Αν πάντως υποθέσουμε ότι τα περί "Τιτανικού" έχουν βάση, τότε οι κίνδυνοι δεν περιορίζονται μόνο στο κυβερνητικό κόμμα. Οι λαϊκές αντιδράσεις, οι αγώνες που αναπτύσσονται, οι όλο και περισσότερες αποδείξεις για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός παλλαϊκού μετώπου πάλης, που θα αμφισβητεί και θα αντιπαρατίθεται με τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα σε όλη τη γραμμή των χαρακωμάτων, μπορεί και πρέπει να γίνουν το "παγόβουνο" πάνω στο οποίο θα προσκρούσει και θα βυθιστεί, συνολικά, η πολιτική του "μονόδρομου" των πολυεθνικών. Ενός τέτοιου "ναυαγίου", που θα συμπαρασύρει και τα κόμματα - θιασώτες αυτού του "μονόδρομου", ο ελληνικός λαός δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται τη "δροσιά"...

***

Τα πράγματα για τους τελευταίους δεν είναι και τόσο ρόδινα. Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, έχουν δυο συνέπειες: Πρώτον,γίνεται όλο και πιο ορατός ο "άλλος" δρόμος που είναι ανάγκη να πορευτεί η Ελλάδα. Ο δρόμος που η καθεστηκυία τάξη κάνει τα πάντα για να αποδείξει ότι "δεν υπάρχει", όχι μόνο υπάρχει, αλλά ήδη τον πορεύονται οι εργαζόμενοι της Ιονικής, οι εκπαιδευτικοί, οι αγρότες, οι ναυτεργάτες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι. Αυτός ο "άλλος", ο φιλολαϊκός, ο αντι - ιμπεριαλιστικός δρόμος, όσο περισσότερες λαϊκές μάζες θα συσπειρώνει, όσο περισσότερα στρώματα εκμεταλλευόμενων θα τον "βαδίζουν", τόσο πιο ευκρινής θα είναι η απάτη και η συντήρηση που πρεσβεύουν οι προπαγανδιστές του "μονόδρομου". Τόσο πιο δηλωτική θα είναι η σύμπλευση των πολύχρωμων φορέων του "ΟΝΕ-δίτικου" κατήφορου.

Δεύτερη συνέπεια της λαϊκής δυσαρέσκειας, που εκδηλώνεται ποικιλότροπα το τελευταίο διάστημα, είναι η ένταση των φυγόκεντρων τάσεων που εμφανίζονται στη βάση των αστικών πολιτικών σχηματισμών. Φυγόκεντρες τάσεις, οι οποίες στο ΠΑΣΟΚ προκαλούν εσωτερικές παρενέργειες καθώς και την ενεργοποίηση διαφόρων "αντανακλαστικών" που η ηγετική του ομάδα αξιοποιεί σαν σωσίβιο για τη διάσωση της πολιτικής της. Πρόκειται για "αντανακλαστικές" κινήσεις που έχουν πάμπολλες φορές καταγραφεί στην ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας, ειδικά όταν η τελευταία δεν μπορούσε να κρύψει ότι λειτουργεί ως αυθεντικός φορέας εκπροσώπησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

***

Η λεγόμενη "εσωκομματική αντιπολίτευση" του ΠΑΣΟΚ δεν παύει να δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι επουδενί θέτει σε αμφισβήτηση το "όραμα" της ΟΝΕ. Οτι στηρίζει και θα συνεχίσει να στηρίζει τις "στρατηγικές επιλογές" της κυβέρνησης. Ομως, ταυτόχρονα, η "κόντρα" της με τους "εκσυγχρονιστές", αν και διεξάγεται σε τριτεύοντα ζητήματα, λανσάρεται ως πολιτική σύγκρουση ανάμεσα στο "καλό" και στο "κακό" ΠΑΣΟΚ... Αυτή η απάτη περί "δυο διαφορετικών ΠΑΣΟΚ" είναι ο καλύτερος σύμμαχος στην προσπάθεια του Κ. Σημίτη. Η "εσωκομματική αντιπολίτευση" είναι το πλέον αξιοποιήσιμο "δεκανίκι" που έχει στα χέρια του ο πρωθυπουργός για να δημιουργήσει αναχώματα στην πορεία απεγκλωβισμού των εξαπατημένων μαζών από το ένα, αδιαίρετο και αντιλαϊκό ΠΑΣΟΚ.

***

Οι εργαζόμενοι μπροστά στη διαμορφούμενη κατάσταση δεν μπορούν παρά να επενδύουν στην ενότητα και την αποφασιστικότητά τους. Εχουν κάθε συμφέρον να μετρούν τους φίλους τους, όχι με γνώμονα το πώς οι τελευταίοι λανσάρουν τον εαυτό τους, αλλά με βάση το τι πραγματικά πρεσβεύουν. Και το κριτήριο για το τι πρεσβεύει ο καθένας στη σημερινή συγκυρία είναι η απάντησή του και η στάση του στο εξής ερώτημα: Με το "μονόδρομο" της ΟΝΕ ενάντια στο λαό ή με το λαό ενάντια στην ΟΝΕ;

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε συμφέρον να μετρούν τους φίλους τους, όχι με γνώμονα το πώς οι τελευταίοι λανσάρουν τον εαυτό τους, αλλά με βάση το τι πραγματικά πρεσβεύουν. Και το κριτήριο για το τι πρεσβεύει ο καθένας στη σημερινή συγκυρία είναι η απάντησή του και η στάση του στο εξής ερώτημα: Με το "μονόδρομο" της ΟΝΕ ενάντια στο λαό ή με το λαό ενάντια στην ΟΝΕ;

- Η κυβέρνηση, με πρωτεργάτη το υπουργείο Γεωργίας, ετοιμάζεται να καταργήσει τους Οργανισμούς Εγγειων Βελτιώσεων. Γιατί το κάνει αυτό;

- Γιατί θέλει να απαλλαγεί από την υποχρέωση ενίσχυσης αυτών των Οργανισμών και να φορτώσει όλα τα έξοδα που συνεπάγονται στις πλάτες των αγροτών. Δηλαδή, να πληρώνουν τα πάντα οι αγρότες, είτε μέσω των νομαρχιών, είτε μέσω των περιφερειών. Στόχος της είναι, ακόμα και κάποιες μικρές παροχές που μέχρι σήμερα έδινε το κράτος, να μεταφερθούν μέσω "ανταποδοτικότητας" στους ίδιους τους παραγωγούς και να απαλλαγεί η ίδια η κυβέρνηση από την ευθύνη αυτή. Παράλληλα, κάποια έργα που θα ήταν υποχρεωμένες να πραγματοποιήσουν οι κυβερνήσεις, είτε για τη συντήρηση είτε για την επέκταση των Οργανισμών Εγγειων Βελτιώσεων, θα τα επωμίζονται πλέον οι αγρότες, αν θέλουν αυτά τα έργα να γίνουν. Και βέβαια, πίσω από όλα αυτά κρύβονται οι εντολές των επιτελείων των Βρυξελλών και η πρόθεση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

- Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για τους αγρότες αν συμβεί κάτι τέτοιο;

- Οι επιπτώσεις θα είναι οδυνηρές για τους αγρότες, αφού το κόστος για τη χρήση του νερού για άρδευση θα γίνει δυσβάσταχτο. Οι αγρότες θα υποστούν νέα δραματική μείωση του εισοδήματός τους, αφού, εκτός από το ακριβό τίμημα του νερού, θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν και για τη συντήρηση και επέκταση των εγγειοβελτιωτικών έργων. Με τη λογική της "ανταποδοτικότητας" και με "Δούρειο Ιππο" τις νομαρχίες, θέλει να δώσει σε ιδιώτες την κατασκευή μικρών, παράλληλων ή και άλλων έργων, που να βοηθούν στην έγγεια βελτίωση. Ομως, οι νομαρχίες και οι ιδιώτες θα λειτουργήσουν με γνώμονα το κέρδος και όχι το συμφέρον το αγροτών. Τελικά, από όλα αυτά οι χαμένοι της υπόθεσης θα είναι οι μικρομεσαίοι αγρότες, που θα πληρώσουν ακριβά το "μάρμαρο". Για παράδειγμα, οι αγρότες πληρώνουν τώρα το κόστος λειτουργίας των Οργανισμών Εγγειων Βελτιώσεων, που είναι από 2.000 δραχμές το στρέμμα μέχρι 10.000 για τα κλειστά δίκτυα. Με όσα σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση, το κόστος θα φτάσει από 15.000 έως 30.000 στέμμα και αν τελικά μπουν και μετρητές στα χωράφια και πληρώνεται το νερό άρδευσης με το κυβικό, τότε το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο.

- Τι πρέπει να γίνει σχετικά με το θέμα αυτό και πώς πρέπει να αντιδράσουν οι αγρότες μπροστά στην επικείμενη κατάργηση των Οργανισμών Εγγειων Βελτιώσεων;

- Πρέπει να δοθεί μια ολοκληρωμένη απάντηση στο ζήτημα των εγγειοβελτιωτικών έργων σε ολόκληρη τη χώρα, έτσι ώστε να γίνεται ορθολογικά η χρήση νερού για άρδευση, να βελτιωθούν τα αρδευτικά έργα υποδομής, ιδιαίτερα σε περιοχές της χώρας όπου υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με την άρδευση. Βέβαια, όλο αυτό πρέπει να μη γίνει σε βάρος των μικρομεσαίων παραγωγών της χώρας μας. Οι μικρομεσαίοι αγρότες της χώρας μας πρέπει αγωνιστικά να αντιμετωπίσουν τα καταστροφικά σχέδια της κυβέρνησης και του υπουργείου Γεωργίας, που μοναδικό σκοπό έχουν τη βίαιη μείωση του αγροτικού πληθυσμού και την εξαφάνιση των μικρομεσαίων παραγωγών απ' τη χώρα μας.

Κ. Δ.