Eurokinissi

Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας βρέθηκε και βρίσκεται μπροστά σε κάθε αγώνα των εργαζομένων της περιοχής (φωτ. από την απεργία στις 12 Δεκέμβρη)

Ο απολογισμός είναι θετικός, καθώς το ΕΚΛ και η ταξική διοίκησή του βρέθηκαν στην πρωτοπορία κάθε μικρής και μεγάλης μάχης για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων της περιοχής. Σε μια περίοδο που ο συνδικαλισμός της συναίνεσης, του συμβιβασμού και της υποταγής προσπαθεί να κρατήσει το συνδικαλιστικό κίνημα «αιχμάλωτο» και «ακίνητο», το ΕΚΛ έχει να παρουσιάσει σημαντικά βήματα και κατακτήσεις στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων.

Κι όπως σημειώνουν τα στελέχη της διοίκησής του, αυτό οφείλεται, κυρίως, στο γεγονός ότι κινείται αταλάντευτα με την ταξική πυξίδα, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ. Ιδιαίτερο ρόλο για την επιτυχή παρουσία του ΕΚΛ παίζει και ο τρόπος που οργανώνει τη δράση του. Η καθημερινή επαφή με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, η ανοιχτή, γόνιμη και πειστική συζήτηση με όλους, οι θέσεις και οι προτάσεις του για όλα τα ζητήματα που αφορούν στην εργατική οικογένεια, δίνουν τη δυνατότητα για συνεχή αύξηση της επιρροής του.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στη Λάρισα αυξάνεται ο αριθμός των εργαζομένων που συνδικαλίζεται, δημιουργούνται νέα σωματεία, επαναλειτουργούν κάποια που είχαν αδρανοποιηθεί, γίνονται συνενώσεις σωματείων σε κλαδικά (π.χ. συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, στους οικοδόμους, στο μέταλλο κ.α.,) που αποτελούν στήριγμα σε μια σειρά από Ομοσπονδίες.

Στην υπεράσπιση των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων το ΕΚΛ παραμένει αταλάντευτο:

• Δεν υπάρχει αυθαίρετη και παράνομη απόλυση εργαζόμενου που να μην έχει καταγγείλει, απαιτώντας, αγωνιστικά, την ανάκλησή της (π.χ. ξενοδοχείο «Ιμπέριαλ», σούπερ μάρκετ «DIA», ξενοδοχείο «Διβάνη», γαλακτοβιομηχανία «Ολυμπος»).
• Ολες οι απεργίες και άλλες αγωνιστικές, εργατικές κινητοποιήσεις, που πραγματοποιήθηκαν στη Λάρισα και οι οποίες διακρίνονται για τη μαζικότητα και το δυναμισμό τους, περιφρουρήθηκαν από δυνάμεις του, οι οποίες και συγκρούστηκαν, πολλές φορές, με εργοδοτικούς απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και με αστυνομικές δυνάμεις. Αυτή η δράση έχει προκαλέσει και την αντίδραση των μηχανισμών του αστικού κράτους και δεν είναι τυχαίο ότι πάμπολλες φορές στελέχη του ΕΚΛ έχουν υποστεί συνδικαλιστικές διώξεις κι έχουν συρθεί κατηγορούμενοι στα δικαστήρια.
• Πάλεψε και παλεύει αταλάντευτα για τη λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, για την προστασία της ζωής και της υγείας του εργάτη.
• Οργάνωσε πολλούς αποκλεισμούς κτιρίων και υπηρεσιών, διεκδικώντας, μαχητικά, δίκαια αιτήματα εργαζομένων και, σε πολλές περιπτώσεις, είχε αποτελέσματα. Π.χ. με τις πολλές καταλήψεις του ΟΑΕΔ, υποχρέωσε την κυβέρνηση, πριν δυο χρόνια, να αποζημιώσει με 1.000 ευρώ κάθε εποχικό εργαζόμενο στις φρουτοβιομηχανίες της περιοχής, για τα μεροκάματα που έχασε, λόγω των ζημιών από τους παγετούς στα δέντρα, ενώ οι καταλήψεις στο ΙΚΑ ανάγκασαν το δήμο και τους άλλους αρμόδιους φορείς να αποδεχτούν το αίτημα για νέο κτίριο του ιδρύματος.
• Σε καθημερινή βάση ενημερώνει τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους για ό,τι και όσα δικαιούνται - από τον εργοδότη, τον ΟΑΕΔ, την Εργατική Εστία, τον ΟΕΚ, το ΙΚΑ κ.ά. - κι έχει οργανώσει πολλές ημερίδες για διάφορα εργατικά και άλλα κοινωνικά θέματα, όπως για την ανεργία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τα εργατικά ατυχήματα κ.ά.

Η δράση του ΕΚΛ είναι προσανατολισμένη και στην προώθηση γενικότερων κοινωνικών ζητημάτων και λαϊκών διεκδικήσεων που αφορούν στην Παιδεία, την Υγεία και την Πρόνοια, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, αλλά και στην υπεράσπιση της ειρήνης και της εθνικής ανεξαρτησίας, των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, στην αντιμετώπιση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού κλπ. Γι' αυτό και συμμετείχε σε πάμπολλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, συμπαραστάθηκε ενεργά στους αγώνες των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών και των μαθητών, των ΕΒΕ, των αγροτών. Μεγάλο είναι επίσης το ενδιαφέρον για τον πολιτισμό και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης της εργατικής τάξης, όπως δείχνουν οι ενέργειές του για τη διάσωση των αρχείων του κ.ά.

Την οχταετία 1998-2006 οι δαπάνες υγείας των Ταμείων εφταπλασιάστηκαν σε ονομαστικές τιμές, ενώ η μέση οικογένεια πληρώνει 1.600 ευρώ το χρόνο από την τσέπη της για υπηρεσίες υγείας. Η εξέλιξη αυτή αποτυπώνεται στα στοιχεία που κωδικοποίησε ο αναπληρωτής καθηγητής του ΤΕΙ Καλαμάτας Νίκος Πολύζος και περιέλαβε στο βιβλίο «Χρηματοοικονομική Διοίκηση Μονάδων Υγείας».

Ο συγγραφέας εξετάζει τις περιόδους 1988-1994 και 1998-2006.

• Οι δαπάνες υγείας από 147,553 δισ. δραχμές (1998) έφτασαν σε 534,183 δισ. δραχμές (1992) και σε 614,557 δισ. δραχμές το 1994. Δηλαδή σε ονομαστικές τιμές τετραπλασιάστηκαν στην εξαετία. Τη διετία 1992-1994 σχεδόν διπλασιάστηκαν και αυτό οφείλεται στις αναπροσαρμογές του νοσηλίου από τις τότε κυβερνήσεις της ΝΔ.
• Την οχταετία 1998-2006 (βλέπε Πίνακα) οι δαπάνες υγείας εφταπλασιάστηκαν και εκτινάχτηκαν στα 6,33 δισ. ευρώ. Είχε προηγηθεί η απόφαση (3/2/1998) της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (ΦΕΚ Β '99) και με την οποία καθιερώθηκε το ενοποιημένο κλειστό νοσήλιο, που συνοδευόταν και από τιμολόγιο με τη διατίμηση ορισμένων ιατρικών πράξεων.

Από την επεξεργασία των στοιχείων που έκανε ο «Ρ» προκύπτει ότι ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης των δαπανών υγείας την περίοδο 1988-1994 ήταν 26,8% και την περίοδο 1998-2006 ήταν 27,5%.

Ταυτόχρονα συντελούνται και σοβαρές ανατροπές εσωτερικής διάρθρωσης των δαπανών υγείας: Η φαρμακευτική δαπάνη από 32,5% των συνολικών δαπανών την περίοδο 1988-1994 εκτινάσσεται σε 40,5% την περίοδο 1998-2006. Αντίστοιχα η νοσοκομειακή δαπάνη από 35,9% (1994) μειώθηκε σε 28,5% (2006). Τα στοιχεία αυτά καταμαρτυρούν ότι οι αναπροσαρμογές της χρηματοδότησης κατευθύνονται στη φαρμακοβιομηχανία, που διασφαλίζει ψηλή κερδοφορία.

Τέλος, σύμφωνα με το συγγραφέας, οι διάφορες μελέτες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια υπολογίζουν τις ιδιωτικές δαπάνες κοντά στο 5% του ΑΕΠ.