ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Να συνεγείρουμε τους εργάτες!

Του Στέφανου ΛΟΥΚΑ

Το νομοσχέδιο για τη λεγόμενη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου αφορά στον πυρήνα της στρατηγικής της άρχουσας τάξης, αφού αναπροσαρμόζει τις εργασιακές σχέσεις σε όφελος του κεφαλαίου, ανατρέποντας κατακτήσεις και δικαιώματα. Οι ρυθμίσεις που περιέχει, τόσο για την ευελιξία χρησιμοποίησης της εργατικής δύναμης, όσο και με τις ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο πολιτικών μέτρων που μετατρέπουν τον εργάτη σε υποζύγιο του καπιταλιστή για εκμετάλλευση χωρίς όρια. Οι δε καπιταλιστές "εξασφαλίζονται περισσότερο", αφού πλέον με την απειλή του συγκεκριμένου νόμου, η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης και της ανεργίας γίνεται κάτι παραπάνω από επικίνδυνη -δεν μπορεί κάν να συγκριθεί με το σημερινό καθεστώς- αδυνατίζοντας την δυνατότητα του αποτελεσματικού αγώνα της εργατικής τάξης, μεσω της κατάργησης της συλλογικής διεκδίκησης και των άλλων μέτρων. Ετσι ενισχύεται και η αστική εξουσία. Για να βρει δουλιά ή να συνεχίσει να δουλεύει ο εργάτης, είναι πλέον υποχρεωμένος να διαπραγματεύεται ατομικά και με τους όρους του καπιταλιστή για το πώς, πόσο και με τι αμοιβή θα δουλεύει, ενώ ο στρατός των ανέργων γίνεται ακόμη ένας παράγοντας πιο στυγνής υποταγής των εργατών στους εργοδότες. Μπροστά σε ολόκληρη την εργατική τάξη, χωρίς διάκριση κλάδου, τόπου δουλιάς, ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα, μπαίνει ένα ζήτημα που στη βάση του βρίσκεται η αντίθεση ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής και οξύνει τη βασική αντίθεση ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο άμεσα. Η πολιτική πάλη αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων σαν κυρίαρχη μορφή στην ταξική σύγκρουση. Γίνεται αντιπαράθεση στρατηγικής ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία.

* * *

Τα συνδικάτα παλεύουν για να αποσυρθεί το αντεργατικό αυτό νομοσχέδιο, να μην εφαρμοστεί και να μην υποστεί η εργατική τάξη καμιά αρνητική αλλαγή στις σχέσεις της με το κεφάλαιο. Είναι εκ των πραγμάτων άμεσος στόχος αιχμής. Βεβαίως, με δεδομένη την κατάσταση - πρώτ' απ' όλα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα - η ίδια η οργάνωση αγώνων από μεριάς του, με την επίτευξη της πιο πλατιάς ενότητας δράσης της εργατικής τάξης σ' αυτόν το στόχο, φαίνεται δύσκολη. Γιατί έχει ήδη υπονομευτεί από την προηγούμενη δράση των δυνάμεων που δρουν στις γραμμές του για να ενσωματώσουν την εργατική τάξη στις επιδιώξεις του κεφαλαίου (οι δυνάμεις της ταξικής συνεργασίας), αλλά και γιατί αυτές οι δυνάμεις συνεχίζουν την ίδια ταχτική. Η πλειοψηφία της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος δε θέλει και δεν μπορεί να ηγηθεί της πάλης για το ταξικό συμφέρον και το καθήκον της στιγμής. Τι μπορεί και τι πρέπει να γίνει; Δράση για να συνεγείρουμε τους εργάτες και όχι μόνο. Πρώτ' απ' όλα δράση των κομμουνιστών, των άλλων ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα για την επίτευξη της όσο γίνεται πιο πλατιάς ενότητας δράσης των εργατών στη βάση.

Αυτή η τεράστια δραστηριότητα για ένα τέτοιο σκοπό δε φαίνεται εύκολη, είναι όμως αναγκαία και επείγουσα. Απαιτεί ταυτόχρονα τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων, στελεχών, κομματικών μελών, οπαδών, άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών, επικέντρωση της δράσης τους σ' αυτό το επείγον καθήκον, με την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής αποτελεσματικότητας στην πράξη. Προϋπόθεση είναι η ικανότητα εκλαϊκευσης με απλά πειστικά επιχειρήματα της ταξικής ουσίας του νομοσχεδίου, των συνεπειών για την εργατική τάξη, αλλά και για τα οφέλη του κεφαλαίου. Σ' αυτό το ζήτημα, μαζί με τη ζωντανή επικοινωνία με τους εργάτες και τη γενίκευση της καθημερινής πείρας, απαραίτητο όπλο είναι ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", η μελέτη και η διάδοσή του. Η συμβολή της εφημερίδας του Κόμματος είναι αποφασιστικός παράγοντας για τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα. Μπορεί και πρέπει να μπαίνει καθημερινά στους τόπους δουλιάς, να μοιράζεται στις γειτονιές παντού όπου δουλεύουν και ζουν οι εργάτες με τις οικογένειές τους.

* * *

Στην προσπάθεια οργάνωσης και προετοιμασίας του αγώνα, μπορούν και πρέπει να εναλλάσσονται οι πιο διαφορετικές μορφές, όπως:

* Εξορμήσεις έξω από εργοστάσια και χώρους δουλιάς, τόσο πριν την έναρξη της κάθε βάρδιας όσο και στο σχόλασμα, για ενημέρωση, σε συνδυασμό ή και ξεχωριστά από την επίσκεψη συνδικαλιστών για να μιλήσουν στους εργάτες μέσα σ' αυτά. Πρέπει να οργώσουμε τους χώρους δουλιάς και τους κλάδους, με διάταξη δυνάμεων, καλή προετοιμασία καθημερινά και επίμονα. Το ίδιο μπορεί και πρέπει να γίνει στις γειτονιές.

* Αυτή η δραστηριότητα να εναλλάσσεται με μαζικές μορφές προπαγάνδισης, απ' αφορμή και τις προγραμματισμένες κινητοποιήσεις, με πικετοφορίες στις γειτονιές, με συγκεντρώσεις μικρές ή μεγαλύτερες σε χώρους όπου υπάρχει αντικειμενικά συγκέντρωση εργαζομένων, πλατείες, αφετηρίες και σταθμοί των αστικών συγκοινωνιών, καφενεία κλπ.

* Να μην αφήσουμε γωνιά που δουλεύει και ζει η εργατική τάξη και οι εργατικές οικογένειες και να μην ενημερώνουμε να διαφωτίζουμε, να ξεσηκώνουμε για αγώνα. Απευθυνόμαστε πρώτ' απ' όλα στους εργάτες και τις εργάτριες που δουλεύουν, αλλά και στις οικογένειές τους, στους νέους και τις νέες, γιατί είτε βιώνουν την πραγματικότητα από την οικογένεια, είτε οι ίδιοι άμεσα σαν εργαζόμενοι και κυρίως σαν άνεργοι. Ταυτόχρονα πρέπει να γίνεται ειδική συστηματική δουλιά με τους ανέργους που μπορεί να προσδοκάνε, επηρεασμένοι από την αντίπαλη προπαγάνδα, ότι θα βρουν δουλιά με ωρομίσθιο και μερική απασχόληση, πιστεύοντας ότι καλυτερεύει η θέση τους.

* Οι ταξικές δυνάμεις στα συνδικάτα, με τη δική τους δραστηριότητα στους κλάδους, πρέπει να επιδιώξουν τη δραστηριοποίηση των Εργοστασιακών Επιτροπών, για συνελεύσεις στους χώρους δουλιάς στα τμήματα, στις βάρδιες.

* Επίσης το συντονισμό με τα αντίστοιχα επιχειρησιακά σωματεία, να στεριώνουν την κοινή δράση μεταξύ τους, παίρνοντας υπόψη και το ότι η εφαρμογή των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας αντικειμενικά μπορεί να οδηγεί σε ανταγωνισμούς μεταξύ τους.

* Ολη αυτή η δραστηριότητα να αναπτύσσεται πρωτόβουλα, χωρίς σχεδιασμούς επί χάρτου, χωρίς χρονοτριβή. Σ' αυτή τη διαδικασία μπορούν και πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες οι αγωνιστικές δημοτικές κινήσεις και οι αγωνιστές υποψήφιοι δήμαρχοι, αναδείχνοντας στην πράξη ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να ξεπερνά τα ασφυκτικά διαχειριστικά πλαίσια του θεσμού και να βρίσκεται στο πλευρό της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών για κάθε πρόβλημα και κυρίως γι' αυτά που καθορίζουν άμεσα την ίδια τους τη ζωή.

Να γίνει πανστρατιά, να ενώσουμε παντού τους εργάτες ενάντια στο μέτωπο της κυβέρνησης, των άλλων πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης και των επιχειρηματιών.

* * *

Αλλά δεν προσδοκάμε μόνο τη μέγιστη δυνατή δράση ενάντια στον άμεσο στόχο απόσυρσης και μη εφαρμογής του νομοσχεδίου. Αυτή η υπόθεση δεν τελειώνει μ' αυτό το στόχο. Χωρίς αυταπάτες για το τι μέλλει γενέσθαι άμεσα, η πορεία του αγώνα -ψηφιστεί δεν ψηφιστεί το νομοσχέδιο- θα 'ναι μακροχρόνια. Ακόμη και αν δε γίνει νόμος του κράτους, το κεφάλαιο δεν έχει άλλη διέξοδο, παρά την επιμονή στην ίδια στρατηγική, επομένως τα ίδια ή παρόμοια ζητήματα θα επανέρχονται. Χρειάζεται μαζί με την οργάνωση της άμεσης αντίδρασης η πιο καλά οργανωμένη προετοιμασία για πιο σκληρούς ταξικούς αγώνες με ανάλογο περιεχόμενο, άρα δράση με προοπτική. Δεν πρόκειται να αφήσουμε στην άκρη την πάλη για τις εργασιακές σχέσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις. Επομένως η δράση ενάντια στο νομοσχέδιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιδιώκει μόνο την επιτυχία των κινητοποιήσεων για την απόσυρσή του, αλλά τη δημιουργία καιπροϋποθέσεων πανεργατικού, παλλαϊκού μετώπου για τη συνέχεια του αγώνα.Συσπειρώσεις σε πιο μόνιμη και σταθερή βάση και ταυτόχρονα τον απεγκλωβισμό εργαζομένων από την επιρροή των κομμάτων του κατεστημένου, και την ένταξή τους στην πάλη. Η προοπτική συσπείρωσης δυνάμεων σε επιτροπές για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, με συμμετοχή συνδικαλιστών, εκπροσώπων άλλων μαζικών φορέων, των εκλεγμένων αγωνιστών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι μια μορφή που μπορεί να δώσει συνέχεια στους αγώνες. Το ίδιο μπορεί να γίνει σε κλάδους, σε χώρους δουλιάς με τη συσπείρωση πρωτοπόρων αγωνιστών με τις πιο διαφορετικές πολιτικές και συνδικαλιστικές αφετηρίες, αλλά που θα παλεύουν συνειδητά ενάντια σ' αυτή τη στρατηγικής σημασίας πολιτική της άρχουσας τάξης. Θα 'ναι σημαντική συμβολή και στην ενίσχυση του ταξικού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα και στη δημιουργία προϋποθέσεων του λαϊκού μετώπου πάλης. Απαιτείται όμως πολύπλευρη ιδεολογικοπολιτική δουλιά στις λαϊκές μάζες για την ταξική ουσία, τις συνέπειες, τις γενικότερες κοινωνικές επιπτώσεις και την ανάγκη έντασης της πολιτικής δράσης στην κατεύθυνση της ρήξης μ' αυτή την πολιτική. Και να το πληρώσει πολιτικά η κυβέρνηση, τα κόμματα του συστήματος και η άρχουσα τάξη. Η πρώτη επερχόμενη πολιτική αναμέτρηση για την Αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να το εκφράσει.

ΤΗ "ΣΚΥΤΑΛΗ" του αγώνα για την καθολική καταδίκη και απόσυρση του αντεργατικού - αντιδραστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης, παίρνουν αυτή τη βδομάδα οι εργαζόμενοι της Αθήνας, προχωρώντας την ερχόμενη Πέμπτη, σε Παναθηναϊκό συλλαλητήριο στις 7.30 το απόγευμα, στην πλατεία Κάνιγγος, που διοργανώνεται από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Η αντίδραση των εργαζομένων απλώνεται σε όλη τη χώρα και μια σειρά σωματεία και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, παίρνουν αποφάσεις καταδίκης του νομοσχεδίου και ταυτόχρονα οργάνωσης της αντίστασης των εργαζομένων, ώστε να στηθεί αγωνιστικό τείχος απέναντι στις επιδιώξεις κυβέρνησης και κεφαλαίου (σελίδες 6 - 7).

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ για τις εργασιακές σχέσεις, που κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή, αποτελεί την καρδιά της στρατηγικής του κεφαλαίου. Η άρχουσα τάξη απαιτεί τη λεγόμενη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, που έρχεται να υλοποιήσει η κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη και άλλων κομμάτων διαχείρισης του συστήματος. Με το νομοσχέδιο το κεφάλαιο επιδιώκει, ταυτόχρονα, έναν ενιαίο διπλό στόχο: την ένταση της εκμετάλλευσης με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την ενίσχυση της εξουσίας του. Ολα αυτά δεν είναι καινούρια προβλήματα, αλλά τόσο παλιά όσο και η ηλικία του καπιταλισμού. Ο Μαρξ τα μελέτησε διεξοδικά στο "Κεφάλαιο", δίνοντας την ταξική τους ουσία και τις επιπτώσεις τους στην εργατική τάξη (σελίδες 8 - 9).

Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ του φαρμάκου από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα ικανό να αποφέρει τεράστια κέρδη στις επιχειρήσεις, η σταδιακή ενίσχυση των ολιγοπωλίων στην παραγωγή και διακίνηση φαρμάκων σε παγκόσμιο επίπεδο, η ανυπαρξία έρευνας στην Ελλάδα, η εξάρτηση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας από πολυεθνικά μονοπώλια, είναι μεταξύ των δεδομένων που καταγράφονται ανάγλυφα στην πρώτη από μια σειρά μελέτες που πραγματοποίησε το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και αποδεικνύεται περίτρανα ότι όλες οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα αυτό που έκαναν ήταν να στρώνουν το έδαφος για την ενίσχυση των ολιγοπωλίων στο χώρο του φαρμάκου (σελίδα 12).

Ο ΤΖΟΓΟΣ των δισεκατομμυρίων που γίνεται σε βάρος του λαού στο χώρο του τραπεζικού συστήματος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και είναι πλέον πασίγνωστο πως το τοπίο στις τράπεζες αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς. Εκείνο που ίσως δεν είναι γνωστό, είναι ότι για να φτάσουμε στις σημερινές εξελίξεις πλήρους υποβάθμισης και περιθωριοποίησης των κρατικών τραπεζών και ολόπλευρης στήριξης του τραπεζικού κεφαλαίου, απαιτήθηκε η πιστή εφαρμογή μιας συγκεκριμένης πολιτικής, την προώθηση της οποίας είχε αναλάβει προσωπικά, από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, ο... Κ. Σημίτης, με την ιδιότητα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας (σελίδες 14 - 15).

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ της κυβερνητικής πολιτικής που ιδιωτικοποιεί τα πάντα, καταστρατηγεί εργασιακές σχέσεις και κεκτημένα, μετατρέπει τα κοινωνικά αγαθά σε εμπόρευμα, βρίσκεται και ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και οι εργαζόμενοι σ' αυτήν. Η πενιχρή χρηματοδότηση του θεσμού, ταυτόχρονα με τη μεταφορά τομέων κρατικής ευθύνης στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και μια σειρά νομοθετημάτων, οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, κοινωνικού κυρίως χαρακτήρα, με την ανταποδοτικότητα και την πρόσθετη φορολόγηση (σελίδες 24 - 25).

Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ δήμαρχος Καρδίτσας, Χρήστος Τέγος, του συνδυασμού "ΝΕΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑ",άνθρωπος με αναγνωρισμένο ήθος και μεγάλη λαϊκή αποδοχή κι απήχηση, εκφράζει την αισιοδοξία του για την επιτυχή έκβαση της εκλογικής μάχης στο Δήμο Καρδίτσας, επικαλούμενος τη συσσωρευμένη αγανάκτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Καρδιτσιωτών για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, που "περνάει" και μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη θέλησή της να αλλάξει την κατάσταση στο δήμο, φέρνοντας μια άλλη Δημοτική Αρχή που δε θα λειτουργεί ως εντολοδόχος της κυβέρνησης, αλλά θα αγωνίζεται μαζί με τους πολίτες, για την επίλυση των προβλημάτων τους (σελίδες 34 - 35).