Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το πρωί της Κυριακής, στη Θεσσαλονίκη, η μεγάλη εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας, για την παρουσίαση του Καλέσματος αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, με την τήρηση όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας για την πανδημία (έλεγχος πιστοποιητικών και τεστ, αποστάσεις κ.λπ.). Στο πλαίσιο αυτό, είχε προβλεφθεί και η τοποθέτηση εγκατάστασης για την παρακολούθηση της εκδήλωσης από τον χώρο του φουαγιέ.

Η αίθουσα γέμισε από μισθωτούς εργαζόμενους, βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους, νέους και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, συνταξιούχους, αγωνιζόμενους επιστήμονες και καλλιτέχνες, που ανησυχούν, αγανακτούν και δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση και δηλώνουν παρούσες και παρόντες στο προσκλητήριο που απευθύνει το ΚΚΕ.

Συντάσσονται με το Κάλεσμα που αποτέλεσε και το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης, «Ανοίγουμε μαζί τον δρόμο της πάλης, της ελπίδας και της ανατροπής».

Μετά την κεντρική ομιλία από τον Δημήτρη Κουτσούμπα, έγιναν σύντομες παρεμβάσεις μέσα από τις οποίες αναδείχθηκε η αναγκαιότητα συμπόρευσης στον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά μόνο συμφορές και εξαθλίωση στον λαό.

Συγκεκριμένα μίλησαν: Ο Μανώλης Μανώλης, Μεταλλωρύχος, εργαζόμενος στην «Ελληνικός Χρυσός», μέλος του Σωματείου Μεταλλωρύχων Υπόγειων Στοών. Ο Κοσμάς Μακρίδης, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Η Ντίνα Σκερλετοπούλου, εργαζόμενη στην ιδιωτική Εκπαίδευση, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καλοχωρίου. Ο Παντελής Ραδίσης, δικηγόρος. Ο Ηλίας Νεοχωρίτης, πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στο σωματείο των εργαζομένων στην «e-food» στη Θεσσαλονίκη.

Παράλληλα, πολλοί ακόμα συνδικαλιστές, άνθρωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων εκφράζουν με δηλώσεις τους τη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Ο «Ριζοσπάστης» θα δημοσιεύσει τις δηλώσεις τους σε επόμενα φύλλα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Και εδώ στη Θεσσαλονίκη, σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα, το Κάλεσμά μας, Κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, έχει ως παραλήπτη κάθε εργαζόμενο, κάθε άνεργο, επαγγελματία και βιοπαλαιστή αγρότη, κάθε νέο παιδί και γυναίκα της λαϊκής οικογένειας που ανησυχεί, αγανακτεί, προβληματίζεται για το τι πρέπει να γίνει και πώς μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Τι πρέπει να γίνει για να μπει επιτέλους ένα φρένο στον κατήφορο που έχουν πάρει δικαιώματα και κατακτήσεις, και οι νέες γενιές ζουν χειρότερα από τις προηγούμενες;

Τι πρέπει να γίνει για να μπορεί σήμερα μια εργατική - λαϊκή οικογένεια να ζει, να μεγαλώνει τα παιδιά της χωρίς άγχος και αβεβαιότητα, και να μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες της στην υγεία, στην παιδεία, στην ίδια τη ζωή;

Τι πρέπει να γίνει για να μπορούμε να απολαμβάνουμε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής, τέτοιο που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας;

Σε όλους και όλες, λοιπόν, λέμε πως η απάντηση δεν βρίσκεται μακριά και έξω από τη δράση, τους αγώνες, αλλά μέσα σ' αυτούς και στη συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Κάθε ένας και κάθε μία που αποδέχεται το Κάλεσμά μας, ανεξάρτητα τι πολιτικές επιλογές έκανε μέχρι χτες, ξέρει πως με την επιλογή του συμβάλλει αποφασιστικά στο να δυναμώσουν η συλλογική οργάνωση, ο αγώνας, η συσπείρωση δυνάμεων, ο συντονισμός της πάλης για όλα τα καυτά και επείγοντα προβλήματα.

Ξέρει πως η επιλογή του να πάρει μια θέση δίπλα μας στο εργατικό σωματείο, στην επιτροπή αγώνα, στον αγροτικό σύλλογο, στον σύλλογο των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών και επιστημόνων, στον μαζικό φορέα της γειτονιάς, του χωριού, ταυτόχρονα συμβάλλει να δυναμώσει η συζήτηση για τη διέξοδο, την προοπτική για τον λαό.

Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί σε όλα μαζί μας, γνωρίζει πως σήμερα μόνο το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα πως υπάρχει διέξοδος για τον λαό. Κι αυτή η διέξοδος δεν βρίσκεται στο βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης και στη διαχείρισή του, την οποία έχουν αναλάβει τα αστικά κόμματα. Γιατί στο σύστημα όπου κάνει κουμάντο το κεφάλαιο για τα δικά του συμφέροντα, η εργατική τάξη, ο λαός, δεν μπορεί να προσδοκούν ότι θα ικανοποιηθούν οι δικές τους ανάγκες ώστε να ζήσουν καλύτερα.

Κοινά συμφέροντα ανάμεσα στο κεφάλαιο απ' τη μια μεριά και στην εργατική τάξη, στον λαό απ' την άλλη ούτε υπήρξαν ποτέ, ούτε υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν. Κέρδη και προνόμια για το κεφάλαιο, τους καπιταλιστές, δεν συμβιβάστηκαν ποτέ - ούτε πρόκειται - με τις ανάγκες και τα δικαιώματα του λαού. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει: Τα κέρδη του κεφαλαίου είναι το εμπόδιο για τη λαϊκή ευημερία.

Ολοι όσοι έχετε πάρει στα χέρια σας το Κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ και συζητάτε μαζί μας το περιεχόμενό του, μπορείτε να καταλάβετε πως το Κόμμα μας ξεδιπλώνει μία μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία η οποία δεν περιορίζεται στο πλαίσιο μιας πολιτικής καμπάνιας με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα.

Αλλωστε, ένα Κάλεσμα που έχει σαν σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής» δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί κανένας αγώνας για όλα τα κρίσιμα προβλήματα, που βάζει όμως και στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας, δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης!

Μπορεί άραγε να έχει ημερομηνία λήξης, για παράδειγμα, ο αγώνας για την υγεία του λαού; Ενας αγώνας που τώρα με την πανδημία στοχεύει να παρθούν μέτρα προστασίας για την πανδημία; Να στηριχτεί το δημόσιο σύστημα Υγείας, να γενικευτεί ο αναγκαίος εμβολιασμός; Ενας αγώνας δηλαδή που - αντικειμενικά όμως - βάζει στο επίκεντρο της συζήτησης ποιο σύστημα Υγείας έχει ανάγκη σήμερα ο λαός;

Κάθε μέρα ένας απολογισμός τρόμου:

• Πόσες εισαγωγές;
• Πόσες ΜΕΘ κατειλημμένες;
• Πόσοι θάνατοι;

Αλήθεια, δύο χρόνια μετά, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν ξέρει τι μέτρα πρέπει να πάρει; Δεν ξέρει πως εδώ στη Θεσσαλονίκη, στο 2ο και 3ο κύμα, οι κλίνες ΜΕΘ δεν έφταναν, ούτε υπήρχε το προσωπικό για να τις επανδρώσει; Δεν ξέρει πως σε κάποια νοσοκομεία της πόλης οι θάνατοι εκτός ΜΕΘ έφτασαν μέχρι και το 80%; Πρόκειται για ένα δραματικό ποσοστό, και ταυτόχρονα είναι απάντηση στα όσα προκλητικά τολμάει να λέει ο κ. Μητσοτάκης για τη διασωλήνωση εκτός ΜΕΘ.

Δεν ξέρει πως τώρα, αυτές τις κρίσιμες στιγμές, είναι επιτακτική η ανάγκη να επιταχθούν οι εκατοντάδες ιδιωτικές ΜΕΘ της Θεσσαλονίκης; Κι όμως. Την ώρα που μετράμε κάθε μέρα 100 νεκρούς, η κυβέρνηση αφήνει τους κλινικάρχες να αποφασίσουν οι ίδιοι πόσες κλίνες θα ευαρεστηθούν να διαθέσουν. Με το αζημίωτο φυσικά. Οι πέντε μεγάλες πολυκλινικές της Θεσσαλονίκης «προσέφεραν» 7 φορές λιγότερες απλές κλίνες και 30 φορές λιγότερες κλίνες ΜΕΘ από αυτές που διαθέτουν. Από τις περίπου 1.200 απλές κλίνες και 120 κλίνες ΜΕΘ, με βάση τα δικά τους στοιχεία, έδωσαν μόλις 163 απλές κλίνες και 4 ΜΕΘ.

Δεν ξέρει η κυβέρνηση της ΝΔ πως πέρυσι, προκειμένου να βρεθεί ζωτικός χώρος για να χωρέσουν οι χιλιάδες νοσηλευόμενοι με COVID, μετέτρεψε ολόκληρα νοσοκομεία σε δομές μίας νόσου, καταργώντας σχεδόν όλες τις άλλες υπηρεσίες Υγείας, τα χειρουργεία και άλλα;

Το ίδιο κάνει και τώρα. Για ακόμη μία φορά προτιμά να σταματήσουν κρίσιμες θεραπείες, αντί να ανοίξει τα τρία κλειστά νοσοκομεία της πόλης: Το «Λοιμωδών», την «Παναγία» και το πρώην 424, προκειμένου να αυξηθούν οι κλίνες κατά τουλάχιστον 300 - 400, αλλά και να επιτάξουν τις περισσότερες από 1.000 ιδιωτικές κλίνες.

Ομως, όταν η πυξίδα σου είναι τα κέρδη των ομίλων της Υγείας, εμπορευματοποιείς το δημόσιο σύστημα Υγείας, το απαξιώνεις, το υποβαθμίζεις. Κλείνεις νοσοκομεία και δομές Υγείας. Αφήνεις στην ασυδοσία τους να θησαυρίζουν οι κλινικάρχες, ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες πολέμου όπως είναι η πανδημία. Και μετά λες πως «η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας είναι πολυτέλεια»!

Βαφτίζουν πολυτέλεια τις ανάγκες του λαού σε υψηλού επιπέδου δημόσια και δωρεάν Υγεία, όταν με την πολιτική τους έχουν εξασφαλισμένη αυτήν την «πολυτέλεια» στα κοράκια της ιδιωτικής Υγείας. Μάλιστα το σχέδιό τους για το «νέο ΕΣΥ», με την παραπέρα εμπορευματοποίησή του, θα την απογειώσει.

Ακόμα και σήμερα, που αποδεικνύεται πως το εμβόλιο είναι ένα χρήσιμο όπλο που μας έδωσε η επιστήμη και όλοι πρέπει να το αξιοποιήσουμε, όμως από μόνο του δεν φτάνει αν δεν συνδυαστεί με συγκεκριμένα μέτρα προστασίας και θωράκιση του συστήματος Υγείας, η κυβέρνηση επιμένει να κουνάει το δάχτυλο της «ατομικής ευθύνης». Ιδιαίτερα σήμερα, που η μία μετάλλαξη διαδέχεται την άλλη.

Βλέπετε, στον καπιταλισμό, το εμβόλιο είναι εμπόρευμα και όχι αγαθό για όλους. Δεν καταργούνται οι πατέντες, και οι φαρμακευτικοί κολοσσοί, για να ελέγξουν την παραγωγή και διακίνηση του εμβολίου, έχουν αφήσει ανεμβολίαστο ένα μεγάλο κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού.

Δύο χρόνια μετά και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν ξέρει πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ο συνωστισμός στους κρίσιμους χώρους. Στα σχολεία προχωρά στις συγχωνεύσεις τμημάτων. Στις σχολές κανένα μέτρο. Στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου η κατάσταση είναι άθλια λόγω της απαξίωσης του ΟΑΣΘ τόσα χρόνια και της ιδιωτικοποίησης, που όχι μόνο δεν βελτίωσε τις συνθήκες μετακίνησης αλλά τις χειροτέρεψε.

Δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης ο αγώνας σε όλους τους τόπους δουλειάς για το μεροκάματο, για την Ασφάλιση, για τη Συλλογική Σύμβαση, για να υπερασπίσουμε τη συνδικαλιστική δράση, ο κρίσιμος αγώνας να αδρανοποιηθεί τελικά ο νόμος Χατζηδάκη και να καταργηθούν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι.

Αυτό αποδεικνύουν οι εργαζόμενοι στο λιμάνι της COSCO, στην «e-food» και αλλού. Οι οποίοι μπορεί σε πρώτη φάση να ματαίωσαν σχέδια, να κέρδισαν ορισμένα από τα αιτήματά τους, καταλαβαίνουν όμως πως μόνο με τον ανυποχώρητο ενωμένο αγώνα τους μπορούν βήμα το βήμα να κατοχυρώσουν ό,τι κέρδισαν.

Ιδιαίτερα ο μεγαλειώδης αγώνας των εργαζομένων στο κάτεργο της COSCO, για να μην υπάρξει άλλος νεκρός εργάτης στο λιμάνι του Πειραιά, αποκάλυψε τις σκληρές συνθήκες της εντατικοποίησης, την απουσία μέτρων ασφαλείας, συνθήκες που συνοδεύουν τις δήθεν εμβληματικές επενδύσεις.

Αποκάλυψε το πραγματικό περιεχόμενο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που ούτε «για όλους» μπορεί να είναι, όπως λέει ο Μητσοτάκης, ούτε «δίκαιη», όπως λέει ο Τσίπρας. Είναι μόνο ανάπτυξη των κερδών των μονοπωλίων, μέσα από την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αυτό στην ουσία προτείνουν και οι δύο διαχειριστές της σαπίλας του συστήματος, με τα απαραίτητα εξαπτέρυγά τους. Τα ίδια τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα περί «ανάπτυξης» και «να μη μιλάμε», «να μη βγάζουμε τσιμουδιά για να έχουμε μεροκάματο, να έχουμε δουλειά», έλεγαν στους εργάτες στο λιμάνι.

Τα ίδια έλεγαν και στους εργαζόμενους στα μεταλλεία χρυσού όλες οι κυβερνήσεις που έδωσαν «γην και ύδωρ» στην εταιρεία για να προχωρήσει η επένδυση. Κι όμως τώρα οι εξελίξεις, με το κλείσιμο ενός μεταλλείου και όσα ακολουθήσουν (περικοπές εργατικών κατακτήσεων, εφαρμογή πολλών ειδικοτήτων σε κάθε εργαζόμενο, καμία αύξηση στην επιχειρησιακή ΣΣΕ, η οποία παραμένει για χρόνια παγωμένη), αποδεικνύουν πως πάντα τα δικαιώματα των εργαζομένων θυσιάζονται στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Κρίκος στην επίθεση είναι και η απόλυση του προέδρου του Συνδικάτου στα μεταλλεία για τη συνδικαλιστική του δράση. Φανερώνει ότι οι εταιρείες των μεταλλείων θέλουν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, να διαλύσουν την οργάνωσή τους, για να μπορούν ανενόχλητες να χειροτερεύουν τους όρους δουλειάς και να μειώνουν τα δικαιώματα των μεταλλωρύχων. Και ό,τι δεν μπορούν να κάνουν από μόνες τους οι επιχειρήσεις, επιδιώκουν να το κάνουν οι κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει με τους νόμους - εκτρώματα, οι οποίοι επιδιώκουν, εκτός των άλλων, να καθαρίσουν το τοπίο για τις επενδύσεις από κάθε εμπόδιο, όπως είναι η συνδικαλιστική δράση.

Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα τα καταφέρουν! Η μάχη είναι σκληρή, θα τη δώσουμε όμως και θα την κερδίσουμε! Χωρίς καμία αναμονή, χωρίς να κάνουμε πίσω. Την αναμονή καλλιεργούν στους εργαζόμενους οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ψέματα πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση θα τον καταργήσει. Αυτή η όποια αναμονή είναι ολέθρια για το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα. Γιατί τέτοιοι εμβληματικοί αντεργατικοί νόμοι μπορούν να καταργηθούν όταν αδρανοποιηθούν! Και όχι όταν μέρα με τη μέρα θα προχωράνε και θα εφαρμόζονται μέσα στους χώρους δουλειάς, θα νομιμοποιούνται και θα ανοίγει συνεχώς η όρεξη της μεγαλοεργοδοσίας για μεγαλύτερη επίθεση.

Αλλά τέτοιοι είναι. Δεν θα παραιτηθούν ποτέ από το τσάκισμα του κινήματος. Τέτοιες υπηρεσίες προσφέρουν στο σύστημα. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο: Τους κομμουνιστές και όσους άλλους αγωνιστές συμπαρατάσσονται δίπλα τους στους αγώνες.

Δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης ο αγώνας για να μορφωθούν τα παιδιά μας ολόπλευρα. Για ένα σχολείο που δεν θα βάζει πωλητήρια ή ενοικιαστήρια. Για να μην εξελιχτούν τα σχολεία των εργατικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης σε σχολεία δεύτερης και τρίτης κατηγορίας.

Δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης ο αγώνας για να προστατευτεί το εργατικό - λαϊκό εισόδημα από το κύμα ακρίβειας, τις ανατιμήσεις. Δηλαδή, όλα όσα οδηγούν σε επιδείνωση των συνθηκών ζωής για τις λαϊκές οικογένειες. Επιδείνωση που ακουμπά και το ζήτημα της στέγασης, αφού πλέον το κόστος της έχει εκτιναχθεί παντού, και εδώ στη Θεσσαλονίκη.

Εδώ στη Βόρεια Ελλάδα, συνολικά στη χώρα μας, μάθαμε να μιλάμε και με νέες έννοιες. Οπως είναι η ενεργειακή φτώχεια, η οποία θερίζει εξαιτίας και των αυξήσεων στο φυσικό αέριο και το ηλεκτρικό ρεύμα. Κι αυτό σε μια περιοχή όπου περνάνε αγωγοί φυσικού αερίου. Κι όμως, εδώ, στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης, είναι ευάλωτα ή σε κατάσταση ενεργειακής φτώχειας 190.000 νοικοκυριά! Νοικοκυριά τα οποία για να καλύψουν το αυξημένο κόστος θέρμανσης και ηλεκτροφωτισμού δεν περικόπτουν μόνο δαπάνες από την ένδυση και τη στοιχειώδη, αναγκαία και ανθρώπινη διασκέδαση των ίδιων και των παιδιών τους αλλά και από τη διατροφή τους.

Δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης ο αγώνας ενάντια στην καταστολή, που θα δυναμώνει όσο μεγαλώνει η αντιλαϊκή επίθεση. Εναν τέτοιον αγώνα, για παράδειγμα, έδωσαν εδώ οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι έχουν τη δική τους συμβολή στο πάγωμα των σχεδίων για την πανεπιστημιακή αστυνομία.

Ο αγώνας για όλα τα κρίσιμα προβλήματα ούτε έχει ημερομηνία λήξης ούτε μπορεί να μετατεθεί για αύριο. Κάθε αναβολή, κάθε καθυστέρηση θα μας πηγαίνει ακόμα πιο πίσω, θα μας στερεί ακόμα περισσότερα.

Ταυτόχρονα, όμως, αναβολή δεν μπορεί να πάρει ο αγώνας για να απεμπλακεί ο λαός μας, η χώρα μας από τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που εξελίσσονται σε όλη την περιοχή και στα οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η μετατροπή της χώρας μας σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη, με νέες βάσεις και στρατιωτικές υποδομές που εξυπηρετούν τα επιθετικά σχέδια των ιμπεριαλιστών με τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων, ανοίγει επικίνδυνους δρόμους.

Και ας αφήσουν τα κούφια λόγια, χωρίς κανένα αντίκρισμα, περί προστασίας της «ειρήνης και της ασφάλειας»! Γιατί μόνο τη γιγαντιαία απόβαση των αμερικανικών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη να δει κανείς, καταλαβαίνει πως καμιά ειρήνη δεν προστατεύεται. Εχει μεγάλο θράσος να λέει η κυβέρνηση πως «αυτά που γίνονται τώρα στην Αλεξανδρούπολη ασφαλώς και δεν έχουν επιθετικό προσανατολισμό έναντι κανενός»! Κι ότι «αυτά που ακούγονται είναι αστειότητες...».

Τι μας λένε δηλαδή ακριβώς; Οτι καμιά 70αριά επιθετικά ελικόπτερα και 1.000 οχήματα των ΗΠΑ, λίγο παραδίπλα, έφευγαν για την πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία για να πετάξουν πάνω από την περιοχή τα «περιστέρια της ειρήνης»; Και μάλιστα τα λένε αυτά την ώρα που στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ουκρανία και σε όλη την περιοχή οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και έχουν συγκεντρωθεί τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις «με το δάχτυλο στη σκανδάλη». Και μάλιστα, τα έλεγε αυτά μια μέρα μόλις μετά τη Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, που εκτόξευε πολεμικές απειλές και προειδοποιήσεις προς την ανταγωνίστρια Ρωσία.

Μήπως να μιλήσουμε για τις αστειότητες που η ίδια η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι προκάτοχοί της λένε ότι, δήθεν, η βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ μάς θωρακίζει από την επιθετικότητα της - ΝΑΤΟικής συμμάχου - Τουρκίας; Το ακριβώς αντίθετο επιβεβαιώθηκε όλα αυτά τα χρόνια.

Τι να πούμε; Για τις αστειότητες του ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών θα άνοιγε μια «νέα εποχή ασφάλειας και σταθερότητας»; Τη βλέπουμε αυτήν τη σταθερότητα σε όλα τα Βαλκάνια, όπου ξαναφουντώνουν τα σχέδια ακόμα και για αλλαγές συνόρων. Μια τεράστια πυριτιδαποθήκη εξακολουθούν να είναι τα Βαλκάνια, που το μόνο που δεν ξέρουμε είναι πότε ακριβώς θα εκραγεί.

Οι ονομαζόμενες, στα λόγια, αμυντικές Συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνηση με ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως η Γαλλία, τι είναι; Από πού κι ως πού δεν είναι επιθετικές, όταν υπηρετούν τα επιθετικά σχέδια των ιμπεριαλιστών απέναντι σε άλλους λαούς; Η αποστολή «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία, η ετοιμασία για αποστολή «μάχιμου τμήματος» στο μακελειό της γαλλικής επέμβασης στο Σαχέλ, οι ΝΑΤΟικές αποστολές σε Ανατ. Μεσόγειο, στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μεσόγειο, που ξεκάθαρα γίνονται στόχος αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, δεν έχουν επιθετικό χαρακτήρα; `Η μήπως δεν ήταν σαφής αρκετά η προειδοποίηση Πούτιν προς τον Μητσοτάκη, πρόσφατα στο Σότσι, για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην περικύκλωση της Ρωσίας από Αμερικανούς και ΝΑΤΟ;

Με τη ζωή του λαού και των παιδιών του εμείς δεν αστειευόμαστε. Γι' αυτό μπαίνουμε μπροστά. Για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Για να ξεκουμπιστούν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις από την Αλεξανδρούπολη και όλη την Ελλάδα. Για να γυρίσουν τα ελληνικά στρατεύματα από αποστολές εκτός συνόρων. Για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τις συμμαχίες της αστικής τάξης που θα ξαναματώσουν τον λαό μας.

Βασικό συμπέρασμα: Κανένας αγώνας για τα κρίσιμα προβλήματα, που βάζει όμως και στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας, δεν μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης. Γιατί πάντα μπροστά θα εμφανίζεται ο πραγματικός αντίπαλος, ο ένοχος. Θα εμφανίζεται όλο και πιο καθαρά ποιο, τελικά, είναι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Ακριβώς γιατί δεν είναι άλλο από την ίδια τη σημερινή κοινωνική οργάνωση, το κοινωνικό οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού, που θυσιάζει τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας στο βωμό του κέρδους και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Ζούμε σε ένα κράτος απόλυτα εχθρικό απέναντι στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Ακριβώς γιατί είναι ένα κράτος φτιαγμένο για να θωρακίζει την κερδοφορία των λίγων, μιας χούφτας παράσιτων, εκμεταλλευτών. Είναι ταχύτατο και αποτελεσματικό στο να θυσιάσει εργατικά - λαϊκά δικαιώματα προκειμένου να υπηρετήσει τις επενδύσεις, τα κέρδη, τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του πλούτου.

Και οπωσδήποτε, μέρος αυτού του πολιτικού προβλήματος είναι οι κυβερνήσεις, τα κόμματα που υπηρετούν αυτό το σύστημα και διαχειρίζονται την κρατική εξουσία. Τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες, αλλά και όσοι, πάλι από τους ίδιους, με μικρές παραλλαγές, προαλείφονται να «κατσικωθούν» πάλι στο σβέρκο του λαού. Κι αυτό δεν μπορούν να το κρύψουν ούτε τα ψεύτικα φωτοστέφανα που κάποιοι φόρεσαν ούτε οι σκουριασμένες ταμπέλες που έβαλαν, όπως αυτή της δήθεν «προοδευτικής κυβέρνησης».

Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας πως «προοδευτική δημοκρατική παράταξη σημαίνει μέτωπο απέναντι στη δεξιά»! Μωρέ τι μας λες... Μήπως δεν είναι αυτή η ίδια «δεξιά», η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία διεκδικεί μερίδιο από την «πρόοδο» και τη «δημοκρατία» τους; «Προοδευτικές» βαφτίζει και ο Μητσοτάκης τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησής του, στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, προοδευτικό λέει και τον νόμο - έκτρωμα του Χατζηδάκη.

Αλλά τι γίνεται όταν αυτή η «προοδευτική, δημοκρατική παράταξη» του ΣΥΡΙΖΑ και όσων άλλων επιδιώκει να την απαρτίσουν, ψηφίζει τα ίδια νομοσχέδια με τη «δεξιά», όπως κάνει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ αυτά τα δύο χρόνια; Πάνω από τα μισά νομοσχέδια έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ. Για να μην πω για το ΚΙΝΑΛ, που το έχει απογειώσει αυτό.

Τι γίνεται όταν οι δυνάμεις της δήθεν προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης κατεβαίνουν μαζί σε εργατικές ομοσπονδίες και σωματεία, για να μην περάσουν στα χέρια των ταξικών, των αγωνιστικών δυνάμεων; Τι γίνεται όταν αυτή η «προοδευτική δημοκρατική παράταξη» μοιράζεται την ίδια στρατηγική, παρά τις μικρές επιμέρους διαφορές, με τη «δεξιά», για την καπιταλιστική ανάκαμψη, που περνάει μέσα από την «πράσινη μετάβαση» ή για την ΕΕ, αλλά και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ;

Απ' ό,τι φαίνεται η «προοδευτική δημοκρατική παράταξη» μπάζει πολλά νερά, προφανώς από τα δεξιά. Οχι τώρα, προ πολλού... Βλέπετε, «κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια».

Αλλά σήμερα, πλέον, κανείς δεν μπορεί να λέει ότι δεν ήξερε, όταν αυτή η «προοδευτική δημοκρατική παράταξη» έφτασε, αρκετές φορές μέχρι τώρα, να συγκυβερνήσει με τη «δεξιά». Θυμούνται οι πιο παλιοί «το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές προοδευτικές δυνάμεις», που τελικά όχι μόνο συγκυβέρνησαν με τη ΝΔ αλλά έφεραν και τα μνημόνια.

Και με την ευκαιρία, σήμερα που είναι και ο δεύτερος γύρος των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Αν ο απλός κόσμος φτάνει μέχρι την κάλπη με την προσδοκία ότι αυτό το κόμμα μπορεί να αλλάξει στρατηγική, του λέμε ειλικρινά πως θα διαψευστεί για μια ακόμα φορά οικτρά. Γιατί η αντιλαϊκή στρατηγική δεν μεταλλάσσεται. Παραμένει αντιλαϊκή, αντεργατική!

Αν πάλι φτάνει στην κάλπη με την προσδοκία πως μπορούμε να επιστρέψουμε πάλι πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες, με περισσότερο κοινωνικό κράτος και μείωση κάποιων κοινωνικών ανισοτήτων αισθητά, του λέμε πως πάλι θα διαψευστεί. Ο καπιταλισμός, αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, δεν μπορεί να γυρίσει πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες. Αυτές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Κάθε βήμα που θα κάνει μπροστά θα είναι και ένα βήμα πίσω για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, θα είναι ένα παραπέρα βήμα αύξησης της εκμετάλλευσής τους. Εστω και το παραμικρό που μπορεί να τους δώσει το κράτος και οι υπηρεσίες του, θα το πληρώνουν ξανά, διπλά και τριπλά, με τη φορολογία, τις ανατιμήσεις. Είναι τουλάχιστον αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως σ' ένα σύστημα που στηρίζεται στη μεγαλύτερη ανισότητα, αυτήν της ιδιοποίησης του πλούτου που παράγουν οι πολλοί από μια μικρή μειοψηφία, μπορούν να μειωθούν πραγματικά οι κοινωνικές ανισότητες.

Τα δικά τους στοιχεία από τα δικά τους επιτελεία ομολογούν πως οι κοινωνικές ανισότητες μεγαλώνουν, παντού, σε όλο τον κόσμο. Και εκεί που κυβερνούν σοσιαλδημοκράτες και εκεί που κυβερνούν νεοφιλελεύθεροι ή και κυβερνήσεις συνεργασίας μεταξύ τους. Ολα τα στοιχεία καταδεικνύουν αύξηση των ανισοτήτων αναφορικά με την υγεία, την κοινωνία, το φύλο και τη φυλή, στη διάρκεια της πανδημίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ετήσιος παγκόσμιος κατάλογος με τους δισεκατομμυριούχους περιλαμβάνει έναν κατάλογο μόλις με 2.755 άτομα σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι έχουν συνολικό πλούτο 13,1 τρισ. δολάρια, αυξημένο από τα 8 τρισ. δολάρια που ήταν πέρυσι.

Η συμπόρευση στην οποία καλεί το ΚΚΕ είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει ανάσα και ελπίδα, να δώσει διέξοδο στις αγωνίες κι αναζητήσεις προοδευτικών, αγωνιστών, ριζοσπαστών, αριστερών ανθρώπων, που τα προηγούμενα χρόνια πληγώθηκαν και προδόθηκαν, δοκιμάζοντας τη μία διάψευση μετά την άλλη.

Από τη διάψευση προσδοκιών από τη σοσιαλδημοκρατία, την όλη πορεία εκφυλισμού του ΠΑΣΟΚ, που σήμερα το σύστημα προσπαθεί να το ξαναστήσει στα πόδια του, μέχρι την απογοήτευση της δήθεν «πρώτη φορά αριστεράς», που τροφοδότησε ένα νέο κύμα μοιρολατρίας κι αποστράτευσης, της λογικής τού «δεν γίνεται τίποτε».

Η συμπόρευση με το ΚΚΕ δεν είναι σημαία ευκαιρίας για ανεμομαζώματα - ανεμοσκορπίσματα, για τυχοδιωκτικές συμφωνίες και συμμαχίες κορυφών που - όπως αποδείχτηκε - το μόνο που κάνουν είναι να υπηρετούν τις πρόσκαιρες εκλογικές σκοπιμότητες αυτών των «κορυφών». Σε αντίθεση με άλλους, δεν αντιμετωπίζουμε αυτόν τον κόσμο ως προεκλογικό ντεκόρ ή ως ένα άθροισμα σε διαδικασίες ανάδειξης αρχηγών κομμάτων που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική δημοκρατία και συμμετοχή.

Η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ εκφράζεται πάνω απ' όλα με την πραγματική ζωντανή συμμετοχή, την ενεργητική συμβολή μέσα στους φορείς των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, του κινήματος των βιοπαλαιστών αγροτών και επαγγελματιών στους καθημερινούς αγώνες. Εκεί δηλαδή που πραγματικά πιάνει τόπο και γονιμοποιείται η συζήτηση, ο διάλογος, η διαφωνία, αλλά κι εκεί που πραγματικά μπορεί να χτιστεί μια πραγματικά ελπιδοφόρα κοινωνική συμμαχία.

Μια κοινωνική συμμαχία που δεν θα κάνει απλά έναν αγώνα οπισθοφυλακής, έναν αγώνα αμυντικό απέναντι στη σημερινή επίθεση, αλλά θα περνάει στην αντεπίθεση, θα αλλάζει συσχετισμούς παντού, θα συγκεντρώνει δυνάμεις ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, τον καπιταλισμό, τα μονοπώλια, τις διεθνείς τους συμμαχίες και τις κυβερνήσεις τους. Θα αξιοποιεί κάθε δυσκολία, ρωγμή κι αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα, με σκοπό να περνάει ο λαός και το κίνημά του σε καλύτερες θέσεις, μέχρι τη ριζική ανατροπή για την εξουσία.

Κι όχι για να επουλώνει αυτές τις ρωγμές, στο όνομα κάποιων δήθεν «προοδευτικών», «φιλολαϊκών» κυβερνητικών λύσεων εντός του συστήματος ή στο όνομα κάποιων κυβερνητικών σχημάτων, που έχουν ορισμένοι στο μυαλό τους και τα οποία δήθεν θα πυροδοτήσουν θετικές ανατρεπτικές εξελίξεις, κάτι το οποίο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ και πουθενά. Αντίθετα - όπου δοκιμάστηκαν και στην Ελλάδα με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - πυροδότησαν τον συμβιβασμό και την απογοήτευση, έδωσαν πολύτιμη ανάσα στο σύστημα, χρόνο και περιθώριο για την ανασύνταξη των δυνάμεών του ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Ελάτε μαζί μας για να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σας καλούμε να στηρίξετε με τη δράση σας αυτήν τη μεγάλη πρωτοβουλία που παίρνει το ΚΚΕ. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια πραγματικά ελπιδοφόρα διέξοδο, για το σήμερα και το αύριο. Για τις εξεγέρσεις του μέλλοντός μας, τον σοσιαλισμό!