Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση βαδίζει στην ίδια ρότα. Η πολιτική της οδηγεί στην εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας και στην υποταγή του δημόσιου τομέα στη λογική της επιχειρηματικής δράσης. Παραδίδεται, επίσης, σημαντικό μερίδιο παροχής υπηρεσιών Υγείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, το οποίο, τα τελευταία χρόνια έχει εισβάλει για τα καλά στο χώρο, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι, σύμφωνα με τον κοινωνικό προϋπολογισμό, οι δαπάνες για κοινωνική προστασία έφτασαν το 2002 στο ποσό των 29,5 δισ. ευρώ περίπου, ή στο 21,09% του ΑΕΠ (σ' αυτές εντάσσονται και οι δαπάνες Υγείας), αλλά το 76,87% εξ αυτών αποτελούν δαπάνες των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης. Δηλαδή, είναι χρήματα των εργαζομένων, από τις εισφορές τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία, και μόλις το 23,13% αποτελούν συμμετοχή του κράτους από τον τακτικό προϋπολογισμό. Η χώρα μας κατέχει την υψηλότερη θέση στις ιδιωτικές δαπάνες Υγείας μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ, καλύπτοντας το 45% των συνολικών δαπανών Υγείας, ή το 4% του ΑΕΠ.

Σε ό,τι αφορά το προσωπικό, παρά την ύπαρξη σημαντικού αριθμού κενών οργανικών θέσεων στα δημόσια νοσοκομεία, σχεδόν το ένα στα δύο μέλη του ιατρικού προσωπικού των νοσηλευτικών ιδρυμάτων του ΕΣΥ (το 47,6%) είναι έκτακτο.

Επίσης, μπορεί να έγινε νομοθετική ρύθμιση (Ν. 2937/2001) των οφειλών των δημοσίων νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους για αγορά φαρμάκων, υγειονομικού και λοιπού υλικού, όμως η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης και στον τομέα της Υγείας προκάλεσε νέα χρέη προς τους προμηθευτές. Μόνο για φάρμακα τα νοσοκομεία χρωστούν 600 εκατ. ευρώ (204 δισ. δρχ.). Ακόμη, εναρμονίζοντας τη σχετική νομοθεσία με εκείνη της ΕΕ, δίνει τη δυνατότητα στους προμηθευτές να διεκδικήσουν τα χρήματά τους με προσαύξηση κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το διατραπεζικό επιτόκιο, σε περίπτωση που δεν αποπληρωθούν τα τιμολόγια σε εξήντα μέρες.

Εξάλλου, με το νόμο 2889/2001 η κυβέρνηση προχώρησε στη δημιουργία των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (ΠΕΣΥ), τα οποία αντιστοιχούν στις διοικητικές περιφέρειες της χώρας. Ολες οι νοσοκομειακές μονάδες και τα Κέντρα Υγείας μετατράπηκαν σε αποκεντρωμένες μονάδες των ΠΕΣΥ. Τα ΔΣ των ΠΕΣΥ εισηγούνται την ίδρυση, κατάργηση ή συγχώνευση των μονάδων, παρακολουθούν και αξιολογούν το παραγόμενο έργο των μονάδων των ΠΕΣΥ που διοικούν με βάση ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες, μπορούν να αποφασίζουν την ίδρυση, από κάθε ΠΕΣΥ ή σε συνεργασία με άλλα ΠΕΣΥ, ανωνύμων εταιριών με μετοχικό κεφάλαιο που θα ανήκει κατά 100% στα ΠΕΣΥ, με αντικείμενο τη μελέτη και κατασκευή κτιριακών υποδομών ή συναφούς εξοπλισμού, καθώς και την ανάπτυξη υποστηρικτικών λειτουργιών όπως καθαριότητα, τροφοδοσία, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις και διευκολύνοντας την πορεία για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του ΕΣΥ.

Με τον ίδιο νόμο δημιουργήθηκαν και τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία στα δημόσια νοσοκομεία, τα οποία αποτελούν ένα κλασικό δείγμα εμπορευματοποίησης της Υγείας, που στοίχισαν στους περίπου 210.500 ασθενείς οι οποίοι τα επισκέφθηκαν το 2002 το ποσό των 13.804 εκατ. ευρώ (4,7 δισ. δρχ.).