Οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος κατεβαίνουν την Πέμπτη, 14 Δεκέμβρη, στην πανελλαδική πανεργατική απεργία. Με διεκδικήσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους, συγκρούονται με την πολιτική της κυβέρνησης, αντιπαλεύουν τον νέο κρατικό Προϋπολογισμό, τα αντεργατικά μέτρα, το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ, το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, που φέρνει τη σφραγίδα της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του μεγάλου κεφαλαίου.

Αλλά απέναντί τους, οι εργαζόμενοι απεργοί δεν έχουν μόνο την κυβέρνηση και την πολιτική της. Εχουν, ταυτόχρονα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, έχουν τον ΣΕΒ, αλλά και την πλειοψηφία των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ολοι τους, στέκονται στην απέναντι πλευρά του χαρακώματος. Ναι, η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί. Εκ φύσεως και θέσεως, ηγείται της αντεργατικής επίθεσης. Ομως στις πτέρυγες αυτής της επίθεσης, ο καθένας με τη δική του σημαία συμπορεύονται και οι υπόλοιποι. Σε αυτό το αντεργατικό γιουρούσι, όλοι έχουν το δικό τους πόστο. Και αυτό το πόστο, το κρατάνε σταθερά, αταλάντευτα, ανεξάρτητα αν καθένας απ' αυτούς περιβάλλεται και από έναν «αντιπολιτευτικό» ρόλο.

Πρώτος και καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης, είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και δεν είναι μόνο η συμμαχία των δύο κομμάτων γύρω από τις κεντρικές τους δεσμεύσεις, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στην ανταγωνιστικότητα, στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Είναι πριν απ' όλα το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έστρωσε το δρόμο που σήμερα με βήμα ταχύ παίρνει η ΝΔ. Μήπως η καθήλωση των μισθών και των συντάξεων δεν είναι αποτέλεσμα όλης της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ; Στην Κοινωνική Ασφάλιση, η ΝΔ, δε χτίζει πάνω στους νόμους της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Το γεγονός π.χ. ότι σήμερα η χρηματοδότηση του ΙΚΑ φτάνει μόλις στο 0,9% από 1,47% το 1990 δεν είναι δικό του έργο; Υποκριτικά, ζητάει σήμερα το ΠΑΣΟΚ - και μάλιστα ως εναλλακτική λύση στην αντιασφαλιστική πολιτική της ΝΔ - να εφαρμοστεί ο νόμος 3029/2002 για την Κοινωνική Ασφάλιση. Μα ακριβώς αυτόν τον νόμο υλοποιεί η κυβέρνηση. Αυτόν κάνει σημαία, για να διαιωνίζεται η υποχρηματοδότηση του ΙΚΑ. Σε αυτόν βασίστηκε για να πετσοκόψει τους τραπεζοϋπαλλήλους, εξασφαλίζοντας δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες.

Φωνασκούσε το ΠΑΣΟΚ για το νόμο της ΝΔ που καταργεί το οχτάωρο και διευθετεί το χρόνο εργασίας, αλλά μήπως και αυτό ανάλογο νόμο, με ετήσια διευθέτηση δεν ψήφισε το 2000 όταν υπουργός Απασχόλησης ήταν ο Α. Γιαννίτσης; Ιδια ήταν η τακτική του ΠΑΣΟΚ και για το ωράριο των καταστημάτων, έκανε κριτική στο νόμο της ΝΔ, όχι όμως από θέσεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εμποροϋπαλλήλων, αλλά για να «βγάλει λάδι» τον δικό του νόμο του 1998 με το ίδιο περιεχόμενο. Οι χιλιάδες συμβασιούχοι -όμηροι, μήπως και αυτό δεν είναι έργο του; Και ποια, αλήθεια, αξία έχει η κριτική στο Διάταγμα Παυλόπουλου, όταν και τα δικά του νομοθετήματα ήταν της ίδιας ακριβώς αντεργατικής κοπής; Η μερική απασχόληση στο Δημόσιο και αυτή φέρνει την υπογραφή ΠΑΣΟΚ. Οπως και ο νόμος για τα δουλεμπορικά Γραφεία Εργασίας... και όλο το νομοθετικό και πολιτικό πλέγμα που ο δικός του πρωθυπουργός, ονόμασε «απασχολησιμότητα»!

Διπρόσωπη είναι η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτή την περίοδο και για το νομοσχέδιο των ΔΕΚΟ. Οταν είναι το ΠΑΣΟΚ που άνοιξε διάπλατα την πόρτα στους «θεσμικούς επενδυτές», που μπήκαν για να λεηλατήσουν τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, να βάλουν χέρι στις βασικές υποδομές της χώρας και να γδάρουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Αλλά, στις δημόσιες επιχειρήσεις, δεν μπήκαν μόνο οι αετονύχηδες τζογαδόροι, μαζί τους ήρθαν και οι σύγχρονοι σκλάβοι. Οι εργαζόμενοι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, οι χιλιάδες αιχμάλωτοι των εργολάβων, οι εργάτες με μισά μεροκάματα, οι εξαμηνίτες και οι τετραμηνίτες, το όργιο του ρουσφετιού και της ομηρίας χιλιάδων συνειδήσεων.

Αυτά είναι τα πραγματικά έργα του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και σήμερα η πολιτική του δεν αλλάζει. Μήπως με τον νέο του αρχηγό, και πάλι το ΠΑΣΟΚ δεν τάσσεται «υπέρ των αλλαγών», που πρέπει να γίνουν στην αγορά εργασίας; Ναι, διαφωνεί το ΠΑΣΟΚ. Αλλά για ποιο πράγμα; Γιατί λέει - ο Α. Παπανδρέου - οι ανατροπές που επιχειρεί η ΝΔ, δε γίνονται με συναίνεση. Δεν του φτάνει ότι η ΝΔ, σαρώνει ό,τι απέμεινε, τη μέμφεται γιατί δεν το κάνει με τον κατάλληλο τρόπο, ώστε να υπάρχει και κοινωνική συναίνεση. Με δυο λόγια: Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν ασκεί κριτική στη ΝΔ, για να παρεμποδίσει το έργο της. Δεν την αντιπολιτεύεται για να ματαιώσει την αντεργατική πολιτική της, αλλά για να την προωθήσει πιο γοργά. Ταυτόχρονα, δημαγωγεί για να τη φθείρει και να την αντικαταστήσει στην κυβερνητική εξουσία. Αλλαγή κυβέρνησης και όχι πολιτικής. Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος του ΠΑΣΟΚ.

Στην ποδηγέτηση των αγώνων των εργαζομένων, στη φαλκίδευση των αιτημάτων τους, στην υπονόμευση κάθε αγωνιστικής ανάτασης, που επιδιώκει να βγάλει τα πράγματα από το σημερινό τέλμα, υπακούει και η πολιτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Δεν είναι μόνο το παρελθόν, είναι και το σήμερα. Καλεί η ΓΣΕΕ τους εργαζόμενους να απεργήσουν. Αλλά με τι αιτήματα; Μήπως τα ψίχουλα που ζητάει θ' αλλάξουν τη θέση της εργατικής τάξης, που κατά τ' αλλά την περιγράφει με μελανά χρώματα; Η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα που διαφημίζει μαζί με τον ΣΕΒ, θα δώσουν δουλιά στους 500.000 ανέργους; Θα ικανοποιηθούν οι διεκδικήσεις των εργατών, όταν την ίδια στιγμή, η πλειοψηφία απαιτεί να προσκυνήσουν τη Λισαβόνα;

Πόσο συνεπής είναι κάποιος, που υποτίθεται ότι δε θέλει να επικρατήσουν στις ΔΕΚΟ ίδιες εργασιακές σχέσεις με τον ιδιωτικό τομέα, αλλά την ίδια στιγμή τάσσεται αναφανδόν υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων; Για ποιο πράγμα, λοιπόν, να ακολουθήσουν οι εργάτες και οι εργάτριες τη ΓΣΕΕ στην απεργία της Πέμπτης; Για να φωνάξουν «έξω οι σχέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα», αλλά «μέσα οι ιδιώτες στις ΔΕΚΟ»; Και για να μην ξεχνιόμαστε: Θα πάνε οι εργαζόμενοι κάτω από τα ίδια πανό, που θα κρατάνε εκείνα τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, τα οποία υπέγραψαν την επαίσχυντη συμφωνία στον ΟΤΕ; Τα θύματα, θα κάνουνε μπούγιο στους θύτες τους; Το ίδιο επικίνδυνη είναι η στάση της πλειοψηφίας και σε σχέση με την εφαρμογή του νόμου για την κατάργηση του οχτάωρου και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Δίνει ή δε δίνει χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση η ΓΣΕΕ, όταν σπεύδει να συμμετάσχει στις Επιτροπές Διευθέτησης σε κάθε νομό, μέσα από τα Εργατικά Κέντρα που ελέγχει; Αυτό σημαίνει αγώνας ενάντια στο νομοσχέδιο της ΝΔ; Αλλά τέτοιους άσφαιρους «αγώνες» θέλει η κυβέρνηση. Είναι βούτυρο στην πολιτική της. Είναι για να εκτονώνονται οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και όχι για να ανατραπεί η αντεργατική πολιτική. Τέτοιες ηγεσίες, που καλούν σε τέτοιους αγώνες, είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι στην κυβέρνηση.

Να γιατί την Πέμπτη, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων θα βαδίσει με τα λάβαρα του ΠΑΜΕ. Θα βαδίσουν έχοντας καθαρό, ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι αντίπαλοι. Πού βρίσκονται οι διαχωριστικές γραμμές, αυτής της μεγάλης αναμέτρησης που έχουν μπροστά τους οι εργάτες και οι εργάτριες της χώρας μας;