ΡΩΜΗ (ανταπόκριση του Φ. ΤΖΑΝΙΝΙ).-

Πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία, την Κυριακή 23 Απρίλη, οι περιφερειακές εκλογές. Δεκαπέντε περιφέρειες της Ιταλίας (από τις 18) κλήθηκαν να ψηφίσουν για να ανανεώσουν τα τοπικά Συμβούλια και τους τοπικούς Προέδρους. Οι διοικητικές εκλογές έγιναν σε μια πολιτική φάση φαινομενικά πιο θετική για τις δυνάμεις της Δεξιάς, που βρίσκονται στην αντιπολίτευση της κυβέρνησης Ντίνι και ζητούν, εδώ και καιρό, σίγουρες για τη νίκη, πρόωρες πολιτικές εκλογές.

Το εκλογικό αποτέλεσμα των περιφερειακών εκλογών, αντίθετα, απογοήτευσε πολύ τόσο τον φασίστα ηγέτη της "Εθνικής Συμμαχίας" Τζιανφράνκο Φίνι όσο και τον ηγέτη της "Φόρτσα, Ιτάλια!" Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Σε αντίθεση με αυτό που, αμέσως μετά το κλείσιμο των εκλογικών τμημάτων, ανακοίνωναν οι δημοσκοπήσεις (οι οποίες έδιναν νικήτριες τις δυνάμεις της Δεξιάς σε εννιά περιφέρειες της Ιταλίας), το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε τη νίκη των αριστερών δυνάμεων και των κεντροαριστερών σε 9 ιταλικές περιφέρειες, ενώ οι δυνάμεις της Δεξιάς νίκησαν σε 6 μόνο περιφέρειες.

Σε απολύτους αριθμούς, αυτές οι περιφερειακές εκλογές λένε ότι το πιο δυνατό ιταλικό κόμμα είναι το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς (PDS) του Ντ' Αλέμα, το δεύτερο είναι το "Φόρτσα, Ιτάλια!", το τρίτο είναι η Εθνική Συμμαχία και το τέταρτο η Κομμουνιστική Επανίδρυση.

Το "Φόρτσα, Ιτάλια!" κατέβηκε σε αυτές τις εκλογές μαζί με τη Δεξιά του Λαϊκού Κόμματος και πήρε το 23,3% των ψήφων, μόνο ένα 3,3% παραπάνω από το ποσοστό που είχε καταγράψει μόνο του στις πολιτικές εκλογές του '94.

Πιθανώς πιο μεγάλη είναι η απογοήτευση του φασίστα ηγέτη της Εθνικής Συμμαχίας, στην οποία όλες οι δημοσκοπήσεις έδιναν μεγάλη άνοδο. Αντίθετα κατέκτησε μόνο ένα 0,7% παραπάνω και περνά από το 13,6% στο 14,3% των ψήφων.

Το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς περνά από το 21,2% των κοινοβουλευτικών του '94 στο σημερινό 25% και γίνεται το πρώτο κόμμα της Ιταλίας. Οι Πράσινοι περνάνε από το 2,8% στο 3,2%. Η Λίγκα του Ουμπέρτο Μπόσι, η οποία, αποχωρώντας, εδώ και μερικούς μήνες, από την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, προκάλεσε την πτώση αυτής της κυβέρνησης και για αυτό το λόγο χτυπήθηκε άγρια από τις δυνάμεις της Δεξιάς, "ελέγχει", κατά κάποιο τρόπο, τη δική της πολιτική κρίση και συγκρατεί ένα 6,9% των ψήφων, σε σχέση με το 9,1% του '94.

Η μεγάλη αποκάλυψη αυτών των περιφερειακών εκλογών παρουσιάστηκε, ωστόσο, από το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, το οποίο περνά, από το 6,6% των κοινοβουλευτικών εκλογών του '94, στο σημερινό 8,7% των ψήφων, κάτι που σημαίνει ότι περίπου 2.100.000 Ιταλοί εξέφρασαν τη συμφωνία τους στις ταξικές θέσεις της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

Ο μεγάλος αριθμός των ψήφων στην ΚΕ είναι ακόμα πιο ενδεικτικός, αφού συγκεντρώθηκε με ομογενή τρόπο σε όλη την Ιταλία, πράγμα που σημαίνει ότι οι κομμουνιστές έχουν, πια, ρίζες σε όλη τη χώρα. Στη Βόρεια Ιταλία, η ΚΕ παίρνει το 7,9%, στην Κεντρική Ιταλία παίρνει το 10,3% και στο Νότο (παλιό φέουδο των κληρικαλιστικών δυνάμεων, της Δεξιάς και της Μαφίας) παίρνει το 8,8%.

"Ενα αποτέλεσμα", δήλωσε ο Φάουστο Μπερτινότι, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ, "που είναι μεγαλύτερο από ό,τι περιμέναμε και γίνεται πιο σημαντικό από το γεγονός ότι το Κόμμα μας παίρνει περισσότερες ψήφους στις εργατικές περιοχές και ανάμεσα στη νεολαία. Σε όλες τις προεκλογικές μας εκδηλώσεις, η μαζική παρουσία των νέων διέψευσε το λανθασμένο στερεότυπο σύμφωνα με το οποίο το κόμμα μας είναι ένα "υπόλειμμα"".

Η εφημερίδα "Ιλ Μανιφέστο", η ανεξάρτητη ημερήσια κομμουνιστικής έμπνευσης, αλλά όχι πάντα σε συμφωνία με την ΚΕ, έγραψε: "Η σημαντικότατη άνοδος της ΚΕ στις περιφερειακές περιοχές των μεγάλων πόλεων του Βορρά - για παράδειγμα, στις προλεταριακές και υποπρολεταριακές περιοχές του Τορίνο - επιβεβαιώνει ότι η ΚΕ αναπτύσσει ένα ρόλο έλξης της λαϊκής ψήφου (είτε εργατικής είτε "πληβειακής"), αυτής της λαϊκής ψήφου που, ένα χρόνο πριν, έκλεψαν από την Αριστερά οι λαϊκιστικές δυνάμεις της Δεξιάς, δημιουργώντας ένα ξεκάθαρο δημοκρατικό πρόβλημα".

Η πολιτική γραμμή για τις περιφερειακές εκλογές της ΚΕ ήταν μια γραμμή ενωτική προς τις αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις, για να πληγεί η πλατφόρμα της Δεξιάς. Σε διάφορες περιοχές, αυτή η ενότητα ακολουθήθηκε και η νίκη των αριστερών δυνάμεων πραγματοποιήθηκε. Σε άλλες περιοχές, το PDS δέχτηκε άμεσα τον εκβιασμό των καθολικών και μετριοπαθών δυνάμεων που δεν ήθελαν την ΚΕ μέσα στη συμμαχία. Σε δύο μεγάλες και σημαντικές περιοχές της Ιταλίας (το Πεδεμόντιο και την Καλαβρία), όπου το PDS παρουσιάστηκε μόνο του μαζί με τις μετριοπαθείς δυνάμεις, εξαιρώντας την ΚΕ, η Δεξιά πήρε, για λίγες ψήφους, τη νίκη, ενώ, εάν τόσο στο Πεδεμόντιο (όπου η ΚΕ πήρε το 9% των ψήφων) όσο και την Καλαβρία (όπου οι κομμουνιστές πήραν το 9,3% των ψήφων) η Αριστερά κατέβαινε ενωμένη, θα είχε σίγουρα κατακτήσει τη διακυβέρνηση των περιφερειών.

"Στο Πεδεμόντιο", δήλωσε ο επικεφαλής της κομμουνιστικής κοινοβουλευτικής ομάδας Ολιβιέρο Ντιλιμπέρτο, "το PDS κατέβασε ως υποψήφιο για την Προεδρία της περιφέρειας τον Τζιουζέπε Πικέτο, έναν άνθρωπο του ιταλικού ΣΕΒ, ενώ στην Καλαβρία κατέβασε τον Τομάσο Βεράλντι, ένα "αφεντικό" του παλιού χριστιανοδημοκρατικού καθεστώτος. Δε χτυπιέται η Δεξιά με μια πολιτική υπερμετριοπαθή: Αυτό είναι το μάθημα που βγαίνει από τις περιφερειακές εκλογές. Μόνο μια Αριστερά ενωμένη, με ένα πρόγραμμα που υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα, θα μπορεί να νικήσει, στις επόμενες πολιτικές εκλογές, την υπερφιλελεύθερη και καταστροφική Δεξιά του Μπερλουσκόνι και του Φίνι".

ΠΑΡΙΣΙ. -

Η μεγάλη έκπληξη στις γαλλικές προεδρικές εκλογές είναι γεγονός. Νικητής του πρώτου γύρου δεν είναι άλλος από τον "ταπεινό και καταφρονεμένο" των δημοσκοπήσεων, τον σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν. Τη δυνατότητα συμμετοχής του στο δεύτερο γύρο εξασφάλισε ελαφρώς "καταϊδρωμένος" και ο "νικητής" των δημοσκοπήσεων και δήμαρχος του Παρισιού, ο νεογκωλικός Ζακ Σιράκ. Τα τελικά συγκεντρωτικά αποτελέσματα που εξέδωσε το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών είναι τα εξής: Από τους 39.107.482 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, ψήφισαν τα 30.971.002. Τα έγκυρα ψηφοδέλτια ανέρχονται σε 30.480.944. Λιονέλ Ζοσπέν 7.102.018 ψήφοι (23,3%), Ζακ Σιράκ 6.351.951 (20,8%), Εντουάρ Μπαλαντίρ 5.662.124 (18,5%), ο Ζαν Μαρί Λεπέν (Εθνικό Μέτωπο) 4.573.252 (15%), ο Ρομπέρ Υ (ΓΚΚ) 2.634.187 (8,6%), Αρλέτ Λαγκιγιέ (Εργατική Πάλη) 1.616.566 (5,3%), Φιλίπ ντε Βιλιέ (Κίνηση για τη Γαλλία) 1.444.082 (4,7%), Ντομινίκ Βουανέ (Πράσινοι) 1.011.488 (3,3%) και Ζακ Σεμινάντ (Νέα Ομοσπονδία Αλληλεγγύης) 85.186 (0,2%). Η αποχή έφτασε περίπου το 20%, ποσοστό που θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλό για τα δεδομένα της Γαλλίας.

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της κυριακάτικης ψηφοφορίας άφησε έκπληκτους, όχι μόνο τους φερόμενους ως πρωτοπόρους υποστηρικτές του Ζακ Σιράκ, αλλά και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αναμφίβολα ο μεγάλος ηττημένος του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών είναι, κατά κύριο λόγο, οι εταιρίες δημοσκοπήσεων, οι οποίες αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων δέχθηκαν σφοδρή επίθεση από τους εκπροσώπους όλων των υποψηφίων για παραπλάνηση της κοινής γνώμης και διαστρέβλωση στοιχείων.

Μια πρώτη εκτίμηση της εικόνας που άφησε πίσω της η 23η Απρίλη είναι πως είναι, όντως, γεγονός ότι τα αποτελέσματα των εκλογών, τελικά, τα καθορίζουν οι, μέχρι την τελευταία στιγμή, αναποφάσιστοι, οι οποίοι έφθαναν μέχρι την 21η Απρίλη το 44%. Επιπλέον, πρέπει να υπογραμμιστεί η άνοδος, κατά 2% περίπου, του ποσοστού του υποψηφίου του ΓΚΚ, καθώς και η εντυπωσιακή παρουσία της "ακροαριστερής", όπως χαρακτηρίζεται, Αρλέτ Λαγκιγιέ. Εξίσου σημαντικό είναι ότι το ποσοστό 15%, που συγκέντρωσε ο ακροδεξιός ηγέτης Ζαν Μαρί Λεπέν, δεν αποτελεί έκπληξη, σε αντίθεση με ό,τι υποστηρίζεται, αφού είναι ίδιο, σχεδόν, με το ποσοστό που απέσπασε το Εθνικό Μέτωπο και στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές.

Τα προβλήματα, όμως, φαίνεται ότι εντείνονται ακόμα περισσότερο τις δύο αυτές βδομάδες που απομένουν για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αφού στις 7 Μάη θα κριθεί ποιος θα είναι τελικά ο διάδοχος του Φρανσουά Μιτεράν. Τα ποσοστά που συγκέντρωσε τόσο ο Λιονέλ Ζοσπέν όσο και ο Ζακ Σιράκ οδηγούν στην εξεύρεση μίας και μοναδικής λύσης: στη δημιουργία εκλογικών συμμαχιών.

Ο Ζακ Σιράκ εξασφάλισε την υποστήριξη του μέχρι προ τινος μεγάλου αντιπάλου του Εντουάρ Μπαλαντίρ, ο οποίος, από το βράδυ της Κυριακής κιόλας, κάλεσε τους υποστηρικτές του να ψηφίσουν Σιράκ στις 7 Μάη. Από την πλευρά του ο Λιονέλ Ζοσπέν κάλεσε όλες τις ευρύτερες αριστερές δυνάμεις να ενώσουν τη δύναμή τους για να αντιπαλέψουν τη Δεξιά. Στο κάλεσμα αυτό μοιάζουν να ανταποκρίνονται το Κομμουνιστικό Κόμμα και η Εργατική Πάλη. "Δύσκολος" εμφανίζεται ο Λεπέν, ο οποίος διά μέσου του αντιπροσώπου του Μπρούνο Μεγκρέ, κατηγόρησε τον Σιράκ για "σοσιαλιστικές τάσεις" και αδιαλλαξία ενώ, αντίθετα, ο Ζοσπέν χαρακτηρίστηκε ως "έντιμος και αξιοπρεπής" άνθρωπος.

Στο παρασκήνιο αυτών των δηλώσεων κρύβεται, πιθανότατα, η άρνηση του Σιράκ να κάνει ανοιχτές παραχωρήσεις στον Λεπέν και συγκεκριμένα να αλλάξει το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα σε αναλογικό, έτσι ώστε να ευνοούνται τα μικρότερα κόμματα. Βέβαια ο υπουργός Εσωτερικών Σαρλ Πασκουά δήλωσε, χτες, ότι η απαίτηση αυτή είναι πολύ πιθανό να ικανοποιηθεί, όμως ο Μεγκρέ απάντησε προκλητικά ότι τα λόγια αυτά πρέπει να τα αρθρώσει ο Ζακ Σιράκ αν θέλει την υποστήριξη του Εθνικού Μετώπου.