Οι 15 ηγέτες της ΕΕ, οι χώρες των οποίων ανήκουν στην Ευρωζώνη, που συνήλθαν εκτάκτως στο Παρίσι το βράδυ της Κυριακής, πρόσφεραν τα πάντα στο χρηματιστικό κεφάλαιο, προσδοκώντας ότι με τον τρόπο αυτό θα «θεραπεύσουν» την καπιταλιστική κρίση, που βέβαια δεν περιορίζεται στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Συγκεκριμένα, οι 15 ηγέτες της ευρωζώνης συμφώνησαν σε ένα κοινό σχέδιο δράσης που θα εγγυάται το διατραπεζικό δανεισμό για πέντε χρόνια (!), ενώ δεσμεύτηκαν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένου και της κρατικοποίησής τους, προκειμένου να μην αφήσουν καμία σημαντική τράπεζα να κλείσει!

Ολα τα μέτρα πάρθηκαν στο όνομα της «αποκατάστασης της εμπιστοσύνης μεταξύ των τραπεζών», ενώ επιχειρήθηκε να πλασαριστούν ως μέτρα που προστατεύουν τα συμφέροντα των φορολογουμένων! Παράλληλα, με δεδομένο ότι έχει απορριφθεί η πρόταση για δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού ταμείου εξαιτίας της αντίδρασης της Γερμανίας, αποφασίστηκε να αναλάβουν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών να δημιουργήσουν η κάθε μία ένα ξεχωριστό «Ταμείο» και να καθορίσουν μέχρι αύριο τα ποσά που θα διαθέσουν σε εθνικό επίπεδο για τη σωτηρία των τραπεζών. (Ηδη χτες ανακοινώθηκαν συγκεκριμένα ποσά: Η Γερμανία 480 δισ. ευρώ, η Γαλλία 360 δισ. ευρώ, η Βρετανία 64 δισ. ευρώ, η Ισπανία 100 δισ. ευρώ κοκ). Συνολικά υπολογίζεται ότι το τελευταίο διάστημα οι κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν διαθέσει πάνω από 1,4 τρισεκατομμύρια ευρώ (!) για τη διάσωση του χρηματοοικονομικού συστήματος.

Προκειμένου να περιορίσουν το μέγεθος της κρίσης οι ηγέτες της ΕΕ και η Κομισιόν εξετάζουν την ίδια στιγμή το ενδεχόμενο να εξαντλήσουν τα όρια «ευελιξίας» του Συμφώνου Σταθερότητας, αναγνωρίζοντας ότι θα υπάρξει επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών λόγω της κρίσης. Ταυτόχρονα, βέβαια, προσπαθούν να μην πληγεί η ουσία του Συμφώνου. Χτες η Κομισιόν αναγνώρισε ότι ο στόχος για μηδενικά δημοσιονομικά ελλείμματα στις χώρες της Ευρωζώνης, έως το 2010, είναι δύσκολος, δεδομένης της οικονομικής επιβράδυνσης και της οικονομικής κρίσης.

Η Αμέλια Τόρες, εκπρόσωπος Τύπου του Επιτρόπου αρμόδιου για την οικονομία, Χοακίν Αλμούνια, δήλωσε από τις Βρυξέλλες ότι τον Απρίλη του 2007, που τέθηκε ο στόχος περί μηδενικών ελλειμμάτων από τους υπουργούς Οικονομίας της Ευρωζώνης στο Βερολίνο, ήταν περίοδος ανάπτυξης, σε αντίθεση με σήμερα.

Η εκπρόσωπος τόνισε ότι για το 2008 η Επιτροπή προβλέπει στην Ευρωζώνη ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 1,3% και 1,4% στην ΕΕ των 27 χωρών-μελών. «Δηλαδή - συμπλήρωσε - ο ρυθμός ανάπτυξης το 2008 θα είναι κατώτερος σε σχέση με αυτόν του 2007, λόγω των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης».

Ηδη ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Μ. Στάινμπρουκ, έσπευσε να ανακοινώσει χτες ότι η Γερμανία είναι υποχρεωμένη να εγκαταλείψει το στόχο για μηδενικό δημοσιονομικό έλλειμμα, έως το 2011.

Επίσης η Αμ. Τόρες υπενθύμισε ότι στις 23 Οκτώβρη η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία αναμένεται να ανακοινώσει τα οριστικά στοιχεία για την οικονομική κατάσταση των κρατών-μελών, ενώ στις 3 Νοέμβρη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ανακοινώσει τις «φθινοπωρινές προβλέψεις» της για την οικονομία των κρατών -μελών το 2008 και το 2009.

Ταυτόχρονα οι Βρυξέλλες κάνουν τα «στραβά μάτια» στην κατάφωρη παραβίαση των κανόνων της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων, χάρη της σωτηρίας των τραπεζών και της αντιμετώπισης της κρίσης. Ωστόσο θέλουν να διατηρηθούν σε ισχύ όταν πρόκειται για ενίσχυση κρατικών επιχειρήσεων.

Η ευρωπαϊκή οικονομία θα μπορούσε να «βυθιστεί στο χάος» χωρίς τους κανόνες κρατικών ενισχύσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δήλωσε η Ευρωπαία επίτροπος αρμόδια για τον ανταγωνισμό, Νίλι Κρους.

«Αν διακόψουμε ή εγκαταλείψουμε την πολιτική του ανταγωνισμού θα δημιουργήσουμε μια ζούγκλα», τόνισε η ίδια.

«Δε μας χρειάζεται αυτή η Αγρια Δύση», είπε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας πως η κατάργηση των κανόνων ανταγωνισμού θα αποτελέσει «συνταγή για το χάος». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ανακοινώσει πολύ σύντομα οδηγίες για την εφαρμογή των κανόνων κρατικών ενισχύσεων «δίνοντας στα κράτη-μέλη σαφείς κατευθυντήριες γραμμές για την ενίσχυση του οικονομικού συστήματος με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργεί θετικά τόσο για την οικονομία όσο και για το φορολογούμενο», επισήμανε η επίτροπος.

Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν δήλωσε χτες ότι αυτό που χρειάζεται είναι μία μεγάλων διαστάσεων μεταρρύθμιση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος κατά τα πρότυπα «ενός νέου Μπρέτον Γουντς». «Πρέπει να οργανώσουμε ένα νέο Μπρέτον Γουντς, να αρθρώσουμε μία νέα διεθνή χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική για τα επόμενα χρόνια», τόνισε ο Μπράουν μιλώντας σε στελέχη του Σίτι, λίγες ώρες αφότου οριστικοποίησε το κυβερνητικό σχέδιο διάσωσης των τραπεζών.

Σημειώνεται ότι η διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς, πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή εκπροσώπων 44 χωρών τον Ιούλη του 1944 στις ΗΠΑ και έθεσε τις βάσεις των κανονιστικών διατάξεων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ανοίγοντας το δρόμο στη δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, δήλωσε χτες ότι μετά το σχέδιο που ανακοινώθηκε το Σαββατοκύριακο στη Ζώνη του ευρώ, πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη.

Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζεται, για τις αποφάσεις της έκτακτης Συνόδου των ηγετών της Ευρωζώνης:

«Το σχέδιο των ηγετών της Ευρωζώνης, πρέπει να ξεσηκώσει την οργή και την αντίδραση των λαϊκών στρωμάτων. Είναι σχέδιο για τη σωτηρία του τραπεζικού κεφαλαίου και φορτώνει νέα τεράστια βάρη στους εργαζόμενους και στους μικρομεσαίους. Δε βάζει φρένο στη σημερινή φτώχεια και ανεργία, στους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις που οδηγούν τις λαϊκές δυνάμεις στην υπερχρέωση. Είναι συμφωνία με στόχο να διασωθεί όλη η διαδικασία που καταλήγει σε συγκέντρωση αμύθητων κερδών βγαλμένων από το μόχθο και το αίμα των μισθωτών εργαζομένων σε όλο τον κόσμο.

Γι' αυτό έχει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των άλλων μηχανισμών της ΕΕ, αποδείχνοντας ότι οι αποφάσεις πολιτικών οργάνων, οικονομικών επιτελείων των μονοπωλίων είναι ενιαίες, όπως και πριν έτσι και τώρα. Η κρατική στήριξη ακόμα και η κρατικοποίηση τραπεζών δεν είναι αριστερή και φιλολαϊκή πολιτική, δε γίνεται για να διασφαλιστούν οι αποταμιεύσεις των μικροκαταθετών. Είναι η συνέχεια της πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και ιδιωτικοποιήσεων, προσαρμοσμένη στη φάση της ύφεσης και της κρίσης.

Αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να ματαιώσουν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Δεν αντιμετωπίζουν την αιτία, την αδυναμία αναπαραγωγής του υπερσυγκεντρωμένου κεφαλαίου. Γι' αυτό είναι μεγάλο και επικίνδυνο ψέμα ότι τα κρισιακά φαινόμενα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η επερχόμενη ύφεση είναι η αποτυχία ενός διαχειριστικού μοντέλου.

Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν τα νέα δεινά που τους επιφυλάσσουν η ΕΕ και τα κόμματα που υπηρετούν το κεφάλαιο. Να "γυρίσουν την πλάτη" σε "μάγους" και "σωτήρες", παλιούς και νέους "κρατιστές", αυτούς τους ίδιους που σήμερα ανακαλύπτουν τα πλεονεκτήματα της κρατικής επιδότησης, ενώ στη δεκαετία του 1990 ανακάλυπταν τα μειονεκτήματά της. Ο μόνος δρόμος για να μην πληρώσουν οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι είναι να οξύνουν την ταξική πάλη, να αξιοποιήσουν τα μοναδικά τους όπλα και να περάσουν στην αντεπίθεση με αντιμονοπωλιακή συμμαχία και ισχυρό ΚΚΕ.

Ο λαϊκός μονόδρομος είναι της απειθαρχίας, της ανυπακοής στην ΕΕ και τα κόμματά της. Την κρίση να πληρώσουν οι τράπεζες και τα μονοπώλια. Πραγματικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων, μέτρα προστασίας των ανέργων, πάγωμα των δανείων, κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και στα είδη λαϊκής κατανάλωσης».

Στην «απληστία», την «ιδεολογική αποστασιοποίηση» από την πραγματική οικονομία και στο διαχωρισμό της ευθύνης από το κέρδος, εντοπίζει τις αιτίες της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Από το Ανόι του Βιετνάμ, όπου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη, σε δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντησή του με τον ομόλογό του, Νγκουέν Μινχ Τριέτ, εκτίμησε ότι «σήμερα η παγκόσμια οικονομία γνωρίζει μια πρωτοφανή κρίση». Απέδωσε μάλιστα την κρίση στην απληστία και στο διαχωρισμό της ευθύνης από τα κέρδη. Η κρίση, είπε, «οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι στο κυνήγι των περισσότερων κερδών επικρατεί η απληστία. Στο ότι νομοθετικά επετράπη σε ορισμένες χώρες ο διαχωρισμός της ευθύνης από τα κέρδη». Εξέφρασε την πεποίθησή του ότι «η κρίση αυτή θα διαμορφώσει μια νέα σχολή οικονομικής σκέψης. Μια σχολή που θα λαμβάνει υπόψη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την πραγματική οικονομία. Που θα επιβάλλει κανόνες σωφρονισμού και ευθύνης στη λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και που θα έχει λιγότερη πίστη, στερούμενη μάλιστα κριτικής θεώρησης στις "μαγικές" ικανότητες της αγοράς».