Ο Αλ. Τσίπρας με συνέντευξή του χτες στον ρ/σ «Real», υπό το φως και των δημοσκοπικών ευρημάτων που δείχνουν υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ, επανέφερε την αντιμνημονιακή ρητορεία, ισχυριζόμενος ότι «οι λέξεις ΣΥΡΙΖΑ και μνημόνιο είναι ασύμβατες», αν και με κάθε επισημότητα έχουν αποκηρύξει τις μονομερείς ενέργειες και πλέον, όπως και η ΝΔ προεκλογικά, μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, με στόχο ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, δηλαδή ένα άλλο μνημόνιο.

Ερμήνευσε τα δημοσκοπικά ευρήματα σαν απότοκα της διάψευσης της «μεγάλης προσδοκίας που είχε δημιουργηθεί σε μεγάλο μέρος του λαού ότι θα καταφέρουμε να εμποδίσουμε την (...) ψήφιση των μέτρων και ενδεχομένως να ξαναπάμε σε δημοκρατική διαδικασία, δηλαδή ανατροπής αυτής της πολιτικής». Προσδοκία που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε στο λαό, και συνεχίζει να το κάνει, κοροϊδεύοντάς τον ότι αρκεί να τον αναδείξει κυβέρνηση για να σταματήσει η λυσσασμένη επίθεση σε βάρος του από τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της.

Ο Αλ. Τσίπρας απέκλεισε την έξοδο της Ελλάδας απ' το ευρώ, καθώς όπως είπε κάτι τέτοιο «ισοδυναμεί με το ξήλωμα μιας κάλτσας, με τη διάλυση της ευρωζώνης και του ευρώ». Προσπερνώντας ότι είναι η παραμονή της χώρας στην καπιταλιστική ΕΕ αυτή που εγγυάται μνημόνια διαρκείας, όπως προβλέπει η φιλομονοπωλιακή της στρατηγική, έσπευσε να ισχυριστεί πως το κόμμα του «μπορεί να είναι ο κόκκος στο γρανάζι της συντηρητικής πολιτικής, της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που θα σταματήσει την κυρία Μέρκελ».

Λέει δηλαδή ότι η ΕΕ (άρα τα μονοπώλια) μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, και καταλύτης γι' αυτό θα είναι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που κόμματα με εξαγγελίες σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, έχει αναδείξει πολλά η ΕΕ του κεφαλαίου και την υπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο όπου κι αν κυβέρνησαν.

Ο Αλ. Τσίπρας δεν έκρυψε ακόμα ότι στόχος των επισκέψεών του στο εξωτερικό δεν είναι άλλος από την εξεύρεση συμμάχων στην προσπάθεια να ξελασπώσει η ντόπια αστική τάξη από την κρίση. Είπε: «Το ζήτημα είναι να ψάξουμε σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία λύσεις και χρειαζόμαστε συμμάχους»...

Στο όνομα της «συνοχής» της ΕΕ και της «προοπτικής της παγκόσμιας οικονομίας», της διασφάλισης δηλαδή σταθερότητας για τις καπιταλιστικές επενδύσεις που προϋποθέτει λαούς στο «γύψο» και στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ο Αλ. Τσίπρας εξέφρασε την πεποίθηση πως «στο παγκόσμιο πλαίσιο δεν θα είμαστε μόνοι (...) Θα βρούμε συμμάχους, ενδεχομένως κι από εκεί που κανείς δεν θα το περίμενε. Ενδεχομένως και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού... (...) Λέω λοιπόν ότι εμείς θα είμαστε η δύναμη εκείνη που (...) θα ψάξει συμμάχους στη διεθνή σκακιέρα»!

Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, για λογαριασμό μερίδων του κεφαλαίου με ανάλογα συμφέροντα, λοξοκοιτάζει προς τις ΗΠΑ, τις οποίες μάλιστα θα επισκεφτεί την μεθεπόμενη εβδομάδα για να μιλήσει σε εκδήλωση για το πώς οι ΗΠΑ μπορούν να βοηθήσουν την ΕΕ στην κρίση!

Επλεξε ακόμα το εγκώμιο των «αναδυόμενων οικονομιών» - παρότι σε άλλο σημείο της συνέντευξής του επέκρινε τη «λατινοαμερικανοποίηση» της Ελλάδας παραδεχόμενος τις μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις στη Λατινική Αμερική που κατά τα άλλα προβάλλει σαν παράδειγμα προς μίμηση - λέγοντας πως «είναι ένας ισχυρός παίκτης στην παγκόσμια σκακιέρα που πρέπει να τον υπολογίζουμε».

Η αναζήτηση συμμάχων για λογαριασμό των αστών είναι η μία πλευρά της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, η δεύτερη αφορά στη δέσμευσή του, όπως τη διατύπωσε ο Αλ. Τσίπρας, κλάδοι της οικονομίας «να γίνουν ξανά ανταγωνιστικοί και πρέπει να δώσουμε όλο το βάρος για να έχουμε δημόσιες επενδύσεις, ευρωπαϊκές επενδύσεις και ιδιωτικές βεβαίως επενδύσεις».

Για να γίνουν αυτές, πρόσθεσε, πρέπει να λυθεί το βασικό πρόβλημα του χρέους. «Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι έχουμε ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο και δεν πρόκειται να γίνει εάν δεν υπάρχει ένα γενναίο κούρεμα», ανέφερε ζητώντας επί της ουσίας να συναινέσουν οι εταίροι σε μια φόρμουλα που θα επιτρέψει στο αστικό κράτος της Ελλάδας να εξοικονομήσει πόρους προς ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου.

Σε άλλο σημείο επανέφερε το αποπροσανατολιστικό ιδεολόγημα ότι οι σημερινές αντιλαϊκές εξελίξεις οφείλονται στο γεγονός ότι «είχαμε κυβερνήσεις και πολιτικό προσωπικό που τους είχαν στο χέρι οι εταίροι και οι δανειστές είτε με τις περιβόητες λίστες Χριστοφοράκου και "Siemens" είτε με τις περιβόητες λίστες Λαγκάρντ». Λέει δηλαδή ότι η κρίση και τα μέτρα, γέννημα των μονοπωλίων και της στρατηγικής τους, θα είχαν αποφευχθεί αν δεν υπήρχε διαφθορά και διαπλοκή. Αν δηλαδή υπήρχε μια πιο ηθική διαχείριση του καπιταλισμού.

Μάλιστα, αναφερόμενος στην επικείμενη συνάντησή του με τον Β. Σόιμπλε, του διεμήνυσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο αξιόπιστος από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, υποστηρίζοντας: «Θέλω να πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι, τους οποίους έχουμε σύρει τα χίλια μύρια όσα για την οικονομική πολιτική που ακολουθούν, πρέπει κι αυτοί να έχουν αισθανθεί ότι οι εταίροι τους στην Ελλάδα, δηλαδή τα κόμματα εξουσίας είναι ιδιαίτερα αναξιόπιστα όσον αφορά στην οικονομική διαχείριση (...) Θέλω να το πω αυτό».

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί αφενός η σαφέστατη τοποθέτησή του Αλ. Τσίπρα ότι το κόμμα του θα κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, στόχο στον οποίο υποτάσσει και την αλλαγή του εκλογικού νόμου, αποφεύγοντας όμως να ταχθεί ευθαρσώς υπέρ της απλής αναλογικής. «Θα καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις για αλλαγές αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος», δήλωσε, προσθέτοντας πως τώρα είναι η «ευκαιρία (...) να προχωρήσουμε με τόλμη σε αυτές τις αλλαγές». Τώρα, δηλαδή, που το αστικό πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη διάσωσης και ξεπλύματος στα μάτια του λαού.

Αφησε ακόμα ανοιχτό το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με όποιον πιστό της αστικής διαχείρισης ή αλλιώς της «εθνικής προσπάθειας που κάνουμε» και του «εθνικού καθήκοντος»! Οπως είπε «η ζωή έχει πολλά γυρίσματα (...) βιώνουμε μια περίοδο ρευστότητας, πολιτικών αλλαγών και μετατοπίσεων (...) Συνεπώς, σε αυτήν την προσπάθεια θα πάμε δίχως ιδεολογικές αγκυλώσεις, εμμονές, ιδεοληψίες».