Με την «προβιά» μιας «μη κυβερνητικής οργάνωσης» που χρηματοδοτείται από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και ελληνικές εταιρίες που φιλοδοξούν να πάρουν μέρος στη λεηλασία του Ιράκ, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής στον τομέα της εκκαθάρισης ναρκοπεδίων. Ετσι λοιπόν έχουμε ελληνική συμμετοχή από το παράθυρο στην κατοχή και λεηλασία του Ιράκ. Το γεγονός επιβεβαιώνεται με αφορμή τη φωτογραφία του πρακτορείου «Ασοσιέιτεντ Πρες», που δημοσίευσε την Πέμπτη στην πρώτη σελίδα ο «Ρ», όπου εμφανίζεται Ελληνας ναρκαλιευτής εν δράσει στη Χίλαχ του Ιράκ.

Η συμμετοχή αυτή γίνεται με τον μανδύα μιας εμφανιζόμενης ως ελληνικής μη κυβερνητικής οργάνωσης με διεθνή δραστηριότητα στον τομέα της αποναρκοθέτησης, της οργάνωσης ΙΜΙ (International Mine Initiative - διεθνής πρωτοβουλία για τις νάρκες). Η εν λόγω οργάνωση χρηματοδοτείται κατευθείαν από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και διάφορες εταιρίες, ανάμεσά τους και κατασκευαστικές, οι οποίες ενδεχομένως διεκδικούν μερίδιο από την «πίτα» της λεγόμενης «ανοικοδόμησης» του Ιράκ.

Να σημειωθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έχει αποκλείσει από την επιχείρηση της λεγόμενης «ανοικοδόμησης» του Ιράκ, ονομαστικά τις χώρες που δε συμμετείχαν στον πόλεμο, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, ενώ ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ έχει κάνει λόγο για 48 χώρες ανάμεσά τους και 12 «κρυφές» που η συμμετοχή τους στον πόλεμο εκτιμάται από τις ΗΠΑ που θα επιτρέψουν σε εταιρίες από τις χώρες αυτές, να πάρουν μέρος στο πλιάτσικο. Πάντως, με τα ίδια αρχικά ΙΜΙ δραστηριοποιείται και μια ισραηλινή πολεμική βιομηχανία η «Israel Military Industries Ltd.», η οποία παράγει βόμβες και οβίδες διασποράς, που σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιεν» χρησιμοποιήθηκαν από το βρετανικό στρατό στο Ιράκ. Η ίδια ισραηλινή εταιρία δραστηριοποιείται και στον τομέα της αποναρκοθέτησης. Δηλαδή οι ίδιες εταιρίες που ρίχνουν τις βόμβες, έρχονται στη συνέχεια να πάρουν μέρος στην εκκαθάριση των περιοχών, όπου σε επόμενη φάση κατασκευαστικές και άλλες εταιρίες θα αναπτύξουν τη δραστηριότητά τους στα πλαίσια της «ανοικοδόμησης».

Η υπόθεση αυτή βγάζει στην επιφάνεια το όλο ζήτημα του ρόλου των λεγομένων «μη κυβερνητικών οργανώσεων» (ΜΚΟ). Οι οργανώσεις αυτές σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν σαν το μακρύ χέρι κρατών για την άσκηση συγκεκριμένης πολιτικής, ακόμα και αν αυτές οι οργανώσεις έχουν «φιλανθρωπικό» χαρακτήρα. Να σημειωθεί ότι το ΝΑΤΟ δίνει ιδιαίτερα έμφαση στην ενίσχυση και δραστηριοποίηση τέτοιων οργανώσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα ΝΑΤΟικό υποκατάστημα, η «Ελληνική Ενωση για την Ατλαντική και Ευρωπαϊκή Συνεργασία», στα πλαίσια του 13ου ετήσιου διεθνούς συμποσίου που ολοκληρώθηκε χτες στο Ζάππειο, ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν εντάσσει και αυτό με τίτλο «ΝΑΤΟ και μη κυβερνητικές οργανώσεις, νέες αποστολές, νέοι ρόλοι, νέες προκλήσεις».

Η ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθεια για συγκάλυψη του όλου θέματος, πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι η συγκεκριμένη οργάνωση είναι μη κυβερνητική και ασχολείται με ρόλο «ανθρωπιστικό». Αποσιωπάται βέβαια ότι η οργάνωση αυτή δρα στο πλευρό των αμερικανικών και βρετανικών στρατευμάτων κατοχής και κάνει άρση ναρκοπεδίων όχι για να μην σκοτώνεται ο λαός του Ιράκ αλλά για να μπορούν πιο άνετα τα κατοχικά στρατεύματα να κάνουν τη δουλιά τους. Επίσης ο κυβερνητικός ισχυρισμός δεν ανατρέπει το γεγονός ότι η ΙΜΙ λειτουργεί ως προπομπός των ελληνικών επιχειρήσεων που εξάλλου τη χρηματοδοτούν, όπως βέβαια τη χρηματοδοτεί και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Ενώ, σύμφωνα δε με ορισμένες πληροφορίες, η οργάνωση αυτή έχει συνεργαστεί και με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στα πλαίσια της σήμανσης ναρκοπεδίων στον Εβρο για την προστασία από τις νάρκες των λαθρομεταναστών.

Η συγκεκριμένη οργάνωση, η ΙΜΙ, που ιδρύθηκε το 2000, έχει ιστοσελίδα στο ίντερνετ, όπου γίνεται αναφορά στην αποστολή της και στους χορηγούς της, ανάμεσά τους το υπουργείο Εξωτερικών, η κατασκευαστική ΔΙΕΚΑΤ, η εφημερίδα ΑΞΙΑ, η τράπεζα Omega Bank, η εταιρία Forthnet, που δραστηριοποιείται στις τηλεπικοινωνίες και η εταιρία κινητής τηλεφωνίας Vodafone. Η οργάνωση σύμφωνα επίσης με όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα της, αποτελείται από 100 άνδρες διασπαρμένους σε 20 ομάδες. Σήμερα μια ομάδα 20 ανδρών βρίσκεται στο Ιράκ.