.
Μπήκε πρόωρα η άνοιξη και φέτος και όπως πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις η «Πανδώρα» από το «Βήμα» παθαίνει τις κακίες της... Ζητάει κάπου να ξεσπάσει, τις χαλάει και το χτένισμα ο νοτιάς, έχει και τον πονοκέφαλο αυτών των περιπτώσεων και τότε είναι που έρχεται και ξανάρχεται ο μόνιμος εφιάλτης «πως έρχονται οι κομμουνιστές...». Τι να τις κάνουμε; Δε γιατρεύεται η περίπτωσή της. Πολύ περισσότερο, που έχει και δίκιο στον εφιάλτη της.