Ηταν ζήτημα χρόνου να συμβεί... Τα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα φέτος σε αγώνες ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο ήταν ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατούσε, με τη βία στους αγωνιστικούς χώρους. O θάνατος του 25χρονου οπαδού στη συμπλοκή των χούλιγκαν, λίγο πριν την αναμέτρηση για το γυναικείο βόλεϊ μεταξύ των ομάδων Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού, στη Λεωφόρο Λαυρίου και οι έξι μαχαιρωμένοι που μεταφέρθηκαν στο ΚΑΤ, δεν αποτελούν ούτε την κορυφή του παγόβουνου ούτε καν το φινάλε του φαινομένου της βίας. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι εδώ ολοκληρώθηκαν τα πάντα και η επόμενη ημέρα θα είναι διαφορετική. Οπως δεν ήταν και τόσες άλλες. Αντίθετα, το περιστατικό της περασμένης Τετάρτης ήταν ένας κρίκος στην αλυσίδα. Ολων αυτών που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια αλλά και φέτος. Για φέτος, στην αρχή (χρονικά) ήταν το μπάσκετ με τα επεισόδια στο Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός (Κύπελλο) που έδειξαν την πραγματικότητα την οποία λίγες ημέρες πριν κάποιοι προσπάθησαν να κρύψουν πίσω από την 2η θέση της Εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ακολούθησε ανάλογο σκηνικό στο ποδόσφαιρο και το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Και τη σκυτάλη πήρε το βόλεϊ ανδρών και γυναικών, το πόλο ξανά, το μπάσκετ μετέπειτα, ξανά το ποδόσφαιρο, ακόμα και οι αγώνες της Εθνικής ομάδας κλπ. Και εκτός αυτών που έδειξαν οι κάμερες γιατί έγιναν σε αγωνιστικούς χώρους, δεκάδες περιστατικά μακριά από αυτούς σε δρόμους, πλατείες, γειτονιές, με συνδέσμους να καίγονται και να κινδυνεύουν ζωές. Περιστατικά που είχαν σχέση αλλά δεν έγιναν με αφορμή έναν αγώνα, απλώς έπρεπε να γίνουν σε καθημερινή βάση. Που πολλά απλά μαθεύτηκαν, δημοσιεύτηκαν με 50 λέξεις ή παρέμειναν άγνωστα. Μέχρι που φθάσαμε στα γεγονότα της Λεωφόρου Λαυρίου. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα έγιναν πιο τραγικά. Υπήρξε και νεκρός αλλά και σοβαροί τραυματισμοί.

Αυτή είναι η πραγματικότητα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού παγκοσμίως (τα βίντεο που κυκλοφορούν με ανάλογα περιστατικά σε Αγγλία, Ολλανδία, Ισπανία, Βέλγιο κλπ. είναι χαρακτηριστικά) αλλά και στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που από το 1979 - '80 που έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο αυξήθηκε και ο φανατισμός των οπαδών και τα φαινόμενα συμπλοκών. Μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να κρυφτεί όσο και εάν προσπαθούν κάποιοι να το κάνουν πίσω από «εθνικούς στόχους» που λέγονται διοργάνωση Ολυμπιακών ή Μεσογειακών Αγώνων, τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, κατάκτηση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ή δεύτερη θέση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Την ώρα που η αλυσίδα ξεδιπλωνόταν από πλευράς αρμοδίων αρκούσαν οι φιέστες με χορηγούς - πρόσφατη του Ελληνοβρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου (!) - οι υψηλοί καλεσμένοι (όπως λ.χ. από Αγγλία) προκειμένου να υπερηφανεύονται ότι αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της βίας. Οτι τα πάντα ξεκινούν από «ανεγκέφαλους» οπαδούς και ότι με την επιβολή περισσότερης αστυνομοκρατίας θα εξαφανιστεί το πρόβλημα. Οτι η λύση βρίσκεται στη νομιμοποίηση του χαφιεδισμού με το άλλοθι ότι καρφώνονται οι λεγόμενοι κακοί (χούλιγκαν) χωρίς κάποιος να μπορεί να πει με σαφήνεια αύριο ποιοι θα έχουν τον τίτλο των κακών (ίσως φοιτητές, ίσως εργάτες). Ολα αυτά σε ένα οργανωμένο γαϊτανάκι. Μερικοί στήνουν την παράσταση πριν τα γεγονότα και κάποιοι μετά. Οπως στα τηλεοπτικά παράθυρα όπου οι λεγόμενοι αναλυτές επί παντός επιστητού, που από προχτές άφησαν τις κριτικές για τον τρόπο παιχνιδιού της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου και έπιασαν αλλά θέματα. Αυτή τη φορά, να βρουν ενόχους, όπως π.χ. στην καθυστερημένη επέμβαση της αστυνομίας. Και έδειξαν να μένουν με ανοιχτό το στόμα όταν άρχισαν να έρχονται οι πληροφορίες για οργανωμένο ραντεβού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Λες και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει.

Την επομένη των επεισοδίων, μετά τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου μεταξύ πρωθυπουργού - υπουργού Δημόσιας Τάξεως - υφυπουργού Αθλητισμού, η κυβέρνηση της ΝΔ βρήκε τον τρόπο να δείξει το ενδιαφέρον της για τη βία. Κάμερες στα γήπεδα, ηλεκτρονικά εισιτήρια, επιτροπή ελέγχου για το εάν εφαρμόζεται σωστά το θεσμικό πλαίσιο, ήταν μερικά από τα μέτρα που ανακοίνωσε ο υπουργός Τύπου μετά τη σύσκεψη. Σίγουρα θα υπάρξουν κι αλλά. Αλλωστε, αυτή τη φορά οι καταστάσεις τους βολεύουν για κάτι παραπάνω απ' ό,τι έχουν εφαρμόσει μέχρι σήμερα. Το θέμα είναι πρώτιστος να προστατευτεί το προϊόν που πουλάει για να μη χαλάσει το χατίρι των επιχειρηματιών που το διοικούν. Τώρα, εάν μακριά από τους τόπους που διεξάγεται η κάθε αθλητική κερδοφόρα παράσταση (γήπεδα) χύνεται αίμα και χάνονται ζωές, είναι άλλου ...παπά ευαγγέλιο. Αλλωστε και αυτό δε θα μείνει ανεκμετάλλευτο.

Κουβέντα όμως πάλι δεν ειπώθηκε για τη βάση του φαινομένου. Για το ποιος επιβάλει τη λογική, ακόμα και στα πιτσιρίκια, ότι ο αντίπαλος είναι εχθρός. Το ποιοι κερδίζουν απ' όλα αυτά όταν διατηρούν ανέπαφους (με τον έναν ή άλλο τρόπο) τους ιδιωτικούς στρατούς που λέγονται οργανωμένοι οπαδοί, προκειμένου να έχουν βοήθεια όταν θα θελήσουν να εφαρμόσουν τα συμφέροντά τους. Για το ποιοι τρίβουν τα χέρια τους όταν τα φαινόμενα παραμένουν ανεξέλεγκτα και μέσω της λαϊκής αγανάκτησης ο πολίτης απαιτεί την τιμωρία και τη φυλάκιση των ενόχων ενώ παράλληλα εξοικειώνεται και με τα συγκεκριμένα μέτρα.

Τον πραγματικό στόχο που έχουν τα μέτρα της κυβέρνησης κατά της βίας στα γήπεδα, όπου με το συγκεκριμένο άλλοθι προσπαθούν να φακελώσουν πολίτες και να καταργήσουν δημοκρατικές ελευθερίες, κατήγγειλε με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση αναφέρει:

«Ενώ τα κυκλώματα των επιχειρηματιών, των χορηγών, των επιτήδειων, λυμαίνονται το χώρο του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού, οργανώνουν και χρησιμοποιούν τη βία, το ποδόσφαιρο βρίσκεται σε εναγκαλισμό με το στοίχημα και τις εταιρείες ντόπινγκ κλπ., η κυβέρνηση κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η παρακολούθηση με κάμερες στα γήπεδα και το ονομαστικό εισιτήριο - φακέλωμα είναι μέτρα κατά των φιλάθλων. Νομιμοποιούν τη "βία" και τον έλεγχο των Ανώνυμων Εταιρειών σε βάρος τους. Η μετατροπή των αδικημάτων στους αθλητικούς χώρους σε "ιδιώνυμα" αποτελεί μια επικίνδυνη αντιδημοκρατική εξέλιξη που αφαιρεί στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και καταστολή. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα γήπεδα ως δοκιμαστήριο κατασταλτικών μέτρων.

Οι φίλαθλοι δεν πρέπει να δεχτούν μέτρα που θίγουν τα δικαιώματά τους αλλά να βάλουν στόχο να σταματήσει το ποδόσφαιρο να είναι εμπόρευμα, να καταργηθούν οι ΠΑΕ».

Η βία στα γήπεδα δεν είναι ξεκομμένη από το γενικότερο καπιταλιστικό σύστημα. Τη χρειάζεται όπως χρειάζεται την κάθε είδους βία όπου υπάρχει. Στις διαδηλώσεις φοιτητών, στα συλλαλητήρια των εργατών και των αγροτών, ακόμα και τη βια στην καθημερινότητα. Οσο ο ίδιος ο καπιταλισμός επιβάλλει τη γενικότερη εξαθλίωση στη ζωή των ανθρώπων, τόσο θα αυξάνονται τα περιστατικά βίας. Και όχι πως αγχώνονται οι υπηρετούντες το σύστημα για αυτό.

Είναι η αφορμή για να περάσουν σχέδια με μελλοντικά αποτελέσματα για κάποιους. Ο χώρος των γηπέδων προσφέρεται για αυτό και είναι ο καλύτερος τρόπος για εφαρμογή. Αρκεί να υπάρξει το κακό και κάποιοι «καλοί» θα βρεθούν να το λύσουν με τα κατάλληλα μέτρα που έχουν ήδη έτοιμα.