Η ανεργία στα νέα παιδιά είναι προϋπόθεση για να 'χουν οι ξενοδόχοι τζάμπα υπαλλήλους. Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Την ίδια ανάπτυξη ευαγγελίζεται και η αξιωματική αντιπολίτευση. Αναγνωρίζουν και οι δυο την ανταγωνιστικότητα σαν προϋπόθεση της ανάπτυξης. Οι διαφορές τους για το αν οι άνεργοι θα πληρωθούν από το ΕΣΠΑ ή τον ΟΑΕΔ δεν αναιρεί το γεγονός ότι όλοι τους μιλάνε για τζάμπα εργάτες.

Πρόσθετα, γενιές πολιτικών των αστικών κομμάτων στηρίζουν την ίδια τους την ύπαρξη στη διαχείριση προγραμμάτων απασχολησιμότητας. Εκτός από προσφορά στο σύστημα γι' αυτούς είναι και όρος για τη δική τους καλοπέραση. Κάθε διαχειριστής ενός προγράμματος για την ανεργία έχει και την πελατεία του.

Μιλάνε για επενδύσεις, το κριτήριο όμως των επενδύσεων είναι πόσο λιγότερη ζωντανή εργασία χρειάζεται. Οι επενδύσεις δε γίνονται στα κουτουρού. Γίνονται σε κλάδους και τομείς που εξασφαλίζουν τη μέγιστη κερδοφορία με λιγότερη ζωντανή εργασία. Ζωντανή εργασία με ακόμα χειρότερους όρους απ' ό,τι γινόταν μέχρι σήμερα. Από κοντά πάνε οι φορολογικές απαλλαγές και απαλλαγές από τις εισφορές, που καταλήγουν να πληρώνουν περισσότερα οι εργαζόμενοι.

Αυτά είναι άμεση συνέπεια της κυριαρχίας της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας. Ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα είναι οι ισχυροί μοχλοί για τη συγκέντρωση κεφαλαίων. Αυτό συντελείται σήμερα. Κι αυτό οδηγεί σε περίσσευμα εργατικών χεριών. Αυτό προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με τη μερική απασχόληση, την ευκαιριακή απασχόληση, την ετερο-απασχόληση, την κινητικότητα. Διά ταύτα: εφόσον η ανταγωνιστικότητα είναι ο κινητήρας που παράγει ανεργία, για να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας πρέπει να φύγει από τη μέση η ανταγωνιστικότητα, που όμως είναι προϋπόθεση για τα κέρδη, άρα πρέπει να φύγουν από τη μέση αυτοί που κυνηγάνε τα κέρδη, δηλαδή οι κεφαλαιοκράτες.

Ανάλογο είναι το πρόβλημα με τις τιμές. Ξεκινάει από την παραγωγή, που είναι μονοπωλημένη και από την εμπορία που επίσης κυριαρχείται από τα μονοπώλια. Οσο αυτό θα είναι το καθεστώς το ελάχιστο που μπορεί να γίνει, η μόνη άμυνα είναι να κατακτηθούν αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις.

Αλλά σήμερα πια κι αυτό δε φτάνει. Για να αντιστοιχηθεί η λαϊκή απάντηση με την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά οργανωμένης λαϊκής αγωνιστικής απειθαρχίας, ανυπακοής και αποφασιστικότητας απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα. Κι αυτό σημαίνει οργάνωση και ισχυροποίηση της εργατικής - λαϊκής συμμαχίας στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις συνοικίες, που θα βάζει ριζοσπαστικά αιτήματα και στόχους που θα ορθώνουν ουσιαστικά εμπόδια στην κυρίαρχη πολιτική και θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής στρατηγικής. Αυτή η συμμαχία θα προβάλλει επιθετικά αιτήματα για την ουσιαστική προστασία και ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων παλεύοντας ταυτόχρονα για την ανατροπή της πολιτικής που τη συντηρεί και την αναπαράγει. Η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και η λειτουργία με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο της παραγωγής, του εμπορίου, των συγκοινωνιών και κάθε άλλου στρατηγικού τομέα, είναι όρος αναγκαίος για να απαλλαγεί ο λαός από το βραχνά της ακρίβειας.

Μόλις χτες έγινε γνωστό ότι έκλεισαν και τα πέντε κέντρα διάγνωσης και ελέγχου του AIDS. Εκλεισαν γιατί το αρμόδιο υπουργείο αποφάσισε ότι δεν έχει λεφτά να τα συντηρήσει, την ίδια ώρα που οι υπηρεσίες του αναφέρονται σε επιδημία AIDS στο χώρο των ναρκομανών.

Το χέρι που κλείνει κάθε μέρα και μια μονάδα Υγείας είναι το ίδιο που αποστελεχώνει και τις υπηρεσίες. Οι ουρές στον ΟΠΑΔ έχουν την ίδια αιτία με τις ουρές στον ΕΟΠΥΥ. Στις υπηρεσίες του ΙΚΑ θες δύο μεροκάματα μόνο για να καταθέσεις χαρτιά για χρήματα που θα πάρεις μετά από έξι μήνες. Δεν είναι παθογένεια, είναι επιλογή η μείωση προσωπικού, επιλογή και η στάση πληρωμών. Αλλιώς δεν βγαίνουν τα νούμερα. Για να δοθούν μερικά δισ. στους δανειστές και στους εθνικούς εργολάβους πρέπει να κοπούν από τους εργάτες. Αυτό συμβαίνει και τίποτα άλλο.

Η διαπίστωση δε φτάνει. Οπως για την ανεργία, όπως για την ακρίβεια, έτσι και για την υγεία είναι η λαϊκή δράση, είναι η κοινωνική συμμαχία, που μπορεί να δώσει τη λύση. Οι πρωτοβουλίες που παίρνει αυτήν την περίοδο το ΚΚΕ για τα ζητήματα της ασφάλισης, οι δράσεις των ταξικών συνδικάτων για τη στήριξη εργατών και ανέργων που χτυπιούνται έντονα, έχουν χαρακτήρα επείγοντος, αφορούν στην προστασία της ίδιας της ζωής γιατί η πάση θυσία εφαρμογή των πολιτικών για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας είναι θανατηφόρος.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ και όχι με ελεύθερα τα ναρκωτικά

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Οι νέοι στα αζήτητα

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Τουριστική αντεπίθεση με έπαθλο έσοδα 12 δισ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: 10.000 θέσεις στον τουρισμό για άνεργους νέους

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ερχεται πιο κοντά η έξοδος στις αγορές

Η ΕΛΛΑΔΑ: Ολμος ΟΛΜΕ στις εξετάσεις

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Εφιάλτης για 110.000 αγχωμένους μαθητές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Σάκος του μποξ μαθητές, καθηγητές, γονείς.

ΤΑ ΝΕΑ: Πτυχιακές εργασίες με ...delivery

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Με εντολή Σαμαρά η κατάργηση των οργανισμών

Η ΑΥΓΗ: Ανώμαλη προσγείωση από Στουρνάρα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Σύνταξη, πότε συμφέρει η έξοδος

ΕΘΝΟΣ: Τα 20 επαγγέλματα που ανοίγουν με νόμο - εξπρές

«Η κυβέρνηση και τα επιτελεία της προσπαθούν να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση στο λαό ότι οι θυσίες του πιάνουν τόπο, ότι η ανάκαμψη της οικονομίας είναι προ των πυλών και ότι από αυτή έχει να κερδίσει ο ίδιος (...) με δεδομένα τα μέτρα που ετοιμάζουν για το λαό μπροστά και στο μεσοπρόθεσμο του Ιούνη, η προπαγάνδα τους δεν εκπλήσσει (...) αυτό που επαληθευόταν κάθε φορά ήταν οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι καμιά διέξοδο προς όφελος του λαού από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να εξασφαλίσει η διαχείριση που ασκεί αυτή, οι προηγούμενες ή μια επόμενη κυβέρνηση, στο βαθμό που αναγνωρίζει την ΕΕ σαν πεδίο διαπραγμάτευσης και τα μονοπώλια σαν όχημα για να έρθει ανάπτυξη. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Παρά την κυβερνητική δημαγωγία, η κρίση δεν πρόκειται να ξεπεραστεί άμεσα, πολύ περισσότερο που οι προβλέψεις μιλάνε για μεγαλύτερα ζόρια συνολικά στην καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης. Ακόμα όμως κι αν υπάρξει ανάκαμψη, ακόμα κι αν γίνουν οι επενδύσεις που διαφημίζει η κυβέρνηση, ακόμα και αν επιτύχει δημοσιονομικά πλεονάσματα, τίποτα δεν έχει να κερδίσει ο λαός. Αντίθετα, έχει να περιμένει τα χειρότερα.

(...) Οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις έχουν στόχο να αντισταθμίσουν τη μείωση του μέσου ποσοστού κέρδους για τα μονοπώλια με την παροχή φθηνότερης εργατικής δύναμης και αυτή η στρατηγική του κεφαλαίου ξεδιπλώνεται κλιμακούμενα τα 20 τουλάχιστον τελευταία χρόνια. Από αυτή την άποψη, δεν μπορεί να είναι λύση για το λαό η "άλλη διαχείριση" που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή κι αυτή θέλει ενίσχυση των μονοπωλίων με χρήμα και κρατικές υποδομές, προκειμένου να γίνει ανάπτυξη. Καμιά κυβέρνηση που θέλει να διαχειριστεί τον καπιταλισμό, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει, δεν μπορεί να αναστείλει, να ματαιώσει τους νόμους του που συντρίβουν τα λαϊκά στρώματα. Μόνο η διακυβέρνηση της λαϊκής εξουσίας μπορεί να το κάνει, καταργώντας την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, σχεδιάζοντας κεντρικά την οικονομία, με αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους. Για μια τέτοια εξουσία και διακυβέρνηση παλεύει το ΚΚΕ. Και για την κατάκτησή της, ο λαός δεν πρέπει να λυπηθεί καμιά θυσία» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)