Η παρούσα τροπολογία αφορά τη δυνατότητα των Δημοτικών Συμβουλίων με βάση τους όρους και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο παρόν, να προβαίνουν στη διαγραφή χρεών, βεβαιωθέντων ή μη, με βάση εισοδηματικά κριτήρια και με γνώμονα την προστασία των λαϊκών οικογενειών.

Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) εξέδωσε την εγκύκλιο 1017/1-02-2018 που περιλαμβάνει και τους δήμους που πρέπει υποχρεωτικά από 1η Μάη 2018 να διενεργούν ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για κατάσχεση κινητών και ακινήτων, για χρέη προς τους δήμους που θα ξεκινούν από τα 500 ευρώ. Γίνεται πλέον φανερό ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε φαινόμενα μαζικών πλειστηριασμών από το σύνολο των κρατικών φορέων (εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία κ.ά.).

Η επίθεση αφορά όλα όσα, με κόπους μιας ολόκληρης ζωής, έχει κατακτήσει η λαϊκή οικογένεια, όπως το σπίτι, το μαγαζί, το αυτοκίνητο, το ταξί, το χωράφι του μικρού αγρότη. Στόχος είναι η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και η επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου. Σε μια περίοδο που η φορολεηλασία συνεχίζεται, τα εισοδήματα έχουν μειωθεί δραματικά για κάθε λαϊκή οικογένεια, το βίαιο ξεκλήρισμα των αγροτών στην ύπαιθρο, των επαγγελματιών και βιοτεχνών στην πόλη, συνθέτουν τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός μας και είναι το διαβατήριο της νέας φάσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Στο στόχαστρο του νέου πλαισίου βρίσκονται τα λαϊκά νοικοκυριά που χρωστούν μικρά ποσά. Την ίδια ώρα που τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα καταφέρνουν, όπως και στο παρελθόν, τα τεράστια χρέη τους να θεωρούνται νόμιμα «ξεγραμμένα». Θυμίζουμε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή, με νόμο έχουν δώσει 60 απαλλαγές στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, αποσυνδέοντας τα έσοδα από τη φορολογία που πρέπει να πληρώσουν, γνωστές και οι απαλλαγές που απολαμβάνουν «επενδυτές» σε αεροδρόμια και λιμάνια για τέλη και φόρους στους δήμους, οι νομοθετημένες απαλλαγές από χρέη στις ΔΕΥΑ για να καρποφορήσουν οι πρόσφατοι επενδυτικοί σχεδιασμοί τύπου «Σκλαβενίτη ΑΕ» κ.ά.

Στο νομοσχέδιο «Κλεισθένης 1» που κατατέθηκε, η κυβέρνηση με σειρά από διατάξεις με τίτλο «Ρυθμίσεις για την ενίσχυση της αναπτυξιακής δράσης και της βελτίωσης της οικονομικής λειτουργίας των ΟΤΑ» και «Νέα πεδία αναπτυξιακής δράσης στην ΤΑ και τα ΝΠ των ΟΤΑ», ανοίγει νέα πεδία για την άνθηση της επιχειρηματικότητας θέτοντας σε προτεραιότητα τη μακρόχρονη παραχώρηση σε επιχειρηματικούς ομίλους της δημοτικής ακίνητης περιουσίας και άλλων υποδομών τους με συνοδεία και εδώ προκλητικών φοροαπαλλαγών και διευκολύνσεων.

Αντίθετα, τα κλιμακούμενα φοροεισπρακτικά μέτρα και το φόβητρο των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα λαϊκά νοικοκυριά επιβεβαιώνουν ότι όπως στην κρίση έτσι και στη φάση ανάπτυξης ο λαός θα συνεχίσει να βιώνει τη φτώχεια, το φοροκυνηγητό, την ανασφάλεια, να αγκομαχά να τα βγάλει πέρα.

Οι οφειλές των νοικοκυριών προς τους δήμους αφορούν: Σε ανταποδοτικά τέλη, τέλη νεκροταφείου, οφειλές νερού, τροφεία παιδικών σταθμών, κατάληψης πεζοδρομίων, το τέλος επιτηδεύματος, κλήσεις από την στάθμευση αυτοκινήτων ΤΑΠ κ.λπ. Σε κάποιες περιπτώσεις μεγάλα ποσά οφελών αφορούν σε απαλλοτριώσεις ελευθέρων χώρων και πλατειών που επιβαρύνουν τα παρακείμενα σπίτια κ.ά. Αυτές οι οφειλές αποτυπώνονται στους προϋπολογισμούς των δήμων ως έσοδα παρελθόντων ετών (ΠΟΕ). Για την είσπραξή τους έχουν προωθηθεί σειρά από νομοθετικές ρυθμίσεις, από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ως προς την αυστηρή πιστοποίηση των οφειλών στους δήμους, την ευθυγράμμιση του χρόνου και των διαδικασιών παραγραφής τους με αυτές του Δημοσίου, τον έλεγχο των δημοτικών υπηρεσιών, δημοτικών αρχών από ελεγκτικό συνέδριο, τον καταλογισμό τυχόν παραλήψεων είσπραξης οφειλών σε υπηρεσιακούς παράγοντες και δημοτικές αρχές. Πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις έδωσαν τη δυνατότητα στους δήμους να διασταυρώνουν στοιχεία οφειλετών με άλλους κρατικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς (εφορία, Ε9, ΔΕΗ).

Επειδή η πλειοψηφία του λαού αδυνατεί να ανταποκριθεί σε όλα αυτά τα βάρη που συνολικά έχουν φορτωθεί στις πλάτες της, κρίνεται σκόπιμο να δίνεται η δυνατότητα με βάση συγκριμένα εισοδηματικά και οικογενειακά κριτήρια να διαγράφονται χρέη, πρόστιμα και προσαυξήσεις προς τους δήμους, βεβαιωθέντα ή μη.

Από την υπάρχουσα εμπειρία των έως τώρα «δυνατοτήτων» διακανονισμών, όπως αυτός των 100 δόσεων, έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει αδυναμία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των ανέργων που αποτελούσαν την πλειοψηφία όσων μπήκαν σε ρύθμιση, να ανταποκριθούν στην εκτεταμένη φοροληστεία και είναι επείγουσα ανάγκη να θεσπιστεί σαφές και καθορισμένο νομοθετικό πλαίσιο, με το οποίο θα δίνεται η δυνατότητα περαιτέρω διευκολύνσεων με απόφαση και ευθύνη των Δημοτικών Συμβουλίων.

Οι πάσης φύσεως οφειλές προς τους δήμους είναι ζήτημα για το οποίο πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στα Δημοτικά Συμβούλια να αποφασίζουν επ' αυτού, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες σε κάθε διοικητική περιφέρεια, τον αριθμό των ανέργων, των ενταγμένων στο ΚΕΑ και άλλες ιδιαιτερότητες κοινωνικοοικονομικές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν κριτήριο διευκόλυνσης, μερικής ή ολικής απαλλαγής, ώστε ει δυνατόν να προστατευτούν το οποίο εισόδημα και η περιουσία των λαϊκών οικογενειών.

Επειδή δεν δίνεται ήδη η δυνατότητα διαγραφής των προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής σε περιπτώσεις οικονομικής αδυναμίας που προήλθε από γεγονότα ανωτέρας βίας με βάση την παρ. 3 του άρθρου 174 Ν. 3463/2006, ως εκ τούτου τελολογικά συνάγεται ότι η οικονομική αδυναμία συνιστά επαρκή αιτιολογικό λόγο της αδυναμίας ανταπόκρισης σε χρέη προς τους δήμους.

Με δεδομένο το υφιστάμενο ασφυκτικό πλαίσιο, εφόσον νομοθετηθεί η δυνατότητα των Δημοτικών Συμβουλίων να διαγράφουν σε περιπτώσεις οικονομικής αδυναμίας με συγκεκριμένα κριτήρια πάσης φύσεως χρέη προς τους δήμους, επιτυγχάνεται η στάθμιση ωφέλειας και βλάβης η οποία θα προκαλούνταν από την εφαρμογή αναγκαστικών μέτρων για χρέη οικονομικά αδύναμων οικογενειών, επιλέγεται το ηπιότερο μέτρο, καθώς η απειλή με κατασχέσεις στα ήδη ρημαγμένα νοικοκυριά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ούτε να θεωρηθεί «πρόσφορη» ή «αναγκαία».

Με την προσθήκη παραγράφων στο άρθρο 174 του ν. 3463/2006, δίνεται η δυνατότητα στα Δημοτικά Συμβούλια που γνωρίζουν από κοντά και μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών τους την κατάσταση του νοικοκυριού αφενός να αποφασίζουν για τα κριτήρια ολικής, μερικής διαγραφής πάσης φύσεως χρεών, τη δοσοποίηση κ.λπ., αφετέρου να λαμβάνουν ειδικά αιτιολογημένες αποφάσεις κατά περίπτωση και εφόσον πληρούνται τα κριτήρια, τη διαγραφή των χρεών. Με αυτήν τη νομοθετική πρόβλεψη μπαίνουν κοινωνικοοικονομικά κριτήρια και θα μπορούν περιπτωσιολογικά να απαλλάσσονται από χρέη οι μακροχρόνια άνεργοι, οι ενταγμένοι στο ΚΕΑ, τα άτομα με αναπηρία, οι πολύτεκνοι, οι τρίτεκνοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες κ.λπ. και να προστατεύονται οι εργαζόμενοι στις αντίστοιχες υπηρεσίες των δήμων από τυχόν καταλογισμό, υπόνοια σε δόλο ή αμέλεια στην είσπραξη των εσόδων.

Στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης...»

1. Μετά την παράγραφο 2 του άρθρου 174 του ν. 3463/2006, προστίθεται παράγραφος 3, ως εξής:

«3α. Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των μελών του, είναι δυνατή η διαγραφή κάθε είδους χρεών, βεβαιωθέντων ή μη, προς τους δήμους ολόκληρων ή εν μέρει για τους απόρους, τα άτομα με αναπηρίες, τους πολύτεκνους, τους τρίτεκνους, τις μονογονεϊκές οικογένειες και τους μακροχρόνια άνεργους, όπως η ιδιότητα των ανωτέρω οριοθετείται αντίστοιχα από την κείμενη νομοθεσία, καθώς και τους δικαιούχους του πρώτου κεφαλαίου του ν. 4320/2015 (Α' 29) και για περίπτωση που αποδεδειγμένα υπάρχει οικονομική αδυναμία που προήλθε ανεξάρτητα από δική τους υπαιτιότητα. Με την ίδια απόφαση μπορεί να τίθενται και τα εισοδηματικά κριτήρια για τη χορήγηση της ως άνω διαγραφής χρεών, ή μείωση, ή δοσοποίησή τους.

β. Οι ΔΕΥΑ και τα ΝΠΔΔ των δήμων με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου τους μπορούν να αποφασίζουν κατά αντιστοιχία και με τα ίδια κριτήρια μετά από αίτηση των χρηστών τους. Οι ΔΕΥΑ μπορούν επίσης να θεσπίζουν διαγραφή χρεών ολοκληρωτικά ή εν μέρει, καθώς και τη δοσοποίησή τους για επαγγελματίες και αγρότες που αποδεδειγμένα υπάρχει οικονομική αδυναμία που προήλθε από γεγονότα ανεξάρτητα από δική τους υπαιτιότητα και των οποίων το οικογενειακό ετήσιο εισόδημα δεν υπερβαίνει τις δώδεκα χιλιάδες (12.000) ευρώ. Με την ίδια απόφαση τίθενται τα εισοδηματικά και άλλα κοινωνικά κριτήρια για τη χορήγηση της ως άνω διαγραφής χρεών, ή μείωση, ή δοσοποίησή τους».

2. Η υφιστάμενη παράγραφος 3 του άρθρου 174 του ν. 3463/2006 αναριθμείται και παίρνει τον αύξοντα αριθμό 4.

Οι προτείνοντες βουλευτές είναι οι Μανώλης Συντυχάκης, Νίκος Καραθανασόπουλος, Γιάννης Δελής, Γιώργος Λαμπρούλης.

Οι ρυθμίσεις του νόμου 4387/16 με το άρθρο 12 επέφεραν σημαντικές ανατροπές στις συντάξεις θανάτου, οδηγώντας σε μεγάλα αδιέξοδα ιδιαίτερα χήρες κάτω των 55 ετών, που δικαιούνται αυτής της μειωμένης σύνταξης μόνο για 3 χρόνια. Για όσες δε είναι κάτω των 52 ετών, η σύνταξη χηρείας δεν επανέρχεται ούτε μετά τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας τους. Η μείωση της σύνταξης στο 50%, από το 70% που ήταν πριν, η περαιτέρω μείωση που θα προκύψει με τον επανυπολογισμό και κυρίως τα ηλικιακά όρια που τίθενται στο εν λόγω άρθρο, έχουν οδηγήσει σε ραγδαία επιδείνωση της ζωής των επιζώντων συζύγων και των τέκνων τους. Για την αντιμετώπιση του πιο πάνω σημαντικού ζητήματος, κατατίθεται η παρακάτω τροπολογία.

Στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις - Αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας - Ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων - Επιτροπεία ασυνόδευτων ανηλίκων και άλλες διατάξεις»

1. Καταργείται το άρθρο 12 του ν. 43872016 που αφορά τις συντάξεις χηρείας αλλά και στο σύνολό του.

2. Σε περίπτωση θανάτου συνταξιούχου ή ασφαλισμένου ο οποίος έχει 1.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων οι 600 ημέρες ασφάλισης μέσα στην 5ετία πριν από το θάνατο, δικαιούνται σύνταξη τα παρακάτω μέλη της οικογένειάς του:

Α. Ο επιζών σύζυγος

Ο επιζών σύζυγος δικαιούται τη σύνταξη χωρίς οποιονδήποτε περιορισμό ως προς τα όρια ηλικίας και ως προς το χρόνο που διανύθηκε από την τέλεση του γάμου μέχρι το θάνατο του θανόντα συζύγου.

Ο επιζών σύζυγος συνεχίζει να λαμβάνει τη σύνταξη ανεξάρτητα αν εργάζεται ή αν λαμβάνει και άλλη σύνταξη και μέχρι τη λήξη του συνταξιοδοτικού του δικαιώματος (όπως ενδεικτικά με θάνατο ή νέο γάμο).

Β. Τα νόμιμα τέκνα, τα νομιμοποιημένα, τα αναγνωρισθέντα, τα υιοθετηθέντα και όσα εξομοιώνονται με αυτά.

Τα τέκνα δικαιούνται τη σύνταξη μέχρι να συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους και, αν σπουδάζουν, μέχρι τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας τους.

Τα ανίκανα για κάθε βιοποριστική εργασία τέκνα δικαιούνται τη σύνταξη ανεξάρτητα αν η ανικανότητα επήλθε πριν ή μετά τη συμπλήρωση του προβλεπόμενου παραπάνω ορίου ηλικίας τους, καθώς επίσης και ανεξάρτητα από το αν η ανικανότητα επήλθε πριν ή μετά το θάνατο του γονέα.

Τα ορφανά και από τους δύο γονείς τέκνα λαμβάνουν το σύνολο της σύνταξης του θανόντα γονέα.

Το ποσό της σύνταξης των ανωτέρω δικαιούχων υπολογίζεται επί του ποσού της σύνταξης που ελάμβανε ή που είχε δικαιωθεί ο θανών σύζυγος και προσδιορίζεται σε ποσοστό 70% αυτής αν πρόκειται για ένα δικαιούχο πρόσωπο, προσαυξανόμενο αν δικαιούχα είναι και άλλα πρόσωπα. Σε κάθε περίπτωση, το συνολικό ποσό της κατά μεταβίβαση σύνταξης δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό της σύνταξης του θανόντα.

Οι προτείνοντες βουλευτές είναι οι Κατσώτης Χρήστος, Μανωλάκου Διαμάντω, Καραθανασόπουλος Νίκος, Παφίλης Αθανάσιος, Κανέλλη Λιάνα.