"Οσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" λέει ο λαός μας, παροιμία που στο χώρο των αστικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μεταφράζεται στη φράση "όταν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας τόσο το χειρότερο γι' αυτήν". Ετσι, διαβάζοντας ορισμένα από τα χτεσινά ρεπορτάζ όσοι από τους 65.000 φοιτητές και σπουδαστές πήγαν στις σχολές και ψήφισαν, δικαιολογημένα θα αναρωτιούνται μήπως τελικά αυτό δε συνέβη. Μήπως το είδαν απλά στο όνειρό τους, αφού τίτλοι και κείμενα ισχυρίζονται πως "θριάμβευσε πάλι η αποχή". Πώς αλλιώς να εξηγήσουν το γεγονός ότι ορισμένοι "συνάδελφοι" πετάνε στα σκουπίδια 65.000 ολοζώντανα νέα παιδιά, γιατί τ' αφεντικά τους έχουν αποφασίσει να ξεμπερδεύουν και με το φοιτητικό κίνημα; Καθώς δε συμφωνούμε ούτε με τη σοφιστεία περί μισοάδειου και μισογεμάτου ποτηριού, αλλά και δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι η συμμετοχή στα κοινά βρίσκεται στο απόγειό της - είναι πάρα πολλοί αυτοί που ακόμα δεν έχουν πειστεί για το μεγαλείο της συλλογικής δράσης - κλείνουμε την παράγραφο "περί αποχής" με την επισήμανση πως την επόμενη φορά που θα ακουστεί το γνωστό σύνθημα για τη σχέση δημοσιογράφων - εξουσίας, όσο απαράδεκτο - στη φασίζουσα αντίληψη που το παράγει - κι αν είναι το σύνθημα με τη γενικότητά του, κάποιοι δε θα πρέπει να διαμαρτύρονται ως μωρές παρθένες, γιατί πολύ απλά και με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές αποδείχτηκε πως δεν είναι παρθένες...
Η δεύτερη στρέβλωση που επιχειρήθηκε χτες, πάλι από μερίδα του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, ήταν η προβολή της άποψης ότι τα αποτελέσματα των εκλογών δεν προσφέρονται για πολιτικά συμπεράσματα. Αλήθεια; Για να δούμε: Γεγονός είναι ότι τα αποτελέσματα δεν επιτρέπουν στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις να πανηγυρίσουν. Εκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους όλα αυτά τα χρόνια να παροπλίσουν την ΕΦΕΕ, να διαλύσουν τους συλλόγους, έφτασαν στο σημείο να εκδίδουν εγκυκλίους (ΠΑΣΠ) με οδηγίες για το πώς θα εμποδιστεί κι αυτή ακόμα η διενέργεια συνελεύσεων, στο τέλος είδαν ότι ένα σημαντικό τμήμα των φοιτητών δεν είναι και τόσο "ζόμπι" όσο υπολόγιζαν και τις τελευταίες μέρες κίνησαν λυτούς και δεμένους (σσ έφεραν στις σχολές μέχρι και τα τελευταία "σκυλιά" της πίστας, για να προσελκύσουν ψηφοφόρους) για να εξασφαλίσουν μια όσο το δυνατόν πιο μαζική προσέλευση οπαδών τους στις κάλπες, μήπως και συγκρατήσουν - σε επίπεδο εντυπώσεων - τον κατήφορο που θα κατέγραφαν οι κάλπες στο άνοιγμά τους. Και τελικά δεν τα κατάφεραν: Τα ποσοστά και της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ είναι εμφανώς κάτω από τις προσδοκίες τους, παρά την αύξηση των ψηφισάντων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι φυσικό να αναλογεί σ' αυτές τις παρατάξεις. Προκύπτει, λοιπόν, από εδώ ένα πρώτο πολιτικό συμπέρασμα, ανεξάρτητα από το ότι αυτό δε συμφέρει τους προς το παρόν κυρίαρχους κύκλους: Μπορείς να ξεγελάσεις πολλούς πρόσκαιρα, όχι όμως όλους για πάντα. Και πώς να το κάνουμε; Η απάτη σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων που λέγεται Συνθήκη του Μάαστριχτ και το συνακόλουθό της Εκπαιδευτικό Μάαστριχτ έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να ξεμπροστιάζονται για τα καλά και κάποιοι από τους υποστηριχτές τους αρχίζουν να πληρώνουν τα επέκεινα.
Ορισμένοι άλλοι, όπως οι του ΣΥΝ νεολαίοι (σσ αναφερόμαστε προφανώς στον ηγετικό τους πυρήνα), προκειμένου να αποφύγουν το απ' ευθείας κράξιμο, επέλεξαν εγκαίρως να εμφανιστούν στις σχολές με διάχυση μέσα σε διάφορα απίθανης ονομασίας και στόχευσης σχήματα, ώστε να μπορούν εκ των υστέρων ανάλογα με το αποτέλεσμα να εμφανίζονται ως κερδισμένοι ή να σφυρίζουν κλέφτικα, αν το αποτέλεσμα δεν τους βολεύει. Η μοίρα του οπορτουνιστή ήταν πάντα να ζει λαθρόβια. Το ότι δεν τόλμησαν, χτες, να βγουν ανοιχτά και να μιλήσουν για αύξηση της επιρροής των δικών τους αντιλήψεων μέσα στο φοιτητικό κίνημα και μίλησαν γενικώς για αύξηση των αριστερών δυνάμεων, είναι μία ακόμα ένδειξη του κουτοπόνηρου "βλαχομπαρόκ" που τους χαρακτηρίζει. Το συμπέρασμα και γι' αυτούς δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό ακριβώς που ισχύει για τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Είναι παιδιά της ίδιας ιδεολογικής μήτρας. Αυτής που μέσα από τη θεοποίηση της περίφημης "αγοράς" μόνο δεινά μπορεί να γεννά για το λαό κι ακόμα χειρότερα για τη νεολαία.
Αυτοί για τους οποίους ίσως χρειάζεται μια μικρή ξεχωριστή αναφορά είναι τα ΕΑΑΚ. Η ηγεσία τους, βυθισμένη στη μέθη ενός βαθιού αντικομμουνισμού που έφτασε πέρσι να εκφραστεί και με αλαλαγμούς χαράς για την πυρπόληση του νεολαίου κομμουνιστή Κυριακίδη, ξέχασε πως ο αριστερισμός επιβιώνει μόνο και όσο απουσιάζουν ως πλήρη ανάπτυξη των ιδεών και της οργάνωσής τους οι κομμουνιστές. Πίστευαν πως ως χαϊδεμένα της άρχουσας τάξης για την κατ' αποκοπή αντιΚΚΕ δουλιά τους, θα κρατούσε ακόμα πολύ και η πριμοδότησή τους. Μόνο που όλες οι κολόνιες έχουν ημερομηνία λήξης κι αυτή εδώ κράτησε ήδη αρκετά. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ, χρειάζεται σήμερα προς ιδία χρήση κάθε δυνατή εφεδρεία...
Αφήσαμε για το τέλος, τη δεύτερη από τις σημαντικότερες ειδήσεις που έβγαλαν αυτές οι εκλογές. Τη σημαντικότατη (σσ σχεδόν δύο μονάδες πάνω) αύξηση της δύναμης των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας, για την οποία ασφαλώς και χρειάζεται ξεχωριστή ανάλυση. Προς το παρόν μία επισήμανση: Σίγουρα η πανσπουδαστική αντεπίθεση δε θα ξεκινήσει αύριο κιόλας. Οι συσχετισμοί, πράγματι, είναι ακόμα αρκετά αρνητικοί. Αυτό όμως το σχεδόν 10% που καταγράφηκε με αδιαμφισβήτητο τρόπο, λέει πολλά και για ό,τι προηγήθηκε ως προς την ορθότητα των θέσεων και της δράσης της παράταξης και του πολιτικού φορέα που τη στηρίζει και για ό,τι ακολουθεί. Καθώς όλα τα μέτωπα είναι ανοιχτά, είναι αρκετοί, πλέον, αυτοί που έχουν σοβαρό λόγο να ανησυχούν και είμαστε, επίσης, πολλοί, πάρα πολλοί αυτοί που έχουμε κάθε συμφέρον να κάνουμε τις ανησυχίες τους να γίνουν πραγματικός εφιάλτης. Η πιο όμορφη φλόγα θα είναι πάντα κόκκινη.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Καθώς όλα τα μέτωπα είναι ανοιχτά, είναι αρκετοί, πλέον, αυτοί που έχουν σοβαρό λόγο να ανησυχούν και είμαστε, επίσης, πολλοί, πάρα πολλοί αυτοί που έχουμε κάθε συμφέρον να κάνουμε τις ανησυχίες τους να γίνουν πραγματικός εφιάλτης. Η πιο όμορφη φλόγα θα είναι πάντα κόκκινη.
- Παμπειραϊκή πορεία ειρήνης θα γίνει την Κυριακή, από το Πέραμα μέχρι το Μπλόκο της Κοκκινιάς. Γιατί;
- Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που τα προβλήματα της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια παραμένουν εκρηκτικά. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις διέρχονται περιόδους έντασης και στο Κυπριακό οι Αμερικάνοι προωθούν τη διχοτόμηση του νησιού, με σκοπό τη ΝΑΤΟποίησή του. Η απροκάλυπτη επέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, με σκοπό την υπονόμευση και τον έλεγχο των οικονομιών, την καταλήστευση των φυσικών πλουτοπαραγωγικών πόρων, χωρίς σεβασμό στα δικαιώματα των λαών για δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία, είναι η αιτία της συνεχιζόμενης έντασης.
- Σ' αυτό το σκηνικό προετοιμάζεται επέμβαση στη γειτονική Αλβανία. Τι μήνυμα στέλνουν η ΠΕΔΥΕ και οι Επιτροπές Ειρήνης των συνοικιών του Πειραιά στον αλβανικό λαό;
- Είμαστε αντίθετοι στην απόφαση του ΟΗΕ για αποστολή πολυεθνικής στρατιωτικής δύναμης με το πρόσχημα της προστασίας της ανθρωπιστικής βοήθειας. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να μη συμμετάσχει η Ελλάδα. Θα είναι ενέργεια που θα σύρει τη χώρα μας σε τυχοδιωκτικές κινήσεις και είναι αντίθετη με τα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού. Κανένας Ελληνας φαντάρος δεν πρέπει να πάει στην Αλβανία. Ο αλβανικός λαός ξεσηκώθηκε κατά του καθεστώτος Μπερίσα για δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία και τη λύση θα δώσει ο ίδιος χωρίς ξένες επεμβάσεις. Με την πορεία ειρήνης θα στείλουμε μήνυμα φιλίας, ειρήνης και ελπίδας στον αλβανικό λαό και εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο δίκαιο αγώνα του για την αποκατάσταση της χαμένης του αξιοπρέπειας. Οι φιλειρηνιστές του Πειραιά πιστεύουν ότι ο αγώνας του αλβανικού λαού χωρίς αμφιβολία θα επηρεάσει, θα συγκινήσει, θα διδάξει και θα εμπνεύσει ευρύτερες μάζες σ' όλη την περιοχή. - Τι σημαίνει για το φιλειρηνικό κίνημα του Πειραιά αυτή η πορεία ειρήνης;
- Το κίνημα ειρήνης του Πειραιά απαντά με αντίσταση και πάλη ενάντια στην πολιτική του "διαίρει και βασίλευε". Ενάντια στα πολυεθνικά τάγματα επιβολής της "νέας τάξης πραγμάτων". Ενάντια στο ΝΑΤΟικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, που δεν υπηρετεί την εθνική μας άμυνα. Οι Πειραιώτες αγωνιστές της ειρήνης πορευόμαστε την Κυριακή στους δρόμους των υποβαθμισμένων εργατοσυνοικιών του Πειραιά και απαιτούμε το δικαίωμά μας στην ειρήνη, στη ζωή, στη μόρφωση, στην εργασία, σ' ένα πολιτισμό ειρήνης. Περπατάμε για να αναδείξουμε το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής και της φτώχειας που μαστίζουν τις συνοικίες του Πειραιά. Για το μαχόμενο φιλειρηνικό κίνημα του Πειραιά, η πορεία αυτή αποτελεί τη μεγαλύτερη εκδήλωση της χρονιάς. Συμμετέχουν σημαντικός αριθμός φορέων και βέβαια όλοι οι γυναικείοι σύλλογοι της περιοχής. Τα μηνύματα που έρχονται βεβαιώνουν ότι η φετινή πορεία θα είναι η πλέον μαζική. Καλούμε όλο τον πειραϊκό λαό, τη νεολαία, τις μητέρες να αντισταθούν και να πορευτούν μαζί μας. Η συμμετοχή στο κίνημα ειρήνης, στην πορεία της Κυριακής εκπέμπει από το λιμάνι του Πειραιά σήμα στον πλανητάρχη και στα "αόρατα" κέντρα της νέας τάξης πως δεν πάψαμε να ζητάμε δικαιοσύνη, πως δεν πάψαμε να διψάμε για ειρήνη, πως δεν πάψαμε να τρέμουμε για το μέλλον των παιδιών μας.
Γ. Τρ.
Feeds
