«Ως Κόμμα, ήδη βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, μόνο που ο δικός μας τρόπος δράσης στην προεκλογική περίοδο είναι ένας. Αυτό που γίνεται εδώ, είναι η πιο πλατιά προβολή των θέσεών μας για τα προβλήματα. Επίσης η δράση πάλι για τα προβλήματα μέχρι να κλείσουν οι κάλπες. Πρέπει να υπάρχει δράση και παρέμβαση.

Από καιρό λέμε το εξής πράγμα: Πρέπει να υπάρξει το βράδυ των εκλογών ένα ρήγμα στο συνολικό συσχετισμό ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει σημασία ποιος θα έρθει πρώτος ή δεύτερος. Αυτά θα τα κανονίσουν τα επικοινωνιακά τους επιτελεία, οι βιομήχανοι, ακόμη και ο ξένος παράγοντας.

Η ψήφος όμως είναι ανεξάρτητη από το τι κάνουν τα επιτελεία. Το θέμα δεν είναι να βλέπουν τα λαϊκά στρώματα που ακολουθούν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τη συζήτηση για το ποιος είναι ικανός και ποιος τίμιος πρωθυπουργός. Πρέπει να γυρίσουν την πλάτη και στους δυο. Να μην ακούνε, παραδείγματος χάρη, "εγώ υπόσχομαι και δεσμεύομαι". Δεσμεύεται ο κ. Καραμανλής, δεσμεύεται ο κ. Παπανδρέου!

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, πέρα από το ότι δεσμεύεται με το παρελθόν του, τις θέσεις του και το παρόν του, δεσμεύεται και σε ένα άλλο πράγμα: αν ένα μέλος ή ένα στέλεχος κοιτάξει... λίγο και στραβοπατήσει, θα του πούμε "γεια σας". Αυτή είναι δέσμευση. Η δέσμευση του συλλογικού Κόμματος, της συλλογικής δράσης. Δηλαδή υπάρχουν μερικά πράγματα, μερικά αναγνωριστικά στοιχεία και για κάποιον που έχει μια αμφιβολία "μήπως κάτι μπορεί να προκύψει από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ;". Προσωπικές δεσμεύσεις και ψίχουλα. Τιμωρία και στους δυο. Καμία εμπιστοσύνη σε δεσμεύσεις».

Για το πού προτείνει το ΚΚΕ να πάνε τα απορρίμματα, αν κλείσει η χωματερή των Ανω Λιοσίων, ρωτήθηκε στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα και απαντώντας σημείωσε:

«Εμείς το αισθανόμαστε και δικό μας πρόβλημα γιατί είναι λαϊκό πρόβλημα. Ομως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: αφού το δημιούργησαν συνειδητά, αφού το άφησαν συνειδητά και διογκώθηκε, μετά σου λένε "τι προτείνεις; Συγκεκριμένα: πού να πάνε οι χωματερές;"...

Εμείς ως Κόμμα μπορούμε να πούμε και πού να πάνε. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Και θα σου πει ο άλλος "και γιατί να μην πάνε εκεί;"... Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι για τη χωροθέτηση. Κατ' αρχήν δε μιλάμε μόνο για χωματερές, μιλάμε για ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις που έχουν τα πάντα, και την ανακύκλωση και τη μετατροπή των σκουπιδιών σε ενέργεια, τα πάντα. Και όχι μικρές, αλλά μεγάλες εγκαταστάσεις, που βεβαίως να είναι μακριά από τους τόπους κατοικίας.

Θα μου πείτε "μα θα θέλουν μεγαλύτερες διαδρομές τα αυτοκίνητα". Δεν πειράζει, ας κοστίσουν. Δηλαδή να μην είναι μέσα στους τόπους κατοικίας. Γιατί να είναι δηλαδή; Ακόμη και αν είναι σύγχρονα και καθαρά και να υπάρχουν όλες οι προδιαγραφές. Μπορούν να πάνε και πιο πέρα, ας κάνουν και 30 και 40 χιλιόμετρα. Κατ' αρχήν, λέμε ότι μέσα στα αστικά κέντρα πρέπει να υπάρχουν σταθμοί συγκέντρωσης, μεταφόρτωσης. Απλουστεύονται μια σειρά διαδικασίες. Δεύτερον, η χωροθέτηση. Υπάρχει ολόκληρη Αττική, η Ανατολική και Δυτική Αττική, υπάρχουν περιοχές που εξαιρούνται. Δηλαδή Θριάσιο, Λιόσια, Φυλή. Εχουν κορεστεί, τέλειωσαν...

Από εκεί και πέρα υπάρχει η Αττική, υπάρχει και έξω από την Αττική περιοχή. Οταν είναι 5 εκατ. κόσμος μέσα στην Αττική δε θα το πάρουμε αυτό το πράγμα υπόψη; Δηλαδή ο καθένας έχει το δικό του λύμα και μετά να πάμε κατά Δήμο; Να μετράμε τα λύματα της κάθε περιοχής; Δε γίνεται.

Μπορεί να είναι και έξω από την Αττική. Γιατί να το αποκλείσουμε δηλαδή αυτό το πράγμα; Μπορεί να αναλάβουν επιστημονικά ιδρύματα τη μελέτη και δε χρειάζονται χρονοβόρες μελέτες, τις περιοχές λίγο-πολύ τις ξέρουμε. Να υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο πάλης κι όχι ο καθένας να κοιτάει την εκλογική του πελατεία, ο δήμαρχος να λέει "όχι εδώ, πήγαινε εκεί". Να υπάρχει ένα ενιαίο και κοινό μέτωπο πάλης.

Ανοίγουμε όμως κι άλλα ζητήματα... Τα νεκροταφεία είναι μέσα στις πόλεις. Με συγχωρείτε, αλλά με μια πλημμύρα δεν ξέρω τι θα γίνει...

Το ζήτημα αυτό δε λύνεται χωρίς σύγκρουση με την πολιτική του κέρδους, του κεφαλαίου. Δε λύνεται. Επιστημονικά λύσεις υπάρχουν. Θέλει 30 χρόνια για να ολοκληρωθεί η λύση; Εγώ να σας πω και 40. Αλλά να ξεκινήσει».