Η επιχείρηση αποπροσανατολισμού, που καλλιεργεί την αναμονή, την παθητικότητα και αποσκοπεί στο πάγωμα των αγώνων, πρέπει να συναντήσει τη μεγαλύτερη δυνατή αντίδραση, να πέσει στο κενό.

Το συλλαλητήριο που οργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα στις 3 του Σεπτέμβρη, στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις, και στη συνέχεια η μεγάλη λαϊκή διαδήλωση που οργανώνουν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», δεκάδες συνδικάτα και μαζικοί φορείς στις 7 του Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη, είναι μια σημαντική παρέμβαση του λαϊκού κινήματος.

Οι αγώνες αυτοί πιάνουν το σφυγμό των εξελίξεων, εκφράζουν την ανάγκη της λαϊκής αντίστασης, πρέπει να γίνουν υπόθεση πλατιών τμημάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Τα προβλήματα των λαϊκών οικογενειών σπάνε κόκαλα. Ενισχύονται ο προβληματισμός, η ανησυχία για τις εξελίξεις, για το πού πάει η κατάσταση.

Αυτή η δυνατότητα μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικότητα με την οργανωμένη προσπάθεια των κομμουνιστών, των ταξικών δυνάμεων, που, αντιπαλεύοντας δυσκολίες, καλούνται να δραστηριοποιηθούν ακόμα περισσότερο και να διαθέσουν όλες τους τις δυνάμεις για την ενημέρωση των εργαζομένων και τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις.

Σ' αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δουλέψουμε, αξιοποιώντας την πλούσια πείρα από τις κινητοποιήσεις για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παίζει με τη φτώχεια και την αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων εργατών και εργατριών. Μαγειρεύει τα στοιχεία, αποσιωπά τις τεράστιες απώλειες των μισθών και των συντάξεων.

Ενοχοποιεί τους μισθούς για τον πληθωρισμό, αποενοχοποιεί την πολιτική της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, τις ευθύνες του ευρώ για το κύμα ακρίβειας, τα κέρδη της πλουτοκρατίας, που φουντώνουν από τη ληστεία του εργατικού εισοδήματος και τις ανατιμήσεις.

Προβάλλει υποκατάστατα για να εκβιάσει, για να χαλάσει συνειδήσεις.

- Στη θέση του δικαιώματος δουλιάς πλασάρει τη μερική απασχόληση, τα κάθε λογής προγράμματα υποαπασχόλησης, φτώχειας και μιζέριας.

- Στη θέση των ουσιαστικών μισθών και συντάξεων πλασάρει ψίχουλα για τον έλεγχο της φτώχειας.

Ο πρωθυπουργός στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης θα επιχειρήσει, όπως τις άλλες φορές, να εκτονώσει την αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων, για να δικαιολογήσει την αντιλαϊκή πολιτική και τις απάνθρωπες συνέπειές της.

Ο,τι κι αν κάνουν για να θολώσουν τα νερά, το ερώτημα είναι αμείλικτο:

Ποιος εργαζόμενος, ποια οικογένεια μπορεί να ζήσει, με το μεροκάματο ή με το μισθό που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας την οποία υπογράφει όλα τα χρόνια η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κατά τα πρότυπα της αντιλαϊκής εισοδηματικής πολιτικής;

Ο άγαμος χωρίς προϋπηρεσία καλείται να ζήσει (;) σήμερα με μεροκάματο 7.616 δρχ. (22,35 ευρώ) ή με μισθό 169.986 δρχ. (498,86 ευρώ).

Κι ο παντρεμένος; Χωρίς προϋπηρεσία το μεροκάματο είναι 8.379 δρχ. (24,59 ευρώ) και ο μισθός 189.985 δρχ. (548,75 ευρώ), ενώ με τρεις τριετίες φτάνει στο ασύλληπτο ποσόν των 247.265 δρχ. (725,65 ευρώ)!

Μιλάμε για μεικτές αποδοχές, χωρίς την αφαίρεση των κρατήσεων.

Τι μένει στον εργαζόμενο με το κατώτερο μεροκάματο των 22,35 ευρώ που παίρνει (μεικτά) 558,75 ευρώ το μήνα, αν αφαιρεθεί το 12,9% για τις κρατήσεις του ΙΚΑ και το 3% για τις κρατήσεις του ΙΚΑ ΤΕΑΜ;

Μένει το ποσόν των 470 ευρώ (160 χιλιάδες δρχ.)!

Το αντιπάλεμα αυτής της αθλιότητας δεν αφορά μόνον τα πιο χτυπημένα τμήματα. Αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης. Είναι κριτήριο για τη στάση της απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, στις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, δηλαδή στις δυνάμεις της ταξικής συνεργασίας, που είναι συνυπεύθυνες γι' αυτή την κατάσταση.

- Πώς τα βγάζουν, πώς θα τα βγάλουν πέρα αυτές οι οικογένειες, πώς θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της αγοράς των τροφίμων, των ρούχων, των παπουτσιών;

- Πώς πληρώνονται τα κοινόχρηστα, το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο;

- Πώς αντιμετωπίζονται τα έξοδα που χρειάζονται για να πάνε τα παιδιά τους σχολείο, για να πάνε τα παιδιά τους μια ξένη γλώσσα ή στο φροντιστήριο, προς δόξαν της γνωστής ψευδεπίγραφης δωρεάν Παιδείας;

- Τι γίνεται στην περίπτωση μιας ασθένειας, στις συνθήκες της καλπάζουσας εμπορευματοποίησης της Υγείας;

- Τι γίνεται με τις οικογένειες που είναι αναγκασμένες να πληρώσουν ενοίκιο;

Στην πράξη έχει καταργηθεί το δικαίωμα στη διασκέδαση, στην ψυχαγωγία.

Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι κλέβουν το χαμόγελο από τα χείλη των εργατικών-λαϊκών οικογενειών.

Χιλιάδες οικογένειες στα μισά του μήνα, ή το πολύ το πρώτο 20ήμερο, ζουν το μαρτύριο της αναζήτησης πόρων. Καταφεύγουν στην προκαταβολή, στα δανεικά, στον τοκογλυφικό δανεισμό των τραπεζών ακόμα και στον υποσιτισμό.

Και οι άνεργοι;

Τι γίνονται οι 500.000 άνεργοι, που στην καλύτερη περίπτωση δικαιούνται επίδομα στο ύψος του 50% του βασικού μισθού, κι αυτό για ένα χρόνο;

Επέκταση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που αγκαλιάζουν συνεχώς και μεγαλύτερο κομμάτι της εργατικής τάξης, την ώρα που μια χούφτα καπιταλιστές αυξάνουν, πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους, εκμεταλλευόμενοι την εργατική δύναμη, την απλήρωτη εργασία, την υπεραξία που παράγει η εργατική τάξη.

Η επίθεση δεν περιορίζεται στο μισθό και στις συντάξεις αλλά στο σύνολο των δικαιωμάτων (Υγεία, Παιδεία κλπ.) που αφορούν στην αξία της εργατικής δύναμης, στην αναπαραγωγή της.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ πέρασαν μέτρα για την ανατροπή του 8ωρου, για τη μερική απασχόληση και την αύξηση των απολύσεων, για την κατάργηση κοινωνικών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Βρίσκεται σε εξέλιξη νέα σκληρή αντεργατική επίθεση.

Στόχος της είναι η επιβολή ακόμα πιο σκληρής λιτότητας, η επέκταση των ελαστικών μορφών υποαπασχόλησης, η απελευθέρωση των απολύσεων, η ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, η κατάργηση πολιτικών-δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η όξυνση των λαϊκών προβλημάτων έχει αιτίες, είναι αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της πολυδιαφημισμένης ΟΝΕ.

Δοκιμάστηκαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δοκιμάστηκαν όλοι οι τρόποι διαχείρισης. Υπηρετήθηκαν, υπηρετιούνται τα συμφέροντα και αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου. Η κατάσταση της εργατικής τάξης χειροτερεύει. Χειροτερεύει σε περίοδο που η ελληνική οικονομία βρίσκεται στη φάση της ανόδου και θα πολλαπλασιαστούν τα δεινά στην περίπτωση της οικονομικής κρίσης, της οικονομικής ύφεσης.

Το σύστημα που βασανίζει την εργατική τάξη έχει όνομα.

Λέγεται καπιταλισμός. Στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η εργατική δύναμη, δηλαδή η ικανότητα προς εργασία, είναι εμπόρευμα, πηγή πλούτου για τους κεφαλαιοκράτες, για τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής.

Η συζήτηση πρέπει ν' ανοίξει τολμηρά, με αποφασιστικότητα.

Οι εργάτες, οι εργάτριες, οι εργατικές-λαϊκές οικογένειες πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους. Μ' αυτή την πολιτική δεν πρόκειται να φάνε γλυκό ψωμί.

Οι αυταπάτες πληρώνονται ακριβά και θα πληρώνονται στην πορεία ακριβότερα.

Το κεφάλαιο διψάει για κέρδη, η πολιτική που το υπηρετεί θα γίνεται όλο και πιο επιθετική.

Είναι ώρα για αποφάσεις, είναι ώρα για συσπείρωση και δράση.

Μαζί με το ΠΑΜΕ ενάντια στις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, που ξεπουλούν συστηματικά τα δικαιώματα των εργαζομένων και δουλεύουν μεθοδικά για την ενσωμάτωσή τους στη λογική της συνεργασίας των τάξεων, στους στόχους και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Τώρα περισσότερο από πριν προβάλλει η ανάγκη της μαχητικής διεκδίκησης αιτημάτων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες - για το δικαίωμα στη δουλιά, για υψηλό μισθό και σύνταξη, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, για προστασία της ζωής και της ασφάλειας στους τόπους δουλιάς.

Τώρα περισσότερο από πριν χρειάζεται η οργάνωση της εργατικής τάξης στα συνδικάτα, στους τόπους δουλιάς, η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, η ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων.

Είναι ώρα για αποφάσεις, είναι ώρα για δράση μαζί με τους κομμουνιστές, μαζί με το ΚΚΕ, στους καθημερινούς πολιτικούς αγώνες, στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη. Γιατί ενίσχυση των αγωνιστικών συνδυασμών, που στηρίζουν το ΚΚΕ και άλλες πολιτικές δυνάμεις, σημαίνει ισχυρότερη αντίσταση στα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα, δυνάμωμα της αγωνιστικής συσπείρωσης και πάλης για την υπεράσπιση των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.

Οι εργαζόμενοι διαθέτουν ένα ισχυρό όπλο και πρέπει να το χρησιμοποιήσουν με ταξικό κριτήριο, καταψηφίζοντας τους φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, τους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και τα συμπληρώματα του δικομματισμού, δηλαδή τους συνδυασμούς του ΣΥΝ που λειτουργούν σαν αναχώματα ελέγχου της λαϊκής δυσαρέσκειας, σαν αβανταδόροι της κυρίαρχης πολιτικής.

Οι κομμουνιστές γνωρίζουν από κακοτοπιές. Το ΚΚΕ έχει αντρωθεί μέσα στις δυσκολίες.

Κόντρα στη μοιρολατρία που καλλιεργούν οι μηχανισμοί χειραγώγησης, κόντρα στις διαχειριστικές αυταπάτες, κόντρα στα εμπόδια που γεννά ο σημερινός, αρνητικός συσχετισμός δύναμης, πρέπει να έρθει ακόμα πιο δυναμικά στην ημερήσια διάταξη η προοπτική του αγώνα.

Μέσα σ' αυτή την πορεία, μπορούμε να μετρήσουμε καλύτερα αποτελέσματα δημιουργώντας αγωνιστικές συσπειρώσεις, εντάσσοντας στο ΚΚΕ νέες δυνάμεις, κτίζοντας οργανώσεις στα εργοστάσια, στους τόπους δουλιάς.

Οικοδομώντας το Λαϊκό Μέτωπο, την κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης, αυτή την αναγκαία μορφή οργάνωσης και πάλης του λαϊκού κινήματος που θα δίνει τη μάχη με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και θα διεκδικεί την εξουσία.

Γιατί η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θα δούνε άσπρη μέρα όταν αποτινάξουν τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, όταν πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι της εξουσίας, όταν γίνουν τα βασικά μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία και η οικονομία λειτουργήσει με κίνητρο τη λαϊκή ευημερία και όχι το κέρδος των καπιταλιστών.

Μόνο μ' αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να εξαλειφθεί η ανεργία και να εξασφαλιστεί το δικαίωμα δουλιάς για όλους.

Μόνο μ' αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί το δικαίωμα στη μόρφωση, στην Υγεία, στον πολιτισμό να αντιμετωπιστεί ως δικαίωμα και όχι ως εμπόρευμα.

Μόνο μ' αυτές τις προϋποθέσεις ο εργάτης και η εργάτρια μπορούν να απελευθερωθούν από τα δεσμά της μισθωτής δουλείας.

Μπροστά σ' αυτή την προοπτική τρομάζει η πλουτοκρατία και τα φερέφωνά της.

Γι' αυτό, στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το λαό, σείουν το σκιάχτρο του αντικομμουνισμού, συκοφαντούν την επαναστατική πάλη και το σοσιαλισμό.

Κάθε μέρα περισσότερες δυνάμεις στη δράση, μεγαλύτερη απαιτητικότητα, προσφορά, αυτοθυσία.

Μπορούμε να ανταποκριθούμε και θα ανταποκριθούμε στα σύνθετα καθήκοντα, στις απαιτήσεις της σύγκρουσης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Η ταξική πάλη, η δράση που βλέπει μπροστά γεννάει εξελίξεις.

Αυτή αλλάζει συσχετισμούς και ανοίγει το δρόμο για αλλαγές προς όφελος του λαού.