Από κινητοποίηση ταξικών συνδικάτων ενάντια στην αντιασφαλιστική πολιτική κυβέρνησης και ΝΔ

Είναι και μια ευκαιρία να ξεφύγουμε από το παραγωγικό μοντέλο που έχουμε, από ξεπερασμένες, παγιωμένες πρακτικές - εδώ το παγιωμένες πρακτικές μοιράζεται σε όλους και στο λαό - για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Είναι μία πρόκληση, από την οποία πρέπει να βγούμε όχι μόνο αντιμετωπίζοντας τα ελλείμματα, αλλά προωθώντας μεγάλες αλλαγές και ανατροπές. Αυτό ισχύει και για το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της προηγούμενης με μεγαλύτερη επιτάχυνση σε μεγαλύτερο βάθος και πλάτος.

Κατ' αρχήν, απορρίπτουμε ριζικά όλα τα επιχειρήματα που έφερνε η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση για τις αιτίες που το ασφαλιστικό σύστημα βρίσκεται σ' αυτή την κατάσταση, έτσι που λέγεται - αν ισχύει αυτό - ότι τα επόμενα δύο χρόνια δε θα μπορεί να καταβληθεί ο 13ος και ο 14ος μισθός και όλες οι παροχές και θα φθάσουμε στο σημείο επειδή δεν υπάρχει "σάλιο" να μην πληρώνονται ούτε οι συντάξεις.

Eurokinissi

Ομως, και ο τρόπος που πάτε να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα δείχνει τις βαθύτερες προθέσεις σας. Πρώτα πρώτα, ποιος έχει δικαίωμα να παραγράψει τα οφειλόμενα στα ασφαλιστικά ταμεία, με κάθε τρόπο και με κάθε μορφή από το 1950 και μετά; Εδώ φτάσατε στη δεκαετία του '50 και αργότερα, στη δεκαετία του '60, σε απαλλαγές των ασφαλιστικών εισφορών των εξαγωγέων, για να τονωθούν οι εξαγωγές, με αποτέλεσμα τα ασφαλιστικά ταμεία να χάνουν. Μέχρι και για την τουριστική ανάπτυξη και για να γίνουν τα πρώτα μεγάλα ξενοδοχεία στην Ελλάδα, σε μια στροφή που ήθελαν να πάρει ο τουρισμός, πλήρωσε το ΙΚΑ.

Επομένως, τις βαθύτερες αιτίες τις ξέρουμε - τις αναγράφουμε και στο σχέδιο νόμου και τις αναγνωρίζουν, αν θέλετε, τυπικά και όλα τα κόμματα - πώς δηλαδή ληστεύθηκαν τα αποθεματικά, είτε με 0% επιτόκιο, είτε με χαμηλότερο επιτόκιο, με την εισφοροδιαφυγή, με τη «μαύρη εργασία», με τις απολύσεις, κλπ. Αλλά και με το γεγονός ότι δε δινόταν η κρατική επιχορήγηση σε επάρκεια. Εννέα δισεκατομμύρια είναι μόνο το τελευταίο χρέος του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία! Επομένως, εμείς δεν μπορούμε να πάμε σ' αυτή τη λογική.

Δεύτερον, η κυριότερη αιτία που εμφανίζεται είναι η γήρανση του πληθυσμού και ότι άλλαξε η αναλογία ανάμεσα στον εργαζόμενο και στο συνταξιούχο. Αυτό είναι και παμπάλαιο επιχείρημα, με την έννοια ότι κι ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το έλεγε. Ευκαιρία, λοιπόν, για να επιπέσουν πάνω στην εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών ή για να αναφερθούν σε ορισμένους κλάδους - οι οποίοι, αν θέλετε, δεν ήταν και το κύριο βάρος στα ασφαλιστικά ταμεία - που έπαιρναν σύνταξη νωρίτερα.

Κι εδώ υπάρχει ένα θέμα. Οταν ένας δουλεύει, παραδείγματος χάριν, από είκοσι χρόνων, όταν συμπληρώσει τριάντα και τριάντα πέντε χρόνια δουλειάς, γιατί δεν πρέπει να πάρει σύνταξη; Δηλαδή, πρέπει να φθάσει στο όριο; Πού πρέπει να φθάσει; Κατ' αρχήν, για φέρτε μας στοιχεία πάνω σ' αυτό το θέμα. Οταν υπάρχουν ένα εκατομμύριο ανασφάλιστοι - και δεν είναι ανασφάλιστοι μόνο οι μετανάστες, ούτε το λύνετε τώρα το πρόβλημα μ' αυτά που λέτε, ούτε με τη νομιμοποίηση της ευέλικτης εργασίας και της «ενοικίασης» και του σύγχρονου δουλεμπόριου, ούτε με το ότι δίνετε την ιθαγένεια σ' ένα μικρό μέρος των λεγόμενων νομίμων μεταναστών - όταν, λοιπόν, επαναλαμβάνω, είναι ένα εκατομμύριο οι ανασφάλιστοι και μπορεί να είναι και παραπάνω, αλλά είναι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο, βεβαίως η αναλογία ανάμεσα στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους γίνεται δυσμενής.

Ομως, το πρόβλημα δεν είναι αυτή η αναλογία, ούτε μας έχετε αποδείξει αυτό το πράγμα. Παίρνετε επιλεκτικά ορισμένους τομείς. Ομως, ξαναλέμε: Ποιοι φεύγουν νωρίτερα και βγαίνουν στη σύνταξη, σε συνταξιοδότηση; Υπάρχουν ορισμένοι κλάδοι. Βρήκατε τα Σώματα Ασφαλείας, θέλετε να το ανεβάσετε παραπάνω, κλπ. Συνολικά, όμως, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δε φεύγουν στα 50 και στα 55 χρόνια. Και αυτοί είναι κι η πλειοψηφία των ασφαλισμένων και μέχρι τώρα ήταν ο κύριος ασφαλιστικός οργανισμός, ο μεγαλύτερος, ο μαζικότερος ασφαλιστικός οργανισμός.

Αυτά λοιπόν είναι προφάσεις, για να δικαιολογηθούν τα ουσιαστικά μέτρα που πάτε να πάρετε σήμερα και τα οποία σας υπογραμμίζουμε ότι δεν πρόκειται να λύσουν ούτε το ταμειακό πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων. Θα έρθετε μετά από πέντε χρόνια, εσείς ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι, και θα ξαναβάλετε το ζήτημα ότι τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορούν να επιβιώσουν.

Και απ' αυτή την άποψη θέλω να σταθώ - γιατί είναι αναλυτική η πρότασή μας - στο εξής. Ποια μέτρα πάτε να πάρετε για να αντιμετωπίσετε δήθεν το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων; Πρώτον, αλλάζοντας τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης, δηλαδή με τη μείωση των συντάξεων.

Να σας φέρω δύο συγκεκριμένα παραδείγματα. Εάν πάρουμε έναν εργαζόμενο ο οποίος έχει χρονιάτικες αποδοχές 19.000 ευρώ το χρόνο, κι έχει δουλέψει τριάντα τέσσερα χρόνια, από το '75 έως το 2009, αυτός με τον προηγούμενο τρόπο υπολογισμού, δηλαδή την καλύτερη πενταετία, κλπ., θα έπαιρνε σύνταξη 1.364,75 ευρώ. Με τον καινούριο υπολογισμό θα πάρει 878,31 ευρώ, δηλαδή έχει 35% μείωση της σύνταξης. Αυτή είναι η λύση που προτείνετε!

`Η να πάρω ένα άλλο παράδειγμα. Ενας ο οποίος έχει μηνιαίο μισθό, δουλεύει το ίδιο διάστημα και έχει μηνιαίο μισθό 1.485 ευρώ κι έχει οκτώμισι χιλιάδες ένσημα - στην προηγούμενη περίπτωση ήταν πάνω από εννιά χιλιάδες ένσημα - με τον παλιό υπολογισμό θα έπαιρνε τη «μεγάλη» σύνταξη, την πολύ προκλητική, των 715,63 ευρώ και με τον καινούριο υπολογισμό θα πάρει 487,33 ευρώ, δηλαδή 32% μείωση. Αυτή τη διάσωση των ασφαλιστικών ταμείων προτείνετε!

Και, επιπλέον, το μεγάλο επίσης εφεύρημα ότι κατοχυρώνεται η βασική σύνταξη με τα 4.500 ένσημα. Με τον προηγούμενο υπολογισμό ήταν 486 ευρώ, θα γίνουν τώρα 350 ευρώ. Με το λογιστικό διαχωρισμό που κάνετε ανάμεσα στην εθνική σύνταξη ή τη βασική σύνταξη - όπως τη λέτε - και το διαχωρισμό με τις παροχές, με την παραπανίσια σύνταξη που πιθανό να διεκδικήσει και να θελήσει κάποιος να πάρει ή με τις παροχές που αφορούν από το εφάπαξ και άλλες παροχές που είχαν οι εργαζόμενοι.

Και εδώ θα πάμε ακριβώς στη βασική σύνταξη των 350 ευρώ, άντε να γίνουν 400 ευρώ. Από εκεί και πέρα, πάμε στα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία επαγγελματικά ταμεία σημαίνει βαθιά το χέρι στην τσέπη των εργαζομένων, κυρίως θα αυξηθούν οι εισφορές των εργαζομένων.

Και θα πάμε και στον τρίτο πυλώνα, που είναι ο καθαρά ιδιωτικός τομέας, που ξέρουμε πώς πληρώνει. Και ξέρουμε πως αυτός έχει χειροτερέψει τις παροχές στους εργαζομένους. Γιατί όσο συρρικνώνεται και υποβαθμίζεται το σύστημα της δημόσιας - ας πούμε - Ασφάλισης, τόσο οι ιδιωτικές εταιρείες θα μας ψάχνουν το DNA, θα μας ψάχνουν την κληρονομικότητα. Από μία ηλικία και μετά - πενήντα, εξήντα χρόνια - είναι αδύνατον να κάνεις ασφάλιση. Πρέπει να είσαι τριάντα, σαράντα χρόνων - για να είναι σχετικά καλύτερη - με τη λογική ότι ο τριαντάρης ή ο σαραντάρης δε θα πάει τόσο εύκολα στα ασφαλιστικά ταμεία.

Για να δούμε μερικά πράγματα για την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, η οποία αντίκειται και σε επιστημονικά δεδομένα. Δεν είναι γιατί οι γυναίκες είχαν κατακτήσει τα πέντε χρόνια νωρίτερα, μη μας πάρετε πίσω την κατάκτηση. Δεν είναι αυτό το θέμα. Υπάρχουν βιολογικές ιδιαιτερότητες, όχι βιολογική κατωτερότητα. Δεν μπαίνει θέμα εδώ. Οι βιολογικές ιδιαιτερότητες δε συνιστούν κατωτερότητα. Υπάρχουν βιολογικές ιδιαιτερότητες που πρέπει να διατηρήσουν την πενταετία, συν οι συνθήκες δουλειάς, ζωής και εργασίας γενικότερα των γυναικών στην κοινωνία που ζούμε.

Και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι γυναίκες αντικειμενικά - βεβαίως, θέλουμε να το αλλάξουμε, αλλά δεν είναι μόνο θέμα πολιτισμού και διαπροσωπικών σχέσεων - σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος. Αλλωστε, και γι' αυτό απευθύνεστε με τις ευέλικτες εργασιακές μορφές απασχόλησης στις γυναίκες, βάζοντας σαν δεδομένο ότι δεν πρόκειται να ελαφρύνετε τη λαϊκή οικογένεια από το βάρος του νοικοκυριού ή της απασχόλησης μέσα στο σπίτι, που μπορεί να μεταφερθεί και να γίνει υπόθεση κοινωνικής υποδομής και κοινωνικής υπηρεσίας.

Αλλά επειδή βρισκόμαστε τώρα και έχουμε τις αγροτικές κινητοποιήσεις, να δούμε, και να μιλήσουμε συνολικά για τα Ταμεία συντάξεων. Ο αγρότης κατά κανόνα - δε θα πάρω την περίπτωση να δουλεύει από τα 13 του και από τα 14 χρόνια - επισήμως δε δουλεύει από τα 18 έως τα 65; Δουλεύει και παραπάνω! Εγώ σας λέω 18 έως 65. Τι σύνταξη είχε μέχρι τώρα ο αγρότης; Που δουλεύει τόσα χρόνια! Σκεφθείτε πού θα πάει τώρα η βασική σύνταξη! Αγροτική σύνταξη θα γίνει για όλους!

Μεταβιβάζεται μέχρι σήμερα η σύνταξη του αγρότη, όταν πεθάνει, στη γυναίκα του; Οχι, γιατί ακούμε τώρα και από κυβερνητικά στελέχη και από τα άλλα κόμματα και από διάφορους που κάνουν τους φορείς των μικρομεσαίων, ενώ είναι οι μεγαλοεισαγωγείς και μεγαλοεξαγωγείς, ότι οι αγρότες έχουν προνόμια. Μεταβιβάζεται η σύνταξη; Η χήρα αγρότισσα θα πάρει τη σύνταξη του αγρότη; Το ότι τώρα καθιερώνεται η προσωπική σύνταξη στη γυναίκα; Ψίχουλα συν ψίχουλα και μάλιστα σύνταξη όταν πια έχεις εκτοπιστεί από την παραγωγή.

Υπάρχουν, λοιπόν, μια σειρά ζητήματα, τα οποία δε συζητιούνται. Αυξήθηκε η ασφαλιστική εισφορά σήμερα των αγροτών στον ΟΓΑ; Αυξήθηκε! Υπάρχει ανάλογο αντίκρισμα στη σύνταξη; Οχι! Τριάντα ευρώ το μήνα!

Βεβαίως και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι σε καλή κατάσταση, αλλά αυτό οφείλεται στη ληστεία και στην αντιασφαλιστική πολιτική. Ανακαλύψατε το μεγάλο πρόβλημα ότι φεύγουν μαζικά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο. Ποιος τους διώχνει από το δημόσιο και τις γυναίκες μία ώρα αρχύτερα; Δεν τις διώχνει μια ώρα αρχύτερα η αντιασφαλιστική πολιτική της κυβέρνησης; Γιατί δε θα κάνουν καλά όταν θα πρέπει να μείνουν πέντε χρόνια παραπάνω και σε αυτά τα πέντε χρόνια δεν πρόκειται να υπάρχει ουσιαστική διαφορά;

Βεβαίως, με τα κίνητρα τα οποία λέτε, ότι εάν μείνεις ένα χρόνο και δεύτερο και τρίτο και τέταρτο πάνω από το όριο που ασφαλίζεσαι, θα πάρεις μια καλύτερη σύνταξη. Αυτός είναι ωμός εκβιασμός. Και εδώ ακριβώς μπαίνει το ζήτημα του ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, ποιος θα πληρώσει την κρίση και ποιος θα πληρώσει τη ληστεία όλων αυτών των χρόνων. Αρνούμαστε να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Και είναι απαράδεκτη η συκοφαντία που κάνετε όσον αφορά - γιατί για εμάς εκλαμβάνεται ως συκοφαντία, που δεν είναι στην πραγματικότητα - τη γήρανση. Δεν κατάλαβα, δηλαδή, τη γήρανση του πληθυσμού ή το δημογραφικό πρόβλημα που υπάρχει θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι; Δεν υπάρχουν πέρα από πολιτιστικούς και άλλοι λόγοι για τη μείωση των γεννήσεων;

Η μείωση των γεννήσεων - με εξαίρεση την ταχύτητα των γεννήσεων στις πιο φτωχές περιοχές - εμφανίζεται παγκόσμια και είναι, αν θέλετε, και μία τάση. Δεν έχει να κάνει, όμως, και με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, την πολιτική λιτότητας; Πάνω απ' όλα, δε θα αυξηθεί το ζήτημα της υπογεννητικότητας σε συνθήκες ανασφάλειας;

Εδώ τα ζευγάρια φθάνουν σαράντα χρόνων για να κάνουν παιδιά. Μήπως θα λύσει το πρόβλημα το σχέδιο νόμου που σκέφτεται να φέρει ένας υπουργός του Μπερλουσκόνι, όπου λέει ότι πρέπει να χτυπήσουμε τους «μαμάκηδες» και πρέπει τα παιδιά από δεκαοκτώ χρόνων να φεύγουν και να ζουν μόνα τους; Να γίνει όπως γίνεται στη Μεγάλη Βρετανία ή στη Γερμανία - όπου δεν έγινε με νόμο - όπου τα παιδιά από δεκάξι ή δεκαεπτά ή δεκαοκτώ χρόνων φεύγουν και πέφτουν στα δάνεια για να επιπλώσουν το σπίτι, για να ζήσουν, κλπ. Γιατί βεβαίως ο δεκαοκτάρης άμα πάει να ζήσει μόνος του, από κάπου πρέπει - με συγχωρείτε για την έκφραση - να «αρμέξει». Πού αλλού θα βρει τα λεφτά; `Η θα «αρμέξει» τη μαμά και τον μπαμπά, ή θα πέσει στις τράπεζες.

Οδηγείτε τα πράγματα σε ακόμη μεγαλύτερο αδιέξοδο. Αν, λοιπόν, υπάρχει πρόβλημα γήρανσης του πληθυσμού - που δε λέω να το σβήσουμε εντελώς, αλλά δεν είναι η αιτία για την κατάσταση - με τα μέτρα που παίρνετε, η γήρανση θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη. Δηλαδή, εάν πάρουμε και δεχτούμε - καλή τη πίστει - και το επιμέρους επιχείρημα ότι το δημογραφικό είναι ένα γενικό πρόβλημα που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, και πάλι τα μέτρα που παίρνετε δεν απαντάνε στο ζήτημα.

Υπάρχει μια μελέτη - δεν ξέρω αν είναι λαθεμένη, είναι επιστημονική και έχει δημοσιευθεί σε όλες τις εφημερίδες - η οποία λέει το εξής: Εάν ασφαλίζονταν όλοι οι εργαζόμενοι με τριακόσια ημερομίσθια το χρόνο θα αυξάνονταν τα αποθεματικά του ΙΚΑ - εννοούμε τα χρηματικά αποθεματικά, όχι τα σπίτια και τα οικόπεδα, τα κτίρια ή ό,τι άλλο έχει το ΙΚΑ - κατά 40%. Γιατί, δηλαδή, δεν είναι αυτός ο δρόμος της αντιμετώπισης του προβλήματος, αλλά είναι αντιμετώπιση να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης, να διαχωριστεί η σύνταξη σε βασική, προνοιακή και όλα τα άλλα όπου ο καθένας θα πρέπει να βάζει από την τσέπη του;

Τουλάχιστον 4 δισεκατομμύρια ευρώ θα πάρουν μέσα σε μία μέρα οι επιχειρηματίες και ένα μεγάλο μέρος αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές. Πώς, δηλαδή, γι' αυτούς υπάρχουν λεφτά και δεν υπάρχουν για τα χρεωστούμενα στα ασφαλιστικά ταμεία; Και δε λέμε για την υποχρέωση του κράτους που δεν πρόκειται βεβαίως να τη δεχθεί μέσα στις συνθήκες του συστήματος στο οποίο ζούμε. Ακόμα, όμως, και στην καλύτερη περίπτωση ποτέ δεν υπήρχε ισότιμη ασφάλιση και πάντα ο εργαζόμενος απολάμβανε λιγότερα απ' ό,τι πρόσφερε.

Τώρα πια τα πράγματα ισοδυναμούν με σκάνδαλο. Και έχουμε στήσει εδώ έξι - επτά Εξεταστικές Επιτροπές οι οποίες καλώς έγιναν και εμείς τις υποστηρίξαμε και θα συμμετάσχουμε ενεργά, αλλά εν πάση περιπτώσει τούτο εδώ το σκάνδαλο πού πάει; Πού πάει αυτό το σκάνδαλο των ασφαλιστικών ταμείων; Οι ενοποιήσεις δε δημιούργησαν προβλήματα στα Ταμεία; Οι τραπεζίτες απαλλάχθηκαν από τις οφειλές τους και τα μετέφεραν στο κατακαημένο ΙΚΑ.

Ανακαλύψατε ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι για το ότι δεν μπορούν να πάρουν το εφάπαξ. Λέτε ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί πριν από χρόνια έγινε εκείνο και το άλλο και δεν μπορούν να πάρουν το εφάπαξ τους. Πώς λύνετε τα ταμειακά προβλήματα; Αφαιρώντας εξετάσεις, αφαιρώντας από τον τομέα της Υγείας που τον πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Η ληστεία του ΙΚΑ που γίνεται από τις εταιρείες των φαρμάκων και γενικότερα από τις πολυεθνικές αυτή δεν πάει;

Θα λύσετε τάχα το πρόβλημα χτυπώντας κάποιους μεσάζοντες μεταξύ εταιρείας και γιατρού; Υπάρχει και αυτό. Ολο το Σύστημα Υγείας εκεί πέρα στηρίζεται. Αν δεν υπήρχαν οι πολυεθνικές και δεν υπήρχε η κούρσα του ανταγωνισμού μεταξύ τους για τη διάθεση των φαρμάκων, δε θα ήταν πολύ λιγότεροι οι επίορκοι γιατροί;

Και γιατί θεωρούνται επίορκοι οι γιατροί και δε θεωρείται επίορκη μία κυβέρνηση η οποία ληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαλλάσσουμε τους γιατρούς; Αυτό είναι το Σύστημα Υγείας που έχουμε. Ακόμα και το δημόσιο είναι ατομοκεντρικό. Ενας γιατρός ρυθμίζει τα πάντα και μπορεί να ρυθμίσει και την κίνηση των φαρμάκων.

Από πού, όμως, θα ξεκινήσουμε; Το σχέδιο νόμου που καταθέτουμε, κατά τη γνώμη μας, απαντάει στο ζήτημα. Δε σας συμφέρει γι' αυτό δεν το δέχεστε - καθαρά πράγματα - διότι σημαίνει ότι πρέπει να πάρετε χρήμα από κάποιους και να το δώσετε στους πολλούς. Να πάρετε από τους λίγους και να το δώσετε στους πολλούς.

Δεν είναι αυτή η πολιτική σας και μην τρομοκρατείτε το λαό ότι, εν πάση περιπτώσει, διαλύεται το ασφαλιστικό σύστημα. Οχι. Ο αγώνας των εργαζομένων πρέπει εσάς να σας αναγκάσει να λύσετε τα ζητήματα και να μην είναι πρόβλημα του λαού. Εσείς πρέπει να νιώσετε τρομοκρατημένοι από την αδικία που υπάρχει, από ένα κίνημα διογκούμενο και όχι να νιώθει φόβο ο λαός για να κάνει συνεχώς ανώφελες και επιζήμιες θυσίες.