ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 14 Νοέμβρη 2002
Σελ. /32
Η στάση του ΚΚΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατανοούμε την αμηχανία και την ένδεια επιχειρημάτων ορισμένων παρατρεχάμενων της κυβέρνησης. Μη μπορώντας να αντιτάξουν τίποτε το συγκεκριμένο και ουσιαστικό, για να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική της αποδοχής ουσιαστικά του απαράδεκτου «σχεδίου Ανάν», σπεύδουν να καταλογίσουν σε κάθε αντίθετη φωνή είτε τάσεις αρνητισμού (άρνηση κάθε λύσης), είτε εθνικισμού, λαϊκισμού και πατριδοκαπηλίας.

Και δε λέμε, υπαρκτές ήταν και είναι και οι τέτοιες φωνές. Και, μάλιστα, αρκετές φορές έχουν συμπορευτεί με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και με όλους όσοι ερωτοτροπούν σήμερα με την προτεινόμενη λύση της νομιμοποίησης των τετελεσμένων και της συγκεκαλυμμένης, αλλά επίσημης, διχοτόμησης της Κύπρου. (Να θυμίσουμε, μήπως, τα περί ενιαίου αμυντικού δόγματος, κλπ.;)

Το ΚΚΕ και η πολιτική του, όμως, δεν είχαν ποτέ και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις αντιλήψεις αυτές ή στέκονταν και στέκονται ξεκάθαρα εχθρικά απέναντί τους, κυρίως έναντι του εθνικισμού. Το ΚΚΕ πάλεψε και παλεύει για την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ. Για να υπάρξει μια Κύπρος πραγματικά ανεξάρτητη, κυρίαρχη και δημοκρατική, με το λαό της (Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους κλπ.) ουσιαστικό αφέντη στη χώρα του. Και όχι μόνον αγωνίστηκε και αγωνίζεται με συνέπεια για τους στόχους αυτούς. Πρότεινε πολλές φορές και τις αναγκαίες γι' αυτό πολιτικές και τα μέσα για την προώθησή τους, ώστε η συμπαράσταση της Ελλάδας στον κυπριακό λαό να αποκτήσει ουσιαστικό και αποτελεσματικό χαρακτήρα και περιεχόμενο. Ας απολογηθούν, λοιπόν, όσοι ποτέ δε συμφώνησαν με τα παραπάνω.

Ανωθεν εντολές... .

Μαθαίνουμε, ότι στα κρατικά και ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια έφτασαν «εντολές», συνοδευόμενες από το απαραίτητο περίβλημα των εθνικών αναγκαιοτήτων, των κρίσιμων ωρών κλπ κλπ, οι οποίες απαιτούν την ελαχιστοποίηση των εκπομπών για το μεγάλο θέμα των ημερών και, μάλιστα, όσες γίνουν πρέπει να ανταποκρίνονται σε μια σειρά... αυστηρές προδιαγραφές. Με δυο λόγια, για να φτάσει σε τηλεοπτικό στούντιο άνθρωπος που κατακρίνει το «σχέδιο Ανάν» - ιδιαίτερα εκπρόσωπος του ΚΚΕ - και, ακόμη περισσότερο, για να βγει «στον αέρα» η άποψή του, θα περνά από χίλια δυο εμπόδια και κόσκινα.

Είναι σωστές οι πληροφορίες μας; Δεν περιμένουμε απάντηση. Η πράξη των επόμενων ημερών θα είναι περισσότερο κι από αρκετή, για να καταλάβουν όλοι τι γίνεται...

Ο μύθος της σκληρής διαπραγμάτευσης

Επειδή, τόσο ο Κ. Σημίτης όσο και διάφοροι άλλοι επιχειρούν να δημιουργήσουν την εντύπωση, ότι πολλά σημεία του «σχεδίου Ανάν» μπορεί ν' αλλάξουν στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων -π.χ. συχνά πυκνά μεταχειρίζονται τις λέξεις «σκληρή διαπραγμάτευση» - θεωρούμε απαραίτητο να σημειώσουμε τα εξής:

Πρώτον, η αποδοχή του «σχεδίου Ανάν», ως «αφετηρία διαπραγμάτευσης», σημαίνει την άνευ όρων αποδοχή της βασικής λογικής του και, επομένως, την τοποθέτηση της οριστικής ταφόπλακας στις προηγούμενες και σε αντίθετη κατεύθυνση ευρισκόμενες, αποφάσεις του ΟΗΕ. Δεύτερον, τα περιθώρια της όποιας διαπραγμάτευσης, σε περίπτωση αποδοχής του σχεδίου ως «αφετηρία διαπραγμάτευσης», είναι πολύ περιορισμένα - αν όχι ανύπαρκτα - τόσο από την άποψη του χρόνου που διατίθεται γι' αυτήν, όσο και από την άποψη του περιεχομένου. Εκτός των όσων έχουν ήδη γίνει γνωστά για τα χρονικά περιθώρια, πρέπει να σημειωθεί, πως η όποια αλλαγή επιμέρους σημείων του σχεδίου, προϋποθέτει ως απαράβατη προϋπόθεση τη συμφωνία και των δύο μερών. Σε αντίθετη περίπτωση παραμένει ως μοναδική λύση, ό,τι περιλαμβάνει η προτεινόμενη λύση από το ΓΓ του ΟΗΕ.

Κι όλ' αυτά, μέσα στο γνωστό περιβάλλον των πολύμορφων και έντονων πιέσεων και εκβιασμών, που ασκούνται σε βάρος της Κύπρου.

Προς Β. Λυριτζή και Δ. Οικονόμου

Εκπομπή «Εκτός» ΝΕΤ

Ναι, έτσι είναι παιδιά. Τίποτε δεν ήξερε η ΣΙΑ για το απριλιανό πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967. Ούτε και για το μετέπειτα πραξικόπημα της χούντας ενάντια στον Μακάριο και την κατοπινή εισβολή της Τουρκίας στο πολύπαθο Νησί. Δίκιο έχετε και για τις μετέπειτα εξελίξεις. Καθόλου δεν ανακατεύονται οι Αμερικανοί και οι υπόλοιποι «σύμμαχοι» στο ΝΑΤΟ και «εταίροι» μας στην πρώην ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Τι τους νοιάζει αυτούς τι συμβαίνει στην Κύπρο. Ασε, που δεν ξέρουν καλά καλά, πού βρίσκεται το πολύπαθο Νησί...

Και μη σας απογοητεύει το γεγονός πως η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας θεωρεί τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις πρωτίστως υπεύθυνες για την κυπριακή τραγωδία (Γεγονός, βέβαια, που καθόλου δεν αναιρεί τις πελώριες ευθύνες εγχώριων δυνάμεων). Απλώς - όπως είπατε άλλωστε - ο λαός μας είναι θύμα των... μοντέρνων αντιλήψεων συνωμοσιολογίας. Ευτυχώς που υπάρχετε κι εσείς και βάζετε τα πράγματα στη θέση τους...

Τα διεθνή...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ την περίεργη τακτική της η κυβέρνηση για το Κυπριακό και πρωταγωνιστής είναι ο πρωθυπουργός. Από τη μια «σκίζονται» περί «αποφάσεων που θα πάρει ο κυπριακός λαός» και από την άλλη διατυπώνουν γνώμη σε πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Αλλωστε, όπως τα εξήγησε ο Κώστας Σημίτης χθες «ναι μεν» οι αποφάσεις θα ληφθούν από την Κύπρο, «αλλά» η ενταξιακή πορεία είναι «Ταμπού», πανάκεια, στόχος πάνω από κάθε στόχο κλπ κλπ.

Είναι προφανές ότι στον κεντρικό κυβερνητικό πυρήνα πολύ μεγαλύτερη σημασία δίνουν στο «κοινοτικό κεκτημένο» (μας ζάλισαν πια μ' αυτό), παρά στο τουρκικό (παράνομα) κεκτημένο.

ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ οι επιθεωρητές του ΟΗΕ στο Ιράκ μετά την απόφαση της χώρας να δεχτεί το τελεσίγραφο του Οργανισμού. Προφανώς θα ανασάνουν για λίγο οι διάφοροι κύκλοι των διεθνών χρηματιστηρίων.

Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι -όπως έχουμε δει και παλιότερα- αυτές οι επιθεωρήσεις ακόμα κι αν αλλάξουν τα διαθέσιμα στοιχεία, κάθε άλλο παρά αλλάζουν τις προθέσεις αυτών που τις οργανώνουν.

Κι όταν οι ΗΠΑ θέλουν να κάνουν κάτι, ξέρουν τους τρόπους να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα. Μην αμφιβάλλετε καθόλου γι' αυτό.

Στο ΜΕΤΑΞΥ, τα ισραηλινά τεθωρακισμένα καταλαμβάνουν τη μια μετά την άλλη τις παλαιστινιακές περιοχές και συνεχίζουν τις δολοφονίες, είτε έχει ασταθή είτε σταθερή κυβέρνηση το Ισραήλ. Τα Ηνωμένα Εθνη φυσικά και η «διεθνής κοινότητα» ανησυχούν για το οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν.

Βλέπετε, το Ισραήλ δεν έχει «όπλα μαζικής καταστροφής» με μεγάλο βεληνεκές όπως λένε ότι έχει το Ιράκ. Το βεληνεκές των Ισραηλινών είναι μικρό και αγγίζει μόνο τους Παλαιστινίους (αν και έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορούν να διευρύνουν τη δράση τους).

Οπως και να έχει πάντως, τα κριτήρια στον πλανήτη, για να κρίνει κάνεις τις εξελίξεις παραμένουν αμερικανο-ΝΑΤΟικού τύπου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αντιδημοκρατική Πρόκληση

Η καταδίκη των επτά μελών της ΚΝΕ, σπουδαστών του ΤΕΙ Καλαμάτας, δικαίως προκαλεί τα αισθήματα όχι μόνον του λαού της Καλαμάτας, των δυνάμεων του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, αλλά και γενικότερα τον ελληνικό λαό. Γιατί μ' αυτήν την πρωτοφανή καταδικαστική απόφαση - με την κατηγορία της αναγραφής συνθημάτων που χρησιμοποιούν οι πάντες, κόμματα, οργανώσεις κλπ. - ποινικοποιείται και καταδικάζεται ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, γενικότερα η λαϊκή πάλη.

Τα κρούσματα, δυστυχώς, ακολουθούν το ένα το άλλο: Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις καταδίκες μαθητών, αγροτών από τα δικαστήρια, που επίσης αποδεικνύουν την ποινικοποίηση των διεκδικητικών αγώνων και που συνεχίζονται. Η τρομοκρατία συνδικαλιστών και άλλων αγωνιστών εντείνεται, όπως π.χ. η περίπτωση του στελέχους του ΠΑΜΕ και γραμματέα του ΕΚΑ Γιώργου Πέρρου που συνελήφθη δίκην εγκληματία και με χειροπέδες, γιατί υπεράσπιζε τα δικαιώματα εργαζομένων στο πολυκατάστημα του «Φωκά». Ενώ επίκειται και η προγραμματισμένη δίκη στο Κιλκίς φιλειρηνιστών που τόλμησαν, στα πλαίσια του συλλογικού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα του λαού μας, να βάλουν εμπόδια στα αμερικανοΝΑΤΟικά άρματα που, παράνομα, διασχίζοντας τη χώρα, πήγαιναν για ενίσχυση του εγκληματικού έργου των αμερικανοΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία.

Ετσι, η καταδίκη των νέων κομμουνιστών, επειδή έγραφαν συνθήματα κατά της προκλητικής επίσκεψης του Αμερικανού πρεσβευτή στην Καλαμάτα, δεν προκαλεί απλώς, αλλά εντείνει τις ανησυχίες σε όσους θέλουν να σκέπτονται και γνωρίζουν τουλάχιστον την πρόσφατη ιστορία του τόπου: Οπως μας το υπενθύμισε, από το «Ρ», ο Ε. Μαχαίρας, η απόφαση αυτή είναι επικίνδυνη γιατί: Πρώτον είναι «νομικά αβάσιμη» (αφού παίρνεται δίχως να υπάρχει έγκληση παθόντος). Δεύτερον αποτελεί «πολιτική δίωξη» διότι όλα τα κόμματα και οργανώσεις γράφουν στους τοίχους, αλλά - και καλώς - δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, ενώ καταδικάζονται μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ γι' αυτό. Τρίτον «είναι απόφαση σκοπιμότητας» για την ικανοποίηση του Αμερικανού πρεσβευτή Τ. Μίλερ, του οποίου η επίσκεψη στην Καλαμάτα ήταν ανεπιθύμητη από το λαό της πόλης. Ετσι, η απόφαση αυτή μας επαναφέρει στις συνθήκες του 1940-50, που με δίκες σκοπιμότητας διώκονταν τότε οι αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης και συνέβησαν όσα τραγικά για τον τόπο.

Και, βεβαίως, η απαράδεκτη αυτή απόφαση, καταδικαστέα από το λαό, πρέπει να αναιρεθεί, να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή, αλλά κυρίως να αποτελέσει μια ακόμη αφορμή για να δυναμώσει το μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στην κρατική τρομοκρατία. Η απόφαση αυτή αφορά κάθε εργαζόμενο, ανεξάρτητα από ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση, γιατί τέτοιες αποφάσεις μόνο δεινά προοιωνίζονται για τον πολύπαθο λαό μας. Και είναι θετικό ότι, ήδη, σύσσωμη η κοινωνία και οι φορείς της Μεσσηνίας - και ευρύτερα - καταδικάζουν την απόφαση και συμπαρίστανται στους νέους κομμουνιστές - σπουδαστές που καταδικάστηκαν. Αλλά απαιτείται ο ελληνικός λαός να επαγρυπνεί για την προστασία των ατομικών και συλλογικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεών του ενάντια σ' όσους τα επιβουλεύονται... Η ανατριχίλα αυτής της απόφασης μπορεί να αφυπνίσει τις λαϊκές συνειδήσεις για δράση, τώρα!


Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ