Στις 11 το πρωί, συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της ΓΣΕΕ στην Πατησίων και στην πρόσοψη του κτιρίου κρέμασαν ένα πανό με το σύνθημα «Φτάνει πια με τους ξεπουλημένους. ΟΛΟΙ στην απεργία με το ΠΑΜΕ στις 13 Απρίλη». Τυπωμένο σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα, ένα τρικάκι με το σκίτσο μιας επιταγής, γέμισε το χώρο μπροστά από τη ΓΣΕΕ. Στη μια πλευρά, η «επιταγή» έγραφε: «Αύξηση κυβέρνησης - ΣΕΒ - ΓΣΕΕ 0,77 ευρώ. Σε καλή μεριά». Ενώ στην άλλη όψη είχε τυπωθεί το κάλεσμα στην απεργία.

Από την ντουντούκα οι νεολαίοι καλούσαν: «Πάρε κόσμε! 77 λεπτά τη μέρα! Η ΓΣΣΕ μοιράζει σήμερα την αύξηση! Το αφεντικό τρελάθηκε!», και ύστερα το κάλεσμα στην απεργία: «Ολοι με το ΠΑΜΕ! Να πάρουν απάντηση στις 13 Απρίλη».

Το ...χρήμα της «αύξησης» μοιράστηκε με τη σέσουλα και στα διερχόμενα από την οδό Πατησίων αυτοκίνητα και λεωφορεία, με τους οδηγούς να υποδέχονται θερμά την πρωτοβουλία της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ...

H αντεργατική συμφωνία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ, η «αύξηση» στο μεροκάματο που φτάνει μόλις τα 77 λεπτά - ούτε ένα εισιτήριο του μετρό - τα διετή δεσμά που πέρασαν στην εργατική τάξη, είναι συνειδητή πράξη υποταγής των συμφερόντων των εργαζομένων στις ορέξεις και στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου. Η επαίσχυντη αυτή συμφωνία δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, δεν είναι «λάθος»! Είναι η φυσική εξέλιξη της στρατηγικής της Συνομοσπονδίας όλα τα τελευταία χρόνια. Η πλειοψηφία, συνειδητά, με σχέδιο, μεθοδευμένα, υπονομεύει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Επιχειρεί να κρατήσει αλυσοδέσμιους τους εργαζόμενους, να μην μπορέσουν να σηκώσουν κεφάλι. Να αποδεχτούν άμοιροι και άβουλοι τη σημερινή ανυπόφορη κατάσταση.

Αυτόν ακριβώς το σκοπό εξυπηρετούν οι θεωρίες περί «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», «εργασιακής ειρήνης», που ανοιχτά προπαγανδίζει, σε αυτό το αποτέλεσμα οδηγεί ο «κοινωνικός διάλογος», στον οποίο συμμετέχει και έχει ανακηρύξει σε φετίχ. Γιατί πώς μπορείς να διεκδικήσεις ουσιαστικές αυξήσεις, όταν, πριν απ' αυτό, ως απαράβατο όρο βάζεις την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την «ανάπτυξη» της οικονομίας;

Πώς θα προστατευτούν τα εργατικά συμφέροντα, όταν ο ταξικός αντίπαλος, ο ΣΕΒ, το κεφάλαιο, από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βαφτίζεται φίλος, «εταίρος», φορέας που έχει κοινά συμφέροντα με τον εργάτη; Πολύ περισσότερο, πώς η εργατική τάξη θα προωθήσει τις διεκδικήσεις της, όταν ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, αλλά και «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) προβάλλουν ως «λύση» τις ατέρμονες συζητήσεις, και όχι την πάλη, τη σύγκρουση και τη διεκδίκηση; Και όταν βεβαίως δεν παίρνουν κανένα πρακτικό μέτρο για την οργάνωση των αγώνων;

Τους ίδιους σκοπούς εξυπηρετεί και η θέση-αξίωμα της πλειοψηφίας ότι τα αιτήματα των εργαζομένων πρέπει να υποτάσσονται στις «αντοχές της οικονομίας»! Πού θα βρεθούν για να δοθούν τα 1.300 ευρώ που παλεύει το ΠΑΜΕ, αναφωνούσε στην προχτεσινή Ολομέλεια της διοίκησης ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος. Ενώ ο έτερος Καππαδόκης, ο γγ της ΓΣΕΕ, Κ. Πουπάκης, πρόβαλε την υπευθυνότητα που επέδειξε η πλειοψηφία, θεωρώντας ανευθυνότητα να ζητάει και να διεκδικεί το ΠΑΜΕ όσα έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η στάση της ΓΣΕΕ και στον τρόπο που μεθόδευσε τη συμφωνία της. Τη στιγμή που η εργατική τάξη έβγαινε μέσα από μια επιτυχημένη απεργία στις 15 του Μάρτη, τη στιγμή που τα συνδικάτα στη βάση έδειχναν σοβαρές αγωνιστικές διαθέσεις, που ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, αψηφώντας την τρομοκρατία των εργοδοτών, τον κίνδυνο της απόλυσης, έμπαιναν στη μάχη, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έρχεται και τους ρίχνει μια γερή κατραπακιά. Και με την υπογραφή της απαιτεί συμμόρφωση και υποταγή στις αξιώσεις του ΣΕΒ.

Πριν τη συμφωνία της για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση είχε προηγηθεί άλλο ένα χτύπημα ενάντια στους εργαζόμενους. Βγήκε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδ. Κυριακόπουλος, και απαιτούσε τη μη εφαρμογή των συμβάσεων σε νομούς και κλάδους με υψηλή ανεργία. Τι έκανε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Μετά από ολιγοήμερους λεονταρισμούς, πήγε στην Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης και συμφώνησε στην έναρξη διαλόγου με τους εργοδότες και την κυβέρνηση για το πώς θα εφαρμοστούν σε νέα μορφή τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (νόμος ΠΑΣΟΚ), που προβλέπουν τη μη εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων. Την ίδια περίοδο, με εντολή της ΓΣΕΕ, μια σειρά Εργατικών Κέντρων που ελέγχονται από τις παρατάξεις της πλειοψηφίας έχουν δηλώσει έτοιμα να συμμετάσχουν στο διάλογο για την εφαρμογή του νόμου που «διευθετεί»-καταργεί το οχτάωρο.

Η υπογραφή της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ) μόνο τυπικά λείπει από τη συμφωνία. Η ιδεολογία και η πρακτική αυτής της παράταξης είναι ωσεί παρούσες. Η στήριξη προς την πλειοψηφία - πάντα θεσμικά - είναι εξόφθαλμη. Εχει και αυτή βάλει το χέρι της για να οδηγηθεί η πλειοψηφία σε αυτή τη στάση. Η υπόκλιση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η θέση για σύγκλιση των μισθών με τους ευρωπαϊκούς, για επιδοτήσεις στις επιχειρήσεις στο όνομα πάντα της αντιμετώπισης της ανεργίας, είναι και δικές της θέσεις.

Η ΑΠ με αριστερή φρασεολογία αναπαράγει τη λογική της συνεννόησης. Δε λέει «όχι» στα κέρδη, αρκεί αυτά τα κέρδη να βγαίνουν με μέτρο, με «σεβασμό» στα εργατικά δικαιώματα, εξ ου και το περίφημο «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη»...

Η επίθεση στο ΠΑΜΕ και στις ταξικές δυνάμεις είναι μόνιμο συστατικό στοιχείο της πολιτικής της. Η «ήττα της γραμμής του ΠΑΜΕ» είναι στρατηγικός της στόχος. Να γιατί ευθυγραμμιζόμενη πλήρως με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ κατηγορεί τις ταξικές δυνάμεις για διάσπαση. Διάσπαση το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, σεχταρισμός η προσπάθεια να οργανωθεί και να διεκδικήσει η εργατική τάξη αυτά που της ανήκουν. Ενώ η ΑΠ υπηρετεί την «ενότητα» όταν γίνεται κολαούζος της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, όταν ακόμα και σε οργανωτικό επίπεδο σε μια σειρά σωματείων και ομοσπονδιών κατεβάζουν και κοινά ψηφοδέλτια... πάντα ενάντια στις ταξικές δυνάμεις. «Διάσπαση» θεωρείται και η προκήρυξη απεργίας για τις 13 του Απρίλη, όταν η ΑΠ την ίδια στιγμή που εκτοξεύει τέτοιες κατηγορίες, στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία απλώς κάνει την πάπια...