Με την ευκαιρία της επίσκεψής του στη χώρα μας τις μέρες της Πρωτομαγιάς, όπου βρέθηκε προσκεκλημένος του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, ο γενικός γραμματέας της Ενωτικής Συνομοσπονδίας Εργατών Βενεζουέλας, Π. Εουσέ, μίλησε στο «Ρ», για το πρόσφατο αμερικανόπνευστο πραξικόπημα στη χώρα του και για το συνεχιζόμενο αγώνα του λαού του, που πραγματοποιεί, σε μια πολύ σημαντική στρατηγικά χώρα της Λατινικής Αμερικής, το δικό του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό για την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητά του. Η συζήτηση που είχαμε με τον Βενεζουελάνο αγωνιστή έχει ως εξής:

- Θα θέλαμε αρχικά να μας εξηγήσετε πώς φτάσαμε στο στρατιωτικό πραξικόπημα της 11ης του Απρίλη και για την κατάσταση που υπήρχε πριν, πώς και γιατί προετοιμάστηκε. Ταυτόχρονα, πώς πραγματοποιήθηκε η ανατροπή του από το λαϊκό παράγοντα;

- Πρακτικά, στη Βενεζουέλα, οι δυνάμεις που είναι ενάντια στον μπολιβαριανό μετασχηματισμό δραστηριοποιούνται από την πρώτη στιγμή της νίκης του Πατριωτικού Πόλου, το 1998. Ωστόσο, δεν είχαν συνοχή και ένα συγκεκριμένο και καταληγμένο σχέδιο δράσης. Στο βαθμό που το σχέδιο του επαναστατικού δημοκρατικού μετασχηματισμού, του οποίου ηγείται ο Τσάβες, άρχισε να προσδιορίζει την πολιτική του με ένα περιεχόμενο ξεκάθαρα υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και να θίγει συμφέροντα των οικονομικά δυνατών, άρχισε η πολιτική των αντεπαναστατικών δυνάμεων να παίρνει πιο επιθετικό χαρακτήρα.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, μιλάμε για τις εξής δυνάμεις: Πρώτα και κύρια, την οικονομική ολιγαρχία, που συνασπίζεται στη Συνομοσπονδία των Βιομηχάνων, τη λεγόμενη Fedecamaras, τα πολιτικά κόμματα που έχασαν την εξουσία COPEI (συντηρητικοί), AC (Δημοκρατική δράση - σοσιαλδημοκράτες), το λεγόμενο Σχέδιο Βενεζουέλα δεξιό κόμμα με φασιστοειδή χαρακτήρα, άλλα δεξιά κινήματα. Επίσης το ακροαριστερό κόμμα «Bandera Roja» («Κόκκινη Σημαία»), που περισσότερο μοιάζει με ακροδεξιά, που έχει δώσει το χέρι με τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις σ' αυτόν το συνασπισμό ενάντια στην κυβέρνηση του Τσάβες. Ακόμα, η λεγόμενη «κοινωνία των πολιτών», που δεν είναι τίποτε άλλο από οργανώσεις ορισμένων ισχυρών οικονομικών παραγόντων, που ενεργοποιούνται στη ζώνη που μένουν οι πλούσιοι του Καράκας, και πρόκειται για συγκεκαλυμμένες αντιδραστικές οργανώσεις, επίσης αντιδραστικοί κύκλοι της καθολικής εκκλησίας, καθώς και η Διοίκηση της Συνομοσπονδίας Εργατών Βενεζουέλας, που είναι σοσιαλδημοκράτες και δεξιοί συνδικαλιστές, διεφθαρμένοι και εργοδοτικοί, που, επίσης, θίγονται από τις αλλαγές που γίνονται στη Βενεζουέλα. Επίσης κυρίαρχο ρόλο σ' αυτήν την αντιδραστική συμμαχία παίζουν τα ιδιωτικά ΜΜΕ και ιδιαίτερα οι τηλεοράσεις, που προσομοιάζουν πραγματικά με πολιτικά κόμματα πολύ ενεργά.

- Γιατί γίνεται αυτό, τι δημιούργησε αυτόν το συνασπισμό της αντίδρασης;

- Κατ' αρχήν, να προσθέσω επίσης ότι οι ΗΠΑ εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, από τη στιγμή που ο Τσάβες αποφάσισε να εκφράσει την αντίθεσή του στο αμερικάνικο σχέδιο για το ελεύθερο εμπόριο στην αμερικάνικη ήπειρο, τη λεγόμενη (ALCA), αλλά και στο «Σχέδιο Κολομβία», επίσης από τη στιγμή που εκφράζει την ιδέα μια ενοποίησης των λατινοαμερικάνικων λαών στη βάση της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, ακόμα όταν δίνει το χέρι στην Κούβα, όχι μόνο με διακηρύξεις, αλλά και με οικονομική υποστήριξη, όταν αναδεικνύει αξίες διαφορετικές από το νεοφιλελευθερισμό, με την ιδέα για έναν πολυπολικό κόσμο και όχι έναν κόσμο μονοπολικό με την παντοκρατορία των ΗΠΑ.

Σε εθνικό επίπεδο, από τη στιγμή που η κυβέρνηση αρχίζει να εφαρμόζει πολιτικές και μέτρα με θέσπιση νόμων υπέρ των αγροτών και των εργαζομένων, εκδηλώνονται οι πρώτες οργανωμένες αντιδράσεις των αντιδραστικών δυνάμεων που αναφέραμε παραπάνω. Π.χ., ο νόμος για τη γη που επιχειρεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της κατανομής της γης, βοηθώντας τους φτωχούς και τους ακτήμονες, προκάλεσε μια πολύ βίαιη αντίδραση των γαιοκτημόνων, που στη Βενεζουέλα έχουν τεράστια δύναμη - γαιοκτήμονες είναι υψηλοί παράγοντες της πολιτικής των δεξιών κομμάτων και βιομήχανοι - που έχουν στην κατοχή τους τεράστιες εκτάσεις χιλιάδων εκταρίων, πολλές φορές χωρίς καμία καλλιέργεια που χρησιμοποιούν πολύ εύφορη γη μόνο για βοσκή στην κτηνοτροφία. Ετσι, καθώς υπήρχαν χιλιάδες και χιλιάδες αγροτικών οικογενειών, που δεν είχαν γη για να την καλλιεργήσουν, η κυβέρνηση ξεκίνησε το Νοέμβρη του 2001 ένα πρόγραμμα λύσης αυτού του προβλήματος, με το νόμο για τη γη και την αγροτική ανάπτυξη που έχει συνταγματικό χαρακτήρα. Αυτό έγινε μετά από την ψήφιση στην Εθνική Συνέλευση ενός γενικού νόμου που δίνει τη δυνατότητα στον Πρόεδρο να νομοθετεί. Στη βάση αυτή της νομοθεσίας, έχουν προωθηθεί 49 Προεδρικά Διατάγματα με ισχύ νόμου, που αποσκοπούν κυρίως στη λύση προβλημάτων που έχουν επείγουσα κοινωνική σημασία και αφορούν στο βιοτικό επίπεδο, στην Παιδεία, στην Υγεία. Ενας από αυτούς είναι ο νόμος για τη γη. Είναι επίσης ο νόμος για την αλιεία και την ιχθυοκαλλιέργεια. Αυτός ο νόμος έχει στόχο να υπερασπίσει και προστατεύσει τα συμφέροντα των μικρών ψαράδων, που είναι εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειών απέναντι στην ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων που ελέγχουν την αλιεία, αλλά και με τα μέσα που χρησιμοποιούν καταστρέφουν τον γόνο και το θαλάσσιο οικοσύστημα. Ετσι, ο νόμος προβλέπει ρυθμίσεις και κανόνες γι' αυτές τις αλιευτικές εταιρίες, που τις υποχρεώνει να δουλεύουν σε μεγαλύτερη απόσταση από τις ακτές, ώστε να μην επηρεάζουν το οικοσύστημα, πράγμα που δεν αρέσει στους βιομηχάνους που ασχολούνται με αυτόν τον τομέα.

Για να μιλήσουμε για έναν ακόμα νόμο (από τους 49 που προανέφερα), σημαντικό για τα δεδομένα της Βενεζουέλας, πρόκειται για το λεγόμενο νόμο για τους υδρογονάνθρακες, τον ορυκτό πλούτο, την παραγωγή πετρελαίου και προϊόντων της χημικής βιομηχανίας. Αυτός προβλέπει την πλήρη δικαιοδοσία και έλεγχο του κράτους στην πετρελαιοβιομηχανία και τη χημική βιομηχανία και τη ρύθμιση της παρουσίας του ιδιωτικού τομέα σ' αυτήν τη δραστηριότητα. Γι' αυτό και οι δυνάμεις του κεφαλαίου, που δραστηριοποιούνται σ' αυτήν τη βιομηχανία, αντέδρασαν πολύ έντονα. Αυτοί οι νόμοι και άλλες πολιτικές και αποφάσεις αποστασιοποίησαν την εφαρμοζόμενη πολιτική από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης, άλλαξαν ριζικά αυτό που ίσχυε όλη την προηγούμενη περίοδο που κυριαρχούσε η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αυτό δημιούργησε την αντίδραση της ολιγαρχίας του πλούτου και ένωσε όλες τις δυνάμεις. Και, βεβαίως, οι ΗΠΑ, που έβλεπαν ότι τα συμφέροντά τους θίγονται, έσπευσαν να ενισχύσουν αυτές τις δυνάμεις και να σχεδιάσουν πιο οργανωμένα ένα στρατηγικό σχέδιο.

- Πώς εξελίχθηκε αυτό το σχέδιο;

- Αφού προηγήθηκαν απεργίες στις 10/12/01 και 10/1/02, οι βιομήχανοι και η εργοδοτική διεφθαρμένη Συνομοσπονδία Εργατών συνεννοήθηκαν για να προχωρήσουν σε μια νέα γενική απεργία, που οργανώθηκε στις 9 Απρίλη, η οποία, όμως, είχε απόλυτη αποτυχία και αυτό γιατί πολλοί επιχειρηματίες κράτησαν ανοιχτά τα εργοστάσια και οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν αισθάνονταν δεσμευμένοι με την απεργία. Στην Εταιρία Πετρελαίου, κανένας τομέας δεν παράλυσε ούτε για μια στιγμή, παρά τα πολλά σαμποτάζ που εκδηλώθηκαν από διευθυντικά στελέχη, δολιοφθορές που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν.

Παρά την αποτυχία, βιομήχανοι και εργοδοτικοί συνδικαλιστές αποφασίζουν να παρατείνουν την απεργία για ακόμα 24 ώρες. Με τη λήξη της παράτασης, στις 10 Απρίλη, αποφασίζουν να εξελιχθεί σε γενική απεργία διαρκείας. Είναι η στιγμή, που μπαίνει σε εφαρμογή η τελική φάση του σχεδίου. Στις 11/4 κανονίζεται μια κινητοποίηση από όλη τη χώρα, από τις πιο μεγάλες της αντιπολίτευσης (συγκέντρωσε γύρω στις 350 χιλιάδες) στην πρωτεύουσα, που ξεκίνησε από το Δυτικό Πάρκο στη βόρεια πλούσια περιοχή του Καράκας μέχρι το Τσουάο, που είναι επίσης μια ζώνη, όπου διαμένουν αποκλειστικά αστοί και όπου βρίσκονται τα γραφεία της Εταιρίας Πετρελαίου. Τελικά, αποφασίζεται η πορεία να κινηθεί προς το προεδρικό μέγαρο στο Μιραφλόρες, που είναι μια τεράστια απόσταση που διασχίζει όλη την πόλη. Η αντίδραση αισθάνεται πολύ δυνατή και έχει την υποστήριξη των δημοτικών αρχών αυτών των περιοχών, καθώς και του μητροπολιτικού δήμου του Καράκας, με επικεφαλής το στέλεχος της αντιπολίτευσης Αλφρέντο Πένια, που έχει στη διάθεσή του τουλάχιστον 10.000 ένοπλους αστυνομικούς. Ετσι, η διαδήλωση κατευθύνεται πλέον στο Μιραφλόρες και γίνονται ξεκάθαρες οι βίαιες διαθέσεις να πέσει η κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, κάτι που αποκρύβεται επιμελώς από τα ντόπια ΜΜΕ και τα διεθνή, είναι ότι όταν αλλάζει κατεύθυνση η πορεία της αντιπολίτευσης, κόσμος που στηρίζει την κυβέρνηση συρρέει κατά χιλιάδες για να υπερασπιστεί το προεδρικό μέγαρο.

Εκεί από την πλευρά της αντιπολίτευσης αρχίζει το πιστολίδι, τόσο μέσα από το πλήθος, όσο και από ελεύθερους σκοπευτές στις στέγες κτιρίων, που υπάρχουν πληροφορίες ότι πρόκειται για μέλη της ακροαριστερής οργάνωσης «Μπαντέρα Ρόχα» και πράκτορες της Σία. Μέσα στον πανικό των πυροβολισμών, πραγματοποιείται και η σύλληψη και απαγωγή του Προέδρου Τσάβες. Επικρατεί για αρκετές ώρες χάος και κενό εξουσίας και, ήδη, οι πραξικοπηματίες κρατάνε φυλακισμένο τον εκλεγμένο Πρόεδρο και ανακοινώνουν ότι δήθεν υπέβαλε την παραίτησή του. Ακολουθεί ένα πάγωμα του κόσμου και τοποθετείται προσωρινός Πρόεδρος ο πρόεδρος των βιομηχάνων Καρμόνα, που, με το πρώτο διάταγμά του, καταργεί τους 49 νόμους της κυβέρνησης Τσάβες. Οι δυνάμεις που στηρίζουν την επανάσταση δέχονται επίθεση από τη χούντα, γίνονται συλλήψεις.

- Μιλήστε μας για τις λαϊκές κινητοποιήσεις, πώς οργανώθηκαν;

- Η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει, όταν ο κρατούμενος Πρόεδρος κάνει γνωστό, μέσω έμπιστων στρατιωτών του, ότι δεν έχει παραιτηθεί, αλλά κρατείται. Η είδηση εξαπλώνεται στις λαϊκές συνοικίες και ξεκινάνε μαζικές αυθόρμητες συγκεντρώσεις ενάντια στη χούντα. Γίνονται διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων έξω από τη στρατιωτική βάση Τιούνα, όπου κρατούνταν αρχικά ο Τσάβες, επίσης σε όλες τις βάσεις που μεταφέρθηκε μέχρι να τον πάνε στο απομονωμένο νησί Ορτσίλα. Η λαϊκή κινητοποίηση ήταν και ο καθοριστικός παράγοντας που «έγειρε την πλάστιγγα» για πολλούς στρατιωτικούς που ήταν σε μια αμφιλεγόμενη κατάσταση. Ετσι, ενεργοποιείται η μονάδα των αλεξιπτωτιστών, που είναι πιστή στην κυβέρνηση Τσάβες και παλιοί γνώριμοι και συναγωνιστές του Προέδρου από το 1992, και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή του εκλεγμένου Προέδρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν το Καράκας και άλλες πολλές πόλεις της χώρας συγκλονίζονται από τις λαϊκές διαδηλώσεις, τα ΜΜΕ, όργανα της χούντας, αποσιωπούν πλήρως την κινητοποίηση και προβάλλουν κινούμενα σχέδια!

- Πώς κινητοποιήθηκε το Μέτωπο;

- Πρέπει να πούμε κατ' αρχήν ότι στο κυβερνητικό μέτωπο, τον Πατριωτικό Πόλο, συμμετέχουν 6 κυρίως πολιτικές δυνάμεις, το Κίνημα Πέμπτη Δημοκρατία του Τσάβες, το ΚΚ Βενεζουέλας και άλλες πατριωτικές δυνάμεις. Ομως, λείπει το ενοποιητικό ιδεολογικοπολιτικό στοιχείο και αυτό φαίνεται από το ότι οι περισσότερες από τις λαϊκές εκδηλώσεις ήταν σε μεγάλο βαθμό αυθόρμητες. Υπήρχαν, βέβαια, δυνάμεις που έδρασαν οργανωμένα και συντονισμένα, αλλά σίγουρα δεν ήταν το κυρίαρχο στοιχείο.

Επίσης εδώ και μερικούς μήνες έχουν δημιουργηθεί οι λεγόμενοι Μπολιβαριανοί Κύκλοι. Πρόκειται για μορφές οργάνωσης των λαϊκών δυνάμεων που διευρύνουν τη συμμετοχική δημοκρατία, παρόλο που οι δυνάμεις της αντίδρασης θέλουν να τις εμφανίζουν ως φασιστικές αντιδημοκρατικές οργανώσεις. Είναι μια προσπάθεια, περισσότερος κόσμος να ενεργοποιηθεί και να κάνει την υπόθεση των αλλαγών δική του, συμβάλλοντας και ελέγχοντας την εφαρμογή της φιλολαϊκής πολιτικής. Αν πάρουμε υπόψη μας ότι αυτό που συντελείται στη Βενεζουέλα είναι μια δημοκρατική προοδευτική επανάσταση με αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα για την οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία, αυτή η μορφή οργάνωσης, μαζί με την ισχυροποίηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, όπως είναι το Μπολιβαριανό Ταξικό Μέτωπο, όπου συμμετέχει και η δική μας οργάνωση, η Ενωτική Συνομοσπονδία Εργατών Βενεζουέλας, είναι σημαντικός παράγοντας για τη συνέχιση της επαναστατικής διαδικασίας.

- Πώς, λοιπόν, συντελείται η διαπαιδαγώγηση των μαζών, ακόμα πιο αναγκαία, μετά την εμπειρία του πραξικοπήματος;

- Σε σχέση με τη διαπαιδαγώγηση του λαού για τη στήριξη της δημοκρατίας και της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, πιστεύουμε ότι χρειάζεται κυρίως να ριχθεί βάρος, πρώτον, στην ενίσχυση των οργανώσεων του μαζικού λαϊκού κινήματος, κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει. Δεύτερο, στην ανύψωση του επιπέδου της πολιτικής συνείδησης και της συμμετοχής στη διαδικασία. Τρίτον, απαιτούνται αλλαγές και στο στρατό και εκκαθάριση από στοιχεία που εκφράζουν αντισυνταγματικές απόψεις.

Επίσης, πιστεύουμε ότι η διαδικασία διαπαιδαγώγησης του λαού θα ενισχυθεί, εφαρμόζοντας πολιτικές που εξασθενίζουν τα επιχειρήματα της αντίδρασης. Μερικά παραδείγματα:

Λένε: Η οικονομία μένει στάσιμη και υπάρχει μικρή εκβιομηχάνιση, πράγμα που οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας. Η κυβέρνηση παίρνει μέτρα για να τονώσει την παραγωγική ανάπτυξη. Τις αμέσως επόμενες μέρες, θα ανακοινωθούν συγκεκριμένα.

Λένε: Υπάρχει μεγάλη ανεργία - απολύσεις. Η κυβέρνηση ψήφισε προεδρικό διάταγμα αμέσως μετά το πραξικόπημα, που απαγορεύει για τις επόμενες 60 μέρες οποιαδήποτε απόλυση, αν δεν είναι απόλυτα δικαιολογημένη, και αυτό γιατί παρατηρήθηκαν μαζικές απολύσεις από επιχειρηματίες απολύτως αδικαιολόγητες, πολλές φορές μόνο για να δημιουργούνται συνθήκες κοινωνικής έκρηξης. Επίσης, αποφασίστηκε αύξηση του κατώτερου μισθού σε 20%, πράγμα που θα επηρεάσει και τις άλλες κλίμακες. Ακόμα, αποφάσισε την προώθηση μέτρων στήριξης της μικρής επιχείρησης.

Ταυτόχρονα, οι πραξικοπηματίες είναι σε διαδικασία δίκης, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ατιμωρησία. Μπορεί να υπάρχει διάλογος, αλλά ταυτόχρονα θα υπάρξει και τιμωρία για τους υπαίτιους της χούντας, πράγμα που απαιτεί η πλειοψηφία του λαού, ειδικά για τα γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο δεκάδες ανθρώπους. Εχει δημιουργηθεί η λεγόμενη Επιτροπή για την Αλήθεια, που δημιουργήθηκε από ανθρώπους, που δεν έχουν σχέση ούτε με την κυβέρνηση ούτε με την αντιπολίτευση, ώστε να υπάρξει πλήρης διερεύνηση.

- Πώς βλέπετε την κατάσταση που διαμορφώνεται στη Λατινική Αμερική; Αναφερόμαστε στο σχέδιο Κολομβία, στην ALCA, στην κρίση στην Αργεντινή, στις διαδηλώσεις και την εκρηκτική κατάσταση σε πολλές άλλες χώρες. Τι μπορούμε να περιμένουμε;

- Η Βενεζουέλα για τους ιμπεριαλιστές είναι στη Λ. Αμερική σαν «τη μύγα μες στο γάλα». Με τη θέση της γεωστρατηγικά, αλλά κυρίως λόγω της πολιτικής αντίληψης που πρεσβεύει σήμερα, αποτελεί εμπόδιο για την εφαρμογή του «σχεδίου Κολομβία», που δεν αφορά βεβαίως μόνο στην Κολομβία για το χτύπημα του αντάρτικου κινήματος και των λαϊκών δυνάμεων, αλλά και σε όλη την περιοχή των Ανδεων και της Αμαζονίας. Επίσης, η Βενεζουέλα εμποδίζει στην προώθηση του λεγόμενου από τις ΗΠΑ ελεύθερου εμπορίου των Αμερικανών ALCA, εμποδίζει στην πολιτική απομόνωσης της Κούβας, η στάση της στον ΟΠΕΚ (τον Οργανισμό Πετρελαιοπαραγωγών χωρών) κάνει τις χώρες αυτές να στρέφουν τα βλέμματά τους στη Λ. Αμερική.

Ταυτόχρονα, η ηγεσία του Τσάβες, όχι σαν πρόσωπο, αλλά η προσπάθεια που κάνει, έχει μεταφέρει στους λαούς της ηπείρου, στα πιο καταπιεσμένα στρώματα, στους φτωχούς και τους Ινδιάνους, έναν ξεχωριστό ενθουσιασμό. Οι επαναστατικές δυνάμεις εμπνέονται από τις αλλαγές στη Βενεζουέλα και την ιδέα που λανσάρουν, της οργάνωσης της Λατινικής Αμερικής με βάση τις απελευθερωτικές ιδέες του δημοκράτη επαναστάτη, Σιμόν Μπολιβάρ. Ετσι, αυτή τη στιγμή, η ήττα της αντεπανάστασης (που, βέβαια, δε θα το βάλει εύκολα κάτω) δίνει νέες δυνάμεις, γεμίζει τις μπαταρίες των κινημάτων, ξαναγεννά την ελπίδα με περισσότερη πίστη στη δύναμη των λαών.

Ακόμα, η κρίση στην Αργεντινή που διαμορφώνει μια δραματική κατάσταση δείχνει ότι ο λαός συνεχίζει να αγωνίζεται. Οι λαοί αρχίζουν να έχουν και πάλι μια αναφορά στη λεγόμενη μπολιβαριανή επανάσταση. Και αυτή μπορεί δυστυχώς να μην είναι μια σοσιαλιστική επανάσταση, όπως στην Κούβα, αλλά τουλάχιστον είναι μια διαδικασία, που προσπαθεί να σχεδιάσει μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό. Πρόταση που προβάλλει την ανεξαρτησία των λαών, την ιδέα ότι αυτοί μπορούν να πετύχουν την πρόοδο με οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία και εθνική ακεραιότητα.

Για να δώσουμε άλλο ένα παράδειγμα, στον Ισημερινό, εδώ και καιρό, αναπτύσσεται ένα δυναμικό κίνημα πολιτικοστρατιωτικό με μεγάλη επίδραση στους ινδιάνικους πληθυσμούς.

- Κλείνοντας, τι θα θέλετε να μεταφέρετε στους αγωνιστές της Ελλάδας, με την ευκαιρία της πρόσκλησης του ΠΑΜΕ; Ποια θεωρείται την καλύτερη βοήθεια στην υπόθεση της Βενεζουέλας;

- Είναι μια θαυμάσια ευκαιρία και δυνατότητα που μας δόθηκε, και ευχαριστούμε ειλικρινά γι' αυτό, να μεταφέρουμε λίγο από τον ενθουσιασμό των λαϊκών δυνάμεων της χώρας, που παλεύουν για ριζικές αλλαγές στη ζωή τους. Επίσης, είναι μια ρεαλιστική δυνατότητα, ώστε η ιδέα της αλληλεγγύης να πάρει σάρκα και οστά και να οργανωθεί.

Εμείς σήμερα χρειαζόμαστε, η αλληλεγγύη να μας εξυπηρετεί εμάς στον αγώνα, αλλά και εσάς στον κοινό αγώνα που έχουμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εκμετάλλευση. Θέλουμε οι σύντροφοι στην Ελλάδα από το ΚΚΕ, τις άλλες αριστερές, προοδευτικές επαναστατικές δυνάμεις, να γίνουν συμμέτοχοι της ιδέας ότι το μπολιβαριανό ιδανικό στη Λατινική Αμερική είναι ζωντανό, έχει προοπτική και εκφράζει μια ελπίδα για τους λαούς.

Ετσι, η αλληλεγγύη πρέπει να οργανωθεί, νομίζουμε ότι αυτό βοηθάει και τον αγώνα του ελληνικού λαού, γιατί ισχυροποιεί την έννοια της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Προτείνουμε τη δημιουργία, σε όσες χώρες είναι δυνατό, Δικτύων για την Αλληλεγγύη με τη Βενεζουέλα, που να είναι διευρυμένες οργανώσεις, οι οποίες θα βοηθάνε να προσεγγιστεί η κατάσταση στη Βενεζουέλα, αλλά και όλη τη Λατινική Αμερική. Επίσης, να καθιερώσουμε πιο μόνιμες σχέσεις για την ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ συνδικαλιστικών οργανώσεων και κινημάτων. Αυτήν την επίσκεψη, λοιπόν, τη βλέπουμε σαν αφετηρία για να συσφίξουμε τις σχέσεις των δύο λαών μας στον κοινό αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.