«Πληρώσαμε πολλά - δεν θα πληρώσουμε ξανά»: Με το σύνθημα αυτό διαδήλωσαν την περασμένη Πέμπτη στο κέντρο της Αθήνας, σε άλλες περιοχές της Αττικής, στη Θεσσαλονίκη και σε δεκάδες πόλεις όλης της χώρας χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και νέοι, ενάντια στην εντεινόμενη επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου, ενάντια στην προσπάθειά τους να φορτώσουν πάλι στο λαό τα «σπασμένα» της νέας οικονομικής κρίσης.

Τα πρώτα πανεργατικά συλλαλητήρια που οργανώθηκαν από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία μετά τη λήξη των περιοριστικών μέτρων πήραν τη σκυτάλη από την πολύμορφη αγωνιστική δράση που ανέπτυξαν το προηγούμενο διάστημα, μέσα σε συνθήκες πρωτόγνωρες και δύσκολες.

Παράλληλα, οι μαζικές διαδηλώσεις έγιναν σημεία «συνάντησης» για τις κινητοποιήσεις που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη σε μια σειρά από κλάδους και χώρους δουλειάς, έγιναν σταθμός για τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που συνεχίζονται, για τους μισθούς, τις θέσεις εργασίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων και την ουσιαστική στήριξη των ανέργων, για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και για την πραγματική στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Ταυτόχρονα, σε επικοινωνία και ανταπόκριση με το σύνθημα «Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε» που ξεκίνησε από τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στην Αμερική, εκφράζοντας όλους τους εργαζόμενους και τους λαούς οι οποίοι «πνίγονται» από τη σαπίλα ενός συστήματος που πετάει στο περιθώριο χιλιάδες ανθρώπους και δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή, οι δεκάδες συγκεντρώσεις της Πέμπτης ένωσαν τη φωνή τους με τις κινητοποιήσεις αυτές, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα αγώνα: «Πάρε ανάσα. Σπάσε τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης».

Πολύτιμη παρακαταθήκη για τα πετυχημένα συλλαλητήρια και για τη συνέχεια της αγωνιστικής δράσης στάθηκε η δραστηριότητα που σχεδίασαν και υλοποίησαν τα ταξικά συνδικάτα τούς προηγούμενους μήνες. Με τη στάση και τις πρωτοβουλίες τους έκαναν σαφές ότι οι αγώνες δεν μπαίνουν σε «καραντίνα», ότι η φωνή της διεκδίκησης μπορεί και πρέπει να ακούγεται δυνατή σε όλες τις συνθήκες.

Στο έδαφος αυτό, δημιουργήθηκαν δίαυλοι επικοινωνίας και κοινής δράσης με περισσότερους εργαζόμενους, αποκτήθηκε αγωνιστική πείρα από νέες δυνάμεις, διαμορφώθηκε μια καινούργια αφετηρία από την οποία εκκινούν οι νέες αγωνιστικές πρωτοβουλίες.

Σήμερα, η «επόμενη μέρα» της επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου έχει φέρει το λαό αντιμέτωπο με την ανασφάλεια, την ανεργία, την απληρωσιά, την επέκταση της «ευελιξίας», με την αγωνία για την προστασία της υγείας του να παραμένει. Στο έδαφος της νέας οικονομικής κρίσης, τα μέτρα που ήδη θέτει σε εφαρμογή η κυβέρνηση, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και με κριτήριο τη στήριξη των καπιταλιστικών κερδών, φορτώνουν για μια ακόμα φορά τα βάρη στις πλάτες αυτών που ήδη έχουν πληρώσει τα κέρδη και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων ξανά και ξανά, με θυσίες στους μισθούς, στα εργασιακά δικαιώματα, στις συντάξεις, στην Υγεία, στα μέτρα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Η νέα επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων βρίσκει το αντεργατικό οπλοστάσιο ενισχυμένο, με τα «έκτακτα» μέτρα που πάρθηκαν στο όνομα της πανδημίας να έχουν γίνει μόνιμα, με πρόσθετα «εργαλεία» - όπως το αντεργατικό πρόγραμμα «Συν-Εργασία» - που εξασφαλίζουν στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να μετατρέπουν ακόμα περισσότερο τη δουλειά των εργαζομένων σε «λάστιχο» και το εισόδημά τους σε ψίχουλα.

Στην προσπάθεια κυβέρνησης και κεφαλαίου να πείσουν τους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι στο βωμό της «επανεκκίνησης» της οικονομίας και της στήριξης των καπιταλιστικών κερδών, η απάντηση που δίνουν τα συλλαλητήρια και η καθημερινή δράση των σωματείων είναι πως ο λαός δεν δέχεται να κάνει κι άλλες θυσίες για να ανακάμψει το κεφάλαιο.

Ηδη οι εργαζόμενοι σε μια σειρά από κλάδους όπως η Υγεία, ο Επισιτισμός - Τουρισμός, το Εμπόριο, οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, οι καλλιτέχνες, οι εκπαιδευτικοί, βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, παλεύουν και διεκδικούν τα δίκαια αιτήματά τους. Η φωνή τους ακούστηκε και από το βήμα των συλλαλητηρίων στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις.

Παράλληλα, τα συλλαλητήρια ανέδειξαν την ανάγκη ενίσχυσης της πάλης για όλα τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και ο λαός: Χαρακτηριστικά, στην Αρτα η κινητοποίηση πήρε το χαρακτήρα μαζικής καταγγελίας του πρόσφατου εργατικού «ατυχήματος» που κόστισε τη ζωή σε έναν νέο εργαζόμενο σε εργοστάσιο της περιοχής. Στην Ικαρία, ανάμεσα σε άλλα αιτήματα ο λαός του νησιού απαίτησε να μη μετακινηθεί ο παιδίατρος του νοσοκομείου, στο πλαίσιο των αλχημειών με τις οποίες κυβέρνηση και υπουργείο «μπαλώνουν» τα τραγικά κενά προσωπικού στις δομές Υγείας των νησιών.

Με τον παραπάνω τρόπο, στα συλλαλητήρια αποτυπώθηκε με σαφήνεια το γεγονός ότι το σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε ξανά» αφορά όλο το φάσμα των δικαιωμάτων, το σύνολο της ζωής και των αναγκών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Στην κατεύθυνση αυτή, η διασφάλιση των θέσεων εργασίας, των δικαιωμάτων, του εισοδήματος αλλά και της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή των αιτημάτων και των διεκδικήσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον Τουρισμό - Επισιτισμό, οι οποίες συνεχίστηκαν την περασμένη βδομάδα, με συγκέντρωση την Τετάρτη στο υπουργείο Εργασίας και κινητοποιήσεις σε νησιά, όπως η Κέρκυρα, ενώ ήδη σχεδιάζεται η αγωνιστική τους συνέχεια. Σωματεία και εργαζόμενοι στον κλάδο, όπως και συνάδελφοί τους εργαζόμενοι στα αεροδρόμια, υπενθυμίζουν με τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες τους πως όλα τα προηγούμενα χρόνια πλήρωσαν το «θαύμα» της τουριστικής ανάπτυξης με χειρότερους όρους αμοιβής και εργασίας και σήμερα πετιούνται στην ανεργία, καταδικάζονται στη μισή δουλειά, αντιμετωπίζουν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων στην πράξη, για να παραμείνουν αλώβητα τα κέρδη που συσσώρευσαν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον Τουρισμό, στις Μεταφορές και στους άλλους σχετιζόμενους κλάδους.

Αντίστοιχα, στο Εμπόριο οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τα νέα ρεκόρ που καταγράφει η «ευελιξία», ενώ στα σούπερ μάρκετ το προσωπικό που προσλήφθηκε με συμβάσεις λίγων ημερών και «έλιωσε» στη δουλειά μέσα στην πανδημία, «ανταμείβεται» τώρα με παρατάσεις στις Συμβάσεις που απλά μεταθέτουν την ημερομηνία λήξης τους λίγο παραπέρα. Αλλά και σε κλάδους της Βιομηχανίας, όπως το Φάρμακο, η πανδημία λειτούργησε ως αφορμή να ανάψει το «πράσινο φως» για την επίθεση στο 5ήμερο, με την Ομοσπονδία και Συνδικάτα να οργανώνουν αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις για την υπεράσπισή του.

Στη ΛΑΡΚΟ, ο αγώνας που ξεκίνησε στις αρχές του έτους εναντίον της εκποίησης της επιχείρησης, των συνεπειών της σε ολόκληρους νομούς της χώρας, συνεχίζεται και κλιμακώνεται.

Το ίδιο και οι αγώνες των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία και στις άλλες δημόσιες δομές Υγείας, οι οποίοι αναδεικνύουν τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στο δημόσιο σύστημα Υγείας, διεκδικούν αιτήματα για την ουσιαστική ενίσχυσή του, απαιτούν με απεργία την Τρίτη μαζικές προσλήψεις και τερματισμό της ομηρίας των χιλιάδων συμβασιούχων, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν την απειλή της απόλυσης τους αμέσως επόμενους μήνες.

Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελούν οι κινητοποιήσεις που οργάνωσαν τα σωματεία των καλλιτεχνών, που δέχτηκαν πλατιά αλληλεγγύη από τους εργαζόμενους και το λαό, την οποία εξέφρασαν κι αυτά με τη σειρά τους, θέτοντας την τέχνη τους στην υπηρεσία των αγώνων άλλων κλάδων, δίνοντας το δικό τους ήχο και χρώμα σε συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.

Τις επόμενες μέρες η σκυτάλη περνά και πάλι στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, στα Σωματεία και τις Ομοσπονδίες, στους εργαζόμενους και τις συνελεύσεις τους, προκειμένου να συζητήσουν, να αποφασίσουν, να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματά τους.

Δίπλα στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, αναδεικνύεται ακόμα πιο καθαρά η ανάγκη τα επιμέρους μέτωπα να συναντιούνται και να ενώνονται σε κοινούς αγώνες, να χτίζουν ένα ενιαίο μέτωπο που θα θέτει στην πρώτη γραμμή τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, σε αντιπαράθεση με την ενιαία επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου. Σημείο συνάντησης και σύγκλισης κάθε αγώνα και διεκδίκησης είναι η απαίτηση του λαού να μην πληρώσει ξανά την κρίση. Η διάδοση αυτού του συνθήματος, το δυνάμωμά του σε κάθε επιμέρους χώρο, το κάλεσμα κάθε σωματείου, συνδικαλιστή και εργαζόμενου να πάρει τη θέση του σε αυτό τον αγώνα, ανεβάζουν πιο ψηλά τον πήχη των αγωνιστικών πρωτοβουλιών του επόμενου διαστήματος, για την οργάνωση της αντεπίθεσης, για να πληρώσουν την κρίση τα αφεντικά!