Ενα άλλο μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού, ένα δικαιότερο... κοινωνικό σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι η «λύση» που προβάλλει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις αιτίες -στην ουσία τον ίδιο τον καπιταλισμό- που γεννά και οξύνει τα προβλήματα των εργαζομένων, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Σε κείμενο που δημοσιοποίησε χτες με τις θέσεις της για τις εξελίξεις καλλιεργεί την ψευδαίσθηση της δυνατότητας ενός ουδέτερου, ανεξάρτητου κράτους μέσα στον καπιταλισμό που θα λειτουργεί τάχα προς όφελος των δημόσιων υπαλλήλων και του λαού. Συγκαλύπτει συνειδητά την αντικειμενικά ταξική φύση του κράτους, ότι είναι όργανο στα χέρια των κεφαλαιοκρατών σε όφελος των οποίων, όπως και η ίδια η πλειοψηφία παραδέχεται, εφαρμόζονται τα μέτρα.

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, προβάλλει ως μέρος της «λύσης» το αίτημα για «αναδιοργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης ως βασικό άξονα ενός Εθνικού Προγράμματος Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας. Μια Δημόσια Διοίκηση ανεξάρτητη που να μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες και μεγάλες ανάγκες της κοινωνίας»!

Παραπέρα, μιλά για ένα άλλο μείγμα πολιτικής, για μια «καλύτερη» κυβέρνηση που θα προωθεί φιλολαϊκά μέτρα. Για αυτό ζητά την ανατροπή των «νεοφιλελεύθερων πολιτικών». Ομως, αυτή η θέση την οδηγεί αναγκαστικά στην αποδοχή του πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Ζητά την ανατροπή της «μονόπλευρης λιτότητας» και «τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Επομένως, καλλιεργεί την αντίληψη ότι, έστω και με άλλους όρους, το χρέος είναι και ευθύνη των εργαζομένων και η λιτότητα μια φυσική συνέπεια αυτού του γεγονότος! Αυτό το περιεχόμενο επιδιώκει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, συνολικά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, να δώσει στις κινητοποιήσεις που θα αναπτυχθούν, αφοπλίζοντας εκ προοιμίου το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, στην πάλη του ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Γι' αυτό είναι απέναντι από τους εργαζόμενους και όχι μαζί τους. Γι' αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να αφοπλίσουν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Τριάντα τρία εκατομμύρια Ιταλοί δεν πήγαν διακοπές φέτος το καλοκαίρι, σύμφωνα με την ένωση καταναλωτών Codacons. Ο αριθμός των Ιταλών που δεν επισκέφθηκαν κανένα απολύτως θέρετρο σε σχέση με πέρυσι αυξήθηκε κατά 6 εκατομμύρια, ενώ ακόμη κι εκείνοι οι οποίοι κατάφεραν να «αποδράσουν» από τα μεγάλα αστικά κέντρα μείωσαν κατά 7,2% τα έξοδά τους σε σχέση με το 2012. Σύμφωνα με την ένωση των Ιταλών τουριστικών πρακτόρων, διακοπές έκαναν τελικά 27 εκατομμύρια Ιταλοί, δηλαδή περίπου το 45% του συνολικού πληθυσμού (60 εκατ). Από αυτούς, το 50% έλειψε μόνο για μια βδομάδα, το 35% κατάφερε να εξασφαλίσει «χαλάρωση» δύο βδομάδων και μόλις ένα 15% παρέτεινε τις διακοπές πέραν των δύο βδομάδων. Σύμφωνα με τους τουριστικούς πράκτορες, η τουριστική κίνηση του Σεπτέμβρη δεν πρόκειται να αλλάξει καθοριστικά την εικόνα που έχει διαμορφωθεί έως τώρα. Τα στοιχεία δεν απέχουν πολύ από όσα καταγράφονται στην Ελλάδα, όπου 7 στους 10 δεν κατάφεραν φέτος να πάνε διακοπές, ενώ μειωμένες ήταν οι μέρες ξεκούρασης και τα έξοδα για όσους τα κατάφεραν. Τα γράφουμε όλα αυτά για να θυμίσουμε ότι η Ιταλία δεν έχει μνημόνιο και είναι μια από τις χώρες του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου, με τις οποίες δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται συμμαχίες προς όφελος τάχα των λαών τους. Οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων είναι ίδιες σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, με ή χωρίς μνημόνια. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει ο λαός, βγάζοντας συμπεράσματα και από το γεγονός ότι δουλεύει σαν τον είλωτα όλο το χρόνο και πλέον δεν έχει τη δυνατότητα ούτε για λίγες μέρες ξεκούρασης και αναψυχής το καλοκαίρι.