Πάντως οι Αμερικανοί την ξεκίνησαν μετά τις 11 Σεπτέμβρη και ακολούθησαν οι συμμαχικές τους κυβερνήσεις. Και είναι σίγουρο οτι αυτή η υπόθεση δυνδέεται με γεγικότερες στρατηγικες επιλογές του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή μας και με εξελίξεις που εχουν σχέση με τη δράση του, (Μέση Ανατολη, πόλεμος προετοιμάζεται ενάντια στο Ιράκ κλπ). Ετσι ενισχύουν το νομοθετικό οπλοστάσιο με δυνατότητα αξιοποίησής του κατά του λαϊκού κινήματος, αλλά και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, στο όνομα της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας». Αυτή την αντιδραστική πορεία του πολιτικού συστήματος, το κουτσούρεμα ακόμη και αυτών των αστικοδημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, την ονομάζουν θωράκιση της δημοκρατίας!

Αλλά δεν τους φτάνει μόνο αυτό. Μια συνεχώς εξελισσόμενη αντιδραστική πραγματικότητα ως στοιχείο της δράσης του αστικού πολιτικού συστήματος, για να επιβληθεί, απαιτεί και την ανάλογη ιδεολογικοπολιτική επένδυση, που θα επιδρά στις λαϊκές συνειδήσεις ώστε να αυξάνεται η ανεκτικότητα ή και η αποδοχή της αντίδρασης. Επειδή όμως η άποψη περί αναγκαιότητας του κρατικού τρομοκρατικού πλαισίου δεν αρκεί για να γίνεται αποδεκτό, στρέφουν την προπαγάνδα τους αλλού. Στην ιστορία του λαϊκού κινήματος, ελληνικού και παγκόσμιου, στην κατασυκοφάντηση των αγώνων και των σύγχρονων, και γενικά στο αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό κίνημα και τις πρωτοπόρες δυνάμεις του, κυρίως το ΚΚΕ. Συσχετίζοντας την ατομική τρομοκρατία με το μαρξισμό-λενινισμό, με την ιδεολογία και την πολιτική του εργατικού κινήματος, την προοπτική του σοσιαλισμού. Η λογικοφάνεια της αντιδραστικής αυτής σκέψης πολύ απλοϊκή. Αφού οι Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν έχουν τεκμηριώσει θεωρητικά και στην πράξη ότι χωρίς την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, (βίαιη ενέργεια της πλειοψηφίας του λαού), από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της δεν μπορεί να οικοδομηθεί η σοσιαλιστική κοινωνία, αυτή η θεωρία είναι που τροφοδοτεί τρομοκράτες τύπου «17Ν» με την ιδεολογία της βίας και της τρομοκρατίας. Προσδοκούν «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Και την ιδεολογία και την πολιτική της εργατικής τάξης να συκοφαντήσουν, άρα να συμβάλλουν στο χτύπημα της μαζικής λαϊκής κοινωνικοπολιτικής δράσης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, και να συγκαλύψουν τη σχέση της τρομοκρατίας τύπου «17Ν» με μυστικές υπηρεσίες και μηχανισμούς, άρα και τη σχέση της με την κρατική τρομοκρατία.

Ετσι, το τελευταίο διάστημα, άρχισε μεθοδευμένα και εντεινόμενα να ξετυλίγεται η προπαγάνδα περί συσχετισμού, από μια μερίδα τέτοιων προπαγανδιστών της υπόθεσης «17Ν», με την «Αριστερά». Και μιλούν γενικά για την «Αριστερά» για δυο λόγους: Η έννοια «Αριστερά» στις λαϊκές συνειδήσεις είναι γενικά ταυτισμένη με κάθε κατάκτηση λαϊκού δικαιώματος σ' αυτό τον τόπο, αλλά κυρίως -στη νεότερη Ιστορία μας- με το μεγάλο έπος της απελευθερωτικής πάλης του λαού ενάντια στην ξενική κατοχή.

Οταν ένα τμήμα της αστικής τάξης και του πολιτικού της κόσμου συνεργάστηκε με τους κατακτητές, ενώ το άλλο έφυγε για τη Μέση Ανατολή, με την προστασία των Αγγλων συμμάχων του. Αλλά και στη μεταπελευθερωτική πραγματικότητα, όταν οι αγγλοαμερικανικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπλισαν τους συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών ως στηρίγματα του ντόπιου αντιδραστικού καθεστώτος και όλοι από κοινού επέβαλαν ένα όργιο τρομοκρατίας κατά του λαού, διαπράττοντας δολοφονίες και εγκλήματα για να σπρώξουν έτσι στον εμφύλιο πόλεμο... Μήπως η ένοπλη λαϊκή πάλη κατά των Ιταλών φασιστών και Γερμανών ναζιστών ήταν τρομοκρατία; ή μήπως η αντίσταση του λαού κατά της επέμβασης και της βίας των Αγγλοαμερικάνων και του ντόπιου καθεστώτος ήταν τρομοκρατία;

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μέσα στη γενική αναφορά των διαφόρων δημοσιολόγων και αναλυτών για την «Αριστερά», μπορούν να χωρέσουν τους πάντες, ως και κατασκευάσματά τους σαν τη «17Ν», συγκαλύπτοντας ταυτόχρονα την επιδίωξή τους να ενοχοποιήσουν το ΚΚΕ, επειδή ακριβώς δεν μπορούν να το κάνουν ανοιχτά. Γιατί από άποψη αρχών, το Κόμμα, όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την τρομοκρατία τύπου «17Ν», αλλά την έχει καταδικάσει, την αντιπαλεύει, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις πηγές της, αλλά και τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων και του αστικού κράτους, που ενώ οι μηχανισμοί του τρομοκρατούν το λαϊκό κίνημα, αδυνατούν δήθεν να εξαρθρώσουν την όποια «17Ν».

Αρθρογράφος συγκεκριμένης εφημερίδας έφτασε -προκειμένου να πείσει ότι έτσι έχουν τα πράγματα- να κάνει τον πολύ σπουδαίο συλλογισμό ότι αν για παράδειγμα οι συλληφθέντες ως μέλη της «17Ν» είχαν ναζιστική ιδεολογία, όλοι θα απέδιδαν τη δράση τους σ' αυτή την ιδεολογία. Επειδή όμως δεν έχουν τέτοια ιδεολογία, άρα το πολιτικοϊδεολογικό τους υπόβαθρο έχει ρίζες στον «αντιιμπεριαλισμό». Και μάλιστα ο «εθνικιστικός αντιιμπεριαλισμός» της «17Ν», ταυτίζεται με τις αντιλήψεις των δυνάμεων που οργάνωσαν την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση κατά τη διάρκεια των πολέμων σε Βοσνία, Κόσσοβο κλπ.

Μόνο που ο συγκεκριμένος αρθρογράφος δεν μπήκε καν στον κόπο όχι να ασχοληθεί, αλλά να αναφερθεί στο γεγονός ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί έχουν ομολογήσει πως χρησιμοποιούν κατασκευάσματα με δήθεν αριστερό ή δήθεν αντιιμπεριαλιστικό πολιτικοϊδεολογικό υπόβαθρο, για δικούς τους σκοπούς, και αν δε βρίσκουν τέτοια, τα στήνουν. Ομως και η ταύτιση της δήθεν ιδεολογίας της «17Ν» με τις αντιλήψεις των δυνάμεων που οργάνωσαν την αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική δράση οδηγεί στο συνειρμό ότι αυτή η δράση είναι τρομοκρατική... Αλλά και οι εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την τρομοκρατία στην Ελλάδα την ταυτίζουν με το αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό κίνημα. Ποιον λοιπόν ωφελεί αυτή η προπαγάνδα αν όχι αυτούς που ταυτίζουν την τρομοκρατία με το λαϊκό κίνημα, για να το χτυπήσουν, και πρώτ' απ' όλα τους τρομοκράτες των λαών Αμερικανούς; Ταυτόχρονα με το παράδειγμα «της ναζιστικής ιδεολογίας» και του «εθνικιστικού αντιιμπεριαλισμού», θέλουν συνειρμικά να οδηγήσουν στην άποψη ότι ο εθνικισμός και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα είναι τα δύο άκρα που σχετίζονται άμεσα με την «τρομοκρατία». Ορισμένοι άλλοι μάλιστα λένε ότι η πάλη κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή κατά του ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι εθνικισμός!

Επομένως η εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, αναπτύσσοντας αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δράση, ταξική πάλη, ενοχοποιούνται ότι τροφοδοτούν την τρομοκρατία όπως και ο εθνικισμός. Αυτό συνειρμικά θέλουν να πουν, και μ' αυτόν τον τρόπο να στηρίξουν το αντιδραστικό καπιταλιστικό σύστημα, αποδυναμώνοντας την προοπτική του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης. Αυτός είναι ο σκοπός τους!

Το επιδίωξε βεβαίως, ωμά, κυνικά ο Α. Ανδριανόπουλος με άρθρο του σε απογευματινή εφημερίδα. Να τι είπε: «Μέχρι σήμερα η Αριστερά και οι ταγοί της εξασφάλιζαν μια περίεργη ασυλία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα... ημιμαθείς τρομοκράτες να βλέπουν τα σοβαρότερα μέσα ενημέρωσης να παρουσιάζουν και να αναλύουν με σοβαροφάνεια τις παραληρηματικές τους προκηρύξεις και να ονοματίζουν τις απεχθείς δολοφονικές τους πράξεις σαν "εκτελέσεις"... Αυτή υπήρξε η εικόνα της Αριστεράς στην Ελλάδα... αρνητική... και δεν υπάρχουν περγαμηνές που να εμπεριέχουν συγκεκριμένες ωφέλειες για τον τόπο... Η εξάρθρωση της τρομοκρατίας έβαλε την τελειωτική ταφόπλακα σε ό,τι έχει απομείνει από την αλτρουιστική εικόνα της Αριστεράς... Που μη μπορώντας με τις δικές τους δυνάμεις να εκπορθήσουν το σύστημα αξιοκρατικά, συστήνουν συμμορία για να το πλήξουν»...

Ενας λοιπόν ακόμη προπαγανδιστής του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων ταυτίζει ωμά την «τρομοκρατία» με την «Αριστερά», και μάλιστα με το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα και ακόμα περισσότερο με το ΚΚΕ. Δεν ξέρει ότι το ΚΚΕ και το διεθνές εργατικό κίνημα αντιπάλεψαν και αντιπαλεύουν την ατομική τρομοκρατία, ακριβώς επειδή αυτή αποδυναμώνει το λαϊκό κίνημα, δυσκολεύει την ταξική πάλη, ενισχύει την κρατική τρομοκρατία ενάντια στο λαό; 'Η μήπως επειδή αντιπαλεύουν και την κρατική τρομοκρατία και την ιμπεριαλιστική, την οποία επιδιώκει να καθαγιάσει -προκειμένου να ενισχύεται η εξουσία των μονοπωλίων- ταυτίζει τη μαζική κοινωνικοπολιτική λαϊκή δράση, το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό κίνημα με την τρομοκρατία;

Είναι φανερό ότι εδώ λέγεται εμμέσως πλην σαφώς ότι όποιος δεν ταυτίζεται με την άποψη του κατεστημένου περί «τρομοκρατίας», είναι μαζί της. Και ακριβώς βάζει το ζήτημα να χτυπηθεί η δράση κατά του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης, να υποταχτεί ο λαός στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων που συνοδεύεται με άδικους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση...

Ταυτόχρονα ο Α. Ανδριανόπουλος προβάλλει την άποψη ότι επειδή δεν μπορούν «να εκπορθήσουν το σύστημα αξιοκρατικά», γι' αυτό χρησιμοποιούν την «τρομοκρατία» για να το χτυπήσουν. Θέλει συνειρμικά να μπολιάσει τις λαϊκές συνειδήσεις με την άποψη ότι η πολιτική και η δράση της ηγεσίας του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος, δηλαδή το ΚΚΕ, δεν μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς των μονοπωλίων, δεν εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα όπως λέει, (γι' αυτό και δεν μπορεί να κερδίσει τη λαϊκή πλειοψηφία, αυτό υποδηλώνει το «αξιοκρατικά»). Αρα, μην αγωνίζεστε, μην το εμπιστεύεστε... Πολύ περισσότερο που επειδή δεν μπορεί να το κάνει, χρησιμοποιεί την τρομοκρατία. Γι' αυτό και το «τέρμα η ασυλία», υποδηλώνει λαϊκή ανοχή ή και συναίνεση στην κρατική τρομοκρατία ενάντια στο εργατικό κίνημα, αλλά και δράση για να απομονωθεί από το λαό η ηγεσία του. Ετσι ενισχύει το οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης κατά του λαού, με αφορμή την «τρομοκρατία», αυτός ο ένθερμος υπηρέτης του ιμπεριαλισμού.

Προφανής λοιπόν ο στόχος της προπαγάνδας περί «αριστερής ιδεολογίας» της «τρομοκρατίας» ή ανοχής της Αριστεράς σ' αυτήν: Η μαζική λαϊκή κοινωνικοπολιτική δράση που αμφισβητεί την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, που αναπτύσσει ταξική πάλη ενάντιά της. Η πολιτική για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης με στόχο την ανατροπή της Νέας Τάξης, για τη λαϊκή εξουσία.