ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Γλυκός αντιπερισπασμός

Εάν μπορούσα να αποφύγω το κρέας εντελώς, θα το έκανα ευχαρίστως. Αυτές τις ημέρες που όλοι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να έχουν το μυαλό τους στο αρνάκι, εγώ λέω να κάνω έναν γλυκό αντιπερισπασμό.

Θα χρειαστούμε 80 γραμμάρια φύλλο κρούστας, 20 γραμμάρια αραβοσιτέλαιο, 400 γραμμάρια άπαχο γάλα, 50 γραμμάρια κορν φλάουερ, δυο αυγά, εκατό γραμμάρια κρέμα γάλακτος, μια πρέζα βανίλια, εκατό γραμμάρια ασπαρτάμη και τριακόσια γραμμάρια φράουλες. Χωρίζουμε τα φύλλα κρούστας σε 12 τετράγωνα κομμάτια. Αλείφουμε το καθένα με το αραβοσιτέλαιο και τα τοποθετούμε σε μια βαθιά ατομική φόρμα τάρτας και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν. Επειτα τα αφήνουμε να κρυώσουν και σε μια κατσαρόλα τοποθετούμε το γάλα και την κρέμα και σε ένα μπολ ανακατεύουμε την ασπαρτάμη, το κορν φλάουερ, τη βανίλια και τα αυγά. Πριν βράσει το γάλα, αδειάζουμε το 1/4 στο μείγμα των αυγών και ανακατεύουμε. Το ρίχνουμε πάλι στην κατσαρόλα με το υπόλοιπο γάλα και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να δέσει η κρέμα, τότε τη σκεπάζουμε με μια μεμβράνη και την αφήνουμε να κρυώσει. Με μια κουτάλα γεμίζουμε τις τάρτες από φύλλο κρούστας με την κρέμα και τις γαρνίρουμε με τις φράουλες.

Χρυσό οδοιπορικό

Eurokinissi

Από την παρουσίαση της υπαίθριας έκθεσης αρχαιοτήτων, από την πλατεία Συντάγματος στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου

Η Αθηνά και ο Δίας μένουν ακόμη εδώ, υποστηρίζει η Βάσω Αγγελίδου και φαίνεται πως έχει δίκιο. Η εκλεκτή συγγραφέας μάς προσκαλεί σε ένα εξαιρετικό οδοιπορικό σε μια άλλη εποχή, χρυσή εποχή. Ξεναγός η ίδια. Πάμε;

Με την ευκαιρία της έκθεσης των αρχαιολογικών ευρημάτων που μεταφέρθηκαν από την Πλατεία Συντάγματος και τη Λεωφόρο Αμαλίας στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου απέναντι από τη Φιλοσοφική Σχολή, χρωστάμε να πούμε λίγα λόγια για το μεγάλο νομοθέτη Σόλωνα που περπάτησε, όσο κανείς άλλος τα χώματα εκείνα, γιατί ο Σόλων είχε το μεγάλο δώρο να μεταμορφώνει τις λέξεις σε πράξεις, όπως λέει και νεότερος ποιητής.

Συχνά ο Σόλων πήγαινε περίπατο στα ανατολικά της πόλης. Του άρεσε καθώς ήταν πνιγμένη στο λουλούδι. Ο ανιψιός του ο Πεισίστρατος με ευχαρίστηση τον συντρόφευε. Ο θείος του ήταν πάντα γεμάτος ωραίες ιδέες, εκείνη την ημέρα όμως είπε την καλύτερη.

- Εδώ θα γίνει ένα ιερό μεγαλόπρεπο για τον Ολύμπιο Δία.

Ο Πεισίστρατος δεν είπε τίποτα αλλά χαμήλωσε το κεφάλι γεμάτος σκέψεις. Οταν μετά χρόνια έγινε τύραννος ακολούθησε την έμπνευση του χαρισματικού του συγγενή και μαζί με τους γιους του ξεκίνησαν να το φτιάχνουν το ναό του Ολύμπιου Δία. Ομως δεν του 'μελλε να τον χαρεί. Μετά το θάνατο των Πεισιστρατιδών ο Περικλής του Ξανθίππου άρχισε το στολισμό της Αθήνας. Οταν του είπαν να συνεχίσουμε και το Ολυμπιείο απάντησε: «Δε θα δουλέψουμε για τον τύραννο. Κι ο στολισμός έγινε στην Ακρόπολη της Αθήνας».

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τα έπη του Ομήρου. Ο Σόλων παρακολουθούσε όλες τις εκδηλώσεις που γίνονταν στην πατρίδα του. Κάθε καλοκαίρι το μήνα Εκατομβαιώνα οι Αθηναίοι τελούσαν μια γιορτή τα «ΑΘΗΝΑΙΑ» για να θυμούνται με ευγνωμοσύνη τη συνένωση των δήμων της Αττικής κάτω από τη διακυβέρνηση του Θησέα, και τη γιόρταζαν με απαγγελίες αποσπασμάτων από τον Ομηρο και μουσικούς αγώνες.

Μες στο γιορτινό πρόγραμμα έβαζαν και απαγγελίες από τα ομηρικά έπη χωρίς σειρά, ανακατεμένα, όπως τα θυμόταν καθένας. Ο Σόλων, που αγαπούσε την τάξη, όχι μόνο στη γραφή, αλλά και στο λόγο, διαμαρτυρήθηκε δημόσια και είπε ότι δεν πρέπει ν' απαγγέλλουν ανάκατα κομμάτια από τον Ομηρο, αλλά να τ' απαγγέλλουν με σειρά και τάξη κι αυτό θα πρέπει να γέννησε την ιδέα της γραφής των Ομηρικών Επών, που από τότε πραγματοποιήθηκε.

Η γιορτή καθιερώθηκε με το όνομα «ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ» και γινόταν το κατακαλόκαιρο με επίσημο τρόπο.

Τελικά, τη δόξα της καταγραφής των ομηρικών επών την πήρε ο συγγενής του Σόλωνα, Πεισίστρατος κι οι γιοι του».

Πόσο αληθινά τα λόγια του Ζαχαρία Παπαντωνίου που κι ο ίδιος χάρισε αρκετό από το δικό του φως στους πολλούς:

Μεταφορέας είμαι

Μεταφέρω τη σοφία συσκευασμένη σε λέξεις

Μεταφέρω την αγάπη συσκευασμένη σε πράξεις

Μεταφέρω το όνειρο συσκευασμένο σε στίχους.

Πολιτογραφημένος στη χώρα της Ιδέας και

του Ονείρου

Στοχαστής το επάγγελμα

ποιητής ορθόδοξος το Θρήσκευμα.

Βάσω ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

Μικρές σελίδες

Ενα αρνίσιο μπουτάκι ενάμισι κιλό, τριακόσια γραμμάρια φέτα, διάφορα μυρωδικά όπως ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο και ένα νεροπότηρο κονιάκ. Αλάτι, πιπέρι. Ανοίγουμε το μπούτι στη μέση και αφαιρούμε όλα τα κόκαλα και το χτυπάμε να πλατύνει. Θρυμματίζουμε τη φέτα και την τοποθετούμε στο κέντρο. Πασπαλίζουμε με τα μυρωδικά μας, τα αλατοπιπερώνουμε και το διπλώνουμε σε ρολό. Το δένουμε σφικτά με σπάγκο το βάζουμε στο ταψί, το περιχύνουμε με το κονιάκ, το αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε λίγο νερό. Θα το ψήσουμε για μιάμιση ώρα στους 160 βαθμούς. Οταν ψηθεί θα αφαιρέσουμε το σπάγκο και θα το κόψουμε φέτες. Το γαρνίρουμε με πατάτες και λαχανικά και θα το περιχύσουμε με τη σάλτσα. Καλό Πάσχα!

Εν συντομία

«Ο Κυρίαρχος των δύο κόσμων» της Judith Tar κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ατραπός». Πρόκειται για ένα ακόμη ιστορικό μυθιστόρημα, που αναφέρεται στη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ιδωμένη μέσα από τα μάτια της κόρης του Φαραώ Νεκτανέμπο, Μεριαμόν. Η συγγραφέας καταφέρνει να αποδώσει την εικόνα του χρόνου και του τόπου μέσα από μια σχεδόν αληθοφανή ιστορία. Χρόνος είναι η εποχή των ηρώων, τόπος η μυστηριακή Αίγυπτος. Η ανάπλαση της εποχής και η αφήγηση της ιστορίας είναι βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα.

Καθ' οδόν: Στην Αττική

Ο τύμβος του Μαραθώνα

Τέτοια μέρα που είναι σήμερα, φυσικό είναι, οι περισσότεροι να έχουν φύγει. Να έχουν προτιμήσει το χωριό τους, όποιο και να είναι αυτό. Η αλήθεια, όμως πρέπει να λέγεται. Η Ρούμελη πρωταγωνιστεί το Πάσχα, επειδή εκεί ψήνεται το αρνί καλύτερα..., επειδή το κοκορέτσι είναι πιο νόστιμο, επειδή οι Ρουμελιώτες έχουν το Πάσχα στο αίμα τους (!), έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν οι αυτόχθονες. Και είναι αλήθεια ότι, έστω και ένα Πάσχα αν το περάσεις εκεί, αλησμόνητο θα σου μείνει. Ομως να, υπάρχουν μερικοί από μας που δεν έχουν χωριό, που το χωριό τους είναι η Αθήνα. Που γεννήθηκαν στο κέντρο της μαρτυρικής αυτής πόλης, πράγμα που σημαίνει ότι το πρώτο τους κλάμα εδώ το ρίξανε, στην οδό Σόλωνος στην προκειμένη περίπτωση. Είναι αυτοί οι λίγοι, οι ελάχιστοι, που εδώ βγάλανε το Δημοτικό σχολείο, που εδώ, σ' αυτούς τους σκονισμένους και ταλαιπωρημένους ασφυκτικούς δρόμους παίξανε μπάλα, όσο απίστευτο κι αν μοιάζει. Που εδώ ερωτευτήκανε, εδώ παντρευτήκανε, εδώ χωρίσανε, εδώ αγωνιστήκανε. Είναι εκείνοι, που, όταν έρχονται σε κάθε γιορτή η αργία δε διανοούνται να εγκαταλείψουν τη γενέθλια, την πονεμένη, τη βιασμένη, τη λεηλατημένη γη. Ανάμεσα σ' αυτούς και η γράφουσα που, όταν αδειάζει κάπως η Αττική, νοσταλγεί. Που βρίσκει την ευκαιρία να ανανεώσει τη γνωριμία της, με την «αγνώριστη» πόλη των παιδικών της χρόνων, που πετάγεται μέχρι τη Βαυρώνα, το Σούνιο, το Μαραθώνα, την Ελευσίνα, το Πόρτο Ράφτη και τον Ωρωπό. Που ανεβαίνει την Ακρόπολη και πίνει μετά έναν ελληνικό καφέ στο Θησείο, αφού στο μεταξύ, έχει ανάψει ένα κερί στον Αϊ-Δημήτρη τον Λουμπαρδιάρη.

«Σούνιο ιερό»

Ακρόπολη. Παρθενώνας, Προπύλαια, Ερέχθειο, Ηρώδειο

Βρίσκομαι εδώ στο νοτιότερο άκρο της Αττικής και περιμένω να γείρει ο ήλιος, για να απολαύσω ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα. Απέναντί μου έχω το ιερό του Ποσειδώνα και της Αθηνάς που με σποραδικά ευρήματα των Προϊστορικών Χρόνων μαρτυρούν το ανθρώπινο στοιχείο που κάποτε έζησε εδώ. Το «Σούνιο ιερό» αναφέρεται πρώτη φορά στην Οδύσσεια, ενώ τα ευρήματα τεκμηριώνουν την ύπαρξη οργανωμένης λατρείας τον 7ο αιώνα π.Χ. σε δυο σημεία του ακρωτηρίου. Ο χρόνος κυλά και το Σούνιο ιερό και στωικό περιμένει τον 5ο αιώνα τους Αθηναίους να ξεκινάν την κατασκευή ενός επιβλητικού πώρινου ναού στο τέμενος του Ποσειδώνα, που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, αφού καταστράφηκε από τους Πέρσες το 480 π.Χ. Ο Ναός του Ποσειδώνα, δωρικός, από μάρμαρο Αγριλέζας ανοικοδομήθηκε τη δεκαετία 450 - 440π.Χ. Ο ναός της Αθηνάς ανοικοδομήθηκε μετά τα μέσα του 5ου π.Χ. Ιστορία, χρυσοί αιώνες, πόλεμοι και ειρήνη περνούν μπροστά από τα μάτια μας. Και μια γαλάζια υγρή γάζα, η θάλασσα, ξανοίγεται και ενώνεται αρμονικά με τον ήρεμο και ασυννέφιαστο ουρανό.

Στο Μαραθώνα

Ο Τύμβος έχει ύψος οκτώ μέτρα και εκατόν ογδόντα περίμετρο. Είναι το μνημείο των Αθηναίων, που έχασαν τη ζωή τους το 490 π.Χ., στη διάρκεια της μάχης του Μαραθώνα. Η λευκή μαρμάρινη στήλη στη βάση του Τύμβου είναι σύγχρονο αντίγραφο του Μαραθωνομάχου που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν την τοποθεσία όπου είχαν ταφεί οι Πλαταιείς.

Eurokinissi

Το Θησείο από ψηλά. Σε πρώτο πλάνο, το αστεροσκοπείο

Ο αρχαιολογικός χώρος του Ραμνούντα είναι δίπλα στον Ευβοϊκό κόλπο. Τα αξιολογότερα μνημεία είναι: Το ιερό της Νεμέσεως, το φρούριο(πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου για τον έλεγχο των πλοίων, που μετέφεραν σιτηρά προς την Αθήνα)και οι ταφικοί περίβολοι των κλασικών χρόνων.

Στη Βαυρώνα

...θα επισκεφτώ τα ερείπια του ιερού ναού της Βαυρωνίας Αρτέμιδος, που είναι από τα αρχαιότερα και τα πιο σεβάσμια της Αττικής. Το ιερό έγινε ονομαστό, λόγω της γιορτής των Βαυρωνίων, που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια και είχε ένα χαρακτήρα αγροτικού ιερού. Τα σημαντικότερα μνημεία του αρχαιολογικοί χώρου είναι η μεγάλη στοά δωρικού ρυθμού σε σχήμα Π(425-415 π.Χ.), ο ναός της Αρτέμιδος (δωρικός) το ηρώο της Ιφιγένειας και η λίθινη γέφυρα του ποταμού Ερασινού.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Βαυρώνας... παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Στις συλλογές του περιλαμβάνονται ευρήματα από το μυκηναϊκό νεκροταφείο της Περατής (1200-1100 π.Χ.). Γλυπτά από το ιερό της Βαυρώνιας Αρτέμιδος, κεραμικής Γεωμετρικής από τα νεκροταφεία του δήμου Μυρρινούντος, της Αναβύσσου και άλλων περιοχών. Ισως θα πρέπει να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι το Μουσείο είναι κλειστό ανήμερα του Πάσχα. Σας δίνουμε όμως τον αριθμό του τηλεφώνου για περισσότερες πληροφορίες: 2299 027020.

Το ιερό του Ποσειδώνα στο Σούνιο