ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 12 Μάρτη 2000
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Οι συνεργασίες του ΚΚΕ και οι κινήσεις των άλλων κομμάτων

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας λυσσαλέας επίθεσης εναντίον του ΚΚΕ, με εμπνευστή την κυβέρνηση και κομματικά κέντρα και μοχλό υλοποίησης ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ. Προφανής στόχος να μπει το ΚΚΕ στο περιθώριο, να υψωθούν εμπόδια στην προώθηση των πολιτικών εκλογικών συνεργασιών του Κόμματος, στην προσπάθειά του να αυξήσει την εκλογική του επιρροή. Στόχος, τελικά, η παρεμπόδιση της οικοδόμησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

Οι εκλογικές συνεργασίες του ΚΚΕ

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των πολιτικών εκλογικών συνεργασιών που προωθεί το ΚΚΕ, συνεργασιών που θα βρουν έκφραση και στα ψηφοδέλτια μάχης του Κόμματος και που ενοχλούν την κυβέρνηση και τα άλλα κέντρα;

1.- Είναι συνεργασίες με πρόσωπα που αναδείχτηκαν μέσα από τους πολύμορφους αγώνες του λαϊκού κινήματος:

Των ταξικών δυνάμεων του εργατικού κινήματος, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, την ΕΕ και τα μονοπώλια. Για ταξική ενότητα και πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κατακτήσεων των εργαζομένων, ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ενάντια σε λογικές και πρακτικές ταξικής συνεργασίας.

Του αγροτικού κινήματος, ενάντια στην ΚΑΠ, που συρρικνώνει την αγροτική παραγωγή, οδηγεί στο ξεπούλημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, στην παράδοση της αγροτικής γης στα χέρια μονοπωλιακών επιχειρήσεων.

Του πανεκπαιδευτικού κινήματος για μια αναβαθμισμένη, δημόσια, δωρεάν, χωρίς ταξικούς φραγμούς παιδεία.

Του φιλειρηνικού κινήματος που γιγαντώθηκε την περίοδο της παράδοσης Οτσαλάν και της βάρβαρης αμερικανικο-ΝΑΤΟικής επιδρομής ενάντια στο γενναίο γιουγκοσλαβικό λαό. Είναι η περίοδος που αφυπνίστηκαν οι συνειδήσεις χιλιάδων ανθρώπων που για χρόνια εφησύχαζαν. Τότε έγινε κατανοητός τόσο ο ρόλος των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που συμμετέχει η Ελλάδα (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΔΕΕ) όσο και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης και της ντόπιας πλουτοκρατίας, που έσπευσαν να συμμετάσχουν στη βάρβαρη επίθεση, αλλά και στη συνέχεια στο μοίρασμα της λείας.

2.- Δεν είναι συνεργασίες απορρόφησης των συνεργαζομένων δυνάμεων και ταύτισής τους με την πολιτική του ΚΚΕ. Κάθε δύναμη συστρατεύεται, διατηρώντας τις επιφυλάξεις, τις διαφορές της με την πολιτική του ΚΚΕ σε διάφορα ζητήματα.

Οι ψήφοι που θα πάρουν οι εκλογικοί συνδυασμοί του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή των συνεγραζομένων, θα μετρήσουν υπέρ της δυναμικής της συνεργασίας. Θα αξιοποιηθούν για το δυνάμωμα των λαϊκών αγώνων, για το προχώρημα και το βάθεμα των συνεργασιών.

3.- Ομως οι συνεργασίες που προωθεί το ΚΚΕ, έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Δεν καλούμε βέβαια τους συνεργαζόμενους να συμφωνήσουν στην αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό. Ομως η συστράτευση γίνεται στη βάση της ανάγκης για αντίσταση: α) απέναντι στη νέα τάξη πραγμάτων, που διαμελίζει κράτη, σφαγιάζει λαούς, επιβάλλει το δρόμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας για την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη των λαών β) απέναντι στη λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση" και τις 4 ελευθερίες που επιβάλλει το πολυεθνικό κεφάλαιο και που υπηρετεί πιστά η ΕΕ, τις ολέθριες συνέπειες της εφαρμογής των οποίων νιώθουν καθημερινά όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί και ο δικός μας.

4.- Οι συνεργασίες που προωθεί το ΚΚΕ δεν είναι ευκαιριακές,έχουν προοπτική. Το Κόμμα μας στοχεύει οι συνεργασίες να διευρυνθούν, να βαθύνουν, να πάρουν πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά. Να συνειδητοποιήσουν οι συνεργαζόμενες δυνάμεις, μέσα από την πείρα τους, την ανάγκη της συνολικότερης ρήξης με το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. Να αποτελέσουν οι συνεργασίες τη βάση, πάνω στην οποία θα στηριχτεί η συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου.

ΕΡΩΤΗΜΑ: Θα επιτευχθούν οι στόχοι του ΚΚΕ για τις ευρύτερες δυνατές συνεργασίες με τον παραπάνω προσανατολισμό; Θα υπάρξει προοπτική αυτών των συνεργασιών;

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, πέρα από τη δράση και στάση του ΚΚΕ, όπως η ένταση και τα μέσα αντίδρασης που θα προβάλει ο αντίπαλος για να εμποδίσει τις συνεργασίες, από το μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν οι συνεργαζόμενοι. Κίνδυνοι να υπάρξουν ταλαντεύσεις, απογοητεύσεις ή και πισωγυρίσματα, δεν μπορεί να αποκλειστούν. Ομως, ένα είναι βέβαιο. Οσο πιο δυνατό ιδεολογικά και πολιτικά είναι το ΚΚΕ, όσο βαθαίνει η επιρροή του στο λαό, όσο οι αγώνες που αναπτύσσονται θα αποκτούν μεγαλύτερη μαζικότητα και πιο ανεβασμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά (από την άποψη προωθημένων στόχων, οργανωτικότητας και εναλλαγής μορφών πάλης, συντονισμού των διάφορων κινημάτων κλπ.), τόσο οι παραπάνω κίνδυνοι περιορίζονται.

Οι «διευρύνσεις» των άλλων

Τη στιγμή που τα περισσότερα ΜΜΕ εξαπέλυαν την επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ για την πολιτική των συμμαχιών και συνεργασιών που ακολουθεί, την ίδια στιγμή, τα ίδια ΜΜΕ προέβαλαν με εκτεταμένα ρεπορτάζ, λες και επρόκειτο για κοσμοϊστορικές προσεγγίσεις, τις κινήσεις συνεργασιών που επιχειρούσαν, κύρια τα κόμματα του δικομματισμού, αλλά και ο ΣΥΝ, δευτερευόντως δε το ΔΗΚΚΙ.

Η ΝΔ, μετά την αποτυχία της προσπάθειας συστράτευσης με τον Αβραμόπουλο και τον Σουφλιά, κατάφερε να συνεργαστεί με τον Μάνο και τους φιλελεύθερους, προσφέροντας κάποιες βουλευτικές έδρες και αποφεύγοντας την αποχή των φιλελευθέρων από τις εκλογές. Νωρίτερα, η ΠΟΛ.ΑΝ. είχε ανακοινώσει επίσης την αποχή της από τις εκλογές. Ολα αυτά είναι κινήσεις στη σκακιέρα των εντυπώσεων που επιχειρεί η ίδια ή αξιοποιεί η ΝΔ, για να πείσει τη ντόπια και ξένη πλουτοκρατία ότι διαθέτει την πολιτική βούληση και τα στελέχη να την υπηρετήσει καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ συνεργάζεται με τον Κοντογιαννόπουλο και τον Ματζαπετάκη, στελέχη προερχόμενα από τη ΝΔ. Επιβεβαιώνεται και έτσι η σταθερότητα και εμμονή του ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης αντιλαϊκής πολιτικής, κάτι που ενέπνευσε τα παραπάνω πρώην στελέχη της ΝΔ να συνεργαστούν μαζί του.

Ταυτόχρονα, όμως, προσπαθεί να δώσει "αριστερό", "προοδευτικό" άλλοθι στη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική του. Ετσι επιχειρεί επανασυσπειρώσεις στελεχών που είχαν αποχωρήσει για να ενταχθούν στο ΔΗΚΚΙ, συνεργασίες με ορισμένα πρόσωπα, αλλά και ομίλους, ομάδες από το χώρο των λεγόμενων "ανένταχτων αριστερών", που χρόνια τώρα συνομιλούν μαζί του και το στηρίζουν. Ομως οι κουρασμένοι πρώην "επαναστάτες" και νυν υπέρμαχοι του εκσυγχρονισμού και της ευρωλαγνίας δεν μπορούν πια να πείσουν κανένα από εκείνους που δε βολεύονται με τη μιζέρια και τη μοιρολατρία τού δήθεν τέλους της ιστορίας, της προσαρμογής και υποταγής στην άγρια πραγματικότητα της "νέας τάξης πραγμάτων" και της παγκοσμιοποίησης.

ΟΣΥΝ ανακοινώνει την εκλογική συνεργασία με την ΑΚΟΑ του Γ. Μπανιά. Μια συνεργασία ανάμεσα σε δύο χώρους που ο ένας (ΑΚΟΑ) μέχρι πριν λίγους μήνες καλούσε σε αντικαπιταλιστικό μέτωπο ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και τώρα συνεργάζεται με ένα χώρο, όπως ο ΣΥΝ, ο οποίος κατηγορεί τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι με την πολιτική τους τροφοδοτούν την ανάπτυξη του αντιευρωπαϊκού κινήματος και θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Τι διέξοδο μπορεί να δώσει στο λαό μια συνεργασία που προβάλλει ένα πρόγραμμα, που διεκδικεί για τον εαυτό της το ρόλο του ελεγκτή της ασυδοσίας των μονοκομματικών κυβερνήσεων και για τους εργαζόμενους και τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα την εξασφάλιση κάποιων ψίχουλων από την αναδιανομή της πίτας και τη μείωση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, χωρίς υποψία σύγκρουσης με αυτό και τα στρατηγικά του συμφέροντα, αλλά αντίθετα προωθώντας την ταξική συνεργασία;

Γι' αυτό υπήρξαν και οι πολλές διασπάσεις και αποχωρήσεις στελεχών από την ΑΚΟΑ. Γι' αυτό και ένα τμήμα της που δημιούργησε την Κομμουνιστική Ανανέωση συσπειρώνεται εκλογικά με το ΚΚΕ.

Ο ΣΥΝ σε μια προσπάθεια να οικειοποιηθεί την οικολογική ευαισθησία, εμφάνισε ως συνεργασία με τις δυνάμεις της οικολογίας την ένταξη στα ψηφοδέλτιά του, τριών πρώην στελεχών του οικολογικού χώρου, δύο εκ των οποίων, όπως καταγγέλλουν οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, έχουν προ πολλού ενταχθεί στον ΣΥΝ. Πέρα από τη λαθροχειρία που εμπεριέχει μια τέτοια κίνηση δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν πολίτη που πραγματικά ενδιαφέρεται για την προστασία του περιβάλλοντος. Οπως έδειξαν τόσο η Διάσκεψη του Ρίο για το περιβάλλον, όσο και το τεράστιο οικολογικό έγκλημα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στη Γιουγκοσλαβία με τις "έξυπνες" βόμβες, προστασία του περιβάλλοντος και δίψα του πολυεθνικού κεφαλαίου για την αύξηση των κερδών, αλλά και επιβολή της "νέας τάξης πραγμάτων" δε συμβιβάζονται.

Και το ΔΗΚΚΙ επιχειρεί διεύρυνση με στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ, σε μία προσπάθεια να πείσει ότι αποτελεί τη συνέχιση του καλού παλιού ΠΑΣΟΚ της οκταετίας 1981-1989. Θέλει να ξεχάσουμε ότι ήταν εκείνο το ΠΑΣΟΚ που εφάρμοσε το πρώτο σταθεροποιητικό πρόγραμμα λιτότητας, που κουτσούρεψε την ΑΤΑ, που εφάρμοσε το περίφημο άρθρο 4 για το τσάκισμα των απεργιών, που εκπαραθύρωσε την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ, που, αφού οικειοποιήθηκε για εκλογικούς σκοπούς, στη συνέχεια πούλησε και δυσφήμισε όλα τα συνθήματα - αιτήματα της Αριστεράς της δεκαετίας του '80, προσχωρώντας στη λογική του εφικτού και της υποταγής στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ (τότε ΕΟΚ), στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Μήπως όμως σήμερα το ΔΗΚΚΙ, προτείνει καμία αληθινά προοδευτική διέξοδο για τον εργαζόμενο λαό και τα φτωχά λαϊκά στρώματα; Κατηγορεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για εφαρμογή νεοφιλελεύθερης πολιτικής, για υποταγή στα κελεύσματα του διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Ταυτόχρονα, όμως, δηλώνει σε όλους τους τόνους τον φιλοευρωπαϊκό του προσανατολισμό και την πίστη του στην ενωμένη Ευρώπη. Ζητεί την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που επιβάλλει τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, από την άλλη όμως προτείνει την εφαρμογή μιας φιλολαϊκής αναπτυξιακής πολιτικής μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, η οποία, κατά το ΔΗΚΚΙ, σε καμία περίπτωση δεν απαγορεύει μια τέτοια πολιτική. Ακόμα, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας δηλώνει ότι δε θα προκαλέσει πολιτική κρίση, επομένως, μπορεί να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, σπρώχνοντάς το όμως σε προοδευτικές θέσεις. Ξεχνά ότι η ευρωπαϊκή εμπειρία, όπου εφαρμόστηκε το πείραμα των κεντροαριστερών κυβερνήσεων με τη συμμετοχή κομμάτων όπως το ΔΗΚΚΙ, έδειξε, ότι συνέχισε να εφαρμόζεται η ίδια φιλομονοπωλιακή και αντιλαϊκή πολιτική, ενώ τα μικρά κόμματα που συνεργάστηκαν, αφομοιώθηκαν και ενσωματώθηκαν σ' αυτή την πολιτική, με συνέπεια, αλλού να διασπαστούν, αλλού όχι, πάντως να υποστούν μεγάλη συρρίκνωση της εκλογικής τους επιρροής.

Επιδιώξεις της άρχουσας τάξης

Να, γιατί η άρχουσα τάξη όχι μόνο δε βάζει εμπόδια στις συνεργασίες που προωθούν τα άλλα κόμματα, αλλά αντίθετα τις παρακολουθεί με ενδιαφέρον, τις προβάλλει, τις ενθαρρύνει. Γιατί τέτοιες συνεργασίες, με τέτοιους προσανατολισμούς, σε τίποτα δε θίγουν την κυριαρχία της. Αντίθετα μπορούν να αξιοποιηθούν ως εναλλακτικές, προς τις μονοκομματικές κυβερνήσεις που έχουν κουράσει. Λύσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας, είτε προς κεντροδεξιά, είτε προς κεντροαριστερή κατεύθυνση. Γιατί μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα και μοχλό διοχέτευσης της αγανάκτησης του κόσμου απέναντι στην ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική προς λύσεις ανώδυνες και αφομοιώσιμες από το σύστημα.

Να, γιατί η πολιτική και οι συνεργασίες του ΚΚΕ συναντούν τη λυσσαλέα αντίδρασή της. Είναι ένας ακόμα λόγος που πρέπει οι συνδυασμοί που θα στηρίξει το ΚΚΕ να βγουν όσο δυνατόν πιο ενισχυμένοι από τις εκλογές της 9ης Απριλίου. Για να παλέψουμε όλοι, μέλη, στελέχη, φίλοι του ΚΚΕ και συνεργαζόμενοι, από καλύτερες θέσεις για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, που αποτελεί το ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ στην εξουσία των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστών, που μπορεί μέσα από ρήξεις να βάλει τις βάσεις για την ανάδειξη μιας λαϊκής εξουσίας που θα κυβερνά για λογαριασμό της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, θα παίρνει από το λαό και θα δίνει σ' αυτόν στήριγμα στην αναμέτρησή του με την πλουτοκρατία.


Κείμενα
Νίκος ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΣ
Δικηγόρος, συνεργάτης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ