«Η μουσική ενώνει» ήταν το σύνθημα της φετινής Γιουροβίζιον, όπου χώρεσε η προβολή κάθε συνθήματος ατομικού δικαιωματισμού, όχι όμως το δικαίωμα ενός ολόκληρου λαού να έχει τη δική του πατρίδα.

Είναι κοινή παραδοχή ότι ο φετινός διαγωνισμός σημαδεύτηκε από τις αντιδράσεις στα εγκλήματα του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Ηταν μια διοργάνωση όπου οργίασαν η λογοκρισία, το έντονο παρασκήνιο, οι αποκλεισμοί και οι απαγορεύσεις, με στόχο να φιμωθεί κάθε φωνή, ακόμα και ένα ...νεύμα αλληλεγγύης προς τον σφαγιαζόμενο Παλαιστινιακό λαό.

Εδώ και μήνες ήταν πολλοί αυτοί που ζητούσαν την ακύρωση της συμμετοχής του Ισραήλ, λόγω της εγκληματικής πολιτικής του, με χιλιάδες νεκρά γυναικόπαιδα στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη. Υπερασπιζόμενος την απόφαση να συμμετέχει τελικά το Ισραήλ, ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ενωσης (EBU), η οποία διοργανώνει τη Γιουροβίζιον, δήλωσε ότι ο αποκλεισμός του «θα ήταν μια πολιτική απόφαση», προσθέτοντας μάλιστα ότι οι συνθήκες που παλιότερα οδήγησαν στον αποκλεισμό της Ρωσίας ήταν διαφορετικές...

Παρόμοιες αρλούμπες ακούσαμε και στη χώρα μας. Επειδή - λέει - στη EBU συμμετέχουν τηλεοπτικά δίκτυα και όχι κράτη, το κριτήριο συμμετοχής στη Γιουροβίζιον είναι ο «πλουραλισμός»! Κρίθηκε λοιπόν ότι ο ισραηλινός τηλεοπτικός σταθμός στέκεται «κριτικά» απέναντι στην κυβέρνηση Νετανιάχου, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά! Είναι να αηδιάζει κανείς με το πόσο χυδαία μπορεί να γίνει η προπαγάνδα τους για να ξεπλύνουν το κράτος - τρομοκράτη, προσβάλλοντας απροκάλυπτα τη νοημοσύνη του λαού.

Παρά τις απαγορεύσεις και τη λογοκρισία, όμως, δεν έγινε κατορθωτό να κρυφτεί η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, ακόμα κι όταν κατάσχονταν οι παλαιστινιακές σημαίες από την αρένα ή όταν δεν ανέβηκε ποτέ στα επίσημα social media της διοργάνωσης η εμφάνιση του Σουηδοπαλαιστίνιου καλλιτέχνη με τη μαντήλα στα χέρια. Κυρίως, δεν έγινε κατορθωτό να κρυφτεί η συμμετοχή χιλιάδων λαού σε μεγάλες συγκεντρώσεις στη σουηδική πόλη που φιλοξένησε τον διαγωνισμό.

«Γιουροβίζιον ενωμένη με τη γενοκτονία», βροντοφώναξαν οι διαδηλωτές, παραφράζοντας το σύνθημα της φετινής διοργάνωσης, και κατήγγειλαν «Γιουροβίζιον δεν μπορείς να κρυφτείς - Υποστηρίζεις τη γενοκτονία». Μόνο γέλιο προκαλεί επομένως το δόγμα «no politica» που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις οι διοργανωτές! Το βλέπουμε σε κάθε διοργάνωση, το είδαμε και φέτος, που οι ανταγωνισμοί και οι διαιρέσεις είναι στο απόγειο, στο φόντο δύο ταυτόχρονων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή.

Αστειότητα ήταν και το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου Π. Μαρινάκη, ότι η Γιουροβίζιον «δεν είναι ένας χώρος άσκησης πολιτικής, στόχος της είναι να ενώνει τους λαούς μέσα από τη μουσική». Σαν να παρακολούθησε άλλο «έργο»! Αυτός ήταν βέβαια ο πρόλογος, για να καταδικάσει στη συνέχεια ακόμα και την υπόνοια ότι η ελληνική συμμετοχή θα μπορούσε να εκφραστεί με οποιονδήποτε τρόπο κατά του Ισραήλ στη διάρκεια του διαγωνισμού στη Σουηδία.

Σε κάθε περίπτωση, και μόνο το γεγονός ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και κάμποσοι υπουργοί της κυβέρνησης συμμετείχαν στην αντιπαράθεση για τη Γιουροβίζιον, που έχει στο επίκεντρο τον «στρατηγικό εταίρο» Ισραήλ, δείχνει πόσο ...«μη πολιτική» είναι η διοργάνωση. Στα «απόνερα» του διαγωνισμού, μάλιστα, ο Αδ. Γεωργιάδης, που διαπρέπει στην προπαγάνδα υπεράσπισης των εγκλημάτων στη Γάζα, επικαλέστηκε τις ψήφους που έδωσε το ευρωπαϊκό κοινό στη συμμετοχή του Ισραήλ... Κι ας είχε βουίξει ο τόπος για την ενεργοποίηση του ισραηλινού λόμπι σε όλη την Ευρώπη (και όχι μόνο) προκειμένου να στηριχτεί - για αυτονόητους λόγους - η εν λόγω συμμετοχή.

Γράφτηκε ακόμα ότι η ψήφιση των συμμετοχών Ουκρανίας και Ισραήλ από το κοινό είναι ψήφος υπεράσπισης των «δυτικών αξιών» από την πλειοψηφία των Ευρωπαίων. Ακόμα κι αν αφήσουμε στην άκρη την αυθαιρεσία ενός τέτοιου συμπεράσματος (δεν ασχολούνται όλοι οι Ευρωπαίοι - ευτυχώς - με τη Γιουροβίζιον, και ακόμα λιγότεροι ψηφίζουν σε αυτή) ή την αξιοπιστία της ψηφοφορίας, ποιες ακριβώς «αξίες» της ΕΕ υπερασπίζονται όσοι ψήφισαν την Ουκρανία και το Ισραήλ; Μα αυτές ακριβώς που φιμώνουν όποιον έχει αντίθετη άποψη από την ευρωατλαντική! Οποιον υπερασπίζεται τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού ενάντια στην κατοχή της πατρίδας του και στη σφαγή των παιδιών του!

Αυτές είναι οι πραγματικές «αξίες» της ΕΕ. Αυτές υπερασπίζεται και προβάλλει η Γιουροβίζιον, οι διοργανωτές της. Πρόκειται άλλωστε για θεσμό που καθιερώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '50 με στόχο την ενίσχυση μιας ψευδεπίγραφης κοινής ευρωπαϊκής πολιτιστικής ταυτότητας, σε μια περίοδο που σοβούσε ο ανταγωνισμός με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και εντεινόταν η αντικομμουνιστική προπαγάνδα κόντρα στην ΕΣΣΔ και στις νεοσύστατες Λαϊκές Δημοκρατίες. «Παιδί» του ΝΑΤΟ είναι η Γιουροβίζιον, στο πλαίσιο της λεγόμενης «πολιτιστικής διπλωματίας» και της πολιτικής του για «ήπια ισχύ», όπως αποδεικνύουν αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της εποχής.

Ετσι, πέρα από μια καλοστημένη φιέστα της βιομηχανίας του θεάματος, διαποτισμένη από την «κουλτούρα» του ατομικού δικαιωματισμού, από τη σκηνή της οποίας παρελαύνουν κάθε χρόνο αμφιλεγόμενης - τουλάχιστον - καλλιτεχνικής και αισθητικής αξίας διαγωνιζόμενοι, η Γιουροβίζιον ανέκαθεν ήταν μέρος πολιτικών και γεωπολιτικών παιχνιδιών. Λιγότερο ή περισσότερο φανερά, βλέπουμε κάθε χρόνο πώς η γεωπολιτική «σκακιέρα» αναδεικνύει τον νικητή, λογοκρίνει, αποβάλλει, επιβάλλει το κεντρικό θέμα συζήτησης. Μόνο τις νίκες της Ουκρανίας τα τελευταία χρόνια στον διαγωνισμό αξίζει να καταγράψει κανείς και θα καταλάβει πολλά...