RIZOSPASTIS

Από κινητοποίηση της ΚΝΕ ενάντια στο περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο της κυβέρνησης

Ο νόμος της κυβέρνησης συνεχίζει και επεκτείνει την ίδια καταστροφική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και οικοδομείται πάνω στο έδαφος της νομοθεσίας της ΕΕ, που συστηματικά απαξιώνει και κατεδαφίζει και τα ελάχιστα μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας, μετατρέπει το περιβάλλον σε εμπόρευμα, παραδίδει δάση, βουνά, θάλασσες, ποτάμια και λίμνες στους επιχειρηματικούς ομίλους, ανάγει την καταστροφή του περιβάλλοντος και του κλίματος από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις σε μεγάλη «ευκαιρία» νέων κερδοφόρων δράσεων για το κεφάλαιο.

Η έστω και περιορισμένη συζήτηση για το κυβερνητικό νομοσχέδιο ανέδειξε την αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων. Ανεξάρτητα από τη στάση τους στην τελική ψηφοφορία, για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής, δεν μπορούσαν να κρύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση με το βασικό σκοπό του νομοσχεδίου: Τη στήριξη του κεφαλαίου για νέες κερδοφόρες «μπίζνες», από τις ΑΠΕ και τους υδρογονάνθρακες, μέχρι τη διαχείριση απορριμμάτων και την τουριστική εκμετάλλευση περιοχών υψηλής φυσικής αξίας.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρόσχημα τη διαφωνία του επί της διαδικασίας της ψηφοφορίας, επέλεξε το δρόμο της αποχώρησης για να μην ψηφίσει. Και για να κρύψει τη στρατηγική του συμφωνία με την ουσία του κυβερνητικού νομοσχεδίου, κατέφυγε σε μια χαρακτηριστική της φυσιογνωμίας του τακτική: Προσέτρεξε στην «ποδιά» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κλαψουρίζοντας ότι η κυβέρνηση της ΝΔ παραβιάζει τη νομοθεσία της ΕΕ, την οποία παρουσιάζει ως δήθεν «φιλοπεριβαλλοντική»!

Ετσι, με Ερώτηση στην Κομισιόν, οι ευρωβουλευτές του ζητάνε να αποφανθεί αν το κυβερνητικό νομοσχέδιο είναι σύμφωνο με τις Οδηγίες 2011/92 ΕΚ «Για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων δημόσιων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον», καθώς και τις 92/43 ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ «Για τους οικοτόπους» και την «ορνιθοπανίδα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωταγωνιστήσει, σε όλη την ιστορική του διαδρομή, ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση, στο «ξέπλυμα» της ΕΕ και της αντιλαϊκής της πολιτικής, προσφέροντάς της και «αριστερό» άλλοθι. Ομως, η επιχείρηση του ΣΥΡΙΖΑ να μακιγιάρει το αποκρουστικό πρόσωπο της ΕΕ σκοντάφτει σε ένα σοβαρό εμπόδιο: Την αμείλικτη πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, η Οδηγία 2011/92 που επικαλούνται οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ακριβώς αυτή που στην παράγραφο 4 του άρθρου 2 προβλέπει τη δυνατότητα των κρατών - μελών «να εξαιρούν συγκεκριμένο έργο από τις διατάξεις που θεσπίζει η παρούσα Οδηγία, εφόσον η εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων θα επηρέαζε αρνητικά τον σκοπό του έργου».

Αλλά και στην παράγραφο 5 προβλέπεται ότι «στις περιπτώσεις στις οποίες ένα έργο εγκρίνεται με συγκεκριμένη πράξη εθνικής νομοθεσίας, τα κράτη - μέλη δύνανται να εξαιρούν το συγκεκριμένο έργο από τις διατάξεις που αφορούν τη δημόσια διαβούλευση που θεσπίζει η παρούσα Οδηγία...» (που έτσι κι αλλιώς είναι διακοσμητική).

Τόσο αυτή η Οδηγία όσο και μια σειρά άλλων που αφορούν το περιβάλλον προβλέπουν ότι οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), που απαιτούνται για την αδειοδότηση του έργου, εκπονούνται από τον κύριο του έργου. Δηλαδή, οι ίδιες οι «ελεγχόμενες» υποτίθεται επιχειρήσεις «ελέγχουν» τον εαυτό τους, αναθέτοντας και πληρώνοντας τη σύνταξη των ΜΠΕ. Γι' αυτό άλλωστε καμιά από αυτές τις μελέτες δεν βγάζει «σκάρτο» ή επικίνδυνο περιβαλλοντικά το υπό μελέτη έργο.

Χρειάζεται μάλιστα να θυμίσουμε ότι η ΕΕ έχει αναγάγει σε γενικό νομοθετικό κανόνα τον αυτοέλεγχο των ιδιωτικών ομίλων, καταργώντας ακόμα και τους όποιους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και τους ελάχιστους στοιχειώδεις ελέγχους τους: Από τους ιδιωτικούς νηογνώμονες για το αξιόπλοο των καραβιών των εφοπλιστών, τις ιδιωτικές εταιρείες τροφίμων που «αυτοπιστοποιούνται» για τα βιολογικά προϊόντα τους, τις εταιρείες «για την επαγγελματική κατάρτιση και τις δεξιότητες», για την «ποιότητα προϊόντων - ISO», μέχρι και την πιστοποίηση υπηρεσιών σεκιούριτι!

Τι άλλο κάνει λοιπόν ο νόμος της κυβέρνησης από το να εφαρμόζει τη νομοθεσία της ΕΕ; Γιατί πλέον, σύμφωνα με την ΕΕ, ο κάθε ιδιώτης επενδυτής θεωρείται ότι τηρεί εκ των προτέρων τις προδιαγραφές και πιστοποιήσεις, εκτός αν κάποιος (π.χ. κράτος ή ανταγωνιστής του) καταφέρει να το αμφισβητήσει.

Η επιτάχυνση και οι εξαιρέσεις από την αδειοδότηση των ΑΠΕ εξαφανίζουν και αυτό το «φύλλο συκής» της απαίτησης δήθεν ΜΠΕ, που κατασκευάζουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις, όπως τους εξυπηρετεί. Συμπληρώνει το βαρύ «χαράτσι» που πληρώνει ο λαός για να σπέρνουν οι «επενδυτές» των ΑΠΕ, με «ξένα κόλλυβα» - χρήμα που απομυζούν από το λαϊκό εισόδημα - φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες σε κάθε περιοχή που τους βολεύει.

Και με τη βούλα του νόμου, εθνικού και ευρωενωσιακού, δεν χρειάζεται να τηρούν ούτε για τα «μάτια του κόσμου» και αυτούς τους προσχηματικούς όρους των ΜΠΕ. Αυτή είναι και η στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ, που επιβάλλεται και από τη σχετική νομοθεσία της, για αποφασιστική αύξηση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα κάθε κράτους - μέλους.

Για να γίνουν βουνά, δάση, θάλασσες, κάθε φυσικός πλούτος «ξέφραγο αμπέλι» για τους επενδυτές, εμπόρευμα και ιδιοκτησία τους, καταργείται κάθε καθεστώς προστασίας περιοχών υψηλής περιβαλλοντικής αξίας και βιοποικιλότητας. Τι προστασία άραγε παρέχει στο περιβάλλον το δίκτυο «Natura» της ΕΕ, που η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαγωνίζονται ποιανού κυβέρνηση το έχει καταπατήσει περισσότερο;

Η κυβέρνηση της ΝΔ επαυξάνει στο ευρωενωσιακό «Green Deal», προωθώντας σε χρόνο - ρεκόρ την «απολιγνιτοποίηση» της χώρας, που στο όνομα της προστασίας δήθεν του περιβάλλοντος και της «μετάβασης σε οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα», πετάει στο δρόμο χιλιάδες εργάτες, ερημώνει ολόκληρες περιοχές, όπως της Δυτ. Μακεδονίας και της Αρκαδίας (Μεγαλόπολη), καταστρέφει τους μικροεπαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους σ' αυτές.

Την ίδια στιγμή όμως μετατρέπει τη χώρα σε απέραντο πεδίο εξόρυξης πετρελαίου και αγωγών φυσικού αερίου και μάλιστα με χρηματοδότηση της ΕΕ, από τα «Εργα Κοινού Ενδιαφέροντος» και τα «Διευρωπαϊκά Δίκτυα Ενέργειας» (βλ. ΤΑΡ, «East Med» κ.λπ.) για να εξασφαλίσει κέρδη δισεκατομμυρίων στις βιομηχανίες του κλάδου.

Για να μη μείνουν δε παραπονεμένοι οι βιομήχανοι των «παλιών τεχνολογιών», ετοιμάζεται να τους «προικοδοτήσει» για τη «μετάβαση» με κρατικό και ευρωενωσιακό χρήμα από το «Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης» της ΕΕ και με «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες», όπου θα βασιλεύουν τα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα και η εκμετάλλευση.

Αυτοί που θα πληρώσουν το οδυνηρό τίμημα για τα κέρδη του κεφαλαίου, είναι και πάλι η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οχι μόνο με τις συνέπειες στην υγεία τους από τη δραματική χειροτέρευση του περιβάλλοντος και των όρων ζωής τους, αλλά και με ακριβότερο ρεύμα, ενεργειακή φτώχεια, εκτόξευση της εκμετάλλευσης.

Ποιος άλλωστε πλήρωσε και πληρώνει τη νομοθεσία της ΕΕ για τη διαχείριση των απορριμμάτων, που προκάλεσε το έγκλημα όλων των αστικών κομμάτων με το ΧΥΤΑ Φυλής και την επέκτασή του, το ΧΥΤΥ Γραμματικού; Ποιος πλήρωσε και πληρώνει την καύση απορριμμάτων από τη βιομηχανία της ΑΓΕΤ στον Βόλο, που ξεκίνησε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζεται από αυτή της ΝΔ;

Οι απαντήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε αντίστοιχες Ερωτήσεις της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ ότι όλα τα παραπάνω εγκλήματα σε βάρος της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος είναι σε απόλυτη συμφωνία με τη νομοθεσία της ΕΕ είναι αποκαλυπτικές.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη εξαγγείλει ότι το 25% των τρισεκατομμυρίων του νέου Πολυετούς Προϋπολογισμού της ΕΕ για το 2021 - 2027 θα κατευθυνθεί στα «πράσινα» μονοπώλια, ώστε να επενδύσουν ακόμη πιο κερδοφόρα σε νέες δήθεν «φιλικές στο περιβάλλον» τεχνολογίες και δράσεις, σε ένα πεδίο δηλαδή που θεωρεί ότι οι ευρωπαϊκοί μονοπωλιακοί όμιλοι διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στους αντίστοιχους των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ρωσίας, για να κυριαρχήσουν στον αδυσώπητο μονοπωλιακό ανταγωνισμό.

Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα άλλα αστικά κόμματα στη χώρα έχουν κάνει σημαία τους την «πράσινη ανάπτυξη», όπως την ορίζει και την υλοποιεί η ΕΕ, έχουν βγει στα κεραμίδια ζητωκραυγάζοντας για το «Green Deal» της ΕΕ.

Ο νόμος της ΝΔ και η απόλυτη συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων στην στρατηγική της ΕΕ, προσφέρουν στο λαό μας χειροπιαστή απόδειξη για το ποιος ωφελείται και ποιος πληρώνει τη νομοθεσία της ΕΕ και των κρατών - μελών της για το περιβάλλον. Τι και ποιοι κρύβονται πίσω από τα ψέματα για «φιλοπεριβαλλοντική» νομοθεσία της ΕΕ.

Οσοι εναποθέτουν με θράσος την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, της ζωής και της υγείας των εργαζομένων στην ΕΕ, βάζουν το «λύκο να φυλάει τα πρόβατα». Η νομοθεσία και η συνολική πολιτική της ΕΕ που διαμορφώνει, επεξεργάζεται και υλοποιεί από κοινού με όλες τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το περιβάλλον, αλλά σε όλους τους όρους της ζωής, της υγείας, ακόμη και των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών, κυριαρχείται από μία και μοναδική προτεραιότητα: Την εξασφάλιση των κερδών και της κυριαρχίας των μονοπωλίων που εκπροσωπούν, για να συνεχίσουν να τα αυξάνουν.

Αναγκαίος και αδιαπραγμάτευτος όρος για να μπορέσει ο εργαζόμενος λαός να ζήσει τη ζωή που του αξίζει, γιατί την δημιουργεί ο ίδιος με τη δουλειά του, είναι να βγάλει από τη μέση τα παράσιτα, το κεφάλαιο, τις ενώσεις τους και το πολιτικό προσωπικό που το υπηρετεί.