«Από το Σεπτέμβριο, που πάντα σηματοδοτεί την έναρξη της νέας επαγγελματικής σεζόν με την Εκθεση της Θεσσαλονίκης, αρχίζει μια νέα αγωνιστική χρονιά και ελπίζουμε η κυβέρνηση να διαπραγματευθεί σωστά τα συμφέροντά μας στις επαφές με την τρόικα. Δεν αισιοδοξούμε, αλλά δεν υπάρχουν περιθώρια άλλων ευκαιριών». Τα λόγια αυτά ανήκουν στον γγ της ΓΣΕΕ, ο οποίος τις προάλλες έδωσε συνέντευξη Τύπου στη Χίο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, εκ μέρους της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, καλεί τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν την άλλη βδομάδα στη ΔΕΘ για να ...αυξήσουν τις πιθανότητες να διαπραγματευθεί η κυβέρνηση προς όφελος του λαού! Δηλαδή, να γίνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα κλακαδόροι της «εθνικής γραμμής» που συνέπτυξαν εργοδότες, κυβέρνηση και εργατοπατέρες, στήνοντας την παγίδα του «κοινωνικού διαλόγου», ο οποίος θα ενισχύσει τάχα τη διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ύπουλα αλλά σταθερά και με συνέπεια, στάζει δηλητήριο στις εργατικές συνειδήσεις και προσπαθεί να εμποδίσει οποιαδήποτε διεργασία και προσπάθεια για την οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, σε σύγκρουση με τους εργοδότες, την κυβέρνηση, τα κόμματα και την πολιτική τους. Από χειροκροτητές της κυβέρνησης πριν από ένα χρόνο και θιασώτες της «σθεναρής διαπραγμάτευσης» στη συνέχεια, τώρα ζητάνε ξανά από το λαό να εναποθέσει τις ελπίδες του στα παζάρια με το κουαρτέτο, αντί να οργανωθεί και να σαρώσει την αντιλαϊκή πολιτική που στοχοποιεί και τα δικαιώματα που έχουν απομείνει.

«Η Εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό δικαίωμα», είπε προχτές στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας και έσπευσε να αναπαράγει η χτεσινή «Αυγή». Ολα αυτά συζητώντας για ένα νομοσχέδιο (αυτό για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό) με το οποίο ουσιαστικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του να παρέχει δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλα τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό, ενώ ανοίγει και την πόρτα σε κάθε είδους φορείς, ιδρύματα και ΜΚΟ, για να αναλάβουν ουσιαστικό ρόλο σε αυτή. Και για μια τροπολογία (για την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου κατεξοχήν η Εκπαίδευση είναι... εμπόρευμα) που παρά τον ντόρο που έχει γίνει και παρά τα όσα ελάχιστα προβλέπει για τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, επί της ουσίας κινείται στη γραμμή της υπεράσπισης των συμφερόντων των σχολαρχών, ενώ κάθε άλλο παρά ανατρέπει την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί (και σε αυτόν) το χώρο. Σκέτη κοροϊδία, δηλαδή, από την κυβέρνηση, που προσπαθεί αξιοποιώντας συνθήματα του κινήματος να θολώσει τα νερά, την ώρα που φτιάχνει Εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις «αντοχές της οικονομίας», καταργεί μια σειρά από δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, συντηρεί και ενισχύει τη «συνύπαρξη» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Εκπαίδευση.